รักหวานๆของคลาสโนว่าตัวพ่อ

"ตอนนี้ก็ ห้าทุ่มครึ่ง เธอคนนั้น ........ ใช่เธอจริงๆด้วย ผมมองเห็นเธอแบบแว้บๆแต่ผมยังจำได้เสมอ ใช่ผมยังจำเธอได้ไม่มีวันลืมเธอแน่นอนเธอคนนั้นเธอสอน

สอนให้ผมได้เรียนรู้จักคำว่า รัก.......... รักที่จอมปลอม....รักที่ไม่มีวันเป็นจริง.....ก็แค่ของเล่น

ผมก้าวเท้าเดินตามเธอไป มันเป็นปฏิกิริยา อัติโนมัตใช่ผมอยากรู้ว่าเธอมากับใคร ผม....ไม่อาจหวนไปคบกับเธอได้อีกต่อไปแล้ว เพราะรักของเธอมีแต่คำโกหก และก็แค่เพ้อฝัน .....แต่ทำไมมันทำให้ผมเจอเธอแล้วผมยังอยากรู้เรื่องของเธอน่ะ และสิ่งที่ผมได้เห็นหลังจากที่แอบตามเธอเข้ามานั้นมันก็ไม่ผิดไปจากที่ผมคิดเลยสักนิดเดียวใช่เธอมากับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งผมพยายามมองหน้าและสิ่งที่ผมรู้ก็นั่นคือ เควิน ใช่ นายเควินแฟนของเกล น้องสาวของแก้ว ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าเควินจะนอกใจเกลมากับพิมเขาได้

บาร์เทนเดอร์ - พี่ครับๆพี่นั่งมองโต๊ะนู้นนานแล้วพี่ไม่รับเครื่องดื่มเหรอครับ

โทโมะ - อ่า โทษทีขอแป๊บซี่แก้วหนึ่ง

บาร์เทนเดอร์ - ห๊า พี่ครับผมไม่ใช่เด็กชงเหล้าน่ะครับผมไม่ฮาน่ะ

โทโมะ - ชาเขียว เอ๊ย ดับเบิ้ลช็อดออนเดอะร๊อคมาแก้วหนึ่งแล้วกัน เอ่อน้ิองๆคู่นู่นน่ะเขามาบ่ิอยไหมน้อง

บาร์เทนเดอร์  - อ่าคุณผู้ชายผมพึ่งเห็นคืนนี้ครับแต่คุณผู้หญิงเขาชื่อพิม เธอเป็นหุ้นส่วนที่ผับนี้น่ะครับเธอมาทุกวันเลยครับ แล้วก็ควงหนุ่มไม่ซ้ำหน้าด้วย ได้แล้วครับดับเบิ้ลช็อดออนเดอะร็อค

โทโมะ - ขอบใจมากน้องชาย (จากนั่นผมก็นั่งดื่มและคุยเล่นไปเรื่อยกกับน้องคนนี้ไปเรื่อยๆจนลืมมองพิมกับเควินไปเลยจนน้องพูด...ขึ้นมา)

บาร์เทนเดอร์ - โอ้โหแฮะ วันนี้คุณพิมหนังสดเลยแฮะ (เท่านั้นแหละผมหันตามไปมองที่น้องเขาพูดภาพที่ผมเห็นก็คือ พิมกำลังจูบแบบไม่อายฟ้าดินกับเควิน แต่ทำไมไม่เหมือนเควินเลย)

โทโมะ - น้องๆ ผู้ชายคนที่มาด้วยตอนแรกหายไปไหนแล้ว ล่ะ คนนี้ไม่ใช่นิ

บาร์เทนเดอร์ - ไม่รู้พี่ ผมชงเหล้าแล้วหันหน้าไปก็โปะเชะ พอดีเลย อื้อหือ วันนี้สงสัยคุณพิมจะเมาแน่ๆเลยกล้าทำเรื่องแบบนี้กลางร้านเลย

โทโมะ - ทำอย่างกะเป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นงั้นล่ะเรา

บาร์เทนเดอร์ - ก็นานๆทีน่ะพี่ ไม่่่ใช่ครั้งแรกหรอกฮะ ว่าแต่พี่ถามเรื่องคุณพิมแบบนี้สนใจเธอเหรอครับ พี่ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวพี่ก็ได้แน่ๆเชื่อผม เข้าไปหาเธอสิรับรองเธอชอบหล่อๆแบบพี่น่ะผมรู้ อิอิ เอาเพิ่มอีีกสักแก้วไหมพี่ พี่นี่ดื่มขั้นเทพเชียวสิบแก้วยังไม่เมาเลย โอ๊ะนั่นไงเหยื่อใหม่ของเจ๊มาทางนี้แล้ว

พิม - โทโมะขาาา ใช่โทโมะของพิมจริงๆด้วย ดีใจจังที่ได้เจอ (พิมที่ขอตัวจากหนุ่มที่เธอนัวเนียเพื่อไปห้องน้ำก็สะดุดตากับชายหนุ่มที่นั่งตรงบาร์เทนเดอร์และเมื่อเธอมาใกล้เธอก็เห็นคนที่เธอต้องการใช่คนที่อยากเจอจริงๆ)

โทโมะ - อ้าวไง หวัดดีพิม (กล่าวกับพิมก็ส่งซิกให้บาร์เทนเดอร์ทำเป็นไม่รู้เรื่องทันที) มาได้ไงเนี๊ยะ 

พิม - โทโมะมากับใครค่ะ ไปนั่งกับพิมไหมค่ะ ผับนี้พิมเป็นหุ้นส่วนน่ะค่ะ โทโมะดื่มได้เต็มทีเลยน่ะค่ะพิมดูแลให้เอง 

โทโมะ - ไม่ดีกว่าครับพิม มันดึกแล้วผมก็กำลังจะกลับแล้วด้วย พิมเมามากแล้วน่ะเนี๊ยะ ผมว่าเดี๋ยวกลับไปที่โต๊ะแล้วดื่มน้ำเปล่าดีกว่าน่ะ 

...... - พิมครับ ไหนว่าพิมจะไปห้องน้ำมายื่นคุยกับใครครับผม รอคุณนานแล้วน่ะ

พิม - อ๊ายย เรื่องของฉัน ฉันจะเข้าไม่เข้าก็เรื่องของฉันจะไปไหนก็ไปสิฉันจะอยู่กับโทโมะ ปล่ิอยๆๆน่ะปล่อย

โทโมะ - ผมรบกวนคุณพาคุณผู้หญิงไปกับคุณเถอะครับ เธอคงเมามากแล้ว ขอโทษครับช่วยปล่อยแขนผมด้วย

........ - ผมกราฟน่ะครับ ขอโทษแทนพิมเขาด้วยที่มาวุ่นวายกับคุณ พิมครับไปกับผมน่ะครับ อย่าดิ้นสิครับ

พิม - ปล่อยฉันน่ะไอ่บ้า นายมีสิทธิ์อะไรมาลากฉันแบบนี้ โทโมะขาอยู่กับพิมน่ะค่ะ คุณต้องอยู่กับพิม คุณรู้ไหมว่ายัยแก้วอะไรนั้นมันไม่เคยรักคุณเลย ที่มันทำดีกับคุณเพราะมันต้องการเอาชนะพิมมันไม่เคยจริงใจกับคุณเลยสักนิด มันไม่รักคุณเท่าพิมสักนิดน่ะค่ะที่รัก

โทโมะ - ปล่อยมือจากแขนผมด้วยครับ ผมไม่เคยรู้จักคุณเลยสักนิด แล้วถ้าผมคือสิ่งเดิมพันอะไรก็ช่างมันก็เป็นเรื่องของผม และผมยินดียอมเป็นสิ่งเดิมพันที่มีแก้วเป็นผู้ชนะและได้ตัวผมและใจผมไปครอบครอง

พิม - อ๊ายยยยยยยยยยย พิมไม่ยอม

โทโมะ - ก็แค่ความรู้สึกที่เชื่อไปกับเรื่องเดิมพัน แต่ใจของผมก็คือของแก้ว น้องนี่สามพันที่เหลือทริปน่ะน้องชาย คุณกราฟครับดูคุณผู้หญิงของคุณด้วยผมขอตัวน่ะครับ

พิม - โทโมะๆ ปล่อยฉันสินายปล่อยฉัน โทโมะอย่าทิ้งพิมไปแบบนั้นสิ กลับมาโทโมะกลับมา ฮือๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดด

โอ๊ะโอ จะเป็นยังไงต่อไปน๊า แก้วหายไปไหนเหรอค่้ะไม่หรอกค่ะ แก้วเดี๊ยวก็มา อิิอิ

คืนนี้ฝันดีน่ะค่ะ รักรีดเดอร์จัง ใครรักเค้าบ้างขอเสียงหน่อย(ไม่มี - รีดเดอร์) ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟ >x,<