รักจาก...หัวใจ

"เรื่องอะไรอ่ะ แก้วอยากรู้"แก้วผละออกจาซอกคอของโทโมะ แล้วหันมาถามเฟย์ตาแป๋ว
 
 
"เลิกร้องไห้แล้วหรอเด็กน้อย"โทโมะยื่นมือมาบีบจมูกแก้ว
 
 
"อื้อ~เจ๊บนะโทโมะ...บอกได้หรือยังว่าเรื่องอะไร"แก้วกำหมัดหลวมๆแล้วชกไปที่อกของโทโมะ จากนั้นก็หันไป
 
 
หาเพื่อนสาวที่กำลังปิดปากแฟนหนุ่มอยู่
 
 
"บอกไม่ได้!"เฟย์พูดออกมาเสียงดัง
 
 
"ฟาง~บอกแก้วหน่อยสิ แก้วอยากรู้"เมื่อเฟย์ไม่ยอมบอก แก้วก็หันไปอ้อนฟางที่ยืนอยู่ข้างๆป๊อปปี้
 
 
"พี่ฟางห้ามบอกนะ คุณป๊อปด้วย"เฟย์รีบหันไปห้ามทั้งสองคนเอาไว้
 
 
"โทโมะ"เมื่อไม่มีใครตอบคำถามเธอ แก้วก็หันไปอ้อนโทโมะ
 
 
"เดี๋ยวผมบอกตอนที่อยู่สองคน"โทโมะก้มลงกระิซิบ
 
 
"คิก สัญญาแล้วนะ ห้ามผิดสัญญานะ"
 
 
"ผมไม่เคยผิดสัญญาอยู่แล้ว"แก้วส่งยิ้มให้โทโมะ แล้วก้มลงไปซุกอยู่ตรงซอกคอโทโมะเหมือนเดิม ก่อนจะ
 
 
ผล็อยหลับไปในที่สุด
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
1 อาทิตย์ผ่านไป
 
 
แก้วได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาล โทโมะคอยดูแลเธอทุกฝีก้าว ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม จนหลาย
 
 
คนนึกอิจฉาแก้วที่ได้ผู้ชายเพียบพร้อมไปซะทุกอย่างอย่างโทโมะมาเป็นสามี
 
 
"นี่!แกจะทำอะไรเกรงใจพวกฉันบ้างนะ หรือไม่ก็เกรงใจลูกน้องแกหน่อย"เขื่อนแขวะโทโมะที่คอย
 
 
ประคบประหงมคนตัวเล็กไม่ห่าง
 
 
"ไอ้พวกขี้อิจฉา"
 
 
"เดี๋ยวเหอะแก นี่ถ้าไม่ติดว่าฉันหมั้นกับเฟย์แล้วนะ ฉันจะตามจีบเมียแก เอาให้แกคลั่งตายไปเลย"
 
 
ปุ๊บ!
 
 
โทโมะปาหมอนอิงที่อยู่ใกล้ๆใส่หน้าเขื่อน แล้วเรื่องที่แก้วอยากรู้ตอนที่อยู่โรงพยาบาลก็คือเรื่องที่เฟย์กับ
 
 
เขื่อนหมั้นกัน
 
 
"แก้วจะไปฟ้องเฟย์"แก้วที่นั่งอยู่ข้างๆโทโมะพูดขึ้น แล้วแลบลิ้นใส่เขื่อนไปทีนึง
 
 
"เดี๋ยวผมมีประชุม อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย"
 
 
"อ้าวแล้วคุณเขื่อนเขาไปไหนอ่ะ"
 
 
"เขาก็มีงานของเขาเหมือนกันนะ"
 
 
"ฮ่าๆ สงสัยภรรยาของแกคงอยากอยู่กับฉันว่ะ"
 
 
ปุ๊บ!
 
 
หมอนอิงอีกใบถูกปามาที่เขื่อนอีกครั้ง
 
 
"กลับไปทำงานเลยไอ้เขื่อน"โทโมะไล่
 
 
"โหยยย ไรว่ะ"เขื่อนพูดอย่างเซ็งๆแต่ก็ยอมเดินออกไป
 
 
"งั้นเดี๋ยวผมให้บิลอยู่เป็นเพื่อนล่ะกัน"
 
 
"ค่ะ"
 
 
"ห้ามไปเล่นซนที่ไหนนะ เข้าใจมั้ย"แก้วพยักหน้ารับแล้วส่งยิ้มให้
 
 
ฟอด~
 
 
"โทโมะ!!"แก้วตีแขนคนหน้าไม่อาย อยู่ดีๆก็มาหอมแก้มเธอเฉย แล้วยังทำต่อหน้าลูกน้องของเขาเป็นสิบ
 
 
"ผมไปล่ะ เดี๋ยวคืนนี้จะมาเล่นด้วย"
 
 
"เล่นอะไร"
 
 
"เดี๋ยวก็รู้"คนตัวเล็กที่ไม่ค่อยประสีประสาก็ยังทำหน้างงกับคำพูดของโทโมะ แต่ลูกน้องที่ได้ยินก็พากันขำ
 
 
หน้าแดงกับคำพูดของเจ้านายตัวเอง
 
 
"นายหญิงอยากไปไหนหรือป่าวครับ"บิลถาม 
 
 
เขาภาวนาให้เธอบอกว่า 'จะไปนอนพักผ่อน'เพราะคืนนี้เธอคงเจอศึกหนักทั้งคืน
 
 
"ขอคิดก่อน"
 
 
"ครับ"
 
 
แล้วคำภาวนาของเขาก็ไม่เป็นจริง เพราะแก้วบอกว่าอยากไปเดินเล่นที่ห้าง แต่บิลคัดค้านเอาไว้เพราะมัน
 
 
ไกลจากที่ทำงานของโทโมะ แต่มีหรือเธอจะยอม นานๆทีจะได้ออกมาเดินเล่นข้างนอกบ้าง วันๆเธอคลุกอยู่
 
 
กับโทโมะไม่ได้ออกไปไหนเพราะโทโมะมีงานทุกวัน
 
 
"ทำไมไปไม่ได้ล่ะ"
 
 
"มันไกลจากที่นี้มากนะครับแล้วอีกอย่างเราก็ไม่ได้บอกนายไว้ด้วย"
 
 
"ก็เดี๋ยวกลับมาแล้วค่อยบอกก็ได้"แก้วบ่นเสียงอุบอิบ
 
 
"ยังไงก็ไม่ได้ครับ นายหญิงไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆก่อนมั้ยครับ"
 
 
"ถ้าไม่ไปห้าง แก้วก็ไม่ไป"
 
 
"งั้นนายหญิงจะขึ้นไปนอนพักผ่อนที่ห้องนายก่อนมั้ยครับ"ในห้องทำงานของโทโมะมีห้องนอนเชื่อมอยู่ เผื่อ
 
 
เอาไว้เวลาที่เขาเลิกงานดึกหรือพาผู้หญิงมานอน
 
 
"ก็ได้ค่ะ"
 
 
แก้วทำหน้าเศร้า เดินขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องทำงานของโทโมะพร้อมกับบิล พอส่งหญิงสาวเข้าห้องนอนแล้ว บิล
 
 
ก็เดินออกมาเพื่อไปพบโทโมะที่ห้องประชุม
 
 
"แก้วเป็นไงบ้าง"พอเห็นลูกน้องคนสนิทผลักประตูเข้ามาก็ถามถึงคนตัวเล็กทันที
 
 
"นอนอยู่ในห้องทำงานของนายครับ"บิลไปพร้อมกับจัดเอกสารในการประชุมรอบที่สองให้โทโมะด้วย
 
 
"แล้วมีใครเฝ้าไว้หรือป่าว"
 
 
"มีครับ"
 
 
"แก้วไม่ได้ออกไปไหนใช่มั้ย"
 
 
"ตอนแรกบอกว่าอยากไปห้างแต่ผมค้านเอาไว้"
 
 
"งั้นหรอ"โทโมะพยักหน้า บิลก็โค้งตัวเล็กน้อยแล้วเดินออกจากห้องประชุมไป
 
 
สงสัยจะขังไว้นาน คงต้องพาไปเปิดหูเปิดตาสักหน่อย