Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว

 
 
 
 
     ทันทีที่แ่ม่ของกวินเปิดซองสีน้ำตาลที่แม่ป๊อปยื่นให้ ก็ต้องตกใจ
 
 
" นี่มันอะไรกันค่ะเนี่ยคุณหญิง"
 
 
" นั่นซิค่ะ ว่าที่คู่หมั้นลูกสาวฉัน ไปกอดรัดฟัดหเวี่ยงกับคู่หมั้นของลูกชายฉัน" แม่ป๊อปบอกแม่กวิน
 
 
" ห๊ะ อุตส่าห้ามแล้วแท้ๆ ไอ้ลุกไม่รักดี ถึงว่าติดต่อไม่ได้เลย" แม่กวินบ่นออกมาอย่างโมโห
 
 
" ดิฉันก็ไม่รู้นะค่ะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ดิฉันว่าเราควรมาตกลงกันใหม่"
 
 
" เอ่อ ดิฉันสัญญาว่าจะรีบตามกวินกลับมาทันงานหมั้นกับหนูฟางแน่นอนค่ะ" แม่กวินบอก
 
 
" ป่าว ดิฉันหมายความว่า คุณควรไปตกลงกับพ่อแม่หนุแอนซะให้เรียบร้อยเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว"
 
 
" แต่ คุณหญิงค่ะ หนูแอนเป็นคู่หมั้นกับป๊อปปี้นะค่ะ" แม่กวินยังค้าน
 
 
" ดิฉันขอถอนหมั้นไปแล้วค่ะ แล้วหวังว่าคุณคงเข้าใจ" แม่ป๊อปปี้บอกย้ำ
 
 
" แต่คุณหญิงค่ะ ตากวินกับหนูฟางรักกันนะค่ะ" แม่กวินยังเถียงต่อ
 
 
" ป่าวนะค่ะ หนูมีคนรักอยู่แล้ว" ฟางพูดขึ้นมา
 
 
" งั้นดิฉันขอตัวกลับก่อนละกันค่ะ" แม่กวินพูดน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจ
 
 
" ค่ะทุกอย่างที่เกี่ยวกับลึกเรายกเลิกนะค่ะ ส่วนงานก็คืองาน ฉันไม่เอามาปะปนหรอกค่ะ" แม่ป๊อปบอก
 
 
          แม่ของกวินก็เดินออกห้องไปในทันทีที่แม่ป๊อปปี้พูดจบ
 
 
" ยืนมองอะไรอีกละ" คุณแม่ถามฉัน
 
 
" ป่าวค่ะ คือ ฟางจะขอบคุณคุณแม่นะค่ะ ที่เข้าใจฟาง" ฟางพูดน้ำตาคลอ
 
 
" เข้าใจอะไร ฉันไม่ได้ยอมรับเธอเลยนะ"
 
 
" ค่ะ ฟางเข้าใจ ขอแค่โอกาสให้ฟางเท่านั้นละค่ะ"
 
 
" ใครบอกเธอ ฉันไม่อยากให้ตาป๊อปหนีไปไหนต่างหาก"
 
 
" เอ่อ แล้วฟางต้องไปจากที่นี่เมื่อไหร่ค่ะ" ก้มหน้าข่มน้ำตาไว้
 
 
" ถามทำไม ไหนบอกว่าพร้อมทำทุอย่างไงละ"
 
 
" ค่ะ ฮึก ฟางขอบคุณนะค่ะ คุณแม่ ฟางเรียกแบบนี้ได้ไหมค่ะ หรือคุณหญิงจะไม่ให้เลือกก็บอกกนะค่ะ" ฟางพูดแล้วก้มลงกราบแม่ป๊อปอีกครั้ง น้ำใสๆไหลลงมาช้าๆ
 
 
" อยากเรียกก็เรียกไปซิ"
 
 
" ค่ะ คุณแม่ ฟางมีคุณแม่ และก็คุณพ่อ แล้วก็...พะ ฮืก พี่ชาย ฟางพร้อมแล้วค่ะ คุณแม่บอกมาได้เลย"
 
 
" เฮ้อ เราี่มันจริงๆเลย แม่ยอมแล้วละ" คุณแม่พูดออกมา น้ำตาคลอๆ
 
 
" คะ คุณแม่ ไม่ไล่ฟางแ้ล้วเหรอค่ะ " เรียกเบาๆ แบบตกใจ
 
 
" ทำไมถึงคิดว่าแม่จะไล่เราละ "
 
 
" ก็ ก็ คุณแม่ไม่อยากให้ฟางเลิกกับบพี่ป๊อปแล้วเหรอค่ะ"
 
 
" โธ ฟางทำไมถึงคิดแบบนั้นละลูก ตอนแรกแม่ทำใจไม่ได้จริงๆ เรื่องเราสองคน แต่หลังจากวันที่ฟางไม่สบาย แม่ก็รู้ทันทีว่าตาป๊อปรักเรามากแค่ไหน"
 
 
" คุณแม่ รู้ได้ยังไงค่ะ"
 
 
" แม่อาบน้ำร้อนมาก่อน ทำไมจะไม่รู้ละ แล้วเลิกคิดที่จะไปจากแม่เลยนะ จะมาพาหลานแม่กับลุกชายแม่หนีไป แม่โกรธจริงๆด้วย" กอดฟางอย่างเอ็นดูแล้วบอกกับเธอ
 
 
" แล้วคุณแม่ จะไม่โดนนินทาเหรอค่ะ"
 
 
" ช่างมันเถอะลูก ก็แค่ความคิดเห็นที่ต่างกัน แต่ถ้าวันไหน แม่ไม่มีตาป๊อป แม่คงเหมือนตายทั้งเป็นเหมือนตอนยายปอม แต่ถ้าวันไหน แม่ไม่ฟาง แม่ก็แทบขาดใจเหมือนกัน"
 
 
" คุณแม่ ขอบคุณค่ะ" สวมกอดคนที่มีพระคุณกับตัวเองด้วยน้ำตาของทั้งสองคน
 
 
" ฟาง แม่รักหนูนะ ที่ผ่านมาแม่ขอโทษที่ทำร้ายเราสองคน ต่อไปนี้เรามาเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบกันเถอะนะลูก เรื่องร้ายๆลืมไปนะลูก" 
 
 
" ถ้าคุณแม่ไม่รังเกียจ ฟางก็อยากจะเป็นหนึ่งในคำว่าครอบครัวของแม่ค่ะ"
 
 
" แน่นอน ว่าแต่ตอนนี้หลานแม่กี่เดือนแล้ว "
 
 
" สองแล้วค่ะ พี่ป๊อปเพิ่งพาไปตรวจมาค่ะ"
 
 
" แบบนี้ ต้องเลี้ยงฉลองสมาชิกใหม่ของครอบครัวซะแล้ว" แม่ป๊อปบอกฟางอย่างเอนดู
 
 
" ค่ะ พี่ป๊อปต้องดีใจแน่ๆเลย"
 
 
" ฟาง แม่ว่าอย่าพึ่งบอกตาป๊อปเรื่องที่เราคุยกันเลย แกล้งเด็กดื้อไปซักพักก่อนดีกว่านะ"
 
 
" แกล้ง ยังไงดีละค่ะ"
 
 
" ก็ บอกว่าแม่เรียกมาคุยกับแม่กวินเรื่องหมั้น ดีมั้ย"
 
 
" ตามใจคุณแม่เถอะค่ะ"
 
 
" โอเค งั้นไปข้างนอกกันได้แล้วลูก" 
 
 
 
          ทางด้านสองหนุ่มที่อยู่โซนห้องรับแขก
 
 
" พ่อครับ แม่คุยอะไรกับฟางนานจัง ไหนจะแม่ไอ้กวินอีก โธ่เว้ย"
 
 
" ใจเย็นๆซิว่ะ เจ้าป๊อป" พ่อเตือนป๊อปปี้
 
 
" แต่ฟางกำลังท้องอยู่นะครับ ทำไม่ต้องทำร้ายกันด้วย นั่นเมียผมลูกผมนะครับ"
 
 
" ตาป๊อป แม่แกอาจจะมีเหตุผล ยอมรับขึ้นมาบ้างก็ได้"
 
 
" ก็แค่อาจจะ ป๊อปกลัวฟางเครียด แล้วหนีป๊อปไปอีก โธ่เอ้ย"
 
 
  แล้วฟางกับแม่ป๊อปก็เดินออกมาจากห้องทำงาน ทั้งคู่ต่างทำหน้านิ่ง ไม่แสดงอาการหลุดออกมาเลย
 
 
" ฟาง เป็นไงบ้าง เครียดหรือเปล่า" ป๊อปวิ่งเข้ามาพยุงฟางแล้วถาม
 
 
" เอ่อ  เอ่อ อืม คือ" ฟางหันไปหาตัวช่วยคือแม่ป๊อป
 
 
" แม่ให้ฟาง หมั้น กับกวินเรียบร้อยแล้ว"
 
 
" ห๊ะ ไม่ได้นะ ป๊อปไม่ยอม นี่มันลูกมันเมียป๊อปนะ"


" เธอว่าไง " แม่ป๊อปชงไปให้ฟาง เหมือนรู้กัน


" คุณแม่ค่ะ งั้นฟางขออยู่กับพี่ป๊อปอีกหน่อย แล้ววันศุกร์ ฟางจะกลับมาเพื่อยอมรับชะตากรรมที่นี่ค่ะ"


" อืม อีกสามวันซินะ ตามใจละกัน"
 
 
" พี่ป๊อป เราไปคอนโดกันเหอะ" ฉันหันไปบอกพี่ป๊อปที่สีหน้าสลดสุดๆ


" ไม่มีทาง ไม่มีทางที่ฟางจะต้องรับชะตากรรม" พูดแล้วดึงร่างบางเดินตามไป ลับหลังมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของแม่อยู่


" นี่คุณ ยิ้มทำไมนะ" พ่อป๊อปถาม
 
 
" ก็ตาป๊อปนะดิ ติดกับฉันจนได้ ตอนนี้ก็คงต้องรอแค่ฟางจัดการซินะ"
 
 
" นี่คุณ อย่าบอกนะ ว่าคุณกับยายฟาง......."
 
 
" แน่นอน ให้ตาลูกชายได้พิสูจน์รักแท้ซะมั้ง"
 
 
" ผมดีใจนะ ที่คุณคิดได้ ยังไงเค้าสองคนก็คือคนที่เรารัก ให้เค้ามีความสุขยังดีกว่าเห็นน้ำตานะ"
 
 
" ฉันรู้แล้วค่ะ แต่ฉันกับหนูฟางกำลังจะจัดเซอร์ไพร์เฉยๆ เลยให้ลากตาป๊อปไป "
 
 
" อ่อ งั้นก็ดีแล้วละ ที่มันป็นแบบนี้"
 
 
" ค่ะ ฉันก็ดีใจ แต่คุณไปช่วยฉันซื้อของ มาจัดงานหน่อยเร็ว"