รักหวานๆของคลาสโนว่าตัวพ่อ

แก้ว - โทโมะแก้วง่วงแล้ว ดึกมากแล้วส่งแก้วกลับบ้านน่ะๆอย่ามาทำตัวงี่เง่า แกล้งตายแบบนี้น่ะลุกขึ้นมาๆ แก้วจะกลับบ้านแล้วให้ไวๆ นี่ตื่นไม่ตื่นไม่ตื่นใช่ไหม ได้แก้วโบกแท็กซี่หรือไม่เรียกลุงเอกมารับก็ได้เชอะ วะว้ายยยยยยยยยยยย

โทโมะ - จะไปไหนครับคนสวยมากับโมะก็ต้องกลับกับโมะสิครับ(แก้วที่กำลังจะลุกเดินออกไปจากห้องพักของโทโมะก็ต้องล้มลงไปนั่งบนตักของชายหนุ่มเนื่องจากเขาฉุดดึงให้เธอล้มลงมานั้นเอง)

แก้ว - ก็จะกลับแล้ว นี่จะ้เจ้าเกินไปแล้วน่ะ ปล่อยสิจะดึงจะกอดอีกนานป่ะ ง่วงจะนอนแล้วอยากอาบน้ำไปส่งเลยน่ะ

โทโมะ - ดึกแล้วสิน่ะ แก้วอ่านหนังสือนิยายสนุกไหม อยากอ่านต่อป่าว

แก้ว - เอ๋ๆๆ โทโมะจะให้แก้วยืมกลับบ้านเหรอใจน่ะ งั้นเอาไปหมดนี่เลยน่ะ อืม หกเล่ม ป่ะๆกลับบ้านโมะจะได้รีบไปรีบกลับจะได้นอนไวๆไง 

โทโมะ - ก็อ่านต่อสิโมะไม่ว่า ไม่รีบ แก้วนอนนี่เลยล่ะกัน(ยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที เขาเองไม่อยากให้หญิงสาวห่างตัวอีกแล้ว ขาดแก้วแล้วเขาก็ขาดอะำไรไปแน่ๆ ไม่รู้ทำไมผู้หญิงธรรมดาๆคนนี้ มีอะไรที่ตรึงตาตรึงใจของเขาให้หยุดที่เธอได้ขนาดนี้กัน)

แก้ว - ยี๋ไม่เอางั้นแก้วไม่เอาก็ได้ อยู่กับโทโมะแล้วไม่น่าไว้ใจ งั้นแก้วกลับเองพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปรับแก้วจะไปกลับกับลุงเอกเอง เพราะแก้วไม่อยากไว้ใจโทโมะแล้วบลาๆๆๆๆๆๆๆๆ

โทโมะ - หยุด ครับแก้วหยุดๆ โมะแกล้งนิดหน่อยเอง งั้นไปกันครับเดี๋ยวโมะไปส่ง (จากนั้นโทโมะก็จับมือแล้วพาแก้วกลับบ้านเธอทันที ก่อนกลับก็แวะทักทายลาพ่อแม่ของโทโมะซึ่งดูออกได้ว่าท่านปลื้มแก้วใจของเรามากเพียงไหน ติดอยู่อย่างเดียวคือไม่ได้เป็นลูกสะใภ้จริงๆสักที )

แม่โทโมะ - โมะพาน้องกลับบ้านดีๆแล้วให้ถึงบ้านน่ะไม่ใช่พาน้องไปนอกทางน่ะเราน่ะ

โทโมะ - แม่พูดแบบนี้ได้ไง ..... พูดแบบนี้ไม่อยากได้แก้วเป็นลูกสะใภ้เหรอ 

แก้ว - นี่หมายความว่าไง 0/////////////////////0 แม่อย่าไปฟังที่เขาพูดน่ะ แก้วไปก่อนน่ะค่ะคุณพ่อคุณแม่ สวัสดีค่ะ 

โทโมะ - ไปน่ะแม่เดี๋ยวผมรีบไปรีบกลับ

แม่โทโมะ - นั่นสิพ่อเจ้าโมะมันหมายความว่าไง แม่ก็ไม่เข้าใจ

พ่อโทโมะ - ฮ่าๆๆๆ ก็แม่บอกว่าไม่ให้นอกทางพากลับบ้านเลย ก็น่าจะรู้น่ะฮ่าๆๆๆๆ ถ้าแม่อยากได้แก้วเป็นลูกสะใภ้ต้องทำยังไงล่ะ ไปนอนดีกว่าง่วง

     เมื่อโทโมะมาส่งแก้วถึงบ้านแล้วก็ยังคงแกล้งแก้วอยู่อีกด้วยวิธีการต่างๆนาๆ

โทโมะ - แก้วครับดึกแล้วโมะขี้เกียจกลับบบ้านแล้ว นอนด้วยได้ไหม ไหนๆแก้วก็อยู่กับเกลสองคนเองน่ะครับๆ

แก้ว - ไม่ต้องเลยกลับไปเลยอย่ามาทำตัวงอแง งี่เง่าแบบนี้ไปเลยๆชิวๆ

เกล - พี่แก้วบ้านเรามีตั้งหลายห้อง ให้พี่โทโมะค้างสักคนไม่เป็นไรหรอกนี่ก็จะเที่ยงคืนแล้วไม่เป็นไรนาพี่

โทโมะ - เห็นไหมๆเกลยังไม่ว่าเลยน่ะครับที่รัก

แก้ว - เกลไม่ว่าแต่แก้วว่า อืมถ้าขี้เกียจจริงก็นอนในรถนู่นไปเกลเข้าบ้านนอน ง่วงเว้ยยยยย (จากนั้นแก้วก็ลากเกลเข้าบ้านปิดประตูเสียงดังโดยไม่แคร์โทโมะสักนิด)

โทโมะ - ยัยตัวแสบเอ๊ย ตกลงเป็นตัวจริงเมื่อไหร่จะเอาคืนให้ฉ่ำปอดเลย หึยยัยน่ารักเอ๊ยย (โทโมะได้แต่ยิ้มและขำๆกับท่าทีของแก้วด้วยความเอ็นดูแกมด้วยความรัก จากนั้นก็รีบเดินไปที่รถเพื่อกลับบ้านของเขานั้นเอง)

เช้าในวันรุ่งขึ้นนั้นเองแก้วที่ตื่นมาแต่เช้าก็รีบขับรถมาส่งเกลสอบก่อน เพราะไม่อยากให้เกลเสียเวลาที่ต้องรอโทโมะนาน ฝ่ายโทโมะเองก็โมโหแก้วที่ออกไปมหาลัยก่อนแต่พอรู้สาเหตุก็หายโกรธเนื่องจากไม่ใช่เรืองงี่เง่าที่เธอหนีหน้าเขาแค่งอลที่ไม่คิดจะโทรบอกเขาสักนิดก็เท่านั้น และในขณะเดียวกันแก้วที่เดินทางมาถึงก่อนโทโมะและช่วงเช้านี้แก้วแค่นั่งสรุปงานที่ฝึกอบรมมาเทอมสุดท้ายนั้นเองก็ได้มีใครคนหนึ่งมาทักทายเธอ

........ - ขอโทษน่ะครับ ไม่ทราบคุณคือแก้วใช่ไหมครับ

แก้ว - แล้ว คุณมีธุระอะไรกับคนที่ชื่อแก้วค่ะ

....... - คุณใช่แก้ว จริญญา ใช่ไหมครับ 

แก้ว - ......... ถ้าใช่แล้วคุณมีอะไรล่ะ (แก้วเริ่มไม่พอใจกับอีกฝ่ายที่ไม่ยอมแจ้งความต้องการมาสักที แต่อีกฝ่ายพอรู้อารมณ์เขาจึงต้องแสดงเจตนาทันที)

....... - ผมมาดีน่ะครับ ผมแค่ต้องการรู้ว่าคุณคือ แก้ว จริญญา รึเปล่าก็แค่นั้นถ้าใช่ผมจะถามต่ออีกว่า คุณจำสร้อยเส้นนี้ได้ไหมครับ

แก้ว - สร้อย สร้อยอะไร คุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน แล้ว.....เหมือน เฮ้ย สะสร้อยยย ใช่ฉันเคยมีแต่นึกไม่ออกแล้วว่ามันหายไปไหน ดะเดี๋ยวน่ะคุณเก็บมันได้เหรอ แต่คงไม่ใช่เพราะหลายสิบปีแล้ว

..... - ยัยบ๊องส์เอ๊ย ฉันไมค์เพื่อนสนิทแกตอนเด็กๆไง สร้อยเส้นนี้ฉันแลกกับสร้อยคอฉันไง พอจำได้ยัง

แก้ว - ไมค์ชื่อคุ้นเดี๋ยวน่ะแป้บๆ ขอเวลานึกก่อน อะอ๊าาาาาาา ใช่แมร่งโครต ไอ่ไมค์จริงด้วยหล่อกว่าแต่ก่อนเยอะเลย นึกได้แล้วไม่เจอกันสิบกว่าปีได้ ไม่นึกเลยว่าจะได้เจอ

ไมค์ - แกโก๊ะไม่เปลี่ยนใช่สิบสองปีเชียวน่ะฉันก็ไม่นึกว่าโลกมันจะกลมพัดพาเราให้มาเจอกันอีกครั้ง ขอบใจพระเจ้าที่แกยังพอจำฉันได้บ้าง และก็ขอบใจพระเจ้าที่ทำให้แกดูดีขึ้นเช่นกัน

แก้ว - อืม นึกว่าแกตายไปแล้วสะอีก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ดีใจที่พระเจ้ายังไม่รับคนอย่างแกไปอยู่ด้วย ไอ่ปากเสีย

ไมค์ - แหม๊ะ ขอบใจน่ะแช่งคนดีๆแบบฉันให้ตายหรือไงฟะ 

             ในขณะที่ไมค์กับแก้วนั่งคุยกันอยู่นั้นเองก็มีมนุษย์อีกสองสามชีวิตได้มองเห็นการกระทำของทั้งอย่างหลากหลายอารมณ์ คนแรกคือพิมที่มองเห็นภาพของทั้งคู่ด้วยความพึงพอใจเธอไม่นึกเลยว่าแก้วจะสนใจไมค์ได้ขนาดนี้ ต่อมาคือหวาย และเขื่อน ที่มองด้วยความสงสัยและต้องการรู้แผนของไมค์ว่าเขาจะทำในรูปแบบไหนกันแน่และคนสุดท้ายโทโมะที่บอกได้อย่างเดียว ว่า ............แก้วไม่รอดแน่ โทโมะหึงหวงอย่างมากกกเพราะเขาไม่เคยเห็นแก้วหัวเราะ ยิ้มสดใสแบบนี้มาก่อนนั้นเอง

หวาย - เดี๋ยวฉันว่าน่ะเขื่อนเราคงต้องคุยกับไมค์แล้วล่ะ เพราะแก้วเหมือนจะดีใจจนเกินไปแล้ว ฉันว่างานนี้คงมีอะไรแปลกแล้วจะ 

เขื่อน - นั้นสิแก้วสดใสมากๆซึ่งเราไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อนเลย

หวาย - อืมใช่ๆ งั้นฉันว่าคงต้องโทรคุยแล้วล่ะเรียกมาแบบนี้แก้วคงสงสัยแน่ๆ　งั้นเดี๋ยวหวายต่อสายแป้บน่ะ

ไมค์ - แก้วโทรศัพท์มา รอแป้บน่ะ ว่าไงฉันตกลงแล้วไงว่าฉันตกลงแน่นอน

หวาย - ฉันรู้แต่นายไปหาแก้วแบบนั้นนายจะทำอะไร ฉันไม่เข้าใจนายไปตีซี้ทำไมในเมื่อฉันต้องการให้นายดัดนิสัยพิมไม่ใช่เข้าหาแก้วแบบนี้

ไมค์ - ฉันไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่น่ะ พอดีฉันเจอเพื่อนเก่า เพื่อนรักสมัยเด็กไม่เจอกันนานขอทักทายให้หายคิดถึงหน่อยเขาเป็นเพื่อนที่เราทำสัญญาสาบานกันไว้ว่าเราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไปน่ะ มีไรด่วนป่าวล่ะถ้าไม่มีแค่นี้ก่อนน่ะ แล้วจะติดต่อกลับ

แก้ว - นายพูดทำไมขนาดนั้นทางโน้นไม่เสียใจแย่เหรอ 

ไมค์ - ไม่หรอกอยากรู้ก็บอกจะได้เลิกระแวง เฮ่ๆแต่ไม่ใช่แฟน แค่เพื่อนน่ะ มาคุยเรื่องที่คุยค้างกันต่อดีกว่า(ไมค์ที่ชวนแก้วคุยเรื่องอื่นเพื่อกันเืีรื่องของหวายออกไปทันที)

    ทางฝั่งหวายที่ได้รับคำตอบของอีกฝ่ายก็แปลกใจปรนโล่งอกเช่นกัน

หวาย - เฮๆๆไมค์จะรีบวางสายไปไหนนี่

เขื่อน - เจ้านั้นมันว่าไงหวาย

หวาย - ไมค์บอกว่าจะช่วยเราแน่นอน เพราะแก้วเป็นเพื่อนเก่าไม่ได้เจอกันสิบสองปี ดีใจที่ได้เจอขอคุยก่อนแล้วจะติดต่อกลับ

เขื่อน - พูดตั้งนานมันบอกเธอแค่นี้เองเหรอ แต่ก็โอเครๆเบาใจไปเรื่องหนึ่ง ฉันไปเรียนก่อนน่ะสายแล้ว เธอก็รีบๆไปเรียนแล้วหาข่าวพิมมาด้วยล่ะบ่ายสองเจอกัน

เอาล่ะสิ เดี๋ยวเราจะรู้แผนของไมค์แล้วสิน่ะ ไมค์ไม่ทำร้ายแก้วอย่างแน่นอน แต่โทโมะสิที่กำลังเข้าใจผิดแล้วก็

หึงอยู่แก้วใจเราจะเจออะไรบ้างหนอ ตอนต่อไปติดตามกันน่ะค่ะ แต่คืนนนี้นอนกันเถอะ ฝันดีค่ะ รักน่ะจิบิ 

ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟ >x,＜