The Bets Love เดิมพันรัก เดิมพันหัวใจ

ขอโทษนะคะที่หายกันไปหลายวัน วันนี้มาอัพให้แล้วนะคะ

 
 
... : สวัสดีค่ะไม่ทราบว่ามาพบใครค่ะ
 
ฟาง : มาพบประธานบริษัทค่ะ
 
... : ไม่ทราบว่ามาพบท่านประธานคนไหนค่ะ แล้วได้นัดไว้หรือป่าวค่ะ
 
ฟาง : คนไหนก็ได้ค่ะ ไม่ได้นัดไว้ค่ะ
 
... : งั้นดิฉันคงให้คุณพบท่านประธานบริษัทไม่ได้หรอกค่ะ
 
                    เธอคนนั้นเริ่มมองฉันด้วยสายตาำไม่เป็นมิตร ซึ่งสายตาแบบนั้นไม่สามารถทำให้ฉันสะทก
สะท้านได้แม้แต่น้อย ทำไมน่ะเหรอ สายตาแบบนี้น่ะ เจอบ่อยจนชิน เป็นสายตาประเภทที่แสดงออกถึงความหึง
หวง ไม่มีความเป็นมิตร
 
ฟาง : แล้วคุณมีเหตุผลอะไรหล่ะค่ะ ที่ทำให้ฉันไม่สามาุรถเข้าพบประธานบริษัทของพวกคุณได้น่ะ
 
                    ฉันถามกลับไปพร้อมทั้งทำหน้าท้าทาย ปกติฉันไม่ใช่คนที่ชอบทำอะไรแบบนี้หรอกนะ แต่
พอเห็นสายตาและท่าทางอันหยิ่งยโส โอหังของเธอแล้วเนี่ย เล่นซะฉันอยากจะทำให้เธอคนนี้ีรู้ซะให้ได้ว่า
ท่าทางแบบนั้นน่ะใช้กับคนแบบฉันไม่ได้หรอก เหอะ!
 
... : เอ่อ...
 
ฟาง : ว่าไงล่ะค่ะ คุณเลขาท่านประธาน
 
                    ฉันถามกลับไปทันทีที่เห็นเธอคนนั้นทำท่าทางอึกอักอย่างคิดหาข้อแก้ตัวไม่ได้ 
 
... : ก็ประธานบริษัทนี้น่ะ เขามีเจ้าของกันหมดแล้ว ไม่มีที่ว่างเหลือให้คนอย่างเธอหรอก
 
                    เธอคนนั้นยังไม่ยอมแพ้ พยายามหาข้ออ้างมาข่มฉันให้ได้ พร้อมทั้งมองฉันตั้งแต่เท้าจรดหัว
ย้ำนะคะ! เท้าจรดหัว ไม่ใช่ หัวจรดเท้า มันน่านัก! 
 
... : มีอะไรกันเหรอครับคุณเกล 
 
                    มีเสียงคนๆหนึ่งดังขึ้นอยู่ทางด้านหลังของฉัน ซึ่งเสียงนี้ฉันจำได้แม่นเลยล่ะ ว่ามันเป็นเสียง
ของแฟนน้องสาวฉัน นั่นคือนายเขื่อนนั่นเอง
 
เกล : คือเธอคนนี้มาขอพบท่านประธานน่ะค่ะคุณเขื่อน แต่ฉันพยายามบอกเธอแล้วนะคะว่าวันนี้ไม่สามารถให้
เข้าพบได้ แต่เธอคนนี้ก็ยังจะยื้อ พยายามจะเข้าไปพบท่านประธานคนใดคนหนึ่งให้ได้้เลยนะค่ะ
 
                    เธอคนนี้ หรือยัยเกล ตามชื่อที่นายเขื่อนเรียก รีบเปลี่ยนสีหน้า ท่าทางของเธอทันที จากที่
ก่อนหน้านี้พยายามจะหาเรื่องฉันอย่างสุดความสามารถ แต่ตอนนี้กลายเป็นเหมือนว่าฉันพยายามจะไปหาเรื่อง
เธออย่างงั้นแหละ เดี๋ยวเถอะ! เดี๋ยวแม่ถีบให้คว่ำลงไปนอนอยู่ใต้ฝ่าเท้าเลยนี่! 
 
เขื่อน : งั้นไม่เป็นไรครับคุณเกล เดี๋ยวให้เธอเข้าพบผมที่ห้องทำงานก็ได้ครับ ผมต้องขอภัยด้วยนะครับคุณ...
 
                   นายเขื่อนที่เจรจากับเลขาของใครก็ไม่รู้ ใน 5 คนนี้แหละเสร็จเรียบร้อย ก็หันมาขอโทษฉัน
แต่พอเห็นหน้าฉันเท่านั้นแหละ ถึงกับตาโตขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
 
เขื่อน : อ้าว! น้องฟางเองเหรอ ทำไมไม่บอกเลขาของไอป๊อปมันไปหล่ะ ว่าเธอนัดกับพวกพี่ำำไว้หน่ะ
 
ฟาง : ขอโทษทีค่ะพี่เขื่อน พอดีว่าฟางไม่ได้นัดพวกพี่นี่ค่ะ พวกพี่ต่างหากที่นัดฟางหน่ะ! แล้วพวกพี่จะให้ฟาง
ไปบอกกับคนอื่นได้ยังไงกันหล่ะค่ะว่าฟางนัดกับพวกพี่น่ะ!
 
เขื่อน : ขอโทษทีครับน้องฟาง พี่ผิดเองแหละครับ
 
                     พี่เขื่อนทำหน้าแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทำไมหล่ะ! ฉันพูดผิดตรงไหนกัน ฉันไม่ได้เป็น
คนนัดพวกพี่พวกนี้ซักหน่อยนึงอ่ะ!
 
เกล : แต่ว่าเกลดูท่าทางของเธอแล้ว เธอเหมือนจะพยายามเข้ามาจับท่านประธานเลยนะคะ คุณเขื่อนอย่าไป
ไว้ใจเธอเชียวนะคะ เพราะเธออาจจะทำให้คุณเขื่อนกับคุณเฟย์แตกแยกกันก็ได้นะคะ
 
                    เกลกระซิบให้เขื่อนได้ยิน แต่บังเอิญเสียงของเธอตอนกระซิบกับตอนพูดมันไม่ได้ต่้างอะำไร
กันเลย นั่นทำให้ฉันได้ยินประโยคที่เธอกระซิบกับนายเขื่อนอย่างชัดเจน ไม่มีขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่คำเดียว
 
ฟาง : ขอบคุณนะคะที่หวังดีกับน้องสาวดิฉัน แต่พอดีฉันไม่ได้้เลวพอขนาดที่จะแย่งแฟนของน้องสาวตนเอง
ได้ อ้อ! แล้วก็อย่าคิดว่าทุกคนเป็นเหมือนคุณสิค่ะคุณเกล ฉันมาทำงานค่ะ ไม่ได้มา จับ-ผู้-ชาย!
 
                    ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบเหมือนว่าเธอไม่ได้ด่าฉันในตอนก่อนหน้านี้ ฉันไม่รอให้เธอ
คนนั้นได้กรีดร้องออกมา ฉันรีบดึงมือนายเขื่อนเดินออกมาจากตรงนั้นซะก่อน นายเขื่อนที่ก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะ
อึ้งอยู่ำไม่ใช่น้อย ก็ปรับสภาพตัวเองให้กลับมาเป็นปกติ ก่อนจะเดินนำฉันขึ้นไปยังห้องทำงานของท่านประธาน
ทั้งหลาย พอเดินเข้าไปในห้องซึ่งฉันคาดว่าน่าจะเป็นห้องทำงานของป๊อปปี้ เพราะตอนนี้ป๊อปปี้นั่งอยู่ที่เก้าอี้
ประธานในห้องแห่งนี้ ส่วนเพื่อนๆของพวกเขาทั้ง 3 คนที่เหลือก็นั่งกระจัดกระจายแยกกันไปนั่งอยู่ในส่วนต่างๆ
ของห้องแห่งนี้
 
โทโมะ : อ้าว! น้องฟางมาแล้วเหรอครับ 
 
ฟาง : มาแล้วค่ะ เพราะ ถ้ายังไม่มาก็คงจะไม่เห็น
 
                    ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบตามเดิม ทำให้โทโมะและเพื่อนๆของเขาถึงกับมองหน้า
กันอย่างอึ้งๆ 
 
ป๊อปปี้ : ขอบคุณที่มาในวันนี้นะครับน้องฟาง เอาเป็นว่า้เดี๋ยวพี่จะให้เธอคนนี้หรือน้องคิตตี้พาน้องฟางเดินชม
บริษัทแล้วกันนะครับ แล้วส่วนไหนของบริษัทที่ควรจะปรับปรุงแก้ไขก็บอกมาได้เลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ
 
                     ป๊อปปี้พูดพร้อมกับชี้ไปที่หญิงสาวคนหนึ่งที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องหลังฉันกับเขื่อนได้
ไม่นาน และเธอคนนั้นก็คือคนที่ฉันเจอตอนที่เดินเข้ามาในบริษัทแห่งนี้ เธอคือคนที่ฉันได้คาดเดาเอาไว้ว่าเธอ
น่าจะ้เป็นฝ่ายต้อนรับของบริษัท
 
คิตตี้ : เชิญค่ะ คุณฟาง
 
ฟาง : เรียกฟางเฉยๆก็ได้ค่ะ 
 
คิตตี้ : ค่ะ เชิญค่ะฟาง เดี๋ยววันนี้คิตจะเป็นคนพาฟางเดินชมบริษัทเองนะคะ
 
Part's Poppy
 
                เมื่อฟางกับคิตตี้เดินออกไปจากห้องทำงานของผมแล้ว เขื่อนก็รีบเดินเข้ามาหาพวกผมทันที 
 
เขื่อน : แกรู้ป่าววะ เมื่อกี้อ่ะก่อนที่ฉันจะพาฟางที่ห้องแก น้องฟางได้ไปยืนเปิดศึกกับเลขาของแกมาไอป๊อป
 
เคนตะ : เฮ้ย! จริงเหรอไอเขื่อน เกลเลขาไอป๊อป คนที่ไม่มีใครกล้าต่อล้อต่อเถียงกับเธอในบริษัทยกเว้น แค่
พวกเรากับเพื่อนๆของเธอน่ะเหรอ
 
เขื่อน : เออ เธอคนนั้นน่ะแหละ แถมฟางนะ ยังพูดนิ่งซะจนฉันขนลุกขึ้นมาเลยล่ะ
 
                  แล้วหลังจากนั้นเขื่อนก็เริ่มเล่าเหตุการณ์ที่ำได้เกิดขึ้นให้กับพวกเราฟังแบบละเอียดยิบ จนพวก
เราเกือบคิดไปว่าพวกเราเองได้อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย
 
จองเบ : น้องฟางสุดยอดเลยวะ ฉันมาทำงาน ไม่ได้มาจับผู้ชาย เจ๋งเป็นบ้าเลย
 
                   จองเบพูดชื่นชมฟางทันทีที่เขื่อนเล่าจบ ไม่ใช่แค่จองเบหรอกครับที่ชื่นชมในความกล้าของ
เธอ ผมก็ชื่นชมในความกล้าของเธอนะ เธอแบบว่าไม่เกรงกลัวใครทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นคนที่รู้จักหรือไม่รู้จัก เธอ
เป็นเหมือนผู้หญิงแกร่งน่ะครับ ผู้หญิงแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆแล้วนะ ในปัจจุบันนี้อ่ะ
 
ก๊อก ก๊ิอก ก๊อก
 
                    เมื่อเสียงเคาะประตูห้องสิ้นสุดลง ก็มีเสียงประตูที่เปิดเข้ามาดังต่อเนื่องขึ้นทันที และคนที่
เดินเข้ามาไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นคือ กวัง ที่ปรึกษาของบริษัทพวกผมเองครับ กวังเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยของพวก
ผม และเมื่อกวังจบมา พวกผมก็ดึงตัวน้องเขามาทำงานที่บริษัทของพวกผมทันที
 
กวัง : รุ่นพี่ครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!!
 
 

 
จะเกิดอะไรขึ้นกันนะ เรื่องที่ว่านี้จะเกี่ยวข้องกับนางเอกของเราด้วยหรือป่าว ต้องติดตามกันต่อไปนะคะ
 

 
                                 ช่วยกันคอมเม้นต์ โหวต ให้ทรายด้วยนะคะ 
                 ถ้าเม้น ถ้าโหวตเยอะจะรีบมาิอัพให้นะคะ ยินดีรับทุกข้ิอเสนอแนะนะคะ ขอบคุณค่ะ