The Bets Love เดิมพันรัก เดิมพันหัวใจ

ความเดิมตอนที่แล้ว

ขนมจีน : ฟาง! ฟื้นซักทีเถอะนะ! ฉันรักแกมากนะฟาง
 
              ฉันนั่งร้องไห้อยู่ภายในห้องพักของฟางกินเวลานานเกือบๆครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ ฉันเริ่มร้องไห้ตั้งแต่
ที่เริ่มกอดกับเฟย์ จนกระทั่งเฟย์เดินกลับเข้ามาภายในห้องนั่นแหละ ฉันถึงจะหยุดร้อง
 
เฟย์ : พี่จีนจะอยู่เฝ้าพี่ฟางไหมคะ
 
ขนมจีน : จ้า เฟย์นอนเถอะนี่ก็ดึกมากแล้ว
 
เฟย์ : เฟย์ขอนอนที่โซฟาได้ไหมคะ
 
ขนมจีน : จ๊ะ จีนก็ตั้งใจจะให้เฟย์ไปนอนที่โซฟาอยู่แล้ว เพราะจีนอย่างนั่งอยู่ข้างๆฟางอย่างนี้
 
             เมื่อฉันบอกออกไปอย่างนั้น เฟย์จึงพยักหน้าตอบรับว่าเข้าใจ พร้อมกับเดินไปปิดไฟ ส่วนฉันก็เอื้อม
มือไปจับมือของฟางมาแนบเอาไว้ข้างๆแก้ม ก่อนจะนอนฟุบลงไปกับเตียง
 
ขนมจีน : ฝันดีนะฟาง
 
06.30 น.
 
ขนมจีน : อ๊ะ!
 
เฟย์ : มีอะไรเหรอคะพี่จีน
 
            เฟย์ที่ยืนชมวิวรับอากาศบริสุทธิ์อยู่ที่ระเบียงห้องพัก ก็หันกลับมาถามฉัน ก่อนจะเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่
ที่ข้างๆเตียงอีกฝั่ง ซึ่งตรงข้ามกับด้านที่ฉันนั่งอยู่
 
ขนมจีน : ก็…
 
Part’s Poppy
 
              วันนี้ก็ล่วงเข้าสู่วันที่ 5 แล้วที่ฟางได้สลบไป ซึ่งในตอนนี้เธอคงยังจะไม่ฟื้น เพราะเฟย์ยังไม่โทรมา
หาผมกับเขื่อนเลย
 
เขื่อน : ป๊อป! คิดไรอยู่วะ!
 
             เขื่อนที่กำลังนั่งคุยงานอยู่กับผมที่ห้องทำงานของผมได้เอ่ยถามผม ที่กำลังหลุดไปอยู่ในภวังค์ของ
ตนเอง
 
ป๊อปปี้ : อ๋อ คิดถึงฟางหน่ะ!
 
เขื่อน : นั่นสินะ! นี่ก็หลายวันแล้วทำไมฟางยังไม่ฟื้นอีกวะ
 
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
 
พลั่ก!
 
… : สวัสดีค่ะ ทุกคน
 
            เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดการสนทนาของผมกับเขื่อน และคนที่เดินเข้ามา พร้อมกับทักทายด้วยเสียง
ที่สดใสร่าเริงก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากเฟย์นั่นเอง
 
ป๊อปปี้ : ใครเฝ้าฟางอยู่เฟย์!
 
เฟย์ : พี่ขนมจีนค่ะ อ้อ! พี่ป๊อปเฟย์มีข่าวร้ายกับข่าวดีมาบอก เรื่องฟังข่าวไหนก่อนดีคะ
 
ป๊อปปี้ : ข่าวดีก่อนละกัน
 
เฟย์ : ข่าวดีก็คือ พี่ฟางฟื้นแล้วนะคะ
 
เขื่อน : แล้วข่าวร้ายล่ะครับเฟย์
 
เฟย์ : โอกาสของพี่เหลืออีกแค่ 2 ครั้งเท่านั้นนะคะ! พยายามดูแลพี่ฟางให้ดีนะ ถ้าดูแลไม่ดี เฟย์จะมาทวงพี่
สาวของเฟย์คืน!!
 
              เฟย์พูดจบก็หมุนตัวเดินกลับออกไปจากห้องทำงานของผมทันที ส่วนผมกับเขื่อนก็ถอนหายใจออก
มาอย่างโล่งอกที่ฟางฟื้นแล้ว
 
Part’s Faye
 
             ฉันเดินออกมาจากห้องทำงานของพี่ป๊อปทันทีที่คุยธุระทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย ฉันไม่ได้โกรธใคร
หรอกนะ เพียงแต่จะรีบเดินออกมาสะสางปัญหาทั้งหลายกับนางร้ายทั้ง 5 อย่างเลขาหน้าจืดของพวกพี่ๆ
 
เกล : อ้าว! คุณเฟย์มาเสนอหน้า เอ๊ย! มาธุระอะไรที่ชั้นนี้คะ
 
             ทันทีที่ฉันย่างกรายออกมาจากลิฟท์ ยัยเกลเลขาของพี่ป๊อปก็พูดทักทายฉันด้วยคำพูดที่ดีใช้ได้ มัน
น่านัก ฮึ่ม!
 
เฟย์ : อ๋อ พอดีเฟย์เสนอหน้ามาดูหน้าฆาตกรที่เกือบจะฆ่าคนๆหนึ่งให้ตายน่ะคะ ไม่ทราบว่าคุณเกลและเพื่อนๆ
รู้จักผู้หญิงใจบาปคนนั้นไหมคะ
 
              เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับฉัน เหอะ! หน้าเสียไปเลย!! เดี๋ยวจะได้รู้ว่าใครมันจะแน่กว่ากัน!
 
แบม : ใครเหรอคะ คุณเฟย์
 
… : เรื่องแค่นี้ไม่รู้เหรอคะ
 
            หลังจากที่แบมเลขาของเขื่อนได้พูดจบ ก็ได้มีเสียงที่ฟังแล้วดูเย็นชาพูดขัดฉันขึ้นมา ฉันหันไปดูยัง
ต้นเสียง ก็เห็นพี่จีน มิน พิม และจินนี่ได้เดินเข้ามา ก่อนจะหยุดยืนที่ข้างๆฉัน
 
หวาย : ใครเหรอคะ
 
มิน : เอ! ใครกันนะ ฉัน พิม จินนี่ เฟย์ ขนมจีน หรือว่าพวกคุณกันคะ ใครดีหล่ะ!
 
                มินพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่แฝงไปด้วยความโกรธแค้น ก่อนจะเริ่มกระชากเสียงใส่ด้วยความโมโห
ปนหงุดหงิด
 
แคท : อ้าว! พวกคุณยังไม่รู้แล้วมาถามพวกเราได้ยังไงหล่ะคะ
 
ขนมจีน : ที่ไม่พูดไม่ใช่ไม่รู้ค่ะ เพียงแต่อยากให้คนทำมันสำนึกได้เองไงคะ แต่ดูเหมือนว่าคนที่ทำจะไม่ยอมรับ
แบบนี้ไม่รู้จะเรียกว่ากลัวความผิด หรือหัวใจด้านชาดีหล่ะคะ
 
เกล : เอ๊ะ! นี่คุณว่าใคร
 
ขนมจีน : ไม่ทราบสิคะ ว่าแต่คุณจะร้อนตัวไปทำไมคะ หรือว่าคุณเป็นคนที่ทำฟาง!
 
              ทันทีที่ยัยเกลมีอาการร้อนตัว ขนมจีนจึงพูดสวนกลับไปอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงที่หวานน่าฟังไม่มีหลง
เหลืออยู่ในตอนนี้เลยแม้แต่นิด มีเพียงแค่น้ำเสียงที่ดูทรงพลัง เย็นชา ชวนขนลุกซู่ ขนาดฉันที่อยู่กับขนมจีนมา
นานหลายปี ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวๆสั่นๆไปกับน้ำเสียงของเธอ และหน้าตาหวาน สวยของเธอในตอนนี้ มี
เพียงแต่ความเกลียดชัง โกรธแค้นที่เข้ามาแทนที่
 
มิล่า : นี่! มันจะมากไปแล้วนะ!
 
ขนมจีน : มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ ถ้าเทียบกับสิ่งที่พวกคุณได้กระทำลงไปกับฟาง อย่าคิดว่าจะหนีความผิดไปได้
ตลอดรอดฝั่งนะคะ เพราะไม่ช้าไม่นาน คนอื่นๆก็คงจะได้รู้ว่าหน้าตาที่ดูสวยสะอาดตาของพวกคุณที่คงมีใคร
หลายๆคนๆหลงใหลได้ปลื้มไปกับมัน ก็เป็นแค่ภาพลวงตาที่พวกคุณได้ก่อสร้างมันขึ้นมาเพื่อใช้ปกปิดนิสัยที่
แสนจะน่ารังเกียจของพวกคุณ!!
 
หวาย : มันจะมากไปแล้วนะ!!
 
เพียะ!
 
… : กรี๊ดดด!!! ปล่อยฉันนะ!!
 
              หวายที่เริ่มจะทนรับฟังคำด่าของขนมจีนต่อไปไม่ไหว ถึงกับปรี๊ดแตกออกมา พร้อมกับเดินเข้ามา
ตบหน้าของขนมจีนอย่างแรง แต่ไม่ทันทีเธอจะได้ตบขนมจีนรอบสอง ยัยจีนก็จับมือของเธอไว้ได้ทัน ก่อนจะจับ
ข้อมือของเธอเอาไว้พร้อมกับบีบข้อมือของเธออย่างรุนแรง จนฉันและเพื่อนๆอดที่จะเจ็บแทนหวายไม่ได้ และ
หวายก็พยายามจะดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของยัยจีน แต่ยัยจีนกลับบิดข้อมือของยัยหวายเล็กน้อย พร้อมๆกับ
ยัยหวายที่ส่งเสียงร้องแปดหลอดออกมา จนพวกเราต้องยกมือขึ้นมาปิดหูของตนเองเอาไว้
 
ขนมจีน : นี่แค่คำเตือน! อย่ามายุ่งกับฟางอีก
 
            เมื่อพูดจบ ขนมจีนก็สะบัดมือของหวายออกจากการเกาะกุมทันที เหมือนรังเกียจ และหมุนตัวเดิน
ออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างเฉิดฉาย แต่ยังไม่ทันที่ยัยจีนจะได้เดินเข้าลิฟท์ไป
 
เกล : แล้วถ้าฉันไม่เลิกยุ่งกับมันหล่ะ!!
 
ขนมจีน : อยากรู้ ก็ลองดู แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!
 
           ขนมจีนหยุดเดินเพื่อตอบคำถามของยัยเกลที่ถามกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ และเมื่อตอบคำถามจบ ยัย
จีนก็เดินเข้าลิฟท์ไปทันที
 
เฟย์ : เฟย์ว่าเราไม่ต้องจัดการแล้วหล่ะ
 
มิน : นั่นสิ! มือโปรมาเอง
 
จินนี่ : งั้นเราไปกันเหอะ
 
พิม : ใช่ อย่ามาเสียเวลากับพวกไร้สมองแบบนี้เลย!!
 
             เมื่อพิมพูดจบ พวกเราก็หมุนตัวเดินออกมาจากที่ตรงนั้นทันที
 
กรี๊ดดดดดดด!!
 



                              ขออภัยจากใจจริงนะคะ ที่หายหน้าหายตาไปนาน 
 
                                       แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^_^