Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว

9.6

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.49 น.

  41 chapter
  717 วิจารณ์
  106.04K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17) งอนจนไม่รู้จะงอนไงแล้ว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

      ฉันตื่นเช้ามา กับเช้าที่สดใส เดินเข้าห้องครัวไป หวังจะหาอะไรกิน เลยลองค้นของในตู้เย็นดู

 

 

"อะไรกัน มีแต่ไข่กับมาม่า " ฉันบ่นอุ๊บ

 

 

"รีบทำดีกว่า เดี๋ยวพี่ป๊อปตื่นมาจะได้กินเลย" พอฉันเข้าครัวเพื่อทำอาหารเสร็จ ฉันก็ไปอาบน้ำ แต่งตัว

 

 

"เสร็จแล้ว พี่ป๊อปยังไม่ตื่นอีกเหรอเนี่ย" ฉันที่แต่งตัวเสร็จแล้ว เตรียมพร้อมจะไปโรงเรียน เหลือบไปเห็นคนที่ให้ฉันหนุนแขนเมื่อคืนยังไม่ตื่น

 

 

"พี่ป๊อป พี่ป๊อป" ฉันเรียกเค้า

 

 

"หือ อ่าวตื่นแล้วเหรอ" พี่ป๊อปถามฉัน

 

 

"ค่ะตื่นแล้ว ทำกับข้าวเสร็จแล้ว อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว พี่ป๊อปไปอาบน้ำเถอะค่ะ ฟางจะรอทานข้าว"

 

 

"อือ.." พี่ป๊อปตอบฉันแล้วบิดขี้เกียจ ก่อนลุกไปอาบน้ำ

 

 

ผ่านไปซักพัก ฉันก็เห็นพี่ป๊อปที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เดินออกมาจากห้องนอน

 

 

"มาทานกันเหอะ"

 

 

"จุ๊บ Morning kiss ครับ" พี่ป๊อปที่เดินตรงมาหาฉันแล้วจุ๊บตรงหน้าผากของฉัน

 

 

"พี่บ้า ฉวยโอกาสตลอดเลย" แล้วฉันก็ได้แต่ก้มหน้าแดง

 

 

"ทำอะไรกินเนี่ย มาม่า " พี่ป๊อปอุทานออกมา

 

 

"ก็มีแค่นี้นี่นา ในตู้เย็นอ่า อยากกินมากกว่านี้ก็ไปซื้อซิ" ฉันพูดเสียงน้อยใจ

 

 

"โอ๋ๆ ไม่ใช่ยังงั้น พี่หมายความว่าน่าอร่อย เดี๋ยวนี้ี่ขี้งอลนะเราอ่า" พี่ป๊อปว่าฉัน

 

 

"รีบๆกินเถอะน่าจะได้ไปโรงเรียนซักที" ฉันรีบอก

 

 

แล้วเราสองคนก็ลงมือทานอาหารเช้าสุดแสนจะเลิศเลอ ด้วยกันสองคน

 

 

แล้วเสียงโทรศัพท์พี่ป๊อปก็ดังขึ้น

 

 

"สวัสดีครับ" เค้ารับแบบไม่ใส่ใจ

 

 

"พี่ป๊อป อยู่ไหนแล้วค่ะ แอนแต่งตัวรอพี่ตั้งนานแล้วนะ"

 

 

"เ่อ่อ น้องแอนพี่ขอโทษนะ ตอนนี้พี่อยู่ที่โรงเรียนแล้วอ่า พี่ลืมจริงๆ"

 

 

"ห๊ะ พี่ป๊อปว่าไงนะ นี่เรานัดกันแล้วนะค่ะ แย่จริงๆเลย"

 

 

"เ่ออ งั้นแค่นี้นะครับ" แล้วผมก็กดวางทันที

 

 

"ไม่นะ ฟังแอนก่อน พี่ป๊อป พี่ป๊อป กรี๊ดดดด" 

 

 

"ทำไมไม่ไปรับเธอละ" ฉันถามเค้า

 

 

"อยากให้ฉันไปรับแอนว่างั้น" พี่ป๊อปตอบกลับมา

 

 

"ก็ตามใจพี่ซิ เธอต้องการพี่จะตาย"

 

 

"แล้วเราละ ไม่ต้องการพี่เหรอ"

 

 

"..................บ้า รีบๆกิน จะไปโรงเรียนแล้ว" ฉันที่ตอนนี้หน้าแดงจัด ก้มลงกินต่อแบบไม่มองขึ้นมา

 

 

"หึหึ ฟางหน้าแดง น่ารักชะมัดเลย" ผมคิดในใจ

 

 

"ปะ ไปกันเถอะ" ฟางเอ่ยปากชวน

 

 

"ฟาง เดี๋ยวก่อน ไปเปลี่ยนกระโปรง"

 

 

"ทำไมอ่า ตัวนี้ก็สวยดีออก"

 

 

"มันสั้นไป ไปเปลี่ยนซะ ถ้ารู้ว่าซื้อมาสั้นแบบนี้ จะเลือกให้เองซะให้หมดตู้เลย"

 

 

"พี่ป๊อป ปรกติฟางก็ใส่แบบนี้ ทำไมวันนี้ถึงสั้นละ"

 

 

"ก็พี่บอกสั้นก็สั้นซิฟาง ไปเปลี่ยน หรือจะให้พี่เปลี่ยนให้"

 

 

"ซิส์ ก็ได้ เอาแต่ใจที่สุดเลย"

 

 

แล้วเราก็ขับรถมาถึงโรงเรียนกัน

 

 

"อ่าว สวัสดีพี่ป๊อป" เขื่อนกับแก้วที่มาเที่ยวโรงเรียนของเราทักขึ้น

 

 

"ว่าไงเรา ไม่มีเรียนอีกแล้วเหรอ" ป๊อปถามกลับไป

 

 

"ป่าว เราแค่จะมาทวงสัญญานะครับ พรุ่งนี้โรงเรียนหยุดอบรม ไปทะเลกัน" เขื่อนที่บอก

 

 

"อืม" ผมตอบไปเบาๆ

 

 

"อ่าว น้องฟางสวัสดีครับ เมื่อคืนกลับบ้านกี่โมง พี่เป็นห่วงแทบแย่" โทโมะทักฟาง

 

 

"อ่อ ไม่ดึกหรอกค่ะ พอดีฟางหลงทางนะค่ะ"

 

 

"ค่อยยังชั่วหน่อย รู้มั้ยไอ้ป๊อปมันเป็นห่วงเรามาก โทรถามพี่ แล้วรีบร้อนไปตามหาเรา ไปเจอน้องฟางที่ไหนวะ" ประโยคนี้หันไปถามป๊อปปี้

 

 

"ป่าวนิ ยายนี่กลับมาของเธอเอง" ผมปากแข็งออกไป เพราะกลัวโดนเพื่อนล้อ แต่ตอนนี้สายตาฟางที่มองผม ผมว่ามันน่ากลัวว่าอีก ผมได้แต่ก้มหลบสายตาเธอ

 

 

"เหรออ" ทุกคนพูดพร้อมกัน

 

 

"ฟางไปทะเลด้วยกันนะ" แก้วที่เอ่ยชวนฟาง

 

 

"เออ" ฟางที่อ้ำอึ้ง หันไปมองหน้าป๊อปปี้

 

 

"พี่ป๊อป แอนมาแล้วค่ะ คิดถึงมั้ยค่ะ คุยเรื่องอะไรกันอยุ่เหรอ น่าสนุกจัง" แอนที่วิ่งเข้ามาแทรกระหว่างฉันกับพี่ป๊อป

 

 

"เอ่อ ป่าวนะครับ" ผมตอบไปเซงๆ

 

 

"เมื่อกี้ได้ยินแว่วๆว่าไปทะเล ให้แอนไปด้วยนะค่ะ แอนอยากไปทะเล น๊าๆๆ นะพี่ป๊อปนะ" แอนที่เขย่าแขนผมแทบหลุด

 

 

"เอ่อ... เอ่ออ ครับ" ผมที่โดนสายตาเพื่อนๆมอง เหมือนจะกินหัวเลย

 

 

"อ่าว เธอมายืนทำอะไรที่นี่ละ มันไม่ใช่ที่ของเธอนะ" แอนที่หันมาบอกฉัน ฉันเลยเบี่ยงตัวเดินหนีไป เพราะไม่อยากมีเรื่อง

 

 

พักกลางวัน

 

 

 กินข้าวหรือยัง  เสียงข้อความฉันดังขึ้น

 

 

ยัง

 

 

ทำไมยังไม่กิน ไปกินพร้อมกันไหม เดี๋ยวหนีแอนได้จะโทรหา พี่ป๊อปที่ดูเหมือนกำลังพยายามง้อฉันอยู่

 

 

ไม่ต้องหรอก กินไปเหอะ ฟางหากินได้  

 

 

งอนหรือเปล่า

 

 

งอนจนเลิกงอนแล้ว ตอนเย็นจะให้รอที่ไหน หรือจะกลับกับน้องแอนนนนนน  ฉันที่แกล้งแซวเค้าเล่น เพราะดูก็รู้ว่าเค้าคงรำคาญเธอ

 

 

แล้วจะโทรหา กินอะไรด้วยละ เป็นห่วง

 

 

เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าตัวเอง ไปหาอะไรกิน แล้วเข้าเรียนในคาบบ่าย

 

 

สี่โมงเย็น เสียงโทรศัพท์ฉันดัง

 

 

"ฮัลโหล พี่ป๊อปจะให้ไปรอที่ไหน" ฉันถามปลายสาย

 

 

"ก็ไปรอที่เดิมแหละ"

 

 

"อืมๆ " แล้วฉันก็วางสาย แล้วเดินไปรอเค้าที่เดิม

 

 

"รีบๆขึ้นรถซิ" ทันทีที่พี่ป๊อปจอดรถ พี่ป๊อปเร่งฉัน

 

 

"รีบไปไหนเหรอ" ฉันถามเค้า

 

 

"ก็หนีน้องแอนนะดิ ตามอยู่นั่นแหละ อยากจะบ้า"

 

 

"สมน้ำหน้า ทำไมไม่ให้ฟางกลับเองแบบเมื่อคืนละ" ฉันประชดเค้า

 

 

"หือ" ผมงงที่เธอพูด แต่ก็ต้องเก็ท กลับประโยคที่ผมตอบไอ้โมะช่วงเช้านั่นเอง

 

 

"งอนพี่เหรอ"

 

 

"งอนจนไม่รู้จะงอนยังไงแล้ว" เธอเบ้ปากใส่ผม

 

 

"งั้นพี่จูบขอโทษละกัน"

 

 

"มะ ไม่ต้องเลยพี่ป๊อป"

 

 

"55555 แล้วจะให้พี่ทำอะไรดีละ ถึงจะหายงอล"

 

 

"พาฟางไปกินไอติม"

 

 

"โหววว คิดดูก่อนได้ไหม"

 

 

"พี่ป๊อป " ฟางที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เรียกชื่อผม

 

 

"555 ก็ได้ๆ พาไปกินที่ห้างละกัน เสร็จแล้วจะได้ซื้อกระโปรงใหม่"

 

 

"หึ อะไรนะ"

 

 

"ไม่ต้องมาหึ ห๊ะ" พี่ป๊อปบอกฉัน ฉันได้แต่ถอนหายใจแล้วเงียบไป ก็คนมันสูงแค่นี้นี่นา จะให้ใส่ยาวไปไหน

 

 

ณ. ห้างสรรพสินค้า

 

 

"รับอะไรดีค่ะ" พี่ป๊อปจูงมือฉันเข้ามาร้านไอติม แล้วพนักงานก็ถามเรา

 

 

"เอา ช็อคโกแล็ตซันเดย์ครับ ฟางเอาอะไร"

 

 

"ฟางเอาอันนี้ ๆ ๆ " จิ้มไปที่รูปสามสี่อัน

 

 

"โหวว กินหมดเหรอ แล้วจะกินข้าวเย็นมั้ยเนี่ย"

 

 

"หมด ฟางซะอย่าง" เธอทำท่่ากอดอกขึ้นมา อย่างมั่นใจ

 

 

"เดี๋ยวก็อ้วนหรอก"

 

 

".........................." ฟางไม่สนคำผม ดูรูปไอติมที่ติดข้างร้านต่อไป

 

 

"ฟาง อยากไปทะเลมั้ย"

 

 

"จะ จริงเหรอพี่ป๊อป ฟางไปได้เหรอ"

 

 

"ฟางอยากไปมั้ยละ"

 

 

"อยากไปซิ แล้วมีใครไปบ้างละ" ฟางถามผม

 

 

"ก็มี โทโมะ เฟย์ แก้ว เขื่อน แล้วก็....เอ่อ น้องแอนอ่า"

 

 

"อ่อ งั้นพี่ป๊อปไปเถอะ ฟางไม่อยากมีเรื่องนะ" ฟางที่น่าสลดลงบอกผม

 

 

"แต่พี่อยากให้ฟางไปจริงๆนะ" ผมรีบยืนยันกับเธอ

 

 

"ฟางเข้าใจพี่ป๊อป แต่พี่ป๊อปก็รู้ ว่าถ้าฟางไปฟางต้องโดนหาเรื่องแน่ๆ ฟางไม่ไปดีกว่า"

 

 

"แล้วฟางจะอยู่กับใคร พี่เป็นห่วง"

 

 

"ฟางอยู่ได้นะพี่ป๊อป นมอิ่มก็อยู่ พี่ๆก็เยอะแยะ"

 

 

"ไม่เอา พี่ไม่ไปดีกว่า"

 

 

"ไม่ได้หรอก พี่ไม่ไปแอนก็มาแหกอกฟางที่บ้านอีก น่ารำคาญ"

 

 

"แต่พี่เป็นห่วงเรา"

 

 

"เป้นห่วงก็ต้องเอาผู้หญิงคนนั้นไปไกลๆ " ฟางที่บอกกับผม

 

 

"ตามใจฟางละกัน " ผมที่ตอนนี้เถียงไป ดูเหมือนเหตุผลจะสู้เธอไม่ได้ เลยต้องยอมเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอนอีกแระ ชิชะ จะรีบกำัจัดแก....ได้หรือเปล่า ต้องรอติดตาม

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา