รักจาก...หัวใจ

4 เดือนผ่านไป
 
 
โทโมะี่ที่กำลังนั่งทานอาหารเที่ยงอยู่ในห้องอาหารถึงกับหงุดหงิด ไม่รู้ช่วงนี้เป็นอะไรอารมณ์ขึ้นๆลงๆอย่างกับผู้หญิงวั้นแหละ โทโมะวางช้อนลงก่อนจะเดินออกจากบ้านไป แม่บ้านแต่ล่ะคนต่างมองกันไปที่อาหารบนโต๊ะที่ไม่ได้ถูกตักเลยสักจาน ก่อนจะถอนหายใจออกมา โทโมะที่เดินออกมานอกบ้านเพราะเขาอยากจะมาดูแก้วที่ตอนนี้กำลังนอนซมไม่สบายเพราะพิษไข้อย่างรุนแรง เธอเป็นแบบนี้มาหลายสัปดาห์แล้ว จนทำให้เขาที่ได้ยินรายงานจากพ่อบ้านทุกวันทนไม่ไหว วันนี้เขาเลยต้องลงมาดูเอง ทางด้านหญิงสาวที่กำลังโดนคนใช้ผู้หญิงนามว่า 'พลอย' รุมทำร้าย
 
 
"ฮึก ปล่อยนะ ขอร้องล่ะ"เสียงของแก้วนั้นแฝงไปด้วยความกลัว มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่ที่เธอโดนไล่ออกมาจากห้องของโทโมะ หลังจากวันนั้นเธอไม่เคยได้อยู่เป็นสุขเลย
 
 
"ฮึเสียงก็แทบจะไม่มี น่าสมเพชชะมัด"เมื่อพลอยพูดจบก็ัจับแก้วที่ตัวเปียกชุ่มกดน้ำลงกับอ่าง
 
 
"ปะ ปล่อยฉันเถอะ ฮึกๆ"
 
 
"ปล่อยหรอ? ฝันไปเถอะ"พลอยจิกเล็บแหลมๆลงบนไหล่ของแก้วทั้งสองข้าง จนตอนนี้เลือดเริ่มออกซิบๆ
 
 
ปัง!!!โทโมะที่เเปิดประตูเข้ามา แต่เขาก็ต้องนิ่วหน้าเพราะตอนนี้ภาพที่เขาเห็นนั้นมีันทำให้เขาแทบบ้า โทโมะเดินไปกระชากตัวพลอยและเหวี่ยงลงกับพื้น แต่พลอยนั้นเสียหลักเลยดันไปขนกับขอบเตียงจนเลือดออก
 
 
"พลอยไม่ได้ทำนะค่ะ พลอยไม่ได้ทำ"หญิงสาวร้องไห้แล้วพูดออกมา
 
 
แต่โทโมะนั้นไม่สนใจคำพูดของพลอย เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดก็คือ แก้ว เขานั่งยองๆลงตรงหน้าเธอก่อนจะค่อยๆเอามือไปเช็ดน้ำแล้วน้ำตาที่เกอะตามใบหน้าของแก้วออก จากนั้นโทโมะก็จัดการช้อนร่างเล็กที่กำลังร้องไห้อย่างหนักและร่างกายที่สั่นเทาไปด้วยความหนาวเหน็บและความกลัว
 
 
"ส่วนเธอ อยู่ในห้องนี้แล้วห้ามหนีไปไหนทั้งนั้น ถ้าฉันกลับมาไม่เห็นเธอ เธอเจอดีแน่" โทโมะทิ้งคำพูดที่แสนน่ากลัวตามฉบับของเขา แต่คราวนี้เขานั้นเอาจริง เพราะผู้หญิงคนนั้นบังอาจมากที่มายุ่งกับผู้หญิงของเขา โทโมะอุ้มแก้วเดินออกไปเพื่อพาเธอไปอยู่ที่ที่ปลอดภัยกว่าที่นี้ แม่บ้านที่เห็นโทโมะอุ้มแก้วเข้ามาในบ้านใหญ่ต่างก็ตกใจกันใหญ่ เพราะ 4 เดือนที่ผ่านมา โทโมะแทบจะไม่แลหญิงสาวเลยแม่แต่น้อย โทโมะหยุดเดินตรงหน้าบันไดก่อนจะเรียกหาพ่อบ้าน
 
 
"แฟรงค์!!"
 
 
"ครับเจ้านาย"แฟรงค์รีบวิ่งออกมาจากห้องครัว
 
 
'ไปจัดการกับคนใช้ที่อยู่ในห้องของแก้วด้วย ถ้านายไม่จัดการ อย่าหาว่าฉันใจร้ายแล้วกันล่ะ"
 
 
"ครับ"แฟรงค์ถึงกับสยองในคำพูดของเขา ก่อนจะรีบรับคำแล้วรีบไปจัดการตามที่เจ้านายสั่ง
 
 
โทโมะพาก้วขึ้นมาที่ห้องนอนของเขาแล้วตรงดิ่งไปยังห้องน้ำทันที เขาวางแก้วไปว้บนขอบอ่างอาบน้ำ ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้า เขาหยิบเสื้อเชิ้ตเสื้อขาวและกางเกงขาสั้นที่ใส่สบายมาให้เธอ ที่จริงแล้วมันเป็นเสื้อผ้าของแก้วที่เขาแอบเก็ยเอาไว้บางชุด
 
 
"เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" โทโมะพูดอย่างอ่อนโยนกับเธอ 
 
 
โทโมะจัดการปลอดกระดุมเสื้อออกเพื่อที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ เมื่อดึงเสื้ออกไปจากตัวของแก้วแล้ว โทโมะก็เกิดอารมณ์เดือดขึ้นมาอีกครั้ง บนไหล่นวลของแก้วนั้นมีรอยช้ำไล่ลงมาถึงข้อมือ แล้วยังมีรอยเล็บอีกหลายรอย หลังจากที่โทโมะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเสร็จเรียบร้อยแ้ล้ว เขาก็อุ้มเธอมาที่เตียงแล้วเช็ดตัวให้พร้อมกับป้อนยา ก่อนจะให้เธอนอนพักผ่อน หญิงสาวที่มีอาการอ่อนเพลียอย่างมาก เมือหัวถึงเหมือนเธอก็หลับไปในทันที โทโมะแทรกตัวเข้ามาในผ้าห่มแล้วดึงแก้วที่นอนหันหลังให้เขามากอดไว้ โทโมะเลื่อนมือขึ้นไปจับมือแก้วก่อนจะค่อยๆประสานมือกัน แล้วหลับไปในที่สุด