BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
37)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากนั้นฟางก็ค่อยๆสะกดรอยตามทั้งสองคนจนมาถึงบ้านหลังหนึ่ง
ซึ่งใหญ่โตพอสมควร แถมมีเวรยามเยอะแยะมากมายเต็มไปหมด
" เอายังไงดีละ จะเข้าถึงตัวพวกนั้นได้ยังไงกัน " ฟางนั่งคิดอยู่บนรถที่ค่อนข้างจะห่างออกจากบ้านนั้นพอสมควร
" มันต้องมีหนทางดิยายฟาง ค่อยๆคิด" นั่งพูดบ่นกับตัวเอง แล้วตัดสินใจดิ่งรถไปยังร้านอาหารตามสั่งใกล้ๆบริเวณนั้นทันที
" หรือ วันนี้จะแค่สังเกตุการณ์ก่อน เพราะถ้าเข้าไปต้องโดนจับได้แน่ๆเลย " พูดเสร็จเธอเดินจากรถแล้วไปนั่งยังร้านอาหารตามสั่งเพื่อคอยสังเกตุ
" ป้าค่ะ เปปซี่ขวดนึงค่ะ " สั่งเครื่องดื่มก่อนนั่งจ้องต่อไป
" เร็วๆสิไอ้แก่ นี่ต้องรีบเอาอาหารไปปส่งให้กับคนในบ้านใหญ่อีกนะ เดี๋ยวก็โดนโวยวายหรอก มัวแต่ช้าอยู่ได้ " ป้าเจ้าของร้านพูดกับสามีตัวเอง ที่ดูลักษณะค่อนข้างจะกำลังมีปัญหาแน่ๆ
" แกก็เอาไปซิอีแก่ เห็นไหมฉันท้องเสียเนี่ย " สามีขอป้านั่นตอบมา
" หนอยยยยย ไอ้แก่ แล้วใครจะทำอาหารขาย ถ้าฉันเดินเข้าไป เถียงหรือไงเดี๋ยวนี้อ่ะ "
" เออ ป้าค่ะ ขอโทษนะค่ะ "
" มีอะไรหนู จะกินอะไรก็เขียนไว้ก่อนละกัน ป้าต้องรีบทำอีกหลายกล่องเลย "
" อ่อ ค่ะ หนูจะบอกว่า หนูช่วยเอาไปส่งให้ไหมค่ะ เห็นยุ่งๆกันอยู่ อ่อ อีกอย่างหนูจะสั่งอาหารหลายกล่องด้วยนะค่ะ เอาไปให้เพื่อนที่ทำงาน คงต้องรอนาน " ฟางรีบแก้ตัวกลัวว่าจะมีพิรุธ
" ขอบใจนะหนู แต่นายหญิของที่นั่น เธอห้ามคนแปลกหน้าเข้าบ้าน ป้าว่าให้ลุงไปนะดีแล้ว "
" เออ แต่หนูอยากช่วยจริงๆนะค่ะ" ฟางพยายามเจรจา จนป้าที่ขายของเริ่มครุ่นคิด
" เห้อ นายหญิงเค้าไปอารมณ์เสียที่ไหนมา ถึงด่าน้องชายปาวๆ ขนาดนั้น "
" แก ก็ พูดมาก เอาของไปส่งได้แล้ว " ป้ารีบยื่นกล่องข้าวให้ลุงเอาไปส่ง
" เออ นี่ค่ะป้า ข้าวหนู 20กล่องนะค่ะ หนูขอเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ "
" ออ จ้า เดินตรงไปเลี้ยวซ้ายนะ " ฟางยิ้มให้ก่อนจะเดินไปตามทาที่ป้าบอก
" มิน่าถึงได้ยิน " ฟางมาถึงห้องน้ำก็ยิ้มอย่ามีความหวังกับสิ่งที่เห็น อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้
ห้องน้ำร้านที่นี่ ติดกับห้องนั่งเล่นที่พวกนั้นนั่งคุยกัน เห็นแบบจะๆเลยด้วยซ้ำว่ามีใครบ้าง
" แก มันโง่ สมองทึบ " ฟางเห็นภาพแล้วได้ยินเสียงของแม่เลี้ยงใจร้ายของเธอตะโกนใส่ สามีแม่ของเธอ
" ผมขอโทษครับพี่ แต่ผมพยายามแล้วนะครับ " นายมาร์คแก้ตัวไป
" แกรู้ไหม ว่าหมากเกมส์นี้ พอมีไอ้ป๊อปปี้เข้ามา มันทำให้เกมส์เดินยากขึ้น แกปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้ยังไง"
" ผมขอโทษ แต่ผมก็จัดการมันไปแล้วนิครับพี่ "
" จัดการแล้วงั้นเหรอ แกแน่ใจเหรอ แกรู้ไหมว่าฉันได้ยินอะไรมา ฉันได้ยินนางฟางมันคุยกับไอ้ป๊อปปี้ มันยังไม่ตาย "
" เป็นไปได้ยังไง ในข่วมันบอกเสียชีวิตแล้วนี่ " นายมาร์คดูตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
" มันเป็นไปแล้ว แถมตอนนี้นางฟางมาโดนจับตัวไปอีก มันต้องกลับมาเร็วๆนี้แน่"
"แล้วพี่จะให้ผมทำยังไงครับ บอกมาได้เลย "
" แกแน่ใจนะว่าจะไม่พลาดอีก "
" ครับ ผมแน่ใจ "
" ฉันได้ยินมาว่า ไอ้ป๊อปปี้มันกลับมาแล้ว แกไปจัดการมันที อ่อ ไอ้3เขยเลยยิ่งดี ฉันต้องการแค่ตัวนางฟางคนเดียวเท่านั้น "
" ได้ครับ " มาร์คกำลังจะเดินออกห้อง ก็ต้องชะงักเสียงห้ามของพี่สาว
" จำสิ่งที่มันทำกับครอบครัวเราได้ไหม พ่อแม่เราตายอย่างทรมานในคุก เพราะใคร "
" ครับ ไอ้ทรงพล "
" ดี ตอนนี้มันอยู่บ้านคนเดียว แกช่วยจัดการให้ฉันหน่อย "
" เพล้ง " ฟางที่ตกใจถอยไปโดนจานที่ตากไว้ที่ล้างจานข้างๆห้องน้ำตก ทำให้2คนนั้นหันมา
" แก จัดการไอ้สองผัวเมียนี่ซะ ชักจะรุ้มากขึ้นทุกวันละ "ทันทีที่พี่สาวมาร์คบอกกับมาร์ค ฟางได้ยินถึงกับน้ำตาไหล นี่ป้นเพราะเธอใช่ไหม ที่ทำให้ลุงกับป้าถึงกับต้องซวยไปด้วย
" อ่าว แม่หนูได้แล้วนะ "
" เออ ป้าค่ะ วันนี้ป้ากะลุงว่างไหมค่ะ "
" หือ ทำไมเหรอ "
"หนูจะจ้างป้าไปทำอาหารที่บ้านนะค่ะ " ฟางพยายามหาทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้
" นี่หนู ป้าขายอาหารตามสั่งนะ ไม่ได้ทำร้านอาหารดังๆ ป้าทำไม่เป็นหรอก" ป้าเริ่มชักสีหน้าใส่ฟาง
" นั่นละค่ะ หนูอยากให้ป้ากะลุงไป "
" เอะ แม่หนูนี่ยังไงกัน เพิงมาครั้งแรก อาหารก็ยังไม่ได้ชิมเลย มาพูดแบบนี้ได้ไง มิจฉาชีพหรือเปล่าเนี่ย "
" ปะ ป่าว ค่ะ คือ หนู นะ หนุ ท้องนะค่ะ แล้วแฟนหนูจะทำอาหารเลี้ยงเด็กกำพร้านะค่ะ "
" อ่าว เมื่อกี้ไม่ได้บอกแบบนี้นี่ "
" ไปเถอะค่ะ ไม่ทันแล้วละ " ฟางเหลือบไปเห็นพวกของบ้านนั้นกำลังเดินมาทางร้าน จึงรีบดึงแขนป้าไป
"อะไรกะัน จะพาฉันไปไหน ยายหนูนี่ ปล่อยฉันนะ " ฟางที่ลากป้ามาเต็มแรงเปิดประตูรถก่อนจะยัดลงไปแล้วตะโกนเรียกสามีเธอให้รีบวิ่งตามมา
" ปัง ปัง ปัง !!!!! " ไม่ทันซะแล้ว ไอ้พวกนั้นมันวิ่งมายิงลุงซะแล้ว เธออิึ้งไปเสี้ยวนาที ก่อนจะรีบบึ่งรถออกไป
" ฮึก ฮือๆๆๆ นี่มันอะไรกัน ไอ้แก่ ฮือๆๆ ฮือๆๆ ฉันจะไปหาไอ้แก่ หยุดรถ " ป้าที่ช็อคกับเหตุการณ์เมื่อกี้ น่ำไห้ อย่างน่าสงสาร
" ไม่ได้นะค่ะป้า พวกมันจะฆ่าป้าอีกคน "
" ฮือๆๆ ฮึกๆๆ ทำไม ฆ่าเลย ฆ่าฉันเลย อยู่ไปทำไมในเมื่อไอ้แก่ของฉันมันไม่อยู่กับฉันแล้ว ฮือๆๆ "
" ป้าค่ะ หนูขอโทษ "
" ทำไม ทำไมต้องถึงกับฆ่ากันด้วย พวกฉันไปทำอะไรให้เธอ " ป้าที่ตอนนี้เริ่มยื้อแย่งพวงมาลัยรถกะฟาง
" ป้า อย่าค่ะ อันตราย อย่าทำแบบนี้ค่ะ นั่งเฉยๆนะค่ะ " ฟางที่ตอนนี้เริ่มจะควบคุมรถไม่ได้ ทำให้ถเสียหลักลงข้างทางไป
" ปะ ป้า ฟางขอโทษ " เสียงสุดท้าย ก่อนที่เธอจะหมดสติไป เพราะแรงกระแทกกับเสาร์ไฟฟ้าข้างทางนั่นเอง
มีแต่คนเป็นป้าเท่านั้นที่มีสติแล้วดูเหมือนจะช็อคไปกับสิ่งที่เธอทำ หน่วยงานต่างๆรีบเข้ามาช่วยเหลือนำตัว คนเจ็บส่งโรงพยาบาล แล้วติดต่อกับญาติทันที
" ฟะ ฟาง ฟางเปนไงบ้างแก้ว " ป๊อปปี้ที่วิ่งเข้ามาหาพวกแก้วที่กำลันั่งร้องไห้อยู่กับคนเป็นพ่อ ก็ถามอย่างร้อนใจ
" หมอยังไม่ออกมาเลยค่ะพี่ป๊อป "
" โธ่เว้ย !!!!!!!!!!!!! " ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย ก่อนที่หมอจะเปิดประตูออกมา
"หมอครับ แฟนผมเป็นไงบ้างครับ " ป๊อปปี้ที่ปรี่วิ่งเข้าไปถามคนแรก
" คือ คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ แต่ยังมีอาการช็อคอยู่ ส่วนคนขับอีกคน คงต้องรอดูอาการพรุ่งนี้เช้า ตอนนี้หมอยังตอบอะไรไม่ได้ทั้งนั้นครับ "
" ฟางไปกับใครนะแก้ว "
" แก้วก็ไม่รุ้เหมือนกันค่ะพี่ป๊อป " ทั้งหมดมองหน้าหญิงสาววัยกลางคนค่อนไปทางมีอายุอย่างฉงนใจ
หายไปนานเลย ^_^
ลืมกันหรือยังเอ่ย..
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
