The Bets Love เดิมพันรัก เดิมพันหัวใจ

10.0

เขียนโดย Sai_BR

วันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 21.35 น.

  32 chapter
  471 วิจารณ์
  58.39K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) ทำไมเลิกไม่ได้ซักที!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
Part's Fang
 
ฟาง : เอ่อ...
 
          ฉันได้แต่อึกอักไม่กล้าตอบออกไป ก็ฉันไม่มั่นใจนี่นา! ว่าฉันจะมีเวลาไปช่วยพวกพี่ๆเขาตกแต่งดีไซน์ออฟฟิศใหม่ได้หรือป่าว เพราะขนาดฉันเพิ่งกลับมาถึงวันแรกแท้ๆ รุ่นน้องที่มหาลัยก็โทรมาจองตัวฉันให้ไปช่วยดีไซน์บ้านให้ ไหนจะร้านของฉันอีก แล้วไหนจะห้องนอนที่บ้านอีก แล้วอย่างนี้ฉันจะว่างไปช่วยพวกเขากันงั้นเหรอ
 
เขื่อน : น้องฟางครับ อย่าเล่นตัวมากครับ
 
          หน็อย!! ฉันไม่ตอบแค่นี้มาว่าฉันเล่นตัวเลยงั้นเหรอ เดี๋ยวแม่ปั๊ดถีบให้คว่ำเลย! แต่เย็นไว้ยัยฟางเย็นไว้ พวกเขารุ่นพี่เธอนะ กรอด!!!(กัดฟันอย่างสุดๆ)
 
เฟย์ : นี่เขื่อน! ทำไมมาว่าพี่สาวเฟย์แบบนี้อ่ะ
 
เขื่อน : ก็พี่สาวเฟย์เล่นตัวจริงๆนี่นา! ดูสิไอโทโมะถามตั้งนาน พี่สาวเฟย์ยังไม่ตอบเลย แบบนี้ไม่เรียกว่าเล่นตัวจะเรียกว่าอะไรหล่ะครับ!
 
             เดี๊ยะๆ!! คำก็เล่นตัว สองคำก็เล่นตัว น่าเหยียบให้จมปฐพีจริงๆเลย หน็อย! เย็นไว้ยัยฟาง เย็นไว้ๆ พวกเขารุ่นพี่เธอนะ! 
 
เคนตะ : จะตอบพวกเราได้หรือยังล่ะครับ คุณพริ้นเซสแสนสวย
 
เขื่อน : นั่นสิ! อย่าเล่นตัวนานนักสิ!
 
              ฮึ้ย! เย็นไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวเถอะๆ!
 
ฟาง : ขอโทษนะคะ ปากน่ะไม่มีคำอื่นจะพูดแล้วหรือไงค่ะ ถ้าไม่มีเนี่ย!ก็เก็บปากไว้แตกหน้าหนาวซะบ้างนะคะ! อย่าปากดีให้มันมากนัก เดี๋ยวจะหาว่าไม่เคารพกัน
 
เคนตะ : ว้าว!! คนสวยปากเสีย!
 
          ยังๆ! เดี๋ยวจะตายไม่รู้ตัว ไอพวกนี้หนิ!
 
ฟาง : จิน แกระวังแฟนแกตายศพไม่สวยนะ
 
          ฉันพูดด้วยเสียงนิ่งๆพร้อมกับค่อยๆมีสายตาที่เย็นชาเข้ามาแทนที่สายตาที่สดใสเมื่อกี้ ฉันรู้ตัวของฉันดีว่าตอนนี้ฉันเริ่มจะกลับมาเป็นคนๆเดิมอีกแล้ว ทั้งๆที่ฉันพยายามจะเลิกเป็นแบบนั้นแล้วแท้ๆ แต่พอเวลาที่มีใครทำให้โกรธทีไรนิสัยแบบนั้นมันก็กลับเข้ามาทันที ทำไมนิสัยแบบนี้เลิกไม่ได้ซักทีนะยัยฟาง! ตอนนี้ฉันรู้ตัวฉันดีว่าฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันแค่มีอารมณ์ที่ขุ่นมัวมากกว่าปกติเท่านั้นเอง ฉันค่อยๆลดสายตาที่แข็งกร้าวเมื่อกี้ แล้วปรับเปลี่ยนสายตาให้เป็นสายตาปกติ
 
ฟาง : ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ
 
ขนมจีน : ฟางฉันไปด้วย
 
Part's Faye
 
         เมื่อพี่ฟางกับขนมจีนเดินออกไปแล้ว พวกเราทุกคนในกลุ่มก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกทันที นึกว่าจะมีใครตายวันนี้ซะแล้ว เฮ้อ! 
 
เฟย์ : เป็นไงล่ะเขื่อน เคนตะ อยากไปลองดีกับพี่ฟางนัก
 
         เขื่อนกับเคนตะที่ตอนนี้นั่งเงียบ ราวกับตนเองกำลังอยู่ในป่าช้า
 
เขื่อน : พี่สาวเฟย์น่ากลัวชะมัด
 
จินนี่ : ฟางไม่ได้น่ากลัวหรอกนะ แต่ฟางแค่เป็นคนที่ไม่ยอมใครเท่านั้นเอง
 
มิน : ฟางเปรียบเสมือนคลื่นทะเล ถ้าเวลาที่เงียบสนิทก็จะสวยงาม น่าเชยชม แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่โกรธก็จะเหมือนคลื่นสึนามิที่เวลามามักจะไม่บอกไม่กล่าว และคลื่นนั้นก็จะมาแบบน่ากลัว แรง และไม่มีใครต้องการให้มันเกิดขึ้น
 
พิม : ดังนั้นตอนเรียน ฟางจึงไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เพราะฟางเป็นคนที่เวลาโกรธจะน่ากลัว ฟางจึงพยายามทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองไม่โกรธคนอื่น และวิธีเดียวที่จะทำแบบนั้นได้คือ อยู่เงียบๆ ไม่ค่อยยุ่งกับใคร ทุกคนจึงเห็นว่าฟางเป็นคนเฉยชา แต่เอาเข้าจริงๆนิสัยฟางตรงข้ามกับที่ทุกคนเห็น
 
เฟย์ : พวกนายก็อย่าไปทำให้พี่ฟางโกรธก็แล้วกัน ไม่งั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันไม่รับผิดชอบนะ
 
        ฉันพูดเตือนทุกๆคน และดูเหมือนว่าทุกๆคนในกลุ่มก็พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจกันทุกคน ซักพักพี่ฟางกับขนมจีนก็เดินกลับมาที่โต๊ะ
 
ฟาง : พี่เขื่อน พี่เคนตะ ค่ะ เมื่อกี้ฟางต้องขอโทษจริงๆค่ะ คือฟางไม่ได้ตั้งใจ
 
เขื่อน : พี่ก็ต้องขอโทษน้องฟางเหมือนกันนะครับ พี่แค่อยากจะพูดเล่นๆกับน้องฟางเฉยๆ แต่ไม่คิดว่าน้องฟางจะโกรธ
 
ฟาง : เอาเป็นว่าหลังจากนี้ฟางจะพยายามเลิกนิสัยเดิมของตนเองแล้วกันนะคะ จะได้สบายใจทั้ง 2 ฝ่าย แล้วอีกอย่างฟางตัดสินใจแล้วนะคะว่า ฟางจะไปดีไซน์ออฟฟิศให้กับพวกพี่ๆค่ะ
 
         พี่ฟางพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างน่ารัก ถ้าฉันเป็นผู้ชายและไม่ใช่น้องพี่ฟางน่ะ ฉันคงหลงใหลในรอยยิ้มนั้น และตกหลุมรักพี่ฟางไปแล้ว คนอะไรสวยซะ เก่งก็เก่ง แม่นะแม่! ให้พี่ฟางหมดเลย แล้วเฟย์อ่ะ! 
 
ป๊อปปี้ : ขอบคุณนะครับ น้องฟาง
 
ฟาง : ไม่เป็นไรค่ะ พี่ป๊อปปี้งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ฟางเข้าไปดูให้แล้วกันนะคะ 
 
ป๊อปปี้ : ขอบคุณครับ
 
         ป๊อปปี้ส่งยิ้มหวานๆ กลับไปให้พี่สาวของฉัน อย่าหวังเลยว่าพี่ฟางจะเขิน เหอะ! พี่ฟางน่ะไม่เขินง่ายๆหรอก ตอนเรียนมีคนมาขายขนมจีบตั้งเยอะ ไม่เห็นชายตาแลซักคนนึง (คิดจะจีบพี่ฟางไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก นายป๊อปปี้ : Faye)(อย่ายุ่งหน่าเฟย์ : Poppy)
 
จองเบ : น้องฟางมีแฟนแล้วยังครับ
 
มิน : ทำไมเบ จะจีบฟางเหรอ
 
         มินเอ่ยถามอย่างน้อยใจ คู่นี้เรื่องปกติงอนกันตลอดอ่ะ แต่เขื่อนก็ก้มลงมากระซิบบอกมินว่า'จองเบมันถามให้ไอป๊อป' มินถึงบางอ้อ แล้วก็ยิ้มอย่างเขินๆที่ตนเองหึงหวงไม่เข้าท่า แต่อย่างว่าคนอย่างจองเบไม่มีทางโกรธแฟนสาวสุดที่รักอย่างยัยมินหรอก จะว่าไปฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันนะว่าพี่ฟางไปอยู่ต่างประเทศจะมีแฟนแล้วหรือป่าว พี่ฟางไปอยู่ต่างประเทศตั้งเกือบ 10 ปี ฉันแทบไม่ได้ไปเยี่ยมพี่ฟางเลย
 
ฟาง : ถามไปทำไมอ่ะ
 
จองเบ : ถามให้ใครบางคนอ่ะครับน้องฟาง
 
          จองเบพูดก่อนจะเหลือบสายตาไปดูป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามพี่ฟาง ข้างๆโทโมะ
 
ฟาง : ถ้าอยากรู้ก็มาถามเองสิค่ะ
 
          พี่ฟางพูดก่อนจะยิ้มอย่างน่ารัก ฉันชอบให้พี่ฟางยิ้มแบบนี้นะ เพราะตอนที่เรียนพี่ฟางแทบจะไม่ค่อยได้ยิ้มเลย 
 
เฟย์ : พี่ฟางบอกหน่อยเถอะค่ะ คนๆนั้นอ่ะเค้าไม่กล้าถาม และที่สำคัญเขากลัวว่าพี่ฟางจะไม่เปิดใจให้ไงค่ะ
 
ฟาง : อ๋องั้นเหรอ พี่น่ะ...
 

 
พี่ฟางจะมีแฟนแล้วหรือยังเอ่ย? แล้วพี่ป๊อปปี้จะเริ่มปฎิบัติการเดิมพันของตนเองวันไหน? ต้องติดตามกันต่อไปนะคะ
วันนี้ทรายมาอัพให้แล้วนะคะ ขอโทษด้วยนะคะที่หายไปหลายวัน พอทีไม่ค่อยจะว่าง (อย่าเพิ่งหนีไปไหนนะคะ)
ช่วยเม้นกันด้วยนะคะ (เม้นน้อยมาก ไม่มีกำลังใจจะอัพเลยอ่ะ T_T) ช่วยโหวต กันด้วยนะคะ เปิดรับทุกข้อเสนอแนะค่ะ ยินดีจะปรับปรุงแก้ไขค่ะ><

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา