Not love...รักกันไม่ได้
8.2
pang511
แชร์นิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"พี่เขาไปแล้ว"หญิงสาวสะกิดชายหนุ่มนิดๆ เป็นเชิงว่าเขาไปแล้ว
"ฮึ งั้นพี่กลับก่อนนะ บายครับ"ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาว กำลังจะเดินออกไป แต่หญิงสาวก็ลุกขี้นแล้วเกาะ
แขนชายหนุ่มไว้ประมาณว่า๋ 'เดี๋ยวเดินไปส่ง' ชายหนุ่มหยีหัวหญิงสาวน้อยๆ ก่อนจะพากันเดินออกไป
"ขับรถดีๆนะคะ"หญิงสาวพูดแล้วโบกมือให้ชายหนุ่ม
"ครับ บาย"ชายหนุ่มตอบยิ้มๆ
"เดี๋ยวคะ"หญิงสาวพูดขึ้นทำให้ชายหนุ่มชะงัก แล้วเขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้มชายหนุ่มแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านไป
ทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอึ้งก่อนคลี่ยิ้มบางๆ ออกมา แล้วขับรถออกไป
+
+
+
เช้าวันต่อมา
วันนี้หญิงสาวโทร.นัดให้ชายหนุ่มมาหาที่บ้าน
ออด~
"มาแล้วคะๆ"หญิงสาววิ่งออกมาเปิดประตูบ้านให้ชายหนุ่ม
"ว่าไงครับ ทำไมถึงอยากให้พี่มาหาล่ะ"ชายหนุ่มถามหญิงสาวยิ้มๆ
"ก็ไม่มีไรมากหรอกคะ แก้วแค่อยากอยู่กับพี่ พอดีแก้วเหงา"หญิงสาวเกิดเศร้าขึ้นมาทันที
"แหม อย่าเศร้าไปเลยนะ ยิ้มหน่อยสิ นะนะ"ชายหนุ่มอ้อนหญิงสาว
"ก็ไดด้คะ แก้วว่าเราเข้าไปในบ้านดีกว่านะคะ"หญิงสาวเอ่ยยิ้มๆ ชายหนุ่มยิ้มตอบ ก่อนจะควงกันเข้า
บ้าน
ในบ้าน
"ทานไรดีคะ เดี๋ยวแก้วทำให้"
"แล้วแต่แก้วเลยดีกว่า เดี๋ยวพี่เป็นลูกมือเอง"ชายหนุ่มยิ้มๆ ทำให้หญิงสาวยิ้มจนแก้มปริเพราะเวลาที่
ป๊อบปี้มาบ้านแก้วก็จะปล่อยให้หญิงสาวทำอยู่คนเดียว
"ขอบคุณนะคะ"หญิงสาวเอ่ยขอบคุณชายหนุ่ม ทำให้ชายหนุ่มงง
"ขอบคุณ? ขอบคุณพี่ทำไม"ชายหนุ่มเกาหัวแกรกๆ
"ก็ขอบคุณที่ให้อิสระกับแก้วไงคะ"หญิงสาวเอ่ยยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปกอดชายหนุ่ม ทำให้ชายหนุ่ม
ตกใจไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด
"พี่คะ แก้วขอกอดพี่อย่างนี้...นานๆได้มั้ย?" ชายหนุ่มไม่ตอบเพียงแต่กอดหญิงสาวอย่างแนบแน่น
"ฮึก..."หญิงสาวร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ ทำให้ชายหนุ่มตกใจไม่น้อยดันไหล่บางให้เผชิญหน้ากับ
ตนเอง
"แก้วร้องไห้ทำไมครับ"ชายหนุ่มพูดไปก็ปาดน้ำตาให้หญิงสาว
"เปล่าคะ ไปทำอาหารกันดีกว่านะ"หญิงสาวกำลังจะเดินเลี่ยงออกไปแต่โดนรั้งไว้ซะก่อน
"เดี๋ยวแก้ว"ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาหญิงสาวแล้วกอดเอวบางจากด้านหลัง
"อะ...อะไรคะ"หญฺงสาวพูดตะกุกตะกัก
"เรา...เราคบกันมั้ย"ชายหนุ่มตัดสินใจพูดออกไปทั้งๆที่รู้ว่าคำตอบมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้
"เอ่อ...แก้วยังไม่พร้อม พี่รอแก้วก่อนนะคะ แก้วไม่อยากเจ็บเป็นครั้งที่ 2"หญฺงสาวหันมาเผชิญ
หน้ากับชายหนุ่ม
"ก็ได้ครับ พี่จะรอวันที่แก้วลืมมันได้นะ"ชายหนุ่มฝืนยิ้มให้หญิงสาว
"คะ"หญิงสาวพูดแค่นั้นแล้วเขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้วชายหนุ่ม
"มากกว่านี้ไม่ได้หรอครับ"ชายหนุ่มถามหญิงสาวประมาณกวน
"บ้าหรอ ทุเรศแล่ว"หญิงสาวฟาดมือลงบนไหล่หนาของชายหนุ่มแรงๆ
"ฮะๆ โอ๊ย พี่เจ็บนะครับตัวเล็ก"
"สมน้ำหน้า แบร่ :P"หญิงสาวแลบลิ้นแล้วเดินเชิดเข้าไปในครัว
"ตัวเล็กคร้าบ รอพี่ก่อนสิ"ชายหนุ่มรู้ว่าคนตัวเล็กต้องงอนแน่ๆ เลยตามไปง้อ
"ฮึ งั้นพี่กลับก่อนนะ บายครับ"ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาว กำลังจะเดินออกไป แต่หญิงสาวก็ลุกขี้นแล้วเกาะ
แขนชายหนุ่มไว้ประมาณว่า๋ 'เดี๋ยวเดินไปส่ง' ชายหนุ่มหยีหัวหญิงสาวน้อยๆ ก่อนจะพากันเดินออกไป
"ขับรถดีๆนะคะ"หญิงสาวพูดแล้วโบกมือให้ชายหนุ่ม
"ครับ บาย"ชายหนุ่มตอบยิ้มๆ
"เดี๋ยวคะ"หญิงสาวพูดขึ้นทำให้ชายหนุ่มชะงัก แล้วเขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้มชายหนุ่มแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านไป
ทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอึ้งก่อนคลี่ยิ้มบางๆ ออกมา แล้วขับรถออกไป
+
+
+
เช้าวันต่อมา
วันนี้หญิงสาวโทร.นัดให้ชายหนุ่มมาหาที่บ้าน
ออด~
"มาแล้วคะๆ"หญิงสาววิ่งออกมาเปิดประตูบ้านให้ชายหนุ่ม
"ว่าไงครับ ทำไมถึงอยากให้พี่มาหาล่ะ"ชายหนุ่มถามหญิงสาวยิ้มๆ
"ก็ไม่มีไรมากหรอกคะ แก้วแค่อยากอยู่กับพี่ พอดีแก้วเหงา"หญิงสาวเกิดเศร้าขึ้นมาทันที
"แหม อย่าเศร้าไปเลยนะ ยิ้มหน่อยสิ นะนะ"ชายหนุ่มอ้อนหญิงสาว
"ก็ไดด้คะ แก้วว่าเราเข้าไปในบ้านดีกว่านะคะ"หญิงสาวเอ่ยยิ้มๆ ชายหนุ่มยิ้มตอบ ก่อนจะควงกันเข้า
บ้าน
ในบ้าน
"ทานไรดีคะ เดี๋ยวแก้วทำให้"
"แล้วแต่แก้วเลยดีกว่า เดี๋ยวพี่เป็นลูกมือเอง"ชายหนุ่มยิ้มๆ ทำให้หญิงสาวยิ้มจนแก้มปริเพราะเวลาที่
ป๊อบปี้มาบ้านแก้วก็จะปล่อยให้หญิงสาวทำอยู่คนเดียว
"ขอบคุณนะคะ"หญิงสาวเอ่ยขอบคุณชายหนุ่ม ทำให้ชายหนุ่มงง
"ขอบคุณ? ขอบคุณพี่ทำไม"ชายหนุ่มเกาหัวแกรกๆ
"ก็ขอบคุณที่ให้อิสระกับแก้วไงคะ"หญิงสาวเอ่ยยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปกอดชายหนุ่ม ทำให้ชายหนุ่ม
ตกใจไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด
"พี่คะ แก้วขอกอดพี่อย่างนี้...นานๆได้มั้ย?" ชายหนุ่มไม่ตอบเพียงแต่กอดหญิงสาวอย่างแนบแน่น
"ฮึก..."หญิงสาวร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ ทำให้ชายหนุ่มตกใจไม่น้อยดันไหล่บางให้เผชิญหน้ากับ
ตนเอง
"แก้วร้องไห้ทำไมครับ"ชายหนุ่มพูดไปก็ปาดน้ำตาให้หญิงสาว
"เปล่าคะ ไปทำอาหารกันดีกว่านะ"หญิงสาวกำลังจะเดินเลี่ยงออกไปแต่โดนรั้งไว้ซะก่อน
"เดี๋ยวแก้ว"ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาหญิงสาวแล้วกอดเอวบางจากด้านหลัง
"อะ...อะไรคะ"หญฺงสาวพูดตะกุกตะกัก
"เรา...เราคบกันมั้ย"ชายหนุ่มตัดสินใจพูดออกไปทั้งๆที่รู้ว่าคำตอบมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้
"เอ่อ...แก้วยังไม่พร้อม พี่รอแก้วก่อนนะคะ แก้วไม่อยากเจ็บเป็นครั้งที่ 2"หญฺงสาวหันมาเผชิญ
หน้ากับชายหนุ่ม
"ก็ได้ครับ พี่จะรอวันที่แก้วลืมมันได้นะ"ชายหนุ่มฝืนยิ้มให้หญิงสาว
"คะ"หญิงสาวพูดแค่นั้นแล้วเขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้วชายหนุ่ม
"มากกว่านี้ไม่ได้หรอครับ"ชายหนุ่มถามหญิงสาวประมาณกวน
"บ้าหรอ ทุเรศแล่ว"หญิงสาวฟาดมือลงบนไหล่หนาของชายหนุ่มแรงๆ
"ฮะๆ โอ๊ย พี่เจ็บนะครับตัวเล็ก"
"สมน้ำหน้า แบร่ :P"หญิงสาวแลบลิ้นแล้วเดินเชิดเข้าไปในครัว
"ตัวเล็กคร้าบ รอพี่ก่อนสิ"ชายหนุ่มรู้ว่าคนตัวเล็กต้องงอนแน่ๆ เลยตามไปง้อ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
