รักจาก...หัวใจ

"มีอะไร"โทโฒะถามเสียงห้วน หลังจากจากนั่งที่เรียบร้อยแล้ว
 
 
"แกจะไม่ถามสารทุกข์สุขดิบฉันหน่อยหรอว่ะ"
 
 
"ฉันรู้ว่าตอนนี้แกคงสบายดี"
 
 
"ฮ่าๆ ฉันไปขัดจังหวะแกหรือไง"
 
 
"ก็เออดิ!!! มีอะไรก็รีบๆพูดมา"
 
 
"ฉันมีข่าวดีมาบอกแก ที่จริงฟางฝากมาบอกแกนั่นแหละ"
 
 
"แล้วทำไมเจ้าตัวไม่มาบอกเองล่ะ"
 
 
"ฉันไม่อยากให้มา เพราะเดี๋ยวฟางก็เอาแต่สนใจแกแล้วไม่สนใจฉัน"
 
 
"หึ!อิจฉาหรอว่ะ"
 
 
"เงียบไปเลยไอ้โทโมะ ฉันว่าฉันกลับดีกว่า คุยกับแกแล้วอารมณ์เสียชะมัด"
 
 
"เห้ย!!แล้วข่าวดีของฉันล่ัะ"
 
 
"แก้วท้อง"
 
 
"!!!"
 
 
"ฟางฝากมาบอกแกว่าแก้วท้อง แล้วก็ไม่ให้แกรุนแรงกับแก้วมากเกินไป เพราะแก้วร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง
 
 
อาจจะแท้งลูกได้"
 
 
"..."
 
 
"เห้ย!ไอ้โทโมะยังอยู่มั้ยว่ะ"ป๊อปปี้โบกมือไปมาต่อหน้าโทโมะที่ช็อกจนพูดไม่ออก
 
 
"ฉันขอตัวก่อน"โทโมะพูดจบก็วิ่งลิ่วกลับขึ้นห้องไปทันที
 
 
เมื่อไปถึงห้องโทโมะก็สะบัดผ้าห่มที่คลุมร่างเล็กบนเตียงออก แล้วโทโมะก็ต้องช็อกอย่างแรงเพราะตอนนี้
 
 
แก้วเหมือนนอนจมกองเลือดอยู่บนเตียง เขาไม่รอช้ารีบอุ้มคนตัวเล็กแล้วตะโกนโวยวายเรียกให้คนเตรียมรถ
 
 
"มีอะไรครับนาย"บิลที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของผู้เป็นนายก็รีบวิ่งมาดูด้วยความเป็นห่วง
 
 
"ไปเตรียมรถ!!!เร็ว!!"
 
 
บิลมองร่างเล็กในอ้อมแขนของโทโมะก็พอจะเดาเรื่องออก รีบสั่งคนให้เตรียมรถทันที ส่วนป๊อปปี้ก็
 
 
ยืนเหมือนเป็นอากาศธาตุไม่มีใครสนใจ
 
 
"คุณป๊อปจะไปด้วยมั้ยครับ"บอร์ดี้การ์ดคนนึงเดินเข้ามาถามป๊อปปี้หลังจากที่รถออกไปแล้ว
 
 
"อะ...อืม"
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
ฟางกับเฟย์รีบวิ่งมาที่ห้องพักคนไข้ที่แก้วพักอยู่
 
 
"แฮ่่กๆ"
 
 
"อ้าวฟาง จะมาทำไมไม่บอกก่อน"ป๊อปปี้เปิดประตูออกมาเพราะกำลังจะออกไปข้างนอก ก็บังเอิญเจอกับ
 
 
แฝดสาวที่ยืนหอบแฮ่กๆอยู่หน้าห้อง
 
 
"แก้ว...แก้วเป็นไงบ้าง"
 
 
"ฟางเข้ามาดูเองดีกว่า"ป๊อปปี้เปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อให้สองสาวได้เข้าไป
 
 
"คุณโทโมะ แก้วเป็นยังไงบ้างค่ะ"เฟย์ถามอาการแก้วจากโทโมะที่นั่งอยู่ใกล้ๆแก้วไม่ยอมห่างไปไหน
 
 
"แก้วแท้ง"
 
 
"!!!"สองสาวตกใจจนพูดไม่ออก
 
 
"มันเป็นความผิดฉันเอง ฉันไม่รู้ว่าแก้วท้องเลยเผลอทำอะไรรุนแรงกับแก้วไป"
 
 
"ช่างมันเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณโทโมะก็ค่อยปั๊มลูกใหม่ก็ได้"ฟางพูดติดตลก เพราะไม่อยากให้บรรยากาศมันเศร้าไปกว่านี้
 
 
"ขอบใจ"โทโมะยิ้มบางๆให้สองสาวที่ยืนหัวเราะคิกคักอยู่
 
 
"อืออออ นะ...น้ำ"แก้วพูดเสียงแหบแก้ง
 
 
โทโมะที่ได้ยินก็รีบเทน้ำให้แก้ว ก่อนจะประคองเธอให้พิงกับอกแกร่งแล้วส่งแก้วน้ำให้เธอ
 
 
"ทำไมแก้วถึงมาอยู่ที่นี้ล่ะ" 
 
 
"เอ่อ...คือแก้ว"โทโมะอึกอักไม่กล้าพูดออกไป
 
 
"แก้วเป็นอะไรค่ะ"แก้วคะยั้ยคะยอ
 
 
"ผมขอโทษแก้ว มันเป็นความผิดของผมเองที่ทำให้แก้วเป็นแบบนี้...แก้วแท้ง"
 
 
โทโมะพูดจบแกก็น้ำตาไหลพราก พยายามจะดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอดของโทโมะ
 
 
"แก้วๆ!"
 
 
"ฮึก คนเลว!!!"
 
 
"ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่รู้ว่าแก้วท้อง ผมขอโทษ" โทโมะรัดอ้อมแขนให้แน่นขึ้น
 
 
"ฮึกๆ คนเลว คุณมันเลว"แก้วหยุดนิ่ง เอาแต่ร้องไห้ด่าทอโทโมะ ใช่ว่าเธอเสียใจคนเดียว เขาก็เสียใจไม่
 
 
น้อยไปกว่าเธอ
 
 
"แก้วไม่เป็นอะไรหรอก เขาไปดีแล้ว เดี๋ยวพอแกออกจากโรงพยาบาลแกก็ไปทำบุญให้ลูกของแกก็ได้"ฟาง
 
 
เดินเข้ามาปลอบแก้ว
 
 
"ใช่ๆไม่ต้องร้องไห้แล้ว เดี๋ยวคุณโทโมะจะเป็นห่วงมากกว่าเดิมนะ ไว้ว่างๆแกก็ค่อยปั๊มลูกใหม่ก็ได้"เฟย์พูด
 
 
เพี๊ย!!!
 
 
"เจ็บนะยัยแก้ว"เฟย์ลูบแขนตัวเองตรงที่โดนแก้วตี
 
 
"พูดอะไรอ่ะ ทะลึ่ง!"แก้วทำหน้าเบ้ใส่เฟย์ แล้วหันไปซบกับซอกคอโทโมะ
 
 
"ทำเป็นหลบหน้านะ เดี๋ยวแกออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ แกเสร็จฉันแน่"เฟย์พูด
 
 
"เสร็จอะไรครับน้องเฟย์" ป๊อปปี้ที่พึ่งออกไปรับเขื่อนที่หน้าโรงพยาบาล ก็กลับมาพอดีได้ยินเรื่องพอดี
 
 
"ไม่เกี่ยวกับพี่สักหน่อย"
 
 
"ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะครับ ก็ในเมื่อ อื้อ!"ก่อนที่เขื่อนจะพูดจบ เฟย์ก็รีบเอามือมาตะครุบปากเขื่อนเอาไว้
 
 
"ห้ามพูดนะพี่เขื่อน!!!"
 
 
.......................................................................................................................
 
 
ฮัลโหล~ ไรเตอร์มาอัพให้ก่อนกำหนด^^ พอดีว่าเคลียร์อะไรต่อมิอะไรเสร็จเร็วกว่าที่คิดไว้ พรุ่งนี้จะมา
 
 
อัพเรื่องใหม่นะ>< คืนนี้ฝันดีทุกคน เจอกันตอนหน้า