รักจาก...หัวใจ

ป๊อปปี้เดินตามหญิงสาวคนนั้นจนมาถึงห้องโถงใหญ่ของโรงแรม ผู้หญิงคนนั้นเดินไปหาผู้หญิงอีกคนที่ยืนอยู่กลางห้องโถง
 
 
"พี่ฟาง!!"ผู้หญิงคนนนั้นวิ่งไปหาผู้หญิงที่ยืนอยู่กลางห้องโถง
 
 
"เฟย์ ทำไมมาช้าจัง"ฟางบอกเสียงมุ้ย
 
 
"เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย แต่เฟย์ก็รีบมาสุดชีวิตแล้วนะ"
 
 
"ให้มันจริงเหอะ เอ่อ...เฟย์ ผู้ชายคนนั้นเขามองมาทางเราสองคนอ่ะ รีบกลับกันเหอะ" ฟางพูดพร้อมกับชี้ไปทางป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ตรงประตู
 
 
"อ้าว!ผู้ชายคนนั้น"
 
 
"ผู้ชายคนนั้นทำไมเฟย์ มันทำอะไรเฟย์ มันลวนลามเฟย์หรอ"ฟางถามเป็นชุดพร้อมกับหมุนตัวน้องสาวไปด้วย
 
 
"ป่าวพี่ฟาง โอ๊ยยยย!!เลิกหมุนได้แล้ว เฟย์ไม่ได้โดนเขาลวนลามนะ"
 
 
"ก็เป็นห่วงน้องสาวนิ"
 
 
"จ้าๆรู้ว่าเป็นห่วง"เฟย์พูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินจูงพี่สาวออกไปหน้าโรงแรม
 
 
ส่วนป๊อปปี้ที่แอบตามผู้หญิงคนที่ชื่อเฟย์ แต่เขาไม่ได้สนใจเธอหรอก เขาสนใจผู้หญิงอีกคนที่เฟย์วิ่งไปหา
 
 
ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบเดินตามสองสาวออกไปทันที เขาเดินไปถึงหน้าโรงแรม แต่ก็ไม่พบแม้แต่ร่องรอยของสองสาว 
 
 
นี่เรากลายเ็ป็นคนโรคจิตแอบตามผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่กันว่ะ  ป๊อปปี้คิดในใจ แต่ก็ต้องสะดุ้งแทบตกบันได เมื่อสองสาวที่แอบอยู่ด้านหลังมาสะกิดเขาแรงๆ
 
 
"นี่!"ฟางเดินออกมาจากที่ซ่อนพร้อมกับเฟย์ ก่อนจะไปสะกิดป๊อปปี้ที่เหม่อลอยอยู่
 
 
"เฮ้ย!!พวกคุณ เล่นบ้าอะไรกัน" ป๊อปปี้สะดุ้งก่อนจะหันไปดุหญิงสาวทั้งสอง
 
 
"แล้วถ้าไม่เล่นแบบนี้ ฉันก็คงไม่รู้หรอกว่าคุณเป็นโรคจิต"ฟางพูด
 
 
"นี่เธอ!!!ฉันไม่ได้เป็นโรคจิต มองหน้าฉันดีๆวิ"
 
 
ฟางกับเฟย์หันมามองหน้ากันอย่างลังเล แต่ก็ยอมหันกลับไปมองหน้าป๊อปปี้
 
 
"หึ!"ป๊อปปี้ยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ
 
 
"หน้าคุ้นๆนะพี่ฟาง" เฟย์หันไปกระซิบกับฟาง
 
 
"พี่ก็ว่างั้น....ใช่ๆ เฟย์ๆๆๆพี่นึกออกแล้ว ป๊อปปี้ไงที่เขาเป็นนายแบบอ่ะ"
 
 
"ใช่ๆๆพี่ฟาง"
 
 
"พี่ว่าเรามาแกล้งเขากันหน่อยดีกว่า"
 
 
"ดีๆพี่ฟาง"
 
 
"อะแฮ่ม!ไม่ทราบว่าพวกคุณจะยืนกระซิบกระซาบกันอีกนานมั้ย? แล้วรู้หรือยังว่าฉันเป็นใคร"
 
 
"ไม่อ่ะ ฉันไม่รู้ แต่ที่ฉันรู้อย่างนึงก็คือ คุณ-เป็น-โรค-จิต"ฟางแกล้งตีหน้าซื่อใส่ป๊อปปี้
 
 
"เธอ!!บ้านเธอไม่มีทีวีดูหรือไง ฉันเป็นถึงนายแบบเลยนะ แล้วอีกอย่าง ฉัน-ไม่-ใช่-โรค-จิต"
 
 
"เฟย์กลับบ้านกันเถอะ"ฟางไม่สนใจคำพูดของป๊อปปี้ เธอหันไปคุยกับน้องสาว ก่อนที่จะลากเธอออกมาหน้าตาเฉย
 
 
"ไอ้ป๊อปเอ้ย ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยโดนผู้หญิงปฏิเสธเป็นครั้งแรก เสียภาพพจน์กันหมด" ป๊อปปี้ลูบหน้าตัวเองอย่างเซ็งๆ ก่อนจะหันไปมองสองพี่น้องที่เดินขึ้นรถไป แต่ก่อนจะขึ้นรถ ฟางที่เห็นป๊อปปี้มองอยู่ก็หันไปแลบลิ้นใส่ ก่อนจะรีบขึ้นรถไป
 
 
ป๊อปปี้ได้แต่ชี้นิ้วตามรถไปอย่างหัวเสีย
 
 
"อย่าให้เจอนะยัยตัวแสบ จะจัดการทั้งพี่ทั้งน้องเลย คอยดู!"
 
 
ตอนเย็นโทโมะชวนป๊อปปี้มาทานข้าวที่บ้าน
 
 
"แกเป็นอะไรว่ะ"โทโมะถามอย่างสงสัย ไม่บ่อยนักที่จะเห็นเพื่อนคนนี้หงุดหงิด
 
 
"ฉันไม่อยากเล่าให้แกฟังว่ะ เดี๋ยวแกจะล้อฉัน"
 
 
"ไม่ล้อหรอก แ้ล้วมันเรื่องอะไรว่ะ...กินเยอะๆหน่อยสิ"โทโมะถามป๊อปปี้ ก่อนจะหันไปดุคนข้างๆที่กินข้างไม่ถึงครึ่งจานก็บอกว่าอิ่มแล้ว
 
 
"ผู้หญิง" ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ
 
 
"หะ!!!เรื่องผู้หญิง ทำไมว่ะ สาวเอเชียไม่ถูกใจแกหรอ"
 
 
"ไม่ใช่เรื่องนั้น ฉันโดนผู้หญิงหาว่าเป็นโรคจิต"
 
 
"จริงหรอว่ะ ฮ่าๆๆๆ ไหนไเล่ามาดิ เผื่อฉันจะได้ไปบอกไอ้เขื่อนบ้าง"
 
 
"ไอ้โทโมะ ฉันไม่เล่าแล้ว"
 
 
"อย่างอนเป็นเด็กดิว่ะ เล่ามาๆ"
 
 
ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในโรงแรม แต่กว่าจะจบก็เกือบจะมีสงครามกลางโต๊ะอาหารแล้ว เพราะโทโมะนั้นเอาแต่ขำไม่หยุดและยังไม่พอ โทโมะโทรไปหาเขื่อน เคนตะและจองเบโดยที่ไม่ให้ป๊อปปี้รู้ แต่ก็ความแตกตอนหลุดขำนี้แหละ ป๊อปปี้แถบจะเอามีดมาปาดคอโทโมะแต่ติดที่ว่ามีแก้วนั่งอยู่ด้วย
 
 
"ผู้หญิงที่คุณป๊อปตามไป เขาชื่อเฟย์หรอค่ะ"
 
 
"คิดว่านะ ฉันได้ยินไม่ค่อยชัด"
 
 
"อืมมม...ชื่อเหมือนเพื่อนแก้วเลยค่ะ"
 
 
"งั้นหรอ แต่คงไม่ใช่คนเดียวกันหรอกมั้ง"โทโมะพูด
 
 
"แก้วมีรูป"
 
 
แก้วหยิบโทรศัพท์ที่โทโมะซื้อให้ตน ก่อนจะเปิดรูปให้ป๊อปปี้กับโทโมะดู"
 
 
"เฮ้ย!!!ใช่เลย สองคนนี้แหละ"
 
 
"สองคนนี้เขาเป็นฝาแฝดกัน คนนี้ชื่อเฟย์ส่วนคนนี้ชื่อฟาง"
 
 
"แล้วแกติดใจคนไหนว่ะ"โทโมะถาม
 
 
"คนที่ชื่อฟาง ดูน่ารักใสๆดี แต่ไม่คิดว่าจะร้ายกาจขนาดนั้น ยัยนั้นเป็นคนแรกที่ปฏิเสธฉันเลยนะเว้ย"
 
 
"ฮ่าๆๆๆ"โทโมะขำอย่างสะใจ
 
 
"คุณป๊อป พรุ่งนี้เฟย์กับฟางจะไปที่บริษัทของโทโมะ คุณป๊อปจะไปมั้ยค่ะ?"
 
 
"จริงหรอ ไอ้โทโมะหยุดขำสักทีดิว่ะ พรุ่งนี้ฉันไปหาแกที่บริษัทนะ"
 
 
"เฟย์กับฟางมาตอนสิบเอ็ดโมงนะค่ะ"แก้วบอกอย่างหวังดี
 
 
"อืมๆ ฉันกลับก่อนนะ"
 
 
"เออๆ เจอกันพรุ่งนี้นะ"โทโมะบอกอย่างไม่ใส่ใจ
 
 
"เดินทางดีๆนะค่ะ"
 
 
"ขอบคุณครับ"
 
 
"นี่เราคิดจะขายเพื่อนหรือไงกัน"โทโมะถามแก้ว
 
 
"ป่าวๆสักหน่อย แก้วก็แค่จะช่วยเพื่อนเฉยๆ"
 
 
"เจ้าเล่ห์นักนะ"โทโมะบอกพร้อมก้มลงไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ ก่อนจะลงมือทานข้าวต่อ
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
"พรุ่งนี้เจอดีแน่" ป๊อปปี้พึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมม่านรูด
 
 
........................................................................................................................
 
 
เมื่อวานมีคนบอกว่าขอยาวๆ วันนี้ไรเตอร์จัดให้แต่ไม่รู้ว่าจะยาวพอมั้ย? ถ้าไรเตอร์แต่งตอนต่อไปเสร็จวันนี้ พรุ่งนี้จะเอามาลงให้ แต่ถ้าไม่เสร็จก็วันจันทร์เลยล่ะกันนะ^^