รักหวานๆของคลาสโนว่าตัวพ่อ

9.1

เขียนโดย tanopa

วันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 01.06 น.

  50 chapter
  365 วิจารณ์
  136.36K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 23.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

23) เมื่อเธอแรงมาฉันก็พร้อมแรงกลับ 2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        "กรี๊ดดดดดดดดดดดยัยบ้าๆๆๆๆๆๆๆ นังบ้าแกมันบ้าที่สุด ยัยร้ายกาจเอ๋ย ฉันไม่ยอมแพ้แกหรอกน่ะ" เสียงโวยวายดังตามหลังแก้วที่มาจากเสียงของพิม เมื่อแก้วเดินออกมาจากทางที่เธอกระชากพิมไปคุยแล้วเธอก็ต้องเจอกับ.......

เฟย์ - ไงแก้ว แกหายเข้าไปในนั้นทำไมแถมยังมีเสียงเปรตร้องตามหลังมาอีกว่าไงเพื่อนสาว

ฟาง - ทางนั้นเป็นทางเชื่อมไปตึกของคณะวิศวะนี่แก้ว แกไปทำอะไรที่โซนนั้น

 

สองสาวที่พึ่งเห็นเพื่อนของตนเดินออกมาจากทางนั้นก็รีบถามถึงสาเหตุของเสียงที่ดังโวยวายมาทันทีเพื่อหาคำตอบในสิ่งที่เธอทั้งสองคนสงสัยว่าแก้วไปทำอะไรที่นั่นและใช่คนที่มีเรื่องอยู่หรือไม่ เพียงไม่นานโดยที่แก้วไม่ทันได้ตอบคำถามของพวกเธอ ..... เจ้าตัวคำตอบก็เดินกระฟัดกระเฟียดตามปะทะคารมกันอีกรอบ

พิม - อย่าคิดว่าแกจะแน่จริงแค่คนเดียวน่ะยัยจืดชืด ฉันจะแสดงให้เห็นว่า ฉันน่ะเหนือแกทุกอย่าง 

แก้ว - หึ แล้วฉันจะคอยดูว่าเธอจะเก่งแค่ปาก หรือว่า เก่งทั้งปากทั้งการกระทำ เฟย์ ฟาง ไปที่คณะเถอะฉันมีพรีเซนต์งานตัวสุดท้ายแล้วไม่อยากเสียเวลากับเรื่องไร้สาระแถวนี้มาก

ฟาง - จ้า เฟย์ไปกันแก้วเดินไปนู่นแล้วจะจ้องกับย้าย กรี๊ดแดกอีกนานไหมห๊ะไปได้แล้ว

พิม - แน่จริงอย่าเอาแต่เดินหนียัยบ้า แกรู้ไหมว่าไม่เคยมีใครกล้าเถียงแล้วเดินหนีแบบนี้เลยน่ะ (พูดจบแก้วก็ยังเดินไปไม่ลดละแถมไม่มองเลยด้วยซ้ำ พิมที่โมโหทนไม่ไหว คว้าอะไรไม่ได้ก็ถอดรองเท้าตนเองแล้วเขวี่ยงไปโดนกลางหลังแก้วทันที)

ฟาง/เฟย์ - ว้ายยยย ยัยแก้ว นังพิมแกทำขนาดนี้เลยเหรอ

แก้ว - โอ๊ยยยย ยัยบ้าฉันชักจะทนไม่ไหวกับความงี่เง่าของเธอแล้วน่ะ (แก้วที่ความอดทนขาดเมื่อเห็นของที่เขวี่ยงมาที่หลังของตนเองเป็นรองเท้าส้นสูงก็รีบเก็บรองเท้าของพิมแล้วเดินย่างสามขุมไปหาพิมทันที เมื่อถึงตัวพิมแก้วก็พูดด้วยความโมโหทันใดนั้นเลย) นี่รองเท้าของเธอใช่ไหม มันคงไม่อยากอยู่กับเท้าเน่าของเธอแล้วสิน่ะ (ว่าแล้วแก้วที่ถือรองเท้าของพิมอยู่ก็ไม่รอคำตอบใดๆจากพิม แก้วลงมือหักส้นสูงของรองเท้าพิมทันทีแล้วเขวี่ยงมันทิ้งข้างๆตัวพิมทั้งสองส่วน)

พิม - นั่นรองเท้าพาด้าของฉันนนนนน ยัยบ้าแกรู้ไหมว่ารองเท้าของฉันราคาเท่าไหร่ แกกล้าหักได้ยังไง

แก้ว - รองเท้ามันเป็นของเธอ เธอซื้อมาเองแท้ๆจะไม่รู้ได้ไงว่าราคาเท่าไหร่ ตอนซื้อมาเห็นแค่ยี่ห้อหรือไงถึงไม่ฉลาดพอที่จะถามว่า ขอโทษค่ะคู่นี้เท่าไหร่ค่ะ มาถามฉันแบบนี้ได้ไงฉันไม่ได้เป็นคนขาดว่ะ อวดรวยเสือกโง่ไม่รู้ราคา ฉลาดชิป

พิม - อ๊ายแกกล้าด่าฉันว่าโง่เหรอ อ๊ายยัยไพร่ ยัยสถุน โอ๊ยยยยยยย

แก้ว - ก่อนจะว่าคนอื่นว่าไพร่ หรือ สถุนหัดก้มมองตัวเองก่อนน่ะ เพี้ยะ (แก้วที่หมดความอดทนก็ตบหน้าพิมทันทีแถมตบทั้งซ้ายและขวาอีกต่างหาก ) 

พิม - แก แก ฮือๆๆๆๆๆ กล้าตบฉันเลยเหรอ (พิมชี้หน้าแก้วทันทีเพราะไม่คิดว่าแก้วจะกล้าลงมือกับตนกลางมหาลัยแบบนี้)

แก้ว - หรือจะเอาอีกฉันจะได้เพิ่มให้เป็นข้างล่ะสามทีจะได้เท่าๆกันเหมือนเมื่อกี้ (แก้วก็ทำท่าง้างมือขึ้นทันที)

พิม - อ๊าย ฝะฝากไว้ก่อนเหอะยัยบ้า (ว่าแล้วพิมก็วิ่งหนีออกไปทันที)

ฟาง - สะสุดยอดดดดดดดเลยแก้ว ไม่คิดว่าแกจะกล้าลงไม้ลงมือกับยัยหนูพิมแบบนี้เลยจริงๆ

เฟย์ - แปะๆๆๆ กดไลท์ ชอบอ่ะ แต่ภาวนาขอให้ยัยนี้เลิกวุ่นวายสักพักนานๆแล้วกันน่ะไม่งั้นพวกเราคงต้องหายาแก้ไมเกรนเพราะยัยงี่เง่านี้แน่ๆ แก้วแกจะไปพรีเซ้นต์งานอยู่ป่ะสายแล้วน่ะ

แก้ว - ไม่ดีกว่าเสียอารมณ์ ไว้พรุ่งนี้ฉันไปเองเลยแล้วกัน เดี๋ยวว่าจะแวะไปทักทายคู่การค้าของพ่อกับแม่สักหน่อยเหมือนเขาจะมีร้านหรืออะไรสักอย่างเปิดตัวใหม่ พ่อกับแม่เลยฝากไปแสดงความยินดีกับพวกท่าน

ฟาง - ไกลไหมแก้วให้พวกเราไปเป็นเพื่อนไหม อ๊ะป๊อปๆทางนี้ ฟางอยู่นี่(พูดกับแก้วยังไม่ทันเสร็จเห็นป๊อปที่เดินมากับจงเบและเคนตะก็โบกมือพร้อมเรียกเขาทันที)

แก้ว - อ้าวป๊อป เคนตะ จงเบ หวัดดี เดินกันมาสามคนแบบนี้แล้วแปลกตาดีแท้หนอ

เฟย์ - ใช่ๆเฟย์ก็คิดเหมือนแก้วเลยเพราะปกติ เคนตะกับจงเบจะเดินกับเนย จินนี่ตลอดคราวนี้มากับ ป๊อปปี้ มันเลยแปลกๆไม่ชินตา อ่ะ

ฟาง - พี่ก็คิดอ่ะเฟย์ แต่ไ่ม่กล้าบอก  อ่าใช่ แล้วเขื่อนกับโทโมะล่ะป๊อปทำไมไม่มาพร้อมกันล่ะ

ป๊อปปี้ - เขื่อนเลิกเรียนบ่ายสามอีกห้านาทีก็เสร็จแล้ว โทโมะไม่รู้สิเห็นบอกว่ามีสอบการปฏิบัติของรถขับเคลื่อนอะไรนี่แหละป๊อปจำไม่ได้แล้ว

เคนตะ - แล้วทำไมนี่อะไรอ่ะ เห็นหล่นข้างๆเฟย์อ่ะ ของเฟย์รึเปล่า

จงเบ - จินนี่ค้าบบ ทางนี้ๆๆ นี่มันอะไรเคนแปลกดี

จินนี่ - อ้าวเคนตะนายถือส้นรองเท้าของใครอ่ะ ตลกล่ะใครทำอะไรประหลาดแบบนี้อ่ะ (ไม่นานฟางก็เล่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดให้พวกป๊อปปี้ฟัง......)

เคนตะ - แก้วเคนว่าแก้วต้องใจเย็น O-O

จงเบ - สวดโยดดดด : (((

ป๊อปปี้ - น่ากลัวชมัดเอาแรงที่ไหนมาหักได้ขนาดนี้ว่ะ สวยแต่โหดจริงอะไรจริง

 

 

 

 

แก้วแรงมากแบบนี้พิมจะรอดแบบดีๆ หรือรอดแบบน่วมๆล่ะงานนี้

พรุ่งนี้ต้องเริ่มทำงาน เรียนกันแล้วพักผ่อนกันเยอะๆน่ะค่ะ รักรีดเดอร์น๊าาาาาาา ม๊วฟฟฟฟฟฟ >x,<

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา