BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 

 

" ยกมรดกให้กับฉันงั้นเหรอ หึ!" เสียงพูด พร้อมรอยยิ้มมุมปากของคุณวรรณที่กำลังพูดกับน้องชาย

 

" ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอครับพี่ ทุกอย่างจะได้จบเร็วๆ" มาร์คพูดขึ้น อย่างใจเย็น

 

" แกคิดว่าตาแก่นั่นโง่รึไง ที่เลือกทำแบบนี้เพราะกลัวฉันจะฆ่าลูกมันนะซิ "

 

"แล้วพี่จะเอาไงต่อ"

 

" ยังไงซะ ยายเด็กบ้าพวกนั้นก็คงไม่ยอมอยู่แล้ว ถือซะว่า ฉันจะทนดูละครพ่อลูกทะเลาะกันซักฉาก ก่อนที่ทุกอย่างจะกลับมาเป็นของเราแบบสมบูรณ์ละกัน" วรรณพูดก่อนยกแก้วไวน์ขึ่นมาดื่ม 

 

---

 

" อยู่ไหนนะ  ได้โปรดเถอะ ขอให้ผมเจอด้วยเถอะ "

ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง ก่อนโทรศัพท์จะดังขึ้น 

 

" สวัสดีครับ "

 

" พี่ป๊อป เป็นไงบ้างค่ะ " เสียงปลายสายถามอย่างเป็นห่วง 

 

" ยังไม่เจอเลยฟาง แล้วฟางเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นรึยัง"

 

" ฟางโอเคมากแล้วค่ะ ยังไงฟางฝากด้วยนะค่ะพี่ป๊อป"

 

" ฟางไม่ต้องห่วง พี่ไม่มีทางให้เราเป็นอะไรไปแน่ๆ "

พูดจบก็กด วางสายไป สายตาเหลือบไปเห็นใครซักคน เหมือนคนที่เค้ากำลังตามหา รีบขับรถตามไป หวังจะได้เจอคนที่เค้าตามหา 

 

หญิงสาว ที่ออกมาซื้อของ หันหลังมองเมื่อรู้สึกว่ามีคนตามมา แต่กะต้องชะงัก เมื่อเห็นรถที่ตามมาลดกระตกลง แล้วตะโกนเรียกตัวเอง 

 

" นมครับ คุณแม่นมใช่ไหมครับ " ชายหนุ่มลดกระจกลงเรียก ผู้หญิงข้างหน้า 

 

" คุณป๊อป " นมยิ้มกว้างขึ้นทันทีที่เห็นคนที่ตามมา คือคนที่เค้ารอคอย 

 

" นมขึ้นรถก่อนดีกว่าครับ เดียวใครมาเห็น" ชายหนุ่มรีบเรียกให้หญิงสาวขึ้นรถทันที 

 

" คุณป๊อป คุณท่านกับคุณหนู เป็นยังไงบ้างค่ะ " แม่นมรีบถามทันทีที่ขึ้นรถ 

 

" ตอนนี้ ทุกคนปลอดภัยดีแล้วครับนม ว่าแต่ทำไมนมถึงหนีออกมาละครับ "

 

" นมต้องหนีค่ะ เรื่องมันซับซ้อนจนไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนค่ะ "

 

" ค่อยๆเล่า  ค่อยๆ เรียบเรียงนะครับ " ชายหนุ่มบอก 

 

" คือ คุณผู้หญิงค่ะ เธอพยายามมาหาคุณท่าน หลายต่อหลายครั้ง แต่คุณวรรณ ก็ไม่เคยให้เข้าพบท่านเลย นมเลยตัดสินใจตามคุณผู้หญิงไปร้านที่นัดคุณท่านค่ะ ~~~ หลังจากเจอคุณผู้หญิง คุณผู้หญิงให้ของบางอย่างกับนมพร้อมกำชับว่า ให้เก็บไว้ให้ดีที่สุด ซ่อนไว้ในที่ที่ไม่มีใครหาเจอ แล้วถ้าคุณหนูฟางกลับมาบ้าน ให้นมรีบหนีออกมา ให้ไกลที่สุด แล้วคุณหนูฟางจะไปตามหานมเอง  นมก็ไม่ได้เข้าใจที่คุณผู้หญิงสั่งไว้ซักเท่าไหร่ แต่จากความวุ่นวายที่เกิดขึ้น นมจึงเลือกทำตามคำขอของคุณผู้หญิงค่ะ นี่คุณหนูฟางให้คุณป๊อปมาหานมใช่ไหมค่ะ "

 

" ครับ นมเอาของที่คุณป้าให้ไว้ที่ไหนครับ"

 

" คุณป๊อป นมเชื่อใจคุณได้ใช่ไหมค่ะ " แม่นมถามด้วยความจริงจัง 

 

" ผมเอาชีวิตเป็นเดิมพันกับเรื่องนี้ครับ ผมจะดูแลเธอด้วยขีวิตของผม " ชายหนุ่มตอบแบบจริงจัง 

 

" นมแอบเก็บไว้ในห้องเก็บของเห่าของบ้าน ในกล่องเก็บของสีชมพู ที่เก็บของตอนเด็กๆ ของพวกคุณหนูไว้ค่ะ " นมพูดขึ้น 

 

" ขอบคุณนะครับที่ไว้ใจผม ก่อนอื่น นมต้องไปอยู่กับผมก่อน เพื่อความปลอดภัยของนม แล้วก็ความสบายใจของสาวๆ" 

 

นม พยักหน้าอย่างเข้าใจ 

 

ชายหนุ่มรีบกดโทรศัพท์ ทันทีที่พาแม่นมขับรถออกมา 

 

" ว่าไงมึง " เสียงปลายสายรับ 

 

" ไอ้โมะ แก้วอยู่ไหม กูขอสายแก้วหน่อย"  โทโมะฟังแล้วยื่นโทรศัพท์ให้แฟนสาว 

 

" สวัสดีค่ะ " แก้วที่รับโทรศัพท์พูดขึ้น 

 

" แก้ว ฟังพี่นะ มรดกตัวจริงอยู่ในบ้านแก้ แม่แก้วฝากไว้กับแม่นม ตอนนี้แม่นมอยู่กับพี่" 

 

" อะไรนะค่ะ พี่ไปเจอนมได้ได้ไง นมเป็นยังไงบ้างค่ะ "

 

" พี่ว่า เรื่องนี้เดี๋ยวค่อยคุยกัน แก้วทำตามแผนพี่ก่อนนะ แล้วค่อยมาแม่นมที่คอนโดพี่ พี่รับแม่นมกลับมาแล้ว"

 

" ค่ะ แก้วต้องทำยังไงบ้างค่ะ "

 

" พี่อยากให้คนรู้เรื่องนี้น้อยที่สุด พี่ไม่อยากให้แก้วบอกเฟย์ พี่อยากให้เฟย์โวยวาย พวกมันจะได้ตายใจ แล้วแก้ว ช่วยไปเอามรดกฉบับจริงที่นมซ่อนไว้ในห้องเก็บของ กล่องสีชมพู ที่เก็บจองพวกแก้งคอนเด็กๆ ขอให้ไปเอาตอนไม่มีใครอยู่นะแก้ว แล้วรีบเอามาให้พี่ที่คอนโด พี่จะส่งให้ทนายพี่จัดการต่อ " ชายหนุ่มรีบพูดแบบกระชับ 

 

" ค่ะ แก้วเข้าใจแล้วค่ะ " รีบรับคำก่อนวางสายไป 

 

เค้ายังกดโทรศัพท์ต่อ 

 

" ค่ะพี่ป๊อป " แฟนสาวรับอย่างร้อนใจ 

 

" เหนื่อยจังเลย " รีบพูดอ้อนแฟนสาวทันที 

 

" แล้วเจอนมรึยังค่ะ " 

 

" มีรางวัลให้รึป่าว " เค้ารีบหยอกแฟนสาว ทำให้แม่นมที่มาด้วยถึงกับยิ้มกว้าง 

 

" ทำไมถึงมาห่วงรางวัล เวลาแบบนี้ละค่ะ " ดู แฟนหนุ่มที่เล่นไม่ดูเวลา 

 

" บอกรักพี่ก่อน รักพี่ไหม "

 

" พี่ป๊อป ! เล่นแบบนี้แสดงว่าเจอนมแล้วใช่ไหม นมเป็นยังไงบ้างค่ะ " 

 

" ว้า จับได้ซะแระ สมกับเป็นภรรยาพี่จริงๆ " 

 

" มัวแต่เล่นอยู่ได้ คนยิ่งเป็นห่วงๆอยู่ " คนตัวเล็กบ่น 

 

" คุณหนูค่ะ นมไม่เปอะไรค่ะ คุณป๊อปกำลังพานมกลับค่ะ " เสียงต้นทางที่เปลี่ยนไปพูด

 

" นมค่ะ นมต้องระวังตัวมากๆนะค่ะ พวกเราเป็นห่วง แล้วนมกำลังจะไปไหนค่ะ "

 

" นมก็ไม่รู้ค่ะ คุณป๊อปบอกจะพานมไปซ่อนที่ไหนซักที่ค่ะ " 

 

"โอเคค่ะ ฟางจากออกจากโรงพยาบาล ฟางจะรีบไปหานะค่ะ " ปลายสายพูดก่อนวางสายไป 

 

---

 

แก้ว ที่นั่งทานข้าว ก็สังเกตุเห็นรถแม่เลี้ยงแล่นออกไป จึงแกล้งทำเนียน แยกตัวออกจากเฟย์และเขื่อน เพื่อไปหาจองตามที่ป๊อปปี้บอกไว้ 

 

" เจอแล้วแก้ว " เสียงแฟนหนุ่มพูดขึ้น ทำให้แก้วรีบมาดู

 

" จริงด้วยค่ะ เรารีบไปหาพี่ป๊อปกันเถอะค่ะ "

 

---

 

ณ.คอนโด ป๊อปปี้ 

 

" แม่นม ตามสบายเลยนะครับ "

 

" ขอบคุณค่ะ นมขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ ที่ช้วยเหลือคุณหนูของนม " นมขอบคุณ

 

"ครับ นมพักก่อนเถอะครับ เดียวผมไปหาซื้อของที่จำเป็นให้ " ชายหนุ่มยิ้มก่อนเดินออกไป 

 

แก้วและโทโมะที่รีบมาหาป๊อปปี้ ก็เจอกับป๊อปปี้ด้านล่าง 

 

"อ่าว พี่ป๊อบ จะไปไหนค่ะ" แก้วรีบถาม 

 

" พี่จะไปซื้อของใช้จำเป็น อาหารไว้ให้แม่นมนะ ทำไมมาเร็วจัง" 

 

" จังหวะมันได้พอดีหนะ เลยเอาออกมาได้เร็ว " โทโมะตอบ 

 

" งั้นดีเลย แกกับแก้วข่วยไปซื้อของให้แม่นมหน่อย ฉันจะรีบไปหาพ่อ กับลุงทนาย  "

 แก้วกับโทโมะพยักหน้าก่อนจะยื่นหลักฐานให้ป๊อป 

 

ป๊อปปี้รีบขับรถออกไปบ้านตัวเองทันที 

 

" พ่อครับ พ่อ !!"  ทันทีที่ถึงบ้านเค้ารีบเรียกพ่อตัวเอง 

 

"พี่ป๊อป มาแล้วเหรอค่ะ พิมพ์คิดถึงค่ะ" พิมพ์รีบเดินเข้าไปกอด ก่อนป๊อปี้จะแกะออก แล้วเดินไปหาพ่อของเค้าที่เดินออกมาดู 

 

"ป๊ะ ไปห้องทำงานพ่อ" ทันทีที่เห็นหน้าลูกชายก็รู้แน่ ว่าต้องมีเรื่อง 

 

พิมพ์ที่ไม่ใจที่ป๊อปผี้ไม่สนใจตัวเองก็ได้แต่อาละวาด

 

"มีอะไรป๊อป " เมื่อพ่อเปิดฉากถามขึ้น ป๊อปปี้รีบเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พ่อฟังทันที 

 

" แสดงว่า คุณวรรณกับนายมาร์คก็คือ?"