รักจาก...หัวใจ

09.00น.

"ตื่นได้แล้วเด็กดี"โทโมะเอาจมูกไปคลอเคลียกับแก้มนิ่มๆเบาๆ

"อืมมม"แก้วที่ถูกรบกวนก็ครางออกมาเบาๆ แต่ยังไม่ทันลืมตา แถมยังมุดตัวเองเข้าไปในผ้าห่มอีกตั้งหาก โทโมะเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมา ก่อนจะจัดการอุ้มก้อนนุ่มๆนั้นขึ้นมาไว้ที่ตักของเขา

"อื้ออออ ปล่อยนะ" โทโมะดึงผ้าห่มออกไปไกลๆก่อนจะเจอกับร่างเล็กที่งัวเงียอยู่บนตักของเขา โทโมะค่อยๆเอนลงไปพิงกับหัวเตียง ก่อนจะจับตัวแก้วให้หันหน้ามาหาเขา

"ง่วง"แก้วบอกกับเขาเบาๆ หลายวันมานี้โทโมะดีกับเธอมาก จนบางครั้งเธอเผลอคิดว่าตัวกำลังฝันไป

"เดี๋ยวไปนอนต่อบนรถล่ะกัน"โทโมะบอก

"จะพาไปไหน?"

"ไปถึงแล้วเดี๋ยวบอก"

"ไม่อยากไป อยากนอน"แก้วบอกเสียงเบาเพราะกลัวเขาจะโกรธ

"เดี๋ยวไปถึงที่นั้นจะให้นอนทั้งวันทั้งคืนเลย ตอนนี้ลุกไปอาบน้ำก่อนนะเด็กดี"โทโมะพูดจบก็จัดการอุ้มเธอไปที่อ่างอาบน้ำที่เขาเตรียมไว้ให้เธอ

"อาบน้ำอุ่นๆนะตัวเล็กจะได้สบายตัว ไม่เจ็บแผลด้วยนะ"โทโมะพูดเอาใจคนในอ้อมอก หลังจากอาบน้ำเสร็จแก้วที่ยังสะลึมสะลือไม่หายก็ถูกลากออกมาขึ้นรถหรูคันใหญ่

"บอกได้หรือยังวาจะพาไปไหน?"แก้วที่นั่งอยู่ข้างๆโทโมะถามขึ้น

"อืมมมม เดี๋ยวไปถึงแล้วจะบอกนะที่รัก"โทโมะก้มลงไปหอมแก้มนิ่มๆแรงๆ พอนั่งรถมาได้สักพักแก้วที่ยังนอนไม่อิ่มก็เกิดอาการง่วงจนหลับคาอกของโทโมะ คนที่ถูกซบก็ก้มลงมองเธอก่อนจะจัดท่าทางให้เธอเพื่อไม่ให้เธอเมื่อย

.

.

.

หญิงสาวยิ้มร่าเมื่อโทโมะพามาถึงที่หมาย ที่ที่เขาพาเธอมาก็คือเกาะส่วนตัวกลางทะเลนั้นเอง หญิงสาวที่ออกอาการตื่นเต้นมาก นั่งไม่ค่อยอยู่กับที่ซุกซนเหมือนเด็กสองสามขวบ ทำให้เขานั้นต้องปวดหัวอยู่เนือยๆ จนบางครั้งเขาก็เกือบตวาดใส่เธอแต่เขาก็ต้องเก็บอารมณ์นั้นไว้เพราะผู้หญิงคนนี้คือคนที่เขารัก

"แก้ว มากินข้าวเร็ว เมื่อเช้าเรากินข้าวมานิดเดียวเองนะ เดี๋ยวจะปวดท้องเอา"โทโมะเดินไปเรียกหญิงสาวที่กำลังนั่งเล่นทรายอยู่หน้าบ้านพัก

"ไปเร็วแก้ว นี่มันเย็นแล้วนะ อากาศเย็นแล้วด้วย เข้าบ้านเถอะ"

"อีกแปปนึงนะ" โทโมะถอนหายใจออกมาก่อนจะก้มหน้าลงไปแนบแก้มของแก้วก่อนจะกระซิบเบาๆว่า

"ถ้าเธอยังไม่เข้าบ้าน คืนนี้เธอโดนดีแน่"เมื่อจบประโยคหญิงสาวแทบจะติดจรวดรีบวิ่งเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว โทโมะยืนขำอยู่หน้าบ้านพัก ยังไงซะวันนี้ัตัวเล็กของเขาก็คงไม่รอดอยู่ดีนั้นแหละ แต่พอเขาเดินเข้าบ้านมาในบ้าน เขาก็อดใจไม่ไหวเดินเข้าไปแกล้งเธออีกรอบก่อนจะเดินไปนั่งประจำที่ของตัวเอง

"กินเยอะๆนะครับ เดี๋ยวคืนนี้จะหมดแรงเอาซะก่อน"แก้วที่ได้ยินถึงกับหน้าแดงทำตัวไม่ถูก กว่าจะผ่านมื้อเย็นที่แสนทรมานนี้ก็เกือบ 2 ชม. ก็เพราะโทโมะนั้นแหละที่คอยสรรหาเรื่องมาแกล้งเธอ ขนาดคนที่โดนแกล้งยังอายขนาดนี้แล้วคนที่แกล้งทำไมไม่รู้จักอายบ้าง คนใช้ที่ยืนอยู่รอบๆก็พากันแอบยิ้มหัวเราะชอบใจ หึย!!!คนบ้า

"โทโมะ ง่วงแล้วนะ แก้วง่วงแล้ว"แก้วเขย่าแขนโทโมะที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา

"หืม?อ่าาาางั้นไปนอนกันเถอะ"แต่ก่อนที่แก้วจะลุกขึ้นตามโทโมะ แก้วดึงมือโทโมะเอาไว้ก่อนจะเงยหน้ามองโทโมะ

"มีอะไรหรือป่าว?"โทโมะถามอย่างเป็นห่วง

"คะ คือ แค่นอนอย่างเดียวนะ ไม่ทำอย่างอื่น"โทโมะที่ได้ยินถึงกับหัวเราะลั่นห้อง

"ฮ่าๆๆๆๆ คืนนี้ไม่ทำอย่างอื่นก็ได้ แต่คนอื่นไม่แน่นะ ไปนอนดีกว่า"พอโทโมะพูดจบก็จัดการคนที่กำลังนั่งหน้าแดงอยู่ที่โซฟา

"คนบ้า"แก้วพึมพำอยู่ที่ไหล่ของโทโมะเบาๆ