The Bets Love เดิมพันรัก เดิมพันหัวใจ
10.0
8) ทำไมต้องเป็นตอนนี้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลายคนบอกว่าค้าง อย่าปล่อยไว้นานๆ อิอิ มาอัพให้แล้วนะคะ
กวัง : รุ่นพี่ครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ
เขื่อน : อะไรของแกกวัง มันมีเรื่องร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรือไง
เขื่อนหันหน้าไปถามกวังที่วิ่งรีบร้อนเข้ามาในห้อง เพราะ ร้อยวันพันปีไม่ว่าเรื่องจะร้ายแรงขนาด
ไหน รุ่นน้องของผมคนนี้ก็ไม่เคยบอกว่ามันเป็นเรื่องราวใหญ่โต แต่วันนี้กลับวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาบอกว่าเกิดเรื่อง
ใหญ่ขึ้น แสดงว่าเรื่องที่ว่านี้ต้องเป็นเรื่องที่ใหญ่มากเลยทีเดียว
กวัง : ก็พี่แจมอ่ะดิ มาส่งงานแล้วก็บอกว่าจะขอลาออก
เคนตะ : แค่แจมจะขอลาออกเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย เฮ้ย! แจมจะขอออกเหรอ
กวัง : ครับพี่ แถมพรุ่งนี้ทางเรายังต้องนำเสนองานกับเสี่ยอีกต่างหาก แล้วเราจะทำยังไงล่ะครับ
กวังพูดไม่ผิดเลยครับ มันเป็นเรื่องใหญ่มากจริงๆครับ เพราะดีไซน์เนอร์ประจำบริษัทผมเธอจะขอ
ลาออก แล้วถ้าเธอขอลาออกหลังจากวันพรุ่งนี้จะไม่เป็นไรเลยครับ แต่นี่เธอกลับขอออกก่อนพรุ่งนี้น่ะสิ! ตอนนี้พวก
ผมแต่ละคนแทบจะเอาเท้าขึ้นมาเกยหน้าผากกันแล้วล่ะครับ ปัญหานี้ไม่สามารถแก้ไขได้จริงๆเลยครับ พรุ่งนี้
ทางบริษัทของผมต้องนำเสนองานการตกแต่งบ้านให้แก่เสี่ย ซึ่งถ้างานนี้ไม่ผ่านบริษัทผมรายได้ขาดหายไปเกือบๆ
ล้านแหน่ะครับ แถมเสี่ยคนที่ว่านี้ยังเรื่องมากเป็นที่สุด ถ้าคนที่นำเสนองานให้พูดไม่เป็น อธิบายไม่ได้ก็จบกันเลย
หล่ะครับ
โทโมะ : เอาไงดีวะป๊อป พรุ่งนี้แล้วนะเว้ย!
จองเบ : นั่นดิ! ทำไมยัยแจมต้องรีบออกด้วยเนี่ย!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องของผมดังขึ้นขัดความเครียดของพวกชั่วขณะ สาวสวยประจำบริษัทเดินเข้ามา
พร้อมกับกระดาษร่างแปลนออกแบบ คิตตี้เดินเข้ามาอย่างสง่างาม ถ้าตอนนี้พวกผมไม่เครียดกันอยู่คงได้เอ่ยปาก
แซวเธอไปหลายประโยคแน่ๆ
คิตตี้ : มีเรื่องอะไรกันหรือป่าวค่ะ พวกพี่ๆทำไมถึงทำหน้าเครียดขนาดนี้ล่ะคะ
เคนตะ : ไม่มีอะไรมากหรอก แค่เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อยน่ะ
คิตตี้ : เรื่องที่ว่านี้ คิตสามารถช่วยเหลือพวกพี่ๆได้หรือป่าวค่ะ
คิตตี้เอ่ยถามออกมาอย่างเป็นห่วง เธอเป็นรุ่นน้องที่น่ารักไม่แพ้กับกวังเลยล่ะครับ สองคนนี้น่ะนิสัย
ดีมากๆ เวลาเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็คอยช่วยเหลือพวกผมตลอด
ป๊อปปี้ : ไม่เป็นไรหรอกน้องคิต ว่าแต่ถือกระดาษอะไรมาล่ะ แล้วฟางกลับไปแล้วหรือยังไงกัน
คิตตี้ : อ๋อค่ะ คุณฟางเธอกลับไปแล้วค่ะ เธอบอกว่าน้องสาวเรียกตัวกลับไปทำงานให้รุ่นน้องด่วน ส่วนกระดาษนี่น่ะเหรอค่ะ ก็กระดาษที่คุณฟางคนสวยได้ร่างแบบการดีไซน์ใหม่ไว้ให้ไงค่ะ สวยใช่ไหมล่ะ
คิตตี้ตอบคำถามของผมได้ทุกคำถามอย่างไม่มีขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่คำเดียว หลังจากนั้นเธอก็
คลี่กระดาษออกแล้วยกให้พวกผมดู และทันทีที่พวกผมได้เห็นผลงานของฟาง ทำให้พวกผมถึงกับอึ้ง เพราะมัน
สวยมากๆเลยล่ะครับ สวยกว่าการดีไซน์ของแจมที่เป็นดีไซน์เนอร์คนเก่งของบริษัทผมซะอีก
เขื่อน : สวยมากๆเลยล่ะ แล้วเธอได้อธิบายรายละเอียดไว้ให้ฟังหรือป่าวหล่ะคิต
คิตตี้ : แน่นอนสิค่ะ เธออธิบายได้อย่างมืออาชีพสุดๆไปเลยล่ะ ตอนคิตฟังนะ คิตอึ้งมากๆเลยอ่ะ คุณฟางเธอ
อธิบายได้เจ๋งกว่าพี่แจมอีกล่ะ พี่เขื่อน
จองเบ : เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ! ไอป๊อปฉันว่าพรุ่งนี้เราต้องลุยงานกันเองแล้ววะ
เคนตะ : นั่นสิ! เอาเป็นว่าพรุ่งนี้พวกเราเข้าไปช่วยกันนำเสนอทั้งหมดเลยแล้วกันนะ
คิตตี้ : พวกพี่เข้าไปนำเสนองานหมด แล้วใครจะคอยต้อนรับคุณฟางคนสวยหล่ะ
โทโมะ : ก็เธอไงยัยคิต ยังไงพรุ่งนี้พวกพี่ก็ฝากงานที่บริษัทหน่อยล่ะกันนะ
คิตตี้ : รับทราบค่ะ ไว้ใจรุ่นน้องคนนี้ได้เลย รับรองด้วยฝีมือ
คิตตี้ตอบรับด้วยท่าทางน่ารัก นี่ถ้าเธอไม่ใช่รุ่นน้องคนสนิทของผมนะ ผมว่าผมคงตกหลุมรักเธอไป
แล้วหล่ะครับ! น่ารักซะขนาดนี้
Part's Fang
หลังจากเมื่อวานที่ฉันได้เข้าไปดูและออกแบบบริษัทให้รุ่นพี่ใหม่ ทำให้ฉันได้พูดคุยกับคิตตี้ ซึ่งทำ
ให้ฉันได้รู้ว่าเธอเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยของฉันเหมือนกัน และฉันกับคิตตี้ที่ได้คุยกันมากมายพอสมควรในเมื่อ
วานก็ได้พัฒนามาอยู่ในฐานะรุ่นน้องกับรุ่นพี่คนสนิทไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ฉันได้เดินทางมาถึงที่บริษัทของ
รุ่นพี่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
คิตตี้ : สวัสดีค่ะพี่ฟาง มาแต่เช้าเลยนะคะวันนี้
ฟาง : ไม่เช้าแล้วจ้าน้องคิต นี่มันจะสิบโมงแล้วนะ
คิตตี้ : ค่ะๆ คิตคงจะทำงานมากจนมึนไปหน่อย แฮ่ๆ! งั้นเดี๋ยววันนี้เราเดินขึ้นไปสำรวจกันต่อเลยนะคะพี่ฟาง
แต่ก่อนเราจะไปสำรวจ คิตขอขึ้นไปเอาเอกสารที่โต๊ะของเกล ไปให้พวกพี่ๆที่ห้องประชุมก่อนนะคะ
ฟาง : จ้า ยังไงก็ได้จ๊ะ วันนี้พี่มีเวลาว่างทั้งวัน
ทันทีที่ฉันกับคิตตี้ตกลงคุยกันจบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเราจึงเดินขึ้นไปยังชั้นที่เป็นที่นั่งของ
เลขาท่านประธานบริษัททันที
เกล : อ้าว! มาทำไมกันจ๊ะยัยสวย มาจับผู้ชายหรือหล่อนน่ะ!
และทันทีที่เดินขึ้นมาถึง ฉันก็ได้รับการตอบรับอย่างเป็นมิตรและดีเยี่ยม(ประชดคูณ 8)จากเลขา
ทั้งหลายของท่านประธาน แต่แค่นี้มันไม่ทำให้ฉันสะทกสะท้านอีกเหมือนเคยน่ะแหละค่ะ เดี๋ยวเถอะ! เล่นกับใครไม่
เล่น มาเล่นกับฟางคนนี้ เดี๋ยวเธอได้รู้จักซาตานตัวจริงในไม่ช้านี้หรอก! ถ้ายังมาพูดแบบนี้กับฉันอีก -_-
ฟาง : ขอบคุณที่ชมว่าฉันสวยค่ะคุณเกล แต่ฉันมีชื่อเล่นของฉัน ฉันชื่อฟางค่ะไม่ใช่ยัยสวย! กรุณาเรียกชื่อฉันให้ถูกด้วยนะคะ อ้อ! ฉันจำได้นะคะว่าฉันเคยบอกคุณแล้วว่า ฉันมา-ทำ-งาน ไม่ได้มาจับ-ผู้-ชาย กรุณาช่วยจดจำไว้ด้วยนะคะ
เกล : ใครถามชื่อเธอไม่ทราบ ฉันไม่ได้อยากรู้จักเธอซักหน่อย! ไม่ต้องมาแนะนำตัว ส่วนเรื่องที่เธอขอให้ฉันจดจำไว้น่ะ ฉันคงทำให้ไม่ได้หรอก เพราะสมองฉันมันไม่มีพื้นที่ว่างมากพอให้จดจำเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอกนะ!
หน็อย!! ถ้าเรื่องที่ฉันให้เธอจำมันเป็นเรื่องไร้สาระ แล้วเรื่องที่เธอจดจำอยู่ปัจจุบันนี้คงจะเป็นเรื่องมี
สาระมากเลยล่ะสินะ! ดีนะที่บริษัทนี้ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน ไม่งั้นนะ ยัยเกลคนนี้คงจะโดนฉันถีบออก
จากบริษัทไปนานแล้ว
ฟาง : งั้นเชิญคุณจดจำเรื่องมี สา-ระ ของคุณไปคนเดียวเถอะค่ะ ฉันกับคิตคงต้องขอตัว เพราะฉันคงไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะมาสะบัด'นอ'เล่นเป็นเพื่อนของคุณ
เกล : กะ.....
ฟาง : อ้อ! อีกเรื่องหนึ่งค่ะคุณเกล เก็บนอคุณหน่อยก็ดีนะคะ พอดีนอคุณโผล่อ่ะค่ะ
ฉันรีบดึงตัวคิตตี้ออกมาจากตรงนั้นทันทีก่อนที่ยัยเกลคนนั้นจะได้กรีดร้องออกมา ตอนนี้พวกเราเดิน
มุ่งหน้าขึ้นไปยังชั้นบนที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องประชุมของทางบริษัท
คิตตี้ : พี่ฟางสุดยอดเลยค่ะ พี่ฟางทำได้ยังไงกันอ่ะ ต่อว่าคนอื่น แต่กลับทำหน้านิ่งเหมือนพูดประโยคบอกเล่าประโยคหนึ่งเท่านั้น
คิตตี้ที่ดูเหมือนว่าเพิ่งจะหายจากการตกตะลึงกับเหตุการณ์เมื่อครู่ เอ่ยถามฉันออกมาอย่างอึ้งๆ ซึ่ง
ฉันก็ได้แต่ยิ้มๆกลับไป
ฟาง : มันเป็นบุคลิคประจำตัวของพี่น่ะค่ะน้องคิต จะเรียกว่าเป็นนิสัยเลยก็เป็นได้ เอ๊ะ! เสียงอะไรกัน ทำไมถึงได้เสียงดังขนาดนี้นะ
ฉันเอ่ยออกมาอย่างงงกับเสียงที่ได้ยินออกมาจากห้องประชุม ซึ่งมันเป็นเสียงที่ดังมาก และอีกอย่าง
เสียงที่ดังออกมานี้มันเป็นเสียงที่บ่งบอกถึงอารมณ์หงุดหงิดอย่างรุนแรง
เสียงที่ว่านี้จะเป็นเสียงอะไรกันนะ ต้องติดตามกันต่อไปน้า ว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป
ช่วยคอมเม้นต์ ช่วยโหวตกันด้วยนะคะ
ยินดีรับทุกข้อเสนอแนะ ข้อติชมนะคะ ขอบคุณค่ะ
กวัง : รุ่นพี่ครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ
เขื่อน : อะไรของแกกวัง มันมีเรื่องร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรือไง
เขื่อนหันหน้าไปถามกวังที่วิ่งรีบร้อนเข้ามาในห้อง เพราะ ร้อยวันพันปีไม่ว่าเรื่องจะร้ายแรงขนาด
ไหน รุ่นน้องของผมคนนี้ก็ไม่เคยบอกว่ามันเป็นเรื่องราวใหญ่โต แต่วันนี้กลับวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาบอกว่าเกิดเรื่อง
ใหญ่ขึ้น แสดงว่าเรื่องที่ว่านี้ต้องเป็นเรื่องที่ใหญ่มากเลยทีเดียว
กวัง : ก็พี่แจมอ่ะดิ มาส่งงานแล้วก็บอกว่าจะขอลาออก
เคนตะ : แค่แจมจะขอลาออกเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย เฮ้ย! แจมจะขอออกเหรอ
กวัง : ครับพี่ แถมพรุ่งนี้ทางเรายังต้องนำเสนองานกับเสี่ยอีกต่างหาก แล้วเราจะทำยังไงล่ะครับ
กวังพูดไม่ผิดเลยครับ มันเป็นเรื่องใหญ่มากจริงๆครับ เพราะดีไซน์เนอร์ประจำบริษัทผมเธอจะขอ
ลาออก แล้วถ้าเธอขอลาออกหลังจากวันพรุ่งนี้จะไม่เป็นไรเลยครับ แต่นี่เธอกลับขอออกก่อนพรุ่งนี้น่ะสิ! ตอนนี้พวก
ผมแต่ละคนแทบจะเอาเท้าขึ้นมาเกยหน้าผากกันแล้วล่ะครับ ปัญหานี้ไม่สามารถแก้ไขได้จริงๆเลยครับ พรุ่งนี้
ทางบริษัทของผมต้องนำเสนองานการตกแต่งบ้านให้แก่เสี่ย ซึ่งถ้างานนี้ไม่ผ่านบริษัทผมรายได้ขาดหายไปเกือบๆ
ล้านแหน่ะครับ แถมเสี่ยคนที่ว่านี้ยังเรื่องมากเป็นที่สุด ถ้าคนที่นำเสนองานให้พูดไม่เป็น อธิบายไม่ได้ก็จบกันเลย
หล่ะครับ
โทโมะ : เอาไงดีวะป๊อป พรุ่งนี้แล้วนะเว้ย!
จองเบ : นั่นดิ! ทำไมยัยแจมต้องรีบออกด้วยเนี่ย!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องของผมดังขึ้นขัดความเครียดของพวกชั่วขณะ สาวสวยประจำบริษัทเดินเข้ามา
พร้อมกับกระดาษร่างแปลนออกแบบ คิตตี้เดินเข้ามาอย่างสง่างาม ถ้าตอนนี้พวกผมไม่เครียดกันอยู่คงได้เอ่ยปาก
แซวเธอไปหลายประโยคแน่ๆ
คิตตี้ : มีเรื่องอะไรกันหรือป่าวค่ะ พวกพี่ๆทำไมถึงทำหน้าเครียดขนาดนี้ล่ะคะ
เคนตะ : ไม่มีอะไรมากหรอก แค่เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อยน่ะ
คิตตี้ : เรื่องที่ว่านี้ คิตสามารถช่วยเหลือพวกพี่ๆได้หรือป่าวค่ะ
คิตตี้เอ่ยถามออกมาอย่างเป็นห่วง เธอเป็นรุ่นน้องที่น่ารักไม่แพ้กับกวังเลยล่ะครับ สองคนนี้น่ะนิสัย
ดีมากๆ เวลาเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็คอยช่วยเหลือพวกผมตลอด
ป๊อปปี้ : ไม่เป็นไรหรอกน้องคิต ว่าแต่ถือกระดาษอะไรมาล่ะ แล้วฟางกลับไปแล้วหรือยังไงกัน
คิตตี้ : อ๋อค่ะ คุณฟางเธอกลับไปแล้วค่ะ เธอบอกว่าน้องสาวเรียกตัวกลับไปทำงานให้รุ่นน้องด่วน ส่วนกระดาษนี่น่ะเหรอค่ะ ก็กระดาษที่คุณฟางคนสวยได้ร่างแบบการดีไซน์ใหม่ไว้ให้ไงค่ะ สวยใช่ไหมล่ะ
คิตตี้ตอบคำถามของผมได้ทุกคำถามอย่างไม่มีขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่คำเดียว หลังจากนั้นเธอก็
คลี่กระดาษออกแล้วยกให้พวกผมดู และทันทีที่พวกผมได้เห็นผลงานของฟาง ทำให้พวกผมถึงกับอึ้ง เพราะมัน
สวยมากๆเลยล่ะครับ สวยกว่าการดีไซน์ของแจมที่เป็นดีไซน์เนอร์คนเก่งของบริษัทผมซะอีก
เขื่อน : สวยมากๆเลยล่ะ แล้วเธอได้อธิบายรายละเอียดไว้ให้ฟังหรือป่าวหล่ะคิต
คิตตี้ : แน่นอนสิค่ะ เธออธิบายได้อย่างมืออาชีพสุดๆไปเลยล่ะ ตอนคิตฟังนะ คิตอึ้งมากๆเลยอ่ะ คุณฟางเธอ
อธิบายได้เจ๋งกว่าพี่แจมอีกล่ะ พี่เขื่อน
จองเบ : เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ! ไอป๊อปฉันว่าพรุ่งนี้เราต้องลุยงานกันเองแล้ววะ
เคนตะ : นั่นสิ! เอาเป็นว่าพรุ่งนี้พวกเราเข้าไปช่วยกันนำเสนอทั้งหมดเลยแล้วกันนะ
คิตตี้ : พวกพี่เข้าไปนำเสนองานหมด แล้วใครจะคอยต้อนรับคุณฟางคนสวยหล่ะ
โทโมะ : ก็เธอไงยัยคิต ยังไงพรุ่งนี้พวกพี่ก็ฝากงานที่บริษัทหน่อยล่ะกันนะ
คิตตี้ : รับทราบค่ะ ไว้ใจรุ่นน้องคนนี้ได้เลย รับรองด้วยฝีมือ
คิตตี้ตอบรับด้วยท่าทางน่ารัก นี่ถ้าเธอไม่ใช่รุ่นน้องคนสนิทของผมนะ ผมว่าผมคงตกหลุมรักเธอไป
แล้วหล่ะครับ! น่ารักซะขนาดนี้
Part's Fang
หลังจากเมื่อวานที่ฉันได้เข้าไปดูและออกแบบบริษัทให้รุ่นพี่ใหม่ ทำให้ฉันได้พูดคุยกับคิตตี้ ซึ่งทำ
ให้ฉันได้รู้ว่าเธอเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยของฉันเหมือนกัน และฉันกับคิตตี้ที่ได้คุยกันมากมายพอสมควรในเมื่อ
วานก็ได้พัฒนามาอยู่ในฐานะรุ่นน้องกับรุ่นพี่คนสนิทไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ฉันได้เดินทางมาถึงที่บริษัทของ
รุ่นพี่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
คิตตี้ : สวัสดีค่ะพี่ฟาง มาแต่เช้าเลยนะคะวันนี้
ฟาง : ไม่เช้าแล้วจ้าน้องคิต นี่มันจะสิบโมงแล้วนะ
คิตตี้ : ค่ะๆ คิตคงจะทำงานมากจนมึนไปหน่อย แฮ่ๆ! งั้นเดี๋ยววันนี้เราเดินขึ้นไปสำรวจกันต่อเลยนะคะพี่ฟาง
แต่ก่อนเราจะไปสำรวจ คิตขอขึ้นไปเอาเอกสารที่โต๊ะของเกล ไปให้พวกพี่ๆที่ห้องประชุมก่อนนะคะ
ฟาง : จ้า ยังไงก็ได้จ๊ะ วันนี้พี่มีเวลาว่างทั้งวัน
ทันทีที่ฉันกับคิตตี้ตกลงคุยกันจบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเราจึงเดินขึ้นไปยังชั้นที่เป็นที่นั่งของ
เลขาท่านประธานบริษัททันที
เกล : อ้าว! มาทำไมกันจ๊ะยัยสวย มาจับผู้ชายหรือหล่อนน่ะ!
และทันทีที่เดินขึ้นมาถึง ฉันก็ได้รับการตอบรับอย่างเป็นมิตรและดีเยี่ยม(ประชดคูณ 8)จากเลขา
ทั้งหลายของท่านประธาน แต่แค่นี้มันไม่ทำให้ฉันสะทกสะท้านอีกเหมือนเคยน่ะแหละค่ะ เดี๋ยวเถอะ! เล่นกับใครไม่
เล่น มาเล่นกับฟางคนนี้ เดี๋ยวเธอได้รู้จักซาตานตัวจริงในไม่ช้านี้หรอก! ถ้ายังมาพูดแบบนี้กับฉันอีก -_-
ฟาง : ขอบคุณที่ชมว่าฉันสวยค่ะคุณเกล แต่ฉันมีชื่อเล่นของฉัน ฉันชื่อฟางค่ะไม่ใช่ยัยสวย! กรุณาเรียกชื่อฉันให้ถูกด้วยนะคะ อ้อ! ฉันจำได้นะคะว่าฉันเคยบอกคุณแล้วว่า ฉันมา-ทำ-งาน ไม่ได้มาจับ-ผู้-ชาย กรุณาช่วยจดจำไว้ด้วยนะคะ
เกล : ใครถามชื่อเธอไม่ทราบ ฉันไม่ได้อยากรู้จักเธอซักหน่อย! ไม่ต้องมาแนะนำตัว ส่วนเรื่องที่เธอขอให้ฉันจดจำไว้น่ะ ฉันคงทำให้ไม่ได้หรอก เพราะสมองฉันมันไม่มีพื้นที่ว่างมากพอให้จดจำเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอกนะ!
หน็อย!! ถ้าเรื่องที่ฉันให้เธอจำมันเป็นเรื่องไร้สาระ แล้วเรื่องที่เธอจดจำอยู่ปัจจุบันนี้คงจะเป็นเรื่องมี
สาระมากเลยล่ะสินะ! ดีนะที่บริษัทนี้ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน ไม่งั้นนะ ยัยเกลคนนี้คงจะโดนฉันถีบออก
จากบริษัทไปนานแล้ว
ฟาง : งั้นเชิญคุณจดจำเรื่องมี สา-ระ ของคุณไปคนเดียวเถอะค่ะ ฉันกับคิตคงต้องขอตัว เพราะฉันคงไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะมาสะบัด'นอ'เล่นเป็นเพื่อนของคุณ
เกล : กะ.....
ฟาง : อ้อ! อีกเรื่องหนึ่งค่ะคุณเกล เก็บนอคุณหน่อยก็ดีนะคะ พอดีนอคุณโผล่อ่ะค่ะ
ฉันรีบดึงตัวคิตตี้ออกมาจากตรงนั้นทันทีก่อนที่ยัยเกลคนนั้นจะได้กรีดร้องออกมา ตอนนี้พวกเราเดิน
มุ่งหน้าขึ้นไปยังชั้นบนที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องประชุมของทางบริษัท
คิตตี้ : พี่ฟางสุดยอดเลยค่ะ พี่ฟางทำได้ยังไงกันอ่ะ ต่อว่าคนอื่น แต่กลับทำหน้านิ่งเหมือนพูดประโยคบอกเล่าประโยคหนึ่งเท่านั้น
คิตตี้ที่ดูเหมือนว่าเพิ่งจะหายจากการตกตะลึงกับเหตุการณ์เมื่อครู่ เอ่ยถามฉันออกมาอย่างอึ้งๆ ซึ่ง
ฉันก็ได้แต่ยิ้มๆกลับไป
ฟาง : มันเป็นบุคลิคประจำตัวของพี่น่ะค่ะน้องคิต จะเรียกว่าเป็นนิสัยเลยก็เป็นได้ เอ๊ะ! เสียงอะไรกัน ทำไมถึงได้เสียงดังขนาดนี้นะ
ฉันเอ่ยออกมาอย่างงงกับเสียงที่ได้ยินออกมาจากห้องประชุม ซึ่งมันเป็นเสียงที่ดังมาก และอีกอย่าง
เสียงที่ดังออกมานี้มันเป็นเสียงที่บ่งบอกถึงอารมณ์หงุดหงิดอย่างรุนแรง
เสียงที่ว่านี้จะเป็นเสียงอะไรกันนะ ต้องติดตามกันต่อไปน้า ว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป
ช่วยคอมเม้นต์ ช่วยโหวตกันด้วยนะคะ
ยินดีรับทุกข้อเสนอแนะ ข้อติชมนะคะ ขอบคุณค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ