Not love...รักกันไม่ได้
8.2
pang511
แชร์นิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แก้ว พี่ว่าเราเลิกกันเหอะนะ"เสียงทุ้มเอ่ยบอกร่างเล็กตรงหน้าที่ยังฟูมฟายไม่หยุด
"ทำไมคะ พี่จะทิ้งแก้วไปหาออินังนั่นหรอ"ร่างเล็กเขย่าแขนชายหนุ่มอย่างแรงจนชายหนุ่มโมโห ผลักหญิงสาวลงไปนั่งกับพื้น
"ใช่! แล้วจะทำไม? เธอจะอะไรฉันล่ะ ห๊ะ!"ชายหนุ่มตะวาดอย่างหัวเสีย
"พี่ พี่จะไปไหน!!"ร่างเล็กวิ่งไปเกาะขาชายหนุ่มไว้
"ไปในที่ที่ไม่มีเธอไง ออกไป!!"ชายหนุ่มสะบัดขาออกจากการเกาะกุมของมือเล็ก
"ไม่นะ อย่าไปเลยนะ"ร่างเล็กยังคงอ้อนวอนไม่ให้ชายหนุ่มไป
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ยัยเด็กเมื่อวานซืน"ชายหนุ่มตวาดลั่นอย่างโมโหพยามยามแกะมือเล็กให้ออกไป
จนสำเร็จ
"ไม่นะ!! อย่าไป...อย่าไปเลย ฮือ~ "ร่างเล็กยังคงสะอื้นไม่หยุด
~2 ชั่วโมงผ่านไป~
หญิงสาวยังไม่หยุดร้องไห้ เอาแต่นั่งร้องไห้อย่างเดียว ดีนะที่วันนี้พ่อกับแม่และพี่สาวของเธอไปต่างประเทศจึงไม่มีใครรู้เรื่องที่เธอกับเขาเลิกกันแล้ว ร่างเล็กยังคงสะอึกสะอื้นไม่หยุด
"แก้ว!! แก้ว แก้ว"อยู่ๆ ก็มีชายหนุ่มคนนึงโผล่เข้ามา คนที่เธอสามารถระบายให้เขาฟังได้...
"ฮึก... พี่โมะ"ร่างเล็กลุกขึ้นไปโผกอดชายหนุ่ม ซึ่งมันก็ทำให้ร่างสูงใจสั่นได้ไม่น้อย ทำไม?เธอถึงทำให้เขาหลงได้ขนาดนี้กันนะ
"เอ่อ...แก้วพี่...พี่ว่าเราใจเย็นๆ ก่อนนะ ทุกอย่างมันแก้ไขได้นะ"ชายหนุ่มจับไหล่หญิงสาวไว้หวังจะดันตัวหญิงสาวออก แต่ก็ตรงกันข้ามหญิงสาวกลับกอดแน่มากยิ่งขึ้น
"ฮึก แก้ไขงั้นหรอ? จะให้แก้วแก้ยังไง? จะให้แก้วแก้ยังไง?!"หญิงสาวตะวาดลั่น ทำให้ร่างสูงอดสงสารไม่ได้ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่น่าจะมาเจออะไรแบบนี้เลย ไม่น่าเลยจริงๆ
"แก้ว...มีสติหน่อยสิ!"ชายหนุ่มขึ้นเสียงบ้าง หญิงสาวเงียบไปมีแค่เสียงสะอึกสะอื้นแค่นั้น กับคนสองคนที่กอดกันอย่างอบอุ่น(?)
"ทำไมคะ พี่จะทิ้งแก้วไปหาออินังนั่นหรอ"ร่างเล็กเขย่าแขนชายหนุ่มอย่างแรงจนชายหนุ่มโมโห ผลักหญิงสาวลงไปนั่งกับพื้น
"ใช่! แล้วจะทำไม? เธอจะอะไรฉันล่ะ ห๊ะ!"ชายหนุ่มตะวาดอย่างหัวเสีย
"พี่ พี่จะไปไหน!!"ร่างเล็กวิ่งไปเกาะขาชายหนุ่มไว้
"ไปในที่ที่ไม่มีเธอไง ออกไป!!"ชายหนุ่มสะบัดขาออกจากการเกาะกุมของมือเล็ก
"ไม่นะ อย่าไปเลยนะ"ร่างเล็กยังคงอ้อนวอนไม่ให้ชายหนุ่มไป
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ยัยเด็กเมื่อวานซืน"ชายหนุ่มตวาดลั่นอย่างโมโหพยามยามแกะมือเล็กให้ออกไป
จนสำเร็จ
"ไม่นะ!! อย่าไป...อย่าไปเลย ฮือ~ "ร่างเล็กยังคงสะอื้นไม่หยุด
~2 ชั่วโมงผ่านไป~
หญิงสาวยังไม่หยุดร้องไห้ เอาแต่นั่งร้องไห้อย่างเดียว ดีนะที่วันนี้พ่อกับแม่และพี่สาวของเธอไปต่างประเทศจึงไม่มีใครรู้เรื่องที่เธอกับเขาเลิกกันแล้ว ร่างเล็กยังคงสะอึกสะอื้นไม่หยุด
"แก้ว!! แก้ว แก้ว"อยู่ๆ ก็มีชายหนุ่มคนนึงโผล่เข้ามา คนที่เธอสามารถระบายให้เขาฟังได้...
"ฮึก... พี่โมะ"ร่างเล็กลุกขึ้นไปโผกอดชายหนุ่ม ซึ่งมันก็ทำให้ร่างสูงใจสั่นได้ไม่น้อย ทำไม?เธอถึงทำให้เขาหลงได้ขนาดนี้กันนะ
"เอ่อ...แก้วพี่...พี่ว่าเราใจเย็นๆ ก่อนนะ ทุกอย่างมันแก้ไขได้นะ"ชายหนุ่มจับไหล่หญิงสาวไว้หวังจะดันตัวหญิงสาวออก แต่ก็ตรงกันข้ามหญิงสาวกลับกอดแน่มากยิ่งขึ้น
"ฮึก แก้ไขงั้นหรอ? จะให้แก้วแก้ยังไง? จะให้แก้วแก้ยังไง?!"หญิงสาวตะวาดลั่น ทำให้ร่างสูงอดสงสารไม่ได้ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่น่าจะมาเจออะไรแบบนี้เลย ไม่น่าเลยจริงๆ
"แก้ว...มีสติหน่อยสิ!"ชายหนุ่มขึ้นเสียงบ้าง หญิงสาวเงียบไปมีแค่เสียงสะอึกสะอื้นแค่นั้น กับคนสองคนที่กอดกันอย่างอบอุ่น(?)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
