BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

9.4

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.

40 chapter

760 วิจารณ์

98.26K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

แล้วอีตานั่นก็ลากฉันนั่งรถมากับเค้า โดยที่ฉันไม่พูดอะไรซักคำ ส่วนเค้า พูดอะไรไม่รู้อยู่ได้..ตาบ้า

" นี่ เงียบทำไมอ่า ปากเหม็นเหรอ จริงซิเธอคงยังไม่ได้ทำความสะอาดร่างกาย" พูดแล้วมองเธอหัวจรดเท้า

" ......................" ฉันยังคงเงียบต่อไป

" ฉัน คิดไว้ไม่มีผิด ป่ะ" อะไรของนายอีกเนี่ย พูดเองเออเอง แถมยังจอดรถอีก แล้วเค้าก็ลากฉันลงรถ

" อะไรของนาย จะพาฉันไปไหน"

" พูดได้แล้วเหรอ ก็มาซื้อของใช้ไงละ มีเสื้อผ้าไหม"

" แล้วนายเห็นฉันมีอะไรติดตัวอีกไหม นอกจากชุดเนี้ย"

" เห็นทั้งตอนมีติด แล้วก็ไม่มีติดเลยละ" เค้าบอกแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

" หึ นายนี่มัน โอ้ยย ช่างเหอะ " แล้วฉันก็เดินไปหยิบของใช้ จริงๆเค้าก็พูดถูก ฉันไม่มีของใช้อะไรเลย ต้องขอบคุณเค้าที่พาฉันมาที่นี่

" นี่เธอรีบซื้อซิ จะสามทุ่มแล้ว เดี๋ยวซื้อเสื้อผ้าไม่ทัน" เค้าไม่พูดเปล่าพร้อมหยิบนั่นนี่เยอะแยะไปหมด ใส่รถเข็นให้ฉัน แล้วลากฉันไปยังร้านขายเสื้อผ้า ที่เป็นโซนแสนหรู

" สวัสดีค่ะ คุณ.."

" หยุด ช่วยหาชุดให้เธอ ทั้งชุดนอน ชุดทำงาน ชุดสบาย ชุดอะไรก็ได้ที่เข้ากับเธอ หลายๆชุดเลย"เค้าห้ามพนักงานที่กำลังจะทักทายเค้า แล้วบอกให้พาฉันไปเลือกชุดทันที แล้วฉันก็เดินตามพนักงานไป

" สวัสดีค่ะ คุณภาณุ วันนี้เข้ามาร้านเรามีอะไรให้หมิวช่วยหรือเปล่าค่ะ" ผู้จัดการร้านเดินเข้ามาทักเค้าทันที ใช่แล้วละ เค้าคือลูกชายคนเดียวของเจ้าของห้างดังกล่าวนั่นเอง

" อ่อ ไม่มีอะไรหรอก คุณหมิวไปทำงานเถอะ อ่อ แล้วอย่าบอกคุณพ่อละ ว่าผมมาวันนี้นะ" บอกแล้วสนใจหนังสือกีฬาของเค้าต่อไป

สามสิบนาทีผ่านไป

" นี่ เสร็จแล้ว กลับเถอะ นาย นาย นายป๊อปปี้" ฟางที่เดินออกมาเขย่าตัวเค้าที่นอนหลับอยู่ตรงโซฟารับรอง

" อ่าว เสร็จแล้วเหรอ เท่าไหร่ครับ" เค้าหันไปถามพนักงาน

" ทั้งหมด 78,900 บาทค่ะ"

" นี่ครับ " แล้วเค้าก็ยื่น บัตรเครดิตให้พนักงงาน

" นี่ ฉันว่าเอาครึ่งเดียวก่อนมั้ย เราค่อยไปซื้อข้างนอกบ้างก็ได้ มันแพงเกินไปนะ" ฉันบอกเค้าหลังจากพนักงานเดินไป

" นี่ ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันรวย" จริงๆฉันตั้งใจจะขอบคุณเค้านะที่ให้ที่พักพิงฉัน ช่วยฉัน แต่ฉันว่าฉันไม่พูดดีกว่า

" เออ จะกินอะไรอีกไหม ที่ห้องไม่มีอะไรเลยนะ ซื้ออะไรไปติดหน่อยซิ"

" ย่ะ นายจะเอาอะไรอีก ช่วยดูสภาพฉันด้วย" เค้ามองมาที่ฉันที่ถือถุงพลุงพลัง ไหนจะสภาพหน้าตาโทรมๆอีก ก็เค้าเล่นไม่ถืออะไรเลยนี่ เค้าหันมามองฉันแล้วหัวเราะ อ้ายยยย

" อ้าว ฟาง ไม่เจอกันแค่สามวัน หาแฟนใหม่ได้แล้วเหรอ" ฉันหันไปกับเสียงทักที่ฉันจำได้ดีเลย

" นี่ใครเหรอ ตอนแรกฉันก็สงสารเธอนะ เห็นเงียบๆ ที่แท้ก็ร้ายไม่เบา พอถูกฉันทิ้ง ก็มีคนใหม่เลยนิ" ฉันยังเงียบ

" อ่อ นายเองก็ดูดีๆละ ยายนี่อ่าหมดตัวแล้ว แถมเรื่องอย่างว่าก็ไม่ได้เรื่อง อยู่ด้วยแล้วเบื่อว่ะ 555" เค้าหันไปบอกป๊อปปี้

" อย่าเอานิสัยหมาๆแกมาพูดเลย น่าสมเพช พอดีฉันรวย แล้วยายนี่คงเจอคนสอนไม่ดี เลยไม่เก่ง" ป๊อปปี้ตอบเค้าไป

" เหอะๆ งั้นจำเอาไว้นะ คอนโดของเธอนะ ฉันกำลังจะขาย แล้วไปอยู่ต่อกับ น้องเกล" เค้าหยุดแล้วมองผู้หญิงที่มากับเค้า

" ราคาดีเหมือนกันนะ สิบกว่าล้านแนะ ฉันจะแบ่งให้เธอละกัน ก่อนฉันไปเมืองนอก ซักแสนนึงเป็นไง"

" ไอ้เลว " ป๊อปปี้ที่กำลังจะวิ่งไปต่อยหน้าภัท " หยุดดดดด นะ " ฉันห้ามเสียงดัง ทำให้ภัทยิ้ม

"หึ ฉันก็จะบอกนายเหมือนกัน ทุกอย่างที่เคยเป็นของฉัน มันต้องเป็นของฉัน ส่วนนาย ก็จะกลายมาเป็น ขยะของฉัน" ฉันห้ามป๊อปปี้ ทำให้เค้าชะงัก แล้วฉันก็พูดจ้องหน้าภัทอย่างจริงจัง

" แล้วฉันจะคอยดู 55555 " ภัทสแยะยิ้มก่อนควงแฟนใหม่เค้าเดินไปขึ้นรถที่ฉันเคยซื้อให้เค้าแล้ว ขับออกไป

" นี่ ยายเบือก เธอห้ามฉันทำไม รักมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ" ป๊อปปี้ ตะคอกใส่หน้าฉัน ฉันคิดอะไรไม่ออก ได้แต่นิ่งไป ก็เค้าไม่เคยทำแบบนี้ใส่ฉันนิ

" .... " ฉันได้แต่นิ่ง กำหมัดแน่น

" เลิกร้องไห้ได้แล้ว กลับกันเถอะ" เค้าเช็ดน้ำตาให้ฉัน แล้วจูงมือฉันเดินไปขึ้นรถ ตลอดทางมีแต่ความเงียบ

" ป๊อปปี้ ทุกอย่างมันต้องกลับมาเป็นของฉัน " ฉันเอ่ยขึ้น ก่อนที่ป๊อปปี้จะจอดรถลงข้างๆทางแล้ว มองมาทางฉัน

" รวมถึงไอ้นั่นด้วยเหรอ" น้ำเสียงเค้า ทำให้ฉันรับรู้ได้ถึงอาการไม่พอใจอย่างหนัก

" ใช่ แต่ฉันจะไม่เอากลับมาในฐานะคนรักหรอกนะ ฉันจะเอากลับมาในฐานะทาสของฉัน ฉันจะทำลายชีวิตเค้า แล้วเอาทุกอย่างกลับมา " ฉันกำหมัดแน่นน้ำตาไหลไม่รู้ตัว บ่งบอกถึงความแค้นที่ฝังใจของฉัน

" อะหะ ฉันจะช่วยเธอเอง แต่เธอนะ แน่ใจว่าตัดใจจากมันได้จริงๆนะ"

" แน่นอน ฉันไม่มีวันกลับไปรักคนที่โกงฉันไปจนหมดตัวแล้วถีบหัวฉันทิ้งหรอก "

" โอเค ฉันจะช่วยเธอเอง เอาละ เธออยากได้อะไรอีกหรือเปล่า จะถึงแล้วนะ"

" เบียร์ " ตอบป๊อปปี้อย่างมั่นใจ ก่อนที่เราสองคนจะหัวเราะให้กัน

" ว้าววว หรูกว่าห้องเก่าฉันอีกนะเนี่ย" เข้ามาเห็นคอนโดที่ มีสองห้องนอน หนึ่งห้องรับแขก ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราราคาแพง ก็พูดขึ้น

" แน่นอน เออ นี่ถามอะไรหน่อยซิ เธอกับนายนั่นคบกันมานานยัง"

" นายเริ่มอีกแล้วนะ จะซักอะไรนักหนาเนี่ย"

" ก็เหอะนะ ถือว่าฉันสัมภาษณ์งานเธอละกัน"

" ใครเค้าสัมภาษณ์กันแบบนี้ยะ" ฉันถามเค้า

" ฉันนี่แหละ แล้วก็ตอบมาไม่มีสิทธ์เถียงด้วย"

" จะเอาประวัติฉันตั้งแต่เกิดเลยปะละ" ฉันประชดเค้า

" ดี " เค้าตอบมายิ้มๆ

" โอเคๆ ฉันรู้จักนายนั่นมาสามปี มันเป็นคนรักคนแรกของฉัน แรกๆมันก็ดี แต่ตอนนี้ก็อย่างที่เห็น" สรรพนามที่ฉันเรียกภัทเปลี่ยนไป

" เธอนี่โง่น้อ ให้เค้าหลอกจนหมดตัว "

" นี่น้อยๆหน่อยนายอ่า ได้ทีด่าฉันเลยนะ"

" แล้วคอนโดไปเป็นของมันได้ไงละ"

" ก็ ตอนแรกนะ ฉันมีแค่รถที่นายเอามานี่แหละ แล้วมันมายืมเงินฉันซื้อรถ คันที่มันขับเมื่อกี้นั่นแหละ มันให้พ่อแม่มันมายืนยันเลยนะ ว่าจะผ่อนให้ฉันเดือนละเท่าไหร่ จริงๆฉันไม่ได้อยากให้ยืมหรอก พ่อแม่มันยกมือไหว้ฉัน"

" เลว ขนานแท้เลย แล้วคอนโดละ"

" จริงๆ เป็นชื่อฉัน แต่มันอยากมีธุรกิจกับเพื่อน แล้วมันก็ยืมให้ฉันโอนให้ แล้วจะโอนคืน หลอกจะขอฉันแต่งงานอีก วิธีเดิม พ่อแม่มัน" ฉันพูดใส่อารมณ์

" อ่าว แล้วเธอทำไมไม่โอนคืนละ"

" ฉันเคยถามเรื่องนี้แล้ว มันอ้างว่าจะขอฉันแต่งงาน แล้วมันก็หาว่าฉันไม่ไว้ใจมัน"

" เธอก็เชื่อ"

" ก็เออนะซิ ผุ้หญิงที่คบกับแฟนมาสามปี จนเรียนจบ มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องไม่เชื่อเค้า" ฉันหันไปถามป๊อปปี้

" ก็จริง วันหลังฉันใช้มุขนี้มั่งดีกว่า" ดูเหมือนนายนั่นจะไม่ได้ตั้งใจฟังที่ฉันพูด กลับคิดอะไรพิเรนๆ

" นายนี่มันบ้าจริง ไปอาบน้ำดีกว่า ห้องน้ำอยู่ไหน" ฉันพูดเบาๆ แล้วหันไปถามเค้า

" นี่ไง ไปอาบน้ำไป แล้วออกมากินเบียร์เย็นๆกัน" เค้าบอกฉันแล้วยิ้ม ทำไมนะ ทำไมยิ้มของเค้ามันจริงใจจนน่าตกใจ ทั้งๆที่ฉันเพิ่งรู้จักกับเค้า

" นี่ๆ มาๆ กินเบียร์กันดีกว่า" เค้าเรียกฉันมานั่งตรงโซฟาห้องรับแขกที่มีขนม อาหาร เบียร์วางอยู่

" 55555 " ฉันหัวเราะทันทีที่เห็นเค้า

" อะไรของเธอ " เค้าหันมาตวาดฉัน ก็จะไม่ให้หัวเราะได้ไง ก็เค้าใส่ชุดนอนลายหมีพูห์ สีส้มอ่อนหวานแหวน เหมือนกับตุ๊ดเลยนะซิ

" น่ารักนะเนี่ย อิอิ " ฉันเดินไปหยิกแก้มเค้า

" แล้วรักปะละ" เค้าโอบฉันแล้วยิ้ม

" หึหึ ไม่ เกินเลยนะนายเนี่ย" ฉันตอบเค้า แล้วแกะมือเค้าออก

" กริ๊๊งงงงง " เสียงกริ่งประตูดังขึ้น ฉันได้แต่มองหน้าเค้า

" ใครมานะ มืดค่ำป่านนี้ละ ไปเปิดให้ฉันหน่อยซิ " เค้าบ่นแล้วใช้ฉัน ฉันเลยเดินไปเปิดประตูตามที่เค้าบอก

" อ่าว พี่ป๊อปละ" ทันทีที่ฉันเปิด ก็มีเด็กสาวคนนึงถามฉันขึ้น

" ข้างในค่ะ " ฉันตอบเธอ

" หลีกซิ ฉันจะไปหาแฟนฉัน" เธอบอกแล้วเดินกระแทกฉันไป

" ใครมาอ่า อ่าวแบมมาได้ไงเนี่ย มันดึกแล้วนะ" เค้าถามฉัน แล้วหันไปถามผู้หญิงที่เดินเข้ามา

" ก็แบมเห็นรถพี่ป๊อปจอดอยู่ เลยรู้ว่าพี่อยู่ คืนนี้ไปต่อห้องแบมนะค่ะ" เธอบอกแล้ววิ่งไปหอมแก้มเค้า ฉันเลยหันหน้าหนี

" ไม่ได้หรอกแบม คืนนี้พี่ต้องอยู่เป็นเพื่อนฟาง" เค้าบอกแล้วเดินมาข้างฉัน

" อ๊ายยย มันสำคัญกว่าแบมเหรอค่ะ พี่ทำแบบนี้ไม่ได้นะค่ะ แบมเป็นเมียพี่นะ" เธอตวาดใส่ป๊อปปี้

" ได้ดิ งั้นเราเลิกกัน ออกไปได้แล้ว ไม่งั้นพี่จะเรียก รปภ." เค้าขู่เธอ แต่แววตาที่จ้องเธอมันน่ากลัวมาก

" อ้ายยย ฝากไว้ก่อนนะแก" เธอเดินปึงปัง กระแทกฉันออกไป

" อ่าว ยืนมองฉันทำไม มากินต่อดิ"

" เออ นายทำแบบนี้ แฟนนายจะเข้าใจผิดนะ" ฉันที่เดินมาข้างๆบอกเค้า

" ใครแฟนฉัน ยายแบมนะ เด็กเก่าฉัน " เค้าตอบฉันแล้วยกเบียร์กินต่อ

" เอ่อ แล้ว ฉันมาอยู่แบบนี้ เด็กนายจะ.."

" ไม่มีปัญหา เพราะฉันคอนโทรลได้" ฉันยังพูดไม่จบเค้าก็ตอบฉันทันที

" แล้วนายมีคนรักไหม เอาแบบว่า จริงจังสุดๆอ่า" ใช่ฉันต้องถาม เพราะฉันมาอยู่แบบนี้ เดี๋ยวคนรักเค้าจะเค้าใจผิด

" ก็....................."

ป๊อปปี้ จะตอบฟางว่ายังไง

อย่าลืมเม้นท์+โหวตนะค่ะ

หรีดเดอร์ที่รักทุกๆคน.....................จุ๊บๆ

chapter 2

สารบัญ

chapter 4