Not love...รักกันไม่ได้

"แก้ว พี่ว่าเราเลิกกันเหอะนะ"เสียงทุ้มเอ่ยบอกร่างเล็กตรงหน้าที่ยังฟูมฟายไม่หยุด

"ทำไมคะ พี่จะทิ้งแก้วไปหาออินังนั่นหรอ"ร่างเล็กเขย่าแขนชายหนุ่มอย่างแรงจนชายหนุ่มโมโห ผลักหญิงสาวลงไปนั่งกับพื้น

"ใช่! แล้วจะทำไม? เธอจะอะไรฉันล่ะ ห๊ะ!"ชายหนุ่มตะวาดอย่างหัวเสีย 

"พี่ พี่จะไปไหน!!"ร่างเล็กวิ่งไปเกาะขาชายหนุ่มไว้

"ไปในที่ที่ไม่มีเธอไง ออกไป!!"ชายหนุ่มสะบัดขาออกจากการเกาะกุมของมือเล็ก

"ไม่นะ อย่าไปเลยนะ"ร่างเล็กยังคงอ้อนวอนไม่ให้ชายหนุ่มไป

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ยัยเด็กเมื่อวานซืน"ชายหนุ่มตวาดลั่นอย่างโมโหพยามยามแกะมือเล็กให้ออกไป

จนสำเร็จ

"ไม่นะ!! อย่าไป...อย่าไปเลย ฮือ~ "ร่างเล็กยังคงสะอื้นไม่หยุด

~2 ชั่วโมงผ่านไป~ 

หญิงสาวยังไม่หยุดร้องไห้ เอาแต่นั่งร้องไห้อย่างเดียว ดีนะที่วันนี้พ่อกับแม่และพี่สาวของเธอไปต่างประเทศจึงไม่มีใครรู้เรื่องที่เธอกับเขาเลิกกันแล้ว ร่างเล็กยังคงสะอึกสะอื้นไม่หยุด

"แก้ว!! แก้ว แก้ว"อยู่ๆ ก็มีชายหนุ่มคนนึงโผล่เข้ามา คนที่เธอสามารถระบายให้เขาฟังได้...

"ฮึก... พี่โมะ"ร่างเล็กลุกขึ้นไปโผกอดชายหนุ่ม ซึ่งมันก็ทำให้ร่างสูงใจสั่นได้ไม่น้อย ทำไม?เธอถึงทำให้เขาหลงได้ขนาดนี้กันนะ

"เอ่อ...แก้วพี่...พี่ว่าเราใจเย็นๆ ก่อนนะ ทุกอย่างมันแก้ไขได้นะ"ชายหนุ่มจับไหล่หญิงสาวไว้หวังจะดันตัวหญิงสาวออก แต่ก็ตรงกันข้ามหญิงสาวกลับกอดแน่มากยิ่งขึ้น

"ฮึก แก้ไขงั้นหรอ? จะให้แก้วแก้ยังไง? จะให้แก้วแก้ยังไง?!"หญิงสาวตะวาดลั่น ทำให้ร่างสูงอดสงสารไม่ได้ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่น่าจะมาเจออะไรแบบนี้เลย ไม่น่าเลยจริงๆ

"แก้ว...มีสติหน่อยสิ!"ชายหนุ่มขึ้นเสียงบ้าง หญิงสาวเงียบไปมีแค่เสียงสะอึกสะอื้นแค่นั้น กับคนสองคนที่กอดกันอย่างอบอุ่น(?)