The Bets Love เดิมพันรัก เดิมพันหัวใจ

10.0

เขียนโดย Sai_BR

วันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 21.35 น.

  32 chapter
  471 วิจารณ์
  58.35K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) ทำไมเลิกไม่ได้ซักที!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Part's Fang

 

ฟาง : เอ่อ...

 

          ฉันได้แต่อึกอักไม่กล้าตอบออกไป ก็ฉันไม่มั่นใจนี่นา! ว่าฉันจะมีเวลาไปช่วยพวกพี่ๆเขาตกแต่งดีไซน์ออฟฟิศใหม่ได้หรือป่าว เพราะขนาดฉันเพิ่งกลับมาถึงวันแรกแท้ๆ รุ่นน้องที่มหาลัยก็โทรมาจองตัวฉันให้ไปช่วยดีไซน์บ้านให้ ไหนจะร้านของฉันอีก แล้วไหนจะห้องนอนที่บ้านอีก แล้วอย่างนี้ฉันจะว่างไปช่วยพวกเขากันงั้นเหรอ

 

เขื่อน : น้องฟางครับ อย่าเล่นตัวมากครับ

 

          หน็อย!! ฉันไม่ตอบแค่นี้มาว่าฉันเล่นตัวเลยงั้นเหรอ เดี๋ยวแม่ปั๊ดถีบให้คว่ำเลย! แต่เย็นไว้ยัยฟางเย็นไว้ พวกเขารุ่นพี่เธอนะ กรอด!!!(กัดฟันอย่างสุดๆ)

 

เฟย์ : นี่เขื่อน! ทำไมมาว่าพี่สาวเฟย์แบบนี้อ่ะ

 

เขื่อน : ก็พี่สาวเฟย์เล่นตัวจริงๆนี่นา! ดูสิไอโทโมะถามตั้งนาน พี่สาวเฟย์ยังไม่ตอบเลย แบบนี้ไม่เรียกว่าเล่นตัวจะเรียกว่าอะไรหล่ะครับ!

 

             เดี๊ยะๆ!! คำก็เล่นตัว สองคำก็เล่นตัว น่าเหยียบให้จมปฐพีจริงๆเลย หน็อย! เย็นไว้ยัยฟาง เย็นไว้ๆ พวกเขารุ่นพี่เธอนะ! 

 

เคนตะ : จะตอบพวกเราได้หรือยังล่ะครับ คุณพริ้นเซสแสนสวย

 

เขื่อน : นั่นสิ! อย่าเล่นตัวนานนักสิ!

 

              ฮึ้ย! เย็นไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวเถอะๆ!

 

ฟาง : ขอโทษนะคะ ปากน่ะไม่มีคำอื่นจะพูดแล้วหรือไงค่ะ ถ้าไม่มีเนี่ย!ก็เก็บปากไว้แตกหน้าหนาวซะบ้างนะคะ! อย่าปากดีให้มันมากนัก เดี๋ยวจะหาว่าไม่เคารพกัน

 

เคนตะ : ว้าว!! คนสวยปากเสีย!

 

          ยังๆ! เดี๋ยวจะตายไม่รู้ตัว ไอพวกนี้หนิ!

 

ฟาง : จิน แกระวังแฟนแกตายศพไม่สวยนะ

 

          ฉันพูดด้วยเสียงนิ่งๆพร้อมกับค่อยๆมีสายตาที่เย็นชาเข้ามาแทนที่สายตาที่สดใสเมื่อกี้ ฉันรู้ตัวของฉันดีว่าตอนนี้ฉันเริ่มจะกลับมาเป็นคนๆเดิมอีกแล้ว ทั้งๆที่ฉันพยายามจะเลิกเป็นแบบนั้นแล้วแท้ๆ แต่พอเวลาที่มีใครทำให้โกรธทีไรนิสัยแบบนั้นมันก็กลับเข้ามาทันที ทำไมนิสัยแบบนี้เลิกไม่ได้ซักทีนะยัยฟาง! ตอนนี้ฉันรู้ตัวฉันดีว่าฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันแค่มีอารมณ์ที่ขุ่นมัวมากกว่าปกติเท่านั้นเอง ฉันค่อยๆลดสายตาที่แข็งกร้าวเมื่อกี้ แล้วปรับเปลี่ยนสายตาให้เป็นสายตาปกติ

 

ฟาง : ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ

 

ขนมจีน : ฟางฉันไปด้วย

 

Part's Faye

 

         เมื่อพี่ฟางกับขนมจีนเดินออกไปแล้ว พวกเราทุกคนในกลุ่มก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกทันที นึกว่าจะมีใครตายวันนี้ซะแล้ว เฮ้อ! 

 

เฟย์ : เป็นไงล่ะเขื่อน เคนตะ อยากไปลองดีกับพี่ฟางนัก

 

         เขื่อนกับเคนตะที่ตอนนี้นั่งเงียบ ราวกับตนเองกำลังอยู่ในป่าช้า

 

เขื่อน : พี่สาวเฟย์น่ากลัวชะมัด

 

จินนี่ : ฟางไม่ได้น่ากลัวหรอกนะ แต่ฟางแค่เป็นคนที่ไม่ยอมใครเท่านั้นเอง

 

มิน : ฟางเปรียบเสมือนคลื่นทะเล ถ้าเวลาที่เงียบสนิทก็จะสวยงาม น่าเชยชม แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่โกรธก็จะเหมือนคลื่นสึนามิที่เวลามามักจะไม่บอกไม่กล่าว และคลื่นนั้นก็จะมาแบบน่ากลัว แรง และไม่มีใครต้องการให้มันเกิดขึ้น

 

พิม : ดังนั้นตอนเรียน ฟางจึงไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เพราะฟางเป็นคนที่เวลาโกรธจะน่ากลัว ฟางจึงพยายามทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองไม่โกรธคนอื่น และวิธีเดียวที่จะทำแบบนั้นได้คือ อยู่เงียบๆ ไม่ค่อยยุ่งกับใคร ทุกคนจึงเห็นว่าฟางเป็นคนเฉยชา แต่เอาเข้าจริงๆนิสัยฟางตรงข้ามกับที่ทุกคนเห็น

 

เฟย์ : พวกนายก็อย่าไปทำให้พี่ฟางโกรธก็แล้วกัน ไม่งั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันไม่รับผิดชอบนะ

 

        ฉันพูดเตือนทุกๆคน และดูเหมือนว่าทุกๆคนในกลุ่มก็พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจกันทุกคน ซักพักพี่ฟางกับขนมจีนก็เดินกลับมาที่โต๊ะ

 

ฟาง : พี่เขื่อน พี่เคนตะ ค่ะ เมื่อกี้ฟางต้องขอโทษจริงๆค่ะ คือฟางไม่ได้ตั้งใจ

 

เขื่อน : พี่ก็ต้องขอโทษน้องฟางเหมือนกันนะครับ พี่แค่อยากจะพูดเล่นๆกับน้องฟางเฉยๆ แต่ไม่คิดว่าน้องฟางจะโกรธ

 

ฟาง : เอาเป็นว่าหลังจากนี้ฟางจะพยายามเลิกนิสัยเดิมของตนเองแล้วกันนะคะ จะได้สบายใจทั้ง 2 ฝ่าย แล้วอีกอย่างฟางตัดสินใจแล้วนะคะว่า ฟางจะไปดีไซน์ออฟฟิศให้กับพวกพี่ๆค่ะ

 

         พี่ฟางพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างน่ารัก ถ้าฉันเป็นผู้ชายและไม่ใช่น้องพี่ฟางน่ะ ฉันคงหลงใหลในรอยยิ้มนั้น และตกหลุมรักพี่ฟางไปแล้ว คนอะไรสวยซะ เก่งก็เก่ง แม่นะแม่! ให้พี่ฟางหมดเลย แล้วเฟย์อ่ะ! 

 

ป๊อปปี้ : ขอบคุณนะครับ น้องฟาง

 

ฟาง : ไม่เป็นไรค่ะ พี่ป๊อปปี้งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ฟางเข้าไปดูให้แล้วกันนะคะ 

 

ป๊อปปี้ : ขอบคุณครับ

 

         ป๊อปปี้ส่งยิ้มหวานๆ กลับไปให้พี่สาวของฉัน อย่าหวังเลยว่าพี่ฟางจะเขิน เหอะ! พี่ฟางน่ะไม่เขินง่ายๆหรอก ตอนเรียนมีคนมาขายขนมจีบตั้งเยอะ ไม่เห็นชายตาแลซักคนนึง (คิดจะจีบพี่ฟางไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก นายป๊อปปี้ : Faye)(อย่ายุ่งหน่าเฟย์ : Poppy)

 

จองเบ : น้องฟางมีแฟนแล้วยังครับ

 

มิน : ทำไมเบ จะจีบฟางเหรอ

 

         มินเอ่ยถามอย่างน้อยใจ คู่นี้เรื่องปกติงอนกันตลอดอ่ะ แต่เขื่อนก็ก้มลงมากระซิบบอกมินว่า'จองเบมันถามให้ไอป๊อป' มินถึงบางอ้อ แล้วก็ยิ้มอย่างเขินๆที่ตนเองหึงหวงไม่เข้าท่า แต่อย่างว่าคนอย่างจองเบไม่มีทางโกรธแฟนสาวสุดที่รักอย่างยัยมินหรอก จะว่าไปฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันนะว่าพี่ฟางไปอยู่ต่างประเทศจะมีแฟนแล้วหรือป่าว พี่ฟางไปอยู่ต่างประเทศตั้งเกือบ 10 ปี ฉันแทบไม่ได้ไปเยี่ยมพี่ฟางเลย

 

ฟาง : ถามไปทำไมอ่ะ

 

จองเบ : ถามให้ใครบางคนอ่ะครับน้องฟาง

 

          จองเบพูดก่อนจะเหลือบสายตาไปดูป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามพี่ฟาง ข้างๆโทโมะ

 

ฟาง : ถ้าอยากรู้ก็มาถามเองสิค่ะ

 

          พี่ฟางพูดก่อนจะยิ้มอย่างน่ารัก ฉันชอบให้พี่ฟางยิ้มแบบนี้นะ เพราะตอนที่เรียนพี่ฟางแทบจะไม่ค่อยได้ยิ้มเลย 

 

เฟย์ : พี่ฟางบอกหน่อยเถอะค่ะ คนๆนั้นอ่ะเค้าไม่กล้าถาม และที่สำคัญเขากลัวว่าพี่ฟางจะไม่เปิดใจให้ไงค่ะ

 

ฟาง : อ๋องั้นเหรอ พี่น่ะ...

 


 

พี่ฟางจะมีแฟนแล้วหรือยังเอ่ย? แล้วพี่ป๊อปปี้จะเริ่มปฎิบัติการเดิมพันของตนเองวันไหน? ต้องติดตามกันต่อไปนะคะ

วันนี้ทรายมาอัพให้แล้วนะคะ ขอโทษด้วยนะคะที่หายไปหลายวัน พอทีไม่ค่อยจะว่าง (อย่าเพิ่งหนีไปไหนนะคะ)

ช่วยเม้นกันด้วยนะคะ (เม้นน้อยมาก ไม่มีกำลังใจจะอัพเลยอ่ะ T_T) ช่วยโหวต กันด้วยนะคะ เปิดรับทุกข้อเสนอแนะค่ะ ยินดีจะปรับปรุงแก้ไขค่ะ><

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา