รักหวานๆของคลาสโนว่าตัวพ่อ

พิม - มีความสุขกันนักใช่ไหมได้ในเมื่อเธออยากแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน ก็ขอให้ได้ตามที่หวังแล้วกันยายหน้าด้าน 

"จากนั้นพิมก็กดโทรศัพท์หาใครคนหนึ่งทันที"

พิม - นี่นายที่ฉันเคยบอกนายยังสนอยู่ไหม ไมค์ว่าไง เท่าไหร่นายเสนอราคามาฉันก็สู้ค่าตอบแทนน่ะ ขอแค่งานที่ฉันให้นายทำต้องสำเร็จ

ไมค์ - ว่าไงน่ะเธอยอมจ่ายเท่าที่ฉันเรียกร้องเลยเหรอ มันก็น่าสนใจน่ะแต่ฉันไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินนี่นาเะอก็รู้ว่าฉันน่ะ

พิม - ฉันรู้ว่านายมีพร้อมทุกอย่าง ขาดแต่อย่างเดียวความพอในเรื่องผู้หญิง นอกเรื่องมาเยอะล่ะว่าไง ถ้าฉันจะมีผูญิงคนหนึ่งให้นายจัดการให้หน่อยนายคิดเท่าไหร่ว่ามาเลย

ไมค์ - ผู้หญิง นี่เธอจะให้ฉันจัดการผู้หญิง เธอเพี้ยนเปล่า ทำไมเธอไม่จัดการกันเอาเองล่ะ แล้วให้จัดการยังไงถ้าให้อุ้มฆ่าฉันไม่เล่นด้วยหรอกน่ะ พ่อฉันฆ่าฉันแน่ๆ 

พิม - ไม่ต้องให้ถึงขั้นฆ่าสักหน่อยฉันแค่.......เดี๋ยวน่ะฉันรู้สึกเหมือนมีใครมาแป้บ

       "ในขณะที่พิมคุยสายอยู่นั้นหวายที่กำลังจะเอาเอกสารที่พิมขาดเรียนมาให้ก็ได้ยินบทสนทนาของพิมกับไมค์หวายจึงรีบหลบข้างผนังเพื่อแอบฟังบทสนทนาอยู่อย่างเงียบๆทันที และเมื่อพิมที่เหมือนรู้สึกตัวว่าไม่ได้อยู่คนเดียวก็รีบมองหาบุคคลที่สาม เมื่อมองรอบๆไม่พบใครก็เริ่มสนทนาต่อ......"

ไมค์ - ฮัลโหลๆพิม เธอถ้าจะคุยๆหายๆแค่นี้ก่อนไหมรอเธอพร้อมจริงๆค่อยคุยกันก่อน

พิม - ไม่ต้องว่าง สงสังยฉันจจะคิดไปเองมาคุยเรื่องที่ค้างไว้กันต่อ ฉันแค่อยากให้นายจัดการผู้หญิงคนหนึ่งชื่อแก้ว นายจะทำอะไรก็ได้....เพื่อให้ยัยนั้นเสียชื่อเสียง และทำให้ผู้ชายของยัยนั้นตัดใจจากมันสะ

ไมค์ - อืมๆชื่อแก้วเหรอ "ไมค์ที่สะดุดกับชื่อนี้เป็นอย่างมากเพราะชื่อนี้เป็นชื่อของใครคนหนึ่ง...แต่เขาก็สลัดความคิดเรื่องชื่อออกไปเพราะชื่อซ้ำเยอะไป" แล้วเธอจะให้ฉันทำกับคนที่ชื่อแก้วทำไมพิม

พิม - อย่าถามมากจัดการแบบไหนก็ได้ หรือแบบที่นายถนัดก็ได้น่ะยัยนี้อาจไม่ใช่สเป็กของนายไม่ใช่แค่ใช่ห่างจากสเป็คของนายหลายขุมเลยก็ว่าได้ นายข่มขืนแล้วทำให้ยัยนี่โดยผู้ชายที่มาติดพันตอนนี้มองหน้ากันไม่ติดก็เพียงพอแล้ว ว่าไงง่ายไหมเรื่องถนัดอยู่แล้วนี่

ไมค์ - อืม....ขอดูเหยื่อก่อนได้ไหม ถ้ากินไม่ลงฉันไม่รับปากหรอกน่ะ ถึงจะง่ายๆแต่ฉันก็เลือกน่ะพิม 

พิม - เอาเป็นว่าอีกสองวันนายมาหาฉันที่มหาลัยเพราะอีกสองวันยัยนั้นต้องมาสอบตัวสุดท้ายของมันฉันจะให้นายได้เจอเหยื่อของนาย แล้วสนนราคามาได้เลย

ไมค์ - โอเคได้แล้วเจอกัน แค่นี่ก่อนน่ะน้องจีจี้ฉันมาหาไปล่ะ แล้วเจอกันน่ะคนสวยของไมค์ จุป

พิม - ยี๋ แล้วเจอกัน เชอะหึหึ แกเสร็จฉันแน่ยัยแก้วเล่นกับใครไ่ม่เล่นมาเล่นกับพิมพิลัยเชอะ

"หวายที่ได้ยินตั้งแต่ต้นจนจบ ก็ตกใจเพราะเธอไม่นึกว่าเพื่อนของเธอจะร้ายกาจได้ขนาดนี้มาก่อน หวายถึงกับเข่าอ่อนทันทีแต่ก็พยายามพยุงตัวเองเดินย้อนกลับไปหากลุ่มของเขื่อนซึ่งตอนนี้เหลือเพียงสามคนคือ ป๊อปปี้ เขื่อนและเคนตะ ที่กำลังจะแยกย้ายกันกลับนั้นเอง"

หวาย - ตัวพะพวกนายสามคน เขื่อนๆๆ อย่าพึ่งไปรอฉันก่อนฉันมีเรื่องด่วนจะคุยด้วย

เขื่อน - อะอ้าวๆ เดินระวังๆ เฮ้ย "เขื่อนที่เห็นหวายที่รีบเดินรัวมาทางพวกเขาเหมือนจะสะดุดเท้าตัวเองเซถลามาก็รีบวิ่งเข้าไปพยุงทันที" อ้าวเป็นไงยัยซุ่มซ่ามเอ๊ย ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้แล้วมีอะไร

หวาย - ขะขอบใจ ฉันมีเรื่องพิมมาบอกกับพวกนายน่ะสิ รีบไปหน่อย "จากนั้นหวายก็เล่าประโยคสนทนาของพิมกับไมค์ให้พวกเขื่อนฟังทันทีหลังจากที่หายเหนื่อยแล้ว"

"ทางด้านไมค์นั้น ..... หลังจากที่วางสายจากพิมเขาก็นั่งนึกถึงคนที่ชื่อแก้วทันที......."

ไมค์ - ไง "แก้ว" แกเป็นเพื่อนที่ฉันรักมากน่ะเว้ย อย่าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้สิว่ะ

แก้ว - ไมค์ แกเป็นเพื่อนรักของฉันเหมือนกัน แล้วแกทิ้งฉันไปเมืองนอกทำไมว่ะ ฉันก็เหงาแย่สิงานนี้ แกไม่คิดถึงฉันบ้างเลยว่ะ

ไมค์ - โธ่ "แก้ว" ฉันไปเรียนต่อเมืองนอกไม่นานก็กลับหรอก มาทำสัญญากันดีกว่าเรามาแลกของกันเว้ยสร้อยคอของฉันกับกำไลข้อมือของแกเรามาแลกกัน เมื่อกลับมาเจอกันอีกทีสิ่งของสองอย่างนี้จะแสดงความเป็นเพื่อนของเรา 

แก้ว - อืมดะได้ ฉันให้สัญญา เพื่อนเราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป ยามทุกข์เราทุกข์ด้วยกัน ยามสุขเราก็สุขร่วมกัน ความเป็นเพื่อนของเราจะไม่เปลี่ยนแปลง 

จีจี้ - พี่ไมค์ค่ะนี่นั่งนิ่งตั้งนานเลยพี่คิดอะไรอยู่เหรอค่ะหรือว่าพี่ไม่สบายจี้ไม่กวนพี่ก็ได้น่ะค่ะ 

ไมค์ - คนเก่งพี่นึกถึงเพื่อนสมัยเด็กๆน่ะครับ ป่ะไปทานข้าวเย็นกันดีกว่าวันนี้พี่หิวแล้วเดี๋ยวคุณแม่รอนานไปกันครับสาวน้อย

กลับมายังกลุ่มหวายอีกครั้ง

เขื่อน - แมร่งเพื่อนเธอร้ายกาจชมัดไม่นึกว่าจะแสบขนาดนั้นน่ะนี่

ป๊อปปี้ - เราคงต้องจัดการก่อนนายนั้นลงมือแล้วล่ะหวายไม่งั้นเรื่องนี้ไม่จบแค่โมะเข้าใจแก้วผิดแน่ๆแต่จะทำไงดีล่ะ

เคนตะ - หวายเธอต้องโทรไปหานายนั้นแล้วล่ะ แล้วให้นายนั้นเลิกล้มแผนของพิมสะ หรือไม่ก็ขอให้นายนั้นร่วมมือดัดนิสัยพิมกับเราสะเธอต้องทำให้ได้น่ะหวายไม่งั้นพวกเราจะเล่นงานทั้งพิมทั้งหมอนั้นแน่ๆ

หวาย - แล้วฉันจะพยายามแล้วกัน ขอเวลาฉันคิดคำพูดก่อนได้ไหม

เขื่อน - ไม่ได้ต้องคิดและโทรเลยภายในคืนนี้ ลิมิตไม่เกินคืนนี้เพราะพิมนัดไอ่ไมค์มันมาอีกสองวันไม่ใช่เหรอชักช้าไม่ได้น่ะหวาย

หวาย - อืมๆแล้วฉันจะรีบโทร เฮ่อออออออออ

เอาล่ะหวายจะคุยกับไมค์สำเร็จไหม แล้วแก้วของเราใช่คนเดียวกับเพื่อนรักของไมค์ไหม

ถ้าอยากรู้ก็ติดตามกันต่อน่ะค่ะ คืนนี้ทุกคนฝันดีน่ะค่ะ รักทุกคนจัง ม๊วฟฟฟฟฟ >x,<