The Triangle Chain

ตอนที่ 3

หลังจากที่เปิดเทอมมาได้ซักระยะหนึ่ง กลุ่มเพื่อนหลายๆกลุ่มเริ่มปรับตัวเข้าหากันมากขึ้น รวมถึงกลุ่มของพวกป้ากานด้วย ตอนนี้ทั้ง 6 คนเริ่มสนิทกันมากขึ้น ลงไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันทุกวันจนเป็นเรื่องปกติ

“หิวววว ข้าวววววววว แล้ววววววววววว” บีมเปิดพรวดเข้ามาในห้อง ม.2/6 และพูดประโยคเดิมไม่ต่างจากเมื่อวานหรือที่ผ่านๆมา “ลงไปกินข้าวกัน!”

“อื้ม” บีลุกจากโต๊ะ “นิลก็มากินด้วยสิ ตั้งแต่เปิดเทอมมาไม่เคยเห็นไปกินข้าวเที่ยงเลย”

“ใช่มากินด้วยกันสิ” ซอลชวน

?? เดี๋ยวสิ เมื่ออาทิตย์ก่อนยังบอกว่าน่ากลัวอย่างนู้นอย่างนี้ แล้ว??

            ทั้ง 7 คนลงมากินข้าวด้วยกัน ป้ากานก็หาเรื่องเล่าไร้สาระมาเล่าได้ไม่หยุดเหมือนเคย ซอล บี และน้ำก็คอยหัวเราะกับเรื่องเล่านั่น อิมยังคงเงียบตอนกินข้าวเหมือนเคย แต่ที่แตกต่างออกไปคือไม่มีใครหาเรื่องมาเล่าแข่งกับป้ากานเลย บีมที่ปกติจะมีเรื่องมาเล่าให้ฟังทุกวัน กลับก้มหน้าก้มตากินข้าว ไม่พูดไม่จา ไม่แม้แต่เงยหน้าขึ้นมา เช่นเดียวกับนิลที่ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากปากเลย

“ทำไมวันนี้บีมดูเงียบๆ” คำถามที่ตรงใจหลายๆคนในกลุ่มดังออกมาจากปากของซอล

“เออใช่ เป็นไร” ป้ากานช่วยเสริมพร้อมกับถามด้วยความเป็นห่วง(!!?)

“เปล่าหนิ ไม่ได้เป็นไร” บีมตอบด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“อืม เหรอ ช่างเถอะ เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า เย้” ป้ากานเปลี่ยนเรื่องคุยแล้ว ส่วนบีมก็ยังคงเงียบต่อไป

หลังจากที่ทุกคนกินข้าวเสร็จเรียบร้อยไม่มีเหลือ กิจกรรมที่ทำเป็นประจำหลังกินข้าวคือ ... เข้าห้องน้ำ ทุกคนต่างก็เข้าไปทำธุระของตน เว้นก็แต่บีมและนิลที่ยืนรออยู่ตรงอ่างล้างหน้าในบรรยากาศที่มีแต่ความเงียบชวนอึดอัดทั้งๆที่ผ่านไปไม่ถึงครึ่งนาที ก็มีเสียงกดชักโครกมาทำลายความเงียบลงพร้อมกับเสียงเปิดกลอนประตู บีก็เดินออกมาล้างหน้าล้างตาล้างแว่น แต่กลับต้องรู้สึกขัดใจเมื่อก๊อกน้ำเป็นแบบกด ที่จะต้องกดอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นหน้าที่ของบีมที่จะต้องไปช่วยกดให้ แต่ยังไม่ทันจะก้าวเดินออกไปก็เห็นนิลมาทำหน้าที่นี้แทนซะแล้ว

อะไรฟระ!!! ท่าทางของบีที่ดูไม่ระแวงอะไรมันเลย ทั้งๆที่ตอนนั้นยังกลัวมันซะขนาดนั้น อะไรกันวะ!

เมื่อทุกคนมากันพร้อมแล้วก็ออกเดินขึ้นบันไดกลับไปที่ห้อง ม.2/6 แบบที่ทำเป็นประจำทุกวัน และในระหว่างนั้น…

“นี่บี” บีมที่เดินรั้งท้ายกลุ่มเรียกบีที่เดินอยู่ข้างหน้าไม่ห่างมากนัก ด้วยระดับเสียงที่สามารถส่งถึงบีได้คนเดียว

“หืม??” บีหันมาตามเสียงเรียกนั้น

“กับนิลอ่ะสนิทกันแล้วเหรอ มันไม่ทำอะไรแบบนั้นแล้วเหรอ ท่าทางของบีดูไม่กลัวมันเลย” บีมถามด้วยสีหน้าที่ไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ใดๆ สร้างความลำบากใจให้แกบีเป็นอย่างมาก

“อืม นิลก็ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นอย่างที่ป้าเล่าตั้งแต่แรกแล้วแหละ เขาก็ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวหรอก”

“งั้นเหรอ อืม” บีมตอบรับแบบไม่แสดงอารมณ์ใดๆเช่นเคย และกลับเข้าสู่โหมดเงียบอีกครั้ง ซึ่งท่าทางแบบนั้นทำให้บีไม่มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองตอบไป

To be continue