BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 
 
" โอ้ยยยยย "
 
 
 

 
 
 " ฟาง เกิดอะไรขึ้น " ป๊อปปี้อุทานเรียกชื่อแฟนสาว ก่อนจะวิ่งตามเธอเข้าไปทันที
 
 
" เห้ย ฟาง เป็นอะไรมากหรือเปล่า " ป๊อปวิ่งเข้าไปพยุงแฟนสาวที่นั่งลงกับพื่อน
 
 
" โอ้ย " ฟางอุทานออกมาทันที ที่เธอลุกขึ้น เนื่องจากเธอนับทับตระปูตัวเล็กๆที่มีลักษณะหัวเป็นหมุด สี่ห้าตังที่ตกอยู่
 
 
" เฮ้ย ทำไมขาโต๊ะถึงหักละ เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่าฟาง "
 
 
" ตะปู พี่ป๊อป ตะปูตำขาอ่า  "
 
 
" เห้ย นี่มันมีคนจงใจนิ ตะปูอยู่ตั้งหลายตัว มีคนเลื่อยขาโต๊ะแน่เลยอ่า " ป๊อปปี้วิเคราะห์หลังจากพาแฟนสาวมานั่งที่โซฟา
 
 
" พี่ป๊อป พวกมันจะเข้ามาในนี้เหรอ "
 
 
" พี่ก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน คงต้องสอบก่อน แต่ตอนนี้ไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า "
 
 
" เออ พี่ป๊อป ฟางว่าตะปูมันแค่เฉี่ยวๆ เลือดออกนิดเดียวเอง ไม่ได้ตำซักหน่อย ฟางทำแผลเองดีกว่า "
 
 
" ฟาง " ชายหนุ่มเรียกชื่อแฟนสาวเสียงเข้ม
 
 
" นะพี่ป๊อปนะ ให้ฟางทำแผลเองเหอะ ตกเก้าไม่ได้แรงอะไรขนาดนั้น "
 
 
" ฟาง "
 
 
" นะพี่ป๊อปนะ นะๆๆ นะๆๆๆ " ฟางที่กระแซะแฟนหนุ่มเขย่าแขนอย่างน่าหมั่นเขี้ยว
 
 
" ก็ได้ แต่พี่มีข้อแม้ แล้วฟางก็ห้ามปฎิเสธพี่ด้วย "
 
 
" อะไรอีกละ ถ้าเรื่องกินยา ฟางกินยาน้ำนะ " พูดบ่นก่อนจะทำหน้ายู่
 
 
" ไม่ต้องทำมาเป้นรู้ทันเลย เรื่องนั้นฟางต้องกินอยู่แล้ว ไม่กินจะโดนลงโทษ หึหึ "
 
 
" พี่ป๊อป ฟางเจ็บอยู่น่า ยังมีอารมณ์มาแบบนั้นอีก แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ "
 
 
" ฟาง พี่อยากดูแลฟาง พี่อยากทำให้มันถูกต้อง "
 
 
" แต่ทุกคนก็รู้เรื่องของเราหมดแล้วนี่ค่ะ "
 
 
" ใช่ แต่คนสำคัญที่สุด พี่ยังไม่เคยไปบอกกับเค้าเลย "
 
 
" ใครค่ะ "
 
 
" คุณพ่อฟางไง พี่ยังไม่เคยไปขอลูกสาวของเค้ากับตัวเค้าเลย "
 
 
" พี่ป๊อป ฟางบอกแล้วไง ฟางเกลียดเค้า "
 
 
" ฟางพี่เข้าใจฟางนะ แต่ฟางช่วยเข้าใจพี่บ้างเถอะ พี่อยากไปบอกเค้า ขอให้เค้าได้รับรู้"
 
 
" แต่พี่ก้รู้จักกับเค้าแล้วนิ แล้วเค้าก็รู้เรื่องเราแล้วด้วย "
 
 
" แต่พี่ก็ยังอยากจะบอกเค้าเองกับปาก ว่าพี่จะดูแลเราเอง "
 
 
" เค้าไม่สนใจฟางหรอกค่ะ "
 
 
" ฟาง " ป๊อปปี้เรียกชื่อแฟนสาว ก่อนจะทำหน้าอ่อนใจ ความจริงเค้าอยากให้ฟางเปิดใจกับพ่อมากกว่านี้
 
 
" ฮึก เค้า ไม่เคยอยากเจอฟางเลย ฮือ ฮืก เค้าจะยังอยากเจอเหรอค่ะ "
 
 
" พ่อทุกคน ก้ต้องอยากเจอลูกซิ วันนึงเราก็ต้องมีลูกของเรา ฟางลองเปิดใจให้ท่านหน่อยนะ "
 
 
" ฮึก เค้ากล่อมพี่มาใช่ไหม " ฟางปาดน้ำตาเค้นแฟนหนุ่ม
 
 
" เปล่า พี่ว่าเราควรเิดใจ ถึงยังไงท่านก็แก่ตัวลงแล้ว ถ้าฟางไม่อยากดูแลท่าน ฟางก็น่าจะไปเจอท่านบ้างนะ เวลาเดินไปมันไม่เคยรอนะฟาง อไรที่ทำได้เราควรจะทำ ก่อนจะสายไป "
 
 
" แต่..... พี่ป๊อป พ่อเค้าจะอยากเจอฟางเหรอค่ะ "
 
 
" เราก็แค่ไปเที่ยวหาท่าน ไม่ได้ไปกวนนิ พี่สัญญาว่าถ้าเค้าไม่อยากเจอฟาง พี่จะพาฟางกลับทันที "
 
 
  ความนิ่งเงียบ กับสายตาสับสนของเธอ ทำให้เค้ามองออก ว่าจริงๆแล้วเธอคงรักพ่อของเธอมาก เธอคงผุกพันธ์กับท่านมาก เธอถึงเสียใจมากขนาดนี้
 
 
" เอาละ ตอนนี้ ทำแผลก่อน หายแล้วพี่จะพาไปนะ พี่ก็จะไปขอฟางกับท่านอีกทีหนึ่ง "
 
 
" ถ้าพี่คิดว่าแบบนั้นดี ฟางก็ไม่เถียงค่ะ "
 
 
" น่ารักมาก แฟนใครเนี่ย " ป๊อปปี้บีบจมูกแฟนสาวอย่างหมั่นไส้ 
 
 
" โอ้ย ตาบ้า เจ็บนะ " โวยวายกับการ ยุ่งวุ่นวายของแฟนหนุ่มจนทำแผลเสร้จอย่างทุกลักทุเล
 
 
" คุณปรางค์ เชิญในห้องผมด้วยครับ " กดโทรศัพท์ต่อหาเลขาที่อยู่หน้าห้องของเค้า
 
 
" ค่ะ คุณภาณุ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ "
 
 
" ช่วงที่ผมไปข้างนอก มีใครเข้ามาในห้องผมมั่งครับ "
 
 
" เออ คือ.......... คือว่า  "
 
 
" บอกผมมาตามตรงนั่นแหละ ผมไม่ทำโทษคุณหรอก "
 
 
" เอ่อ คือ คุณพิมพ์นะค่ะ"
 
 
" เห้อ จริงๆด้วย แล้วคุณรุ้ไหม ว่าฟางได้รับบาดเจ็บ "
 
 
" ห๊ะ อะไรนะค่ะ คุณฟางบาดเจ็บ ปรางค์ขอโทษด้วยนะค่ะ " ปากเธอบอก แต่สายตาเธอก็ยิ้มเยาะฟาง ก็เธอมันลูกน้องของคุณอร มารดาของพิมพ์นะซิ เธอเองก็เคยเตือนฟางมาแล้วนิ
 
 
" ไม่เป็นไร ผมแค่จะบอกว่าครั้งนี้ผมจะไม่เอาโทษ แต่อย่าให้มีครั้งหน้าละกัน แล้วอย่าให้ใครเข้ามาในห้องผมอีก"
 
 
" ค่ะ "
 
 
" อ่อ รวมสองแม่ลุกนั่นด้วยนะ เธอเป็นแค่สมาชิกในบ้าน ไม่ได้มีความสำคัญอะไร ฟางจะเป้นนายหญิงคนใหม่ของที่นี่" เค้าบอกแล้วก้มทำงานต่อ ทำให้เธอกระตุกเล็กน้อย ฟางมองร่างหญิงสาวกลางคนที่หันมามองเธอ
 
 
" มีอะไรหรือเปล่าค่ะ " ฟางที่มองเธอถามกลับทันทีที่เธอมอง
 
 
" อะ เออ คือ เปล่าค่ะ " ถึงสีหน้าเธอจะไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เพราะคุณภาณุอยู่ที่นี่
 
 
" ดีแล้วค่ะ เพราะฉันไม่ใช่นางเอก จะได้สวยบริสุทธิ ฉันเป็นนางร้ายค่ะ ใครร้ายมา ฉันจะร้ายตอบ " ฟางพูดก่อนที่เธอจะหันหนีใบหน้าสาวกลางคนที่กำลังซีด 
 
 
" เป็นไปตามที่คิดจริงๆด้วย" ป๊อปปี้พุดขึ้น หลังจากที่ปรางค์ออกไป
 
 
" อย่าอะไรมากมายเลยค่ะ ฟางไม่อยากจะอะไรเยอะ แค่นี้เค้าก็เกลียดฟางจะแย่ละ "
 
 
" แต่พิมพ์ทำแบบนี้ไม่ถูกนะ "
 
 
" เอาน่า ฟางไม่อยากเข้าบ้านพี่ไม่ได้ "
 
 
" ครั้งนี้แค่ครั้งเดียวนะ สองแม่ลูกนี้จะยุ่งกับเราเกินไปละ พี่ว่าพี่ไม่เคยไปยุ่งกะพวกเค้านะ "
 
 
" เหรอค่ะ แน่ใจเหรอค่ะ ว่าพี่ไม่เคยยุ่งกะลูกสาวเค้า " ฟางถามแฟนหนุ่ม 
 
 
" โธ่ ฟางเรื่องในอดีตน่า ทำงานดีกว่า " บอกปัดแฟนสาวไป แล้วก็รีบหาเรื่องชิ่งทันที
 
 
สามวันต่อมา
 
 
" สวัสดีค่ะคุณป๊อป คุณ เอ่อ คุณหนูค่ะคุณหนุ ฮึกฮือ  ฮึก คุณหนูฟางมาค่ะ คุณหนูฟาง แจ่มคิดถึงคุณหนูเหลือเกิน "คนรับใช้ของบ้านวิ่งเข้ามากอดคุณหนูคนกลางของบ้านด้วยน้ำตา
 
 
" ฮึก ฟางก็คิดถึง ฮือ พี่แจ่มค่ะ" เธอกอดตอบอย่างไม่รังเกียจ
 
 
 " สวัสดีค่ะพี่ป๊อป นะ น้องฟาง " แก้ววิ่งเข้ามากอดน้องสาวทันทีที่เห็น 
 
 
" พี่ฟาง เฟย์คิดถึงพี่จังเลย " น้องสาวจอมแก่น ได้ยินเสียงเลยวิ่งเข้ามาสมทบด้วยคน
 
 
" ว่าไงว่าไอ้ป๊อป " เขื่อนเอ่ยทักเพื่อนรักของเค้า
 
 
" เออ พาฟางมาเที่ยวนะ ไม่ทำงานเหรอ "
 
 
" รอเบบี้กลับพร้อมกันนะ อีกสองอาทิตย์ " ทั้งสองมองสามคนที่กอดกันอย่างอบอุ่นก็อดยิ้มไม่ได้
 
 
" เสียงเอะอะอะไรกัน "
 
 
" นางปีศาจ อย่ามาโวยวายแถวนี้ได้ไหม " เสียงเฟย์ที่ตอบออกไป ทำให้อีกฝ่ายโมโห
 
 
" อ่อ นึกว่าใคร เด็กกำพร้าแม่ตายนี่เอง " ฟางได้แต่กำหมัดไว้
 
 
" กรุณาให้เกียร์ตคู่หมั้นผมด้วยครับ "
 
 
" อ่าวคุรป๊อป ยายแก้วเหรอค่ะ ดิฉันไม่ได้ด่ายายแก้ว "
 
 
" พอได้แล้ว คุณเงียบซะ ยายฟาง หนูมาเยี่ยมพ่อเหรอลูก " ชายผู้เป้นประมุขของบ้านตะคอกใส่เมียของตนเองก่อนจะมองไปยังเด็กสาวที่มาเยี่ยมเยือน
 
 
" หึ คุณคิดว่าฉันมาทำไมละค่ะ มาให้เมียน้อยคุณด่าเล่น หรือทวงมรดกดีละ "
 
 
" ฟาง " ปีอปปี้เรียกชื่อแฟนสาวทันที
 
 
" ฟาง พ่อขอโทษนะลูก พ่อมันดง่เอง พ่อผิดเอง วันนี้อยู่ทานข้าวกับพ่อนะ " 
 
 
" เอ่อ คือ คือว่า " แววตาที่ผู้เป็นพ่อส่งมา มันทำให้เธอคิดถึงเค้าขึ้นมาในฐานะพ่อของเธอ
 
 
" ได้ครับ ป๊อปมีเรื่องจะคุยกับคุณลุงพอดีเลย "
 
 
" ไม่เอาๆตาป๊อป เรียกพ่อซิ อะ โอ้ยยย " ผู้เป้นพ่อพูด ขณะที่กำลังเดินลงมา แต่ก้ล้มตัวลง
 
 
" คุณพ่อค่ะ " ทุกคนเรียกพร้อมกัน 
 
 
" คุณวรรณ ยา ยาอยู่ไหน " ผุ้เป้นพ่อเอ่ยบอกภรรยา
 
 
" ฉันไม่รู้ " คำตอบกับรอยยิ้มของแม่เลี้ยงของเธอ ทำให้แก้ววิ่งเข้าไปตบหน้าเธอ
 
 
" นี่นางแก้ว แกกล้าตบหน้าฉันเหรอ "
 
 
" กล้าซิ สำหรับคนที่วางแผนจะฆ่าพ่อฉัน มากกว่านี้ฉันก็กล้า "
 
 
" พี่ป๊อป พาคุณพ่อไปโรงพยาบาลหน่อยค่ะ " ทุกคนที่ตกใจ แล้วก็แค้นคุณวรรณ เลยทำให้ลืมนึกถึงคนเจ็บไป
 
ฟางที่วิ่งเข้ามาพยุงพ่อจึงเอ่ยบอกแฟนหนุ่ม
 
 
" คุณพ่ออย่าเป็นอะไรนะ ฮึก ฟางรักพ่อนะ ฟางรอพ่ออยู่นะ ฮือๆๆ "  น้ำตาที่ไหลออกมาเป้นทาง ทำให้แฟนหนุ่มที่ขับรถพาคนเจ้บไปส่งที่โรงพยาบาลรู้ดี ว่าเธอรักพ่อเธอมากแค่ไหน
 
 
" พ่อไม่เป็นไร " ผุ้เป็นพ่อค่อยๆเอื้อม มืออันอ่อนแรงเช็ดน้ำตาให้ลูกสาว ก่อนจะค่อยๆหมดสติไป
 
 
 
 
 
 
คุณพ่อฟางจะปลอดภัยไหม แล้วพวกเธอจะทำยังไงต่อไป...
 
 
 
 
ฝากเรื่อง HEY BOY!!! ฉันรักนาย ด้วยนะค่ะ