รักหวานๆของคลาสโนว่าตัวพ่อ

ณ มหาลัย

นักศึกษา ก - แกๆเมื่อคืนฉันไปเที่ยวผับของพี่พิมกับเพื่อนเขามาด้วยแก เมื่อคืนคนแน่นผับมากกก

นักศึกษา ข - ฉันเคยไปสองสามครั้ง เจอพี่แกทุกวันสวยมากกกก สาวๆๆก็เยอะหนุ่มๆก็ตรึม เพลงมันส์สุดยอด

นักศึกษา ก - มันส์แค่เพลงไม่ว่าก็ดีสิแก ฉันไม่คิดเลยว่าพี่พิมเขาจะ อุ้ยยยย

พิม - พี่ทำไมเหรอค่ะ สาวๆ (เธอที่แอบได้ยินสาวๆคุยนินทาเธอรีบมาถามทันที)

นักศึกษา ก - ปะป่าวๆ หนูแค่ไม่คิดว่าพี่พิมจะอยู่เฝ้าผับแล้วมาเรียนต่อไหวได้ขนาดนี้น่ะค่ะ สุดยอดมากเลย เยี่ยม

นักศึกษา ข - พวกหนูมีเรียนแล้วขอตัวเลยแล้วน่ะค่ะ บายๆค่ะพี่พิม

พิม - จ้าิตั้งใจเรียนกันน่ะจ๊ะ หึยอย่านึกว่าฉันจะไม่รู้ว่าพวกแกจะคุยเรื่องฉันในทางเสียๆหายๆ จับไม่ได้คาปากคาตาคงไม่ยอมรับสิน่ะ

หวาย - ไงยัยพิม แกนี่น่ะทำหน้าบูดแต่เช้าแบบนี้ไม่ดีเลยน่ะ ว่าแต่เรื่องข่าวที่แกคาบมาให้ปล่อยไม่ไหวเลยน่ะแก ไม่ไหวจะเคลียร์เลยจริงๆ

พิม - อะไรก็แกอีกยัยหวาย อย่ามียียวนฉันแต่เช้าแบบนี้เลยน่ะ ฉันไม่ได้อารมณ์น่ะหวายแกมีอะไรว่ามาๆ

หวาย - เฮอะ ฉันแค่อยากจะเตือนแกหน่อยว่าคู่แข่งแกคราวนี้แกคงเหนื่อยหน่อยน่ะ เพราะเท่าที่รู้มาก็เคี่ยวขั้นแม่เลย อ่อแล้วที่สำคัญเรื่องที่ผับเมื่อคืนนี้แกทำกับพี่ชายฉันแบบนั้นมันไม่เหมาะมากเลยรู้ไหม แล้วแกควงเควินไปแบบนั้นแกก็รู้ว่าเควินเป็นคู่แข่งกับพี่ชายฉัน ระวังตัวไว้ด้วยน่ะ

พิม - ฉันกับเควินไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยอ่ะใช่สิ เควินมันเป็นแฟนน้องสาวยัยแก้วนี่นา นึกเรื่องมันส์ๆได้แล้ว

หวาย - หยุดที่จะรังควาณคนอื่นได้แล้วน่ะพิม แกคบกับพี่ชายฉันอยู่ให้เกรียตพี่ฉันบ้างก็ดีน่ะ อ่อที่ผับเมื่อคืนแกทำงามหน้ามาเลยน่ะที่ไปนัวเนียกับโทโมะอีก แถมผู้ชายไม่เล่นด้วยอีกต่างหาก หน้าแตกหมอแทบไม่รับเย็บแบบนั้นจะหาว่าฉันไม่เตือนไม่ได้น่ะ

พิม - นี่หวายแกเป็นเพื่อนฉันรึเปล่า มาพูดแบบนี้กับฉัน อย่าพูดเลยดีกว่า แล้วฉันจะคบกับพี่ชายแกยังไงมันก็เป็นเรื่องของพวกฉันสองคนไม่ใช่เรื่องที่เพื่อนอย่างแกจะมาพูดวิจารณ์แบบนี้

หวาย - ได้ในเมื่อเรื่องเพื่อนก็ส่วนเรื่องเพื่อนฉันให้เกรียติแกมาตลอด ถ้ามันเป็นเรื่องชั่วฉันก็คงไม่พอใจเช่นกัน แล้วอีกอย่างฉันไม่ยอมให้เธอทำร้ายพี่ชายฉันแบบที่เธอเคยทำกับโทโมะเมื่อที่ผ่านๆมาหรอกน่ะ 

พิม - ............................

หวายระเบิดอารมณ์ที่เธอเก็บไว้มานานออกไปจนหมด เธอหวังจะให้อภัยกับพิมเพื่อนสนิทของเธอเหมือนที่เธอคุยกับพี่ชายของเธอซึ้งเขาเป็นคนบอกให้เธอไม่โกรธ เพราะเขาให้อภัยพิมได้เรื่องที่เกิดขึ้นพี่ชายของเธอก็บอกว่า..............

กราฟ - หวายอย่าไปโกรธพิมเขาเลยย นี่ถ้าพิมเขาไม่เมาเขาคงไม่ทำเรื่องแบบนั้นได้หรอก ปกติพิมเขาไม่ได้มั่วใครง่ายๆสักหน่อย

หวาย - พี่กราฟ พี่ก็รู้ว่าโทโมะกับยัยพิมเขาเคย......กันอยู่พี่ยังปล่อยให้มันผ่านไปง่ายๆแบบนั้นน่ะเหรอแล้วเมื่อคืนพี่ไปนอนกับยัยนั้นแล้วไง ตอนเว้ย ถ้ายัยนั้นทำแบบพี่หวายเจ็บมันต้องเจ็บ

กราฟ - หวาย เพื่อนกันจริงเขาต้องให้อภัยให้กันได้ และพี่ก็ยอมรับผลของมันเอง ในเมื่อพี่ไม่ได้เดือดร้อนหรือเจ็บปวดให้การเลือกทางเดินนี้ แกก็ต้องยอมรับการกระทำของพี่ด้วย

หวาย - คืออะไรล่ะ คือการที่เห็นพี่ถูกพิมสวมเข่าให้พี่ของหวายน่ะเหรอ หวายไม่เข้าใจพี่โง่ หรือตาบอด

กราฟ - หวายเพราะ พี่พร้อมให้อภัยเขาไงล่ะไม่ว่าจะดีจะชั่วแค่พี่พร้อมให้อภัยเขา เพราะพี่รักเขา

หวาย - ไม่ว่าตอนที่นอนกับพี่มันยังเผลอเพ้อถึงผู้ชายคนอื่นน่ะเหรอ พี่รู้ตัวไหมว่าพี่มันโง่มาก

กราฟ - พี่ยอมรับว่าพี่โง่ก็ได้ที่ยอมให้อภัยเขาทุกครั้ง พี่ไม่โกรธเลยน่ะถึงเมื่อคืนเขาจะมีอะไรกับพี่แต่เขาเอ่ยชื่อโทโมะ พี่ก็ไม่โกรธเขาน่ะพี่ยอม........

หวาย - ไม่โง่ก็บ้า พี่รู้ตัวไหมว่าที่พี่ทำตอนนี้มันก็เหมือน.......ก็แค่ของเลียนแบบ.......สุดท้ายก็ไร้ค่า

  กลับมายังปัจจุบัน หวายต้องตื่นมาจากความคิดที่เธอนึกย้อนไปถึงประโยคสนทนากับพี่ชายที่เธอมีปากเสียงมาด้วยเมื่อตอนเช้านี้เอง

กวิน - ไงครับคนเก่งเหม่อเชียว พี่เป็นห่วงเราเลยแวะมาหาเราที่มหาลัยเมื่อเช้ากราฟมันโทรมาบอกพี่เรื่องที่ทะเลาะกับหวายให้พี่ฟัง

หวาย - ฮือๆๆๆๆ พี่กวินหวายไม่เข้าใจทำไมๆ พี่ชายหวายต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย (หวายรีบโผล่เข้าไปกอดแฟนหนุ่มของเธอทันที)

ฟาง - อุ้ยขอโทษ ไม่นึกว่ามีคนมานั่งโต๊ะตรงนี้แต่เช้า อ่ะอ้าวเธอคนที่ปล่อยข่าวยัยแก้วนี่นา ระร้องไห้ทำไม

เฟย์ - พี่ฟางอย่าไปยุ่งเรื่องชาวบ้านสิ ไปๆเดี๋ยวเปลี่ยนโต๊ะไปนั่งรอยัยแก้วด้านในก็ได้แล้วบอกเปลี่ยนโต๊ะใหม่มันทีหลัง

หวาย - ดะเดี๋ยวสิ นั่งด้วยกันก็ได้ ฉันขอโทษด้วยน่ะที่ทำให้เพื่อนเธอเสียหายฉันไม่คิดว่าข่าวที่ฉันเอ่อ.......

เฟย์ - ไม่ต้องขอโทษฉันหรอก ขอโทษพวกฉันไปก็ไม่มีประโยชน์

ฟาง - ใช่ขอโทษยัยแก้วเองดีกว่า ไม่ต้อง งงหรอกว่าทำไมพวกฉันถึงไม่โกรธแทนเพื่อนหรอกน่ะ พวกฉันมีเหตุผลอยู่แล้วเพื่อนผิดก็ว่าผิด เพื่อนถูกค่อยแก้กันไป 

หวาย - ฉัน ...... เสียใจ (หวายเมื่อได้ฟังประโยคที่พวกฟางพูดก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่เธอไม่เคยเอ่ยห้ามเพื่อนของเธอทั้งๆที่เธอรู้มาตลอดว่าอะไรคืออะไร เธอก็ยังปล่อยให้เกิดเรื่องผ่านมาจนได้)

กวิน - หวายพี่ว่าเรานั่งคิดทบทวนให้ดีๆน่ะพี่ขอตัวไปทำงานน่ะ แต่หวายพี่อยากให้หวายคิดอย่างหนึ่งว่ากราฟมันได้โง่หรอก และมันรู้ตัวด้วยว่ามันทำอะไรอยู่ พี่อยากให้หวายเคารพในการตัดสินใจของมันด้วยใจเย็น นั่งทบทวนความคิดให้ใจเย็นๆขึ้น ตอนเย็นที่มารับน่ะครับคนเก่ง 

หวาย - ขอบคุณค่ะำพี่กวิน 

กวิน - อ่อน้องๆครับ พี่รบกวนฝากหวายด้วยน่ะครับ ขอบคุณครับ

ฟาง/เฟย์ - ด้วยความยินดีและเต็มใจค่ะ

หวาย - ฮือๆๆ หวายขอโทษ หวายไม่ได้ตั้งใจ (เมื่อกวินกลับไปทำงานหวายก็ร้องไห้โฮออกมาทันทีเมื่อเธอทบวนถึงคำพูดที่ว่ากราฟไปว่า ก็แค่ของเลียนแบบ ซึ่งเธอก็รู้ว่าคำพูดนี้มันแรงมากที่ใช้พูดกับพี่ชายของเธอเอง)

ฟาง - เฟย์หวายร้องไห้ใหญ่แล้ว ทำไงดีๆ อย่าร้องน่ะหวายอย่าร้อง เฟย์ช่วยพี่หน่อย

แก้ว - อยากร้องก็ร้องออกมาให้หมดแล้ว ก็นึกถึงข้อผิดพลาดรีบแก้ไขมันสะก็หมดเรื่องไม่ว่าจะดีร้ายแค่ไหนมันก็ต้องผ่านไปได้ด้วยดี(ฟางกับเฟย์เองก็ตกใจไม่แพ้หวายเช่นกันที่จู่ๆแก้วเข้ามาแบบไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัวแบบนี้)

หวาย - เธอไม่โกรธฉันเหรอทั้งๆที่ฉันมีส่วนทำให้เธอเสียหาย กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง 

แก้ว - ไม่หรอก เรื่องจะจริงหรือไม่จริงฉันก็ไม่ได้แคร์ ฉันถือว่าคือเรื่องไร้สาระ เราจะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวเราว่าคิดได้แค่ไหน ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนจากการกระทำเราก็พอ (ยิ้ม)

หวาย - ฉันมันก็โง่เหมือนกันไม่ต่างกับพี่ฉันเหมือนกัน ฮือๆๆๆ แก้วฉันขอโทษน่ะขอโทษจริงๆ

แก้ว - ฉันไม่โกรธเธอหรอด ฉันให้อภัย มาอยากร้อง ร้องมาให้หมดแล้วเลิกโทษตัวเองโทษคนอื่น แล้วมานั่งแก้ปัญหากันดีกว่า (ว่าแล้วก็ดึงหวายมากอดปลอบไปด้วย พูดปลอบไปด้วย)

อ๊ายยยยย ทำไมนางเอกฉันแม่พระแบบนี้ หวายเลิกคบกับพิมแล้วมาข้างแก้วดีกว่าเนอะ

มาดูสิว่าศึกของพิมจะหนักหรือจะสงบกันต่อไป คืนนี้ฝันดีน่ะค่ะรีดเดอร์ที่น่ารักกกกก รักน่ะ ม๊วฟฟฟ>x,<