BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 

 

     " จำได้แล้วค่ะ จำทุกอย่างได้แล้ว " เสียงของคนไข้ตัวเล็กดังขึ้น ทำให้ทุกคนตกใจมาก

 

 

" ฟาง เป็นอะไรไป เจ็บตรงไหนบอกพี่ซิ แล้วจำอะไรได้ "  คู่หมั้นหนุ่มของเธอ รีบถามอาการของเธอ

 

 

"ป่าวค่ะ ฟางคุณพ่ออยู่ไหนค่ะพี่แก้ว ฟางอยากเจอคุณพ่อ "ตอบแฟนหนุ่มเสร็จ ก็หันไปถามพี่สาวของเธอเอง

 

 

"อยู่บ้านพี่เอง พี่ให้คนไปรับท่านไปอยู่บ้านพี่" คู่หมั้นหนุ่มตอบเธออีกครั้ง

 

 

"ค่ะ ช่วยต่อสายคุณพ่อให้ฟางหน่อยซิค่ะ" เธอบอกกับคู่หมั้น โดยที่สายตาทุกคู่ มองว่าการกระทำของเธอแบบไม่เข้าใจ

 

 

"ฮัลโหล"

 

 

"คุณพ่อหราค่ะ ฟางเองนะค่ะ"

 

 

"อ่อ ฟาง เป็นอะไรมากไหมลูก" ผู้เป้นพ่อรีบถามอาการของลูกสาวตัวเอง

 

 

" ฟางไม่เป็นอะไรค่ะ คุณพ่อ ฟางมีเรื่องจะขอร้องคุณพ่อนะค่ะคุณพ่อจำได้ไหมค่ะว่าคุณพ่อเคย

ทำให้ฟางเสียใจมากแค่ไหน ฟางอยากให้คุณพ่อชดเชยให้ฟาง โดยไม่มีข้อแม้ในการขอร้องของ

ฟางครั้งนี้ค่ะ "

เธอต่อรองผูเป็นพ่อ เพื่อให้ได้สิ่งที่เธอหวัง

 

 

"อืม ลูกลองว่ามาละกัน"ผู้เป็นพ่อสุดจะทัดทานลูกสาว

 

 

"ฟาง ต้องการให้คุณพ่อยกมรดกของคุณพ่อ ให้คุณวรรณทั้งหมดค่ะ"

 

 

" ฟาง!!!!!!! " เสียงทุกคนอุทานอย่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

" พี่ฟางต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่เลย หมอ มาเช็คสมองพี่ฟางหน่อย " น้องสาวฟางเรียกหมอ

 

 

"เฟย์ พี่ไม่ได้บ้า ไม่ได้ความจำเสื่อม แต่นี่ละ คือทางออกทางเดียวที่เราจะเสี่ยงน้อยที่สุด "

ฟางตอบน้องสาวอย่างกังวล

 

 

" ฟาง คิดดีแล้วหรา พี่ขอฟังเหตุผล" คู่หมั้นหนุ่มเธอเอ่ยถาม

 

 

" เดี๋ยวฟางจะบอกนะค่ะ เอาเป็นว่า คุณพ่อช่วยทำตามที่ฟางขอร้อง แล้ว ปล่อยข่าวดังๆเลยนะค่ะ "

 

 

" ถ้าลูกมั่นใจว่าวิธีนี้ จะปกป้องครอบครัวเรา และตัวลูกๆได้ พ่อก็ไม่มีปัญหาอะไร เงินทองมันของนอกกาย"

 

พ่อเธอพูดแบบปลงตก กับชะตาชีวิตที่ลูกสาวทั้งสามคนมาเจอ มันอาจจะเกิดจากเค้าที่เป็นต้นเหตุทั้งหมด

 

 

"ค่ะ ฟางว่า วิธีนี้แหละค่ะ ที่จะช่วยพวกเราด้วย ฝากด้วยนะค่ะคุณพ่อ" เธอกล่าวกับผู้เป็นพ่อก่อนตัดสายไป

 

 

"พี่เขื่อน เฟย์ ช่วยกระจายข่าวเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ  พี่โทโมะ พี่แก้ว ช่วยย้ายคนของเราออกจากบ้านหลังนั้น รวมทั้งของสำคัญของตะกูลเราด้วยนะค่ะ"

 บอกกับทางพี่น้องของเธอ ให้ทำตามแผนของเธอ

 

 

"อะ อะ อืม" ถึงทุกคนจะงงๆ แต่ก็ทำตามที่เธอบอก เพราะเธอดูจริงจังมาก

 

 

"ส่วนพี่ พี่ป๊อป ช่วยไปเที่ยวพักผ่อนหน่อยได้ไหมค่ะ"

บอกกับคู่หมั้นของเธอ ราวกับกลัวเค้าจะเป็นอะไรไป

 

 

"ฟาง นี่คิดจะทำอะไรอยุ่ ทำไมไม่บอกกันซักทำ อ่อ แล้วที่สำคัญ ทำไมไม่ให้พี่ช่วย อยู่ใกล้ๆ คอยดูแล พี่ห่วงเราแค่ไหนรู้ไหม"

 

 

"โธ่ พี่ป๊อป ฟังฟางก่อน พี่นั่นแหละ คือคนที่สำคัญที่สุด หน้าที่ที่พี่ต้องช่วยฟาง มันยิ่งใหญ่ที่สุด" เธอย้ำกับเค้า

 

 

"โดยการให้พี่ไปเที่ยวนินะ พี่ไม่ตลกนะฟาง"

 

 

"ค่ะ พี่ต้องไปเที่ยว ไปในที่ที่ฟางอยากให้พี่ไป " เธออ้อนวอนเค้าด้วยสายตา

 

 

"ฟาง กำลังจะทำอะไร ฟางบอกพี่ได้ไหม "

 

 

"ฟางบอกพี่แน่ค่ะ ขอแค่ พี่ช่วยไปในที่ที่นึงหน่อยนะค่ะ"

 

 

"ที่ไหนละ"

 

 

"บ้านแม่นมค่ะ บ้านนมอยู่ที่ สัตหีบ พี่ไป แล้วพานมไปด้วยนะค่ะ ถามนมว่า คอมที่แม่ให้ไว้ตั้งแต่

ก่อนหย่ากับพ่อ อยู่ไหน แล้วพี่เอามันมาให้ฟางหน่อยนะค่ะ"

 

 

"แต่ ตอนนี้นมอยู่ไหนละฟาง นมหายไป ตังแต่คุณพ่อฟางเข้าโรงพยาบาลแล้วนะ"

 

 

"นมไม่ได้หายไปหรอกค่ะ นมแค่กลับไปที่เดิมเฉยๆ"

 

 

 

เธอกล่าวแบบมีเลสนัย ยิ่งทำให้คู่หมั้นของเธอสงสัยไปกันใหญ่