BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 
 
 
                ผมพยุงตัวผู้หญิงน่าตาน่ารัก น่าเอ็นดูคนนึง ที่เผลอเมาแล้วอ๊วกใส่ผม มาบนชั้นบนของสถานบันเทิง
 
 
เพื่อเรื่องอย่างว่า ผมนะมันเพลย์บอยอยู่แล้ว เหยื่อมาขนาดนี้ ไม่ตะคลุบไว้ก็เสียเชิงผมแย่
 
 
      ผมจัดแจงวางเธอไว้บนเตียง ก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาดตัวเอง แล้วก็จัดการกับเสื้อผ้าเธอ
 
 
ก่อนจะอุ้มเธอเข้าไปชำระล้างร่างกายที่เปื้อนไปด้วยเหล้าที่หกราดตัวเธอ หรือไม่ก็อ๊วกของเธอเอง
 
 
" ให้ตายเธอ ทำไมเธอดูดีขนาดนี้เนี่ย" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะลูบไล้ตัวเธอ ผมยอมรับ
 
 
ว่าผมไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครมาก่อน แต่กับเธอ มันกลับมีแรงดึงดูดมหาศาลให้ผมหลงไหล
 
 
 
" ถือซะว่า ค่าชุดชั้นที่เธอทำเปื้อนละกันนะ" ผมจัดการทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ ร่างกายเธอตอบสนองผมอย่างดี
 
 
จนผมเริ่มหลงในตัวเธอ ผมจัดการเธอไปทั้งหมดสามครั้ง จนผมหลับลงข้างๆเธอ
 
 
 
            เช้าวันใหม่ แดดส่องผ่านผ้าม่านที่ปลิวพริ้วไหว ทำให้ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา เจอกับภาพที่ไม่คุ้นตาเท่าไหร่นัก ที่นี่มันที่ไหนกันนะ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไงกัน
 
 
" กรี๊ดดดดดดดดดดด " 
 
 
" โอ้ย อะไรของเธอเนี่ย ฉันจะนอน" ผู้ชายที่ไหนไม่รู้มานอนข้างๆฉัน บนเตียงเดียวกับฉันพูดขึ้น
 
 
" นายเป็นใคร มาอยู่ที่นี่ได้ไงห๊ะ ไอ้บ้า" ฉันฟาดแขนลงไปไม่ยั้ง จนเค้าที่ฟุบหน้ากลับไปนอน เด้งตัวขึ้นมานั่ง
 
 
" โอ้ย แม่คุณถ้าฉันบอกเธอไป เธอจะจำได้ไหมละ" นายนั่นตอบแบบใส่อารมณ์
 
 
" ก็บอกมาก่อนซิโว้ย" ฉันโวยวายกลับทันที
 
 
" ก็เมื่อคืน เธอนะเมามาก เลยเดินมาอ๊วกใส่ฉัน แล้วพอฉันถามหาค่าเสียหาย เธอก็ตกลงแลกกับตัวเธอไงละ"
( เหรอออ มั่วแล้วมั้งพ่อคุณ ไม่เชื่ออ่านบทนำซิ)
 
 
" ไม่จริง ไม่มีทาง นายโกหกฉัน"
 
 
" งั้นตามใจครับ แต่ผมจะนอน เสร็จแล้วก็กลับไปไ้ด้แล้ว ชิ่วๆ " เค้าไล่ฉันทางอ้อม 
 
 
    อีกแล้วซินะผู้ชาย ฉันแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะความหาผ้าเช็ดตัวแล้วลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ
 
 
" นายๆ นาย นาย ๆ นาย"
 
 
" อะไรของเธออีกเนี่ย ห๊ะ อยากได้อีกเหรอ มา" นายนั่นพูด พร้อมดึงฉันลงไปนอนกับเตียง
 
 
" ไม่ใช่ตาบ้า ชุดฉันอยู่ไหน" ฉันเข่าใส่น้องเค้า แล้วถามเค้าออกไป
 
 
" โธ่เอ้ย ยายบ้า ฉันเป็นหมันจะว่าไงห๊ะ" เค้าพูดแล้วกุมน้องของเค้าไว้
 
 
" แล้วสรุปนายเห็นชุดฉันไหม"
 
 
" มันเปื้อนอ๊วก ส่งซักนะ เดี๋ยวพนักงานก็เอามาให้" เค้าบอกแล้วนั่งลงข้างๆฉัน
 
 
" แล้ว ที่นี่ที่ไหน" 
 
 
" อ่าว แล้วเมื่อคืนเธอมาเที่ยวที่ไหนละครับ ชั้นบนของมันครับ" เค้าตอบกวนๆฉัน
 
 
" เหรอ " นั่นซินะ เมื่อคืนฉันขับรถไปเรื่อยๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่ที่ไหน ผับอะไร ทำไมฉันถึงเป็นได้ขนาดนี้นะ
 
 
" อืม แล้วเธอเป็นอะไร ทำไมถึงมาเมาอ๊วกคนเดียวแบบนี้ละ เพื่อนไปไหนหมด"
 
 
"........." ฉันไม่ตอบ เพียงแต่ยิ้มให้เค้าเล็กน้อย
 
 
" เห้อ แฟนเธอละ อย่าบอกนะว่าไม่มีอ่า ฉันไม่เชื่อ เพราะฉันลองแล้ว ฮึฮึ"
 
 
    จู่ๆที่เค้าพูดขึ้น มันทำให้น้ำตาฉันไหล ใช่ ฉันมันโง่ที่โดนผู้ชายหลอก แถมมาเจอตานี่อีก พระเจ้าทำไมชีวิตลุกรันทดขนาดนี้
 
 
" เฮ้ย ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ โอเคๆ เธอทะเลาะกับแฟนมาเหรอ แต่เรื่องเมื่อคืน ถือว่าเธอคืนค่าเสื้อฉันละกัน" เค้ายังพูดต่อ
 
 
" อืม" ก้มหน้าเก็บน้ำตาที่ไหลไม่ให้เค้าเห็นตอบออกไปแค่นั้น แล้วห้องก็เกิดความเงียบขึ้นทันที
 
 
 
    ทำไมกัน ทำไมเธอไม่โวยวาย เรียกร้องขอผมเป็นแฟน หรือขอเงินจากผม ทั้งๆที่ผมทำร้ายเธอขนาดนั้น
 
 
หรือเธอจะแกล้งแสดงละคร แต่ทำไมผมรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของเธอละ
 
 
 
" ก๊อกๆ ก๊อก เดี๋ยวฉันไปเปิดให้ เธอรออยู่นี่แหละ " ผมบอกเธอ ก่อนจะเดินตรงไปเปิดประตู
 
 
" อ่ะ เสื้อผ้าได้แล้ว" ผมยื่นเสื้อผ้าที่พนักงานเอามาให้ ให้กับเธอ เธอรับก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
 
 
   ระหว่างที่เธอเข้าห้องน้ำ ผมก็จัดการแต่งตัวจนเรียบร้อย คงไม่มีอารมณ์นอนต่อแล้วละ
 
 
" นี่ เธอนะ ฉันขอโทษนะ ที่พูดไม่ดี แล้วก็ เรื่อง..เรื่อง เรื่องเมื่อคืนนะ" ให้ตาย เสียฟร์อมชะมัด ผมเพลย์บอยนะ
 
 
" อืม " เธอพูดแค่นี้แล้วเดินเี่บี่ยงตัวออกไป ผมค่อยๆเดินตามเธอลงมา
 
 
" เอ่อ ขอโทษนะค่ะ ที่นี่มันแถวไหนเหรอค่ะ" ผมได้ยินเธอถามพนักงาน อ่าวนี่เธอไม่รู้จักที่นี่จริงๆเหรอเนี่ย
 
 
" อ่อ รัชดานะครับ "
 
 
" ขอบคุณค่ะ" แล้วเธอก็เดินไปที่รถคันนึง แต่ดูเหมือนเธอกำลังก้มหาอะไรในกระเป๋าอยู่
 
 
" เฮ้อ หายไปไหนเนี่ย ตังก็ไม่มี มีแค่บัตรประชาชน ตอนนั้นแน่เลย" เธอพูดอะไรพึมพำผมได้ยินไม่ค่อยชัด
 
 
     ฉันมันบ้าจริง เมื่อคืนโยนกุญแจรถกับเงินทิ้งลงถังขยะ คิดแค้วเจ็บใจตัวเอ็งนัก ที่โง่มาหมดตัวที่นี่ แถมยังโดน
 
 
ทำเรื่องอย่างว่าอีก ยายฟางเอ้ยชีวิตคงไม่มีอะไรให้เสียอีกแล้วมั้งเนี่ย คิดในใจเบาๆ
 
 
" เห้อ " ฉันถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย ไม่มีเงิน ไม่มีอะไรเลย
 
 
" ปริ้น ปริ้น ปริ้น" เสียงแตรรถคันนึงบีบให้ฉัน ฉันหันกลับไปมอง เจอหน้าอีตาบ้าเจ้าเล่ห์คนนี้อีกแล้ว
 
 
" ไง กลับยังไง"
 
 
" เดินนะ"
 
 
" อ่าว แล้วรถเธอละ"
 
 
" ไม่มีกุญแจ"
 
 
" ลืมไว้ที่ไหนเหรอ มาขึ้นมาซิ ฉันไปส่ง"
 
 
" ไม่เป็นไร นายไปเถอะ เดี๋ยวก็ถึงแล้ว"
 
 
" เหอะน่า ขึ้นมาฉันไปส่ง"
 
 
" ไม่ เดี๋ยวนายทำะไรฉันอีก"
 
 
" โธ่ คนอย่างฉัน ไม่มีกินซ้ำ จำไว้ด้วย มา ขึ้นมาเร็ว"
 
 
          ฉันมองเค้าอย่างเคืองๆ ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ เพราะอากาศที่ร้อนมาก ทำให้ฉันทั้งหิวน้ำ ไม่มีแรงจะเดินต่อ แล้วฉันก็หิวมากด้วย จึงตัดสินใจขึ้นรถนายหมอนั่น"
 
 
" ว่าไง จะให้ฉันไปส่งที่ไหน" ทันทีที่ตานี่ถาม ฉันก็ตกใจ ใช่ซิ ฉันจะไปที่ไหนดีละ
 
 
" เอ่อ นายจะไหนต่อเหรอ"
 
 
" ทำไม ติดใจฉันเหรอ" เค้ามองหน้าฉันยิ้มๆ แต่ขอโทษทีเหอะ ตอนนี้อารมณ์ไม่ดีอย่างแรงส์
 
 
" หิวนะ ไม่มีเงิน" ฉันบอกแล้วหันหน้ามองข้างทาง
 
 
" โธเอ้ย เอาร้านอาหารอะไรละ คนอย่างฉันซะอย่างจะกินอะไรเลือกเลย" โธ่ ที่แท้ก็เงิน ผู้หญิงก็งี้ละน๊า
 
 
" เอาร้านนี้แหละ" ผมขับรถมาเรื่อยๆ จนถึงร้านเพิงเ็ล็กๆข้างถนน สกปรกๆ 
 
 
" นี่เธอจะกินเหรอ โอ้ ไม่นะ" ผมพุด เธอหันมามองหน้าผมด้วยหางตา ก่อนจะลงรถไปไม่รอผมเลย
 
 
   ผมที่เดินตามลงมา ทำให้ผมเห็นรอยยิ้มเธอที่มองมาที่ผม มันน่าเจ็บใจชะมัดเลย
 
 
" อ่าว หนุฟาง วันนี้กินอะไรลูก" ป้าแก่ๆคนนึงเดินเข้ามากอดเธอ แล้วถามเธอขึ้น
 
 
" อืม นายอยากกินอะไรละ" เธอหันมาถามผม
 
 
" มันมีอะไรบ้างละ"
 
 
" ก็มีอาหารตามสั่งทั่วไปนะจ๊ะ พ่อหนุ่ม" ป้าคนนั้นบอกผม
 
 
" งั้นฟางเอา กระเพราไก่ไข่ดาวค่ะ นายละ"
 
 
" เอาเหมือนเธอนั่นแหละ" ผมบอกแล้วทำหน้า เหมือนอึดอัด แล้วป้าคนนั้นก็เดินไปทำทันที
 
 
" ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน" เธอพูดขึ้น
 
 
" ทำไมไม่เลือกร้านดีๆหน่อยละ คิดจะแกล้งฉันหรือไงกัน" ผมถามเธอ
 
 
" ร้านนี้ไม่ดีตรงไหนละ" เธอจ้องผม แล้วถามขึ้น
 
 
" ร้อนก็ร้อน แอร์ก็ไม่มี สะอาดก็ไม่สะอาด อาหารมีแต่พื้นๆ" ผมบ่นไป
 
 
" งั้นนายก็ไม่ต้องกิน เดี๋ยวฉันกินเอง ขอบคุณที่มาส่งร้านข้าว"
 
 
" อ่าว นี่เธอไล่ฉันเหรอ แล้วเธอมีเงินจ่ายหรือไง"
 
 
" ไม่มี "
 
 
" งั้นฉันจะกินกับเธอ " แล้วเธอก็อมยิ้มมองผม ฮึ๋ย เจ็บใจเป็นบ้าเลย
 
 
" นี่ เธอชื่อฟางเหรอ" ผมถามเธอขึ้นอีกครั้ง
 
 
" นายหูหนวกเหรอ"
 
 
"ก็ฉันถามเธอดีๆ เจอคราวหน้าจะได้ทักถูก"
 
 
" ไม่ต้อง เราคงไม่เจอกันอีกแล้วละ"
 
 
" หึ แนใจ เมื่อคืน ฉันแอบถ่ายคลิปไว้" ผมสแยะยิ้มออย่างผู้ชนะ หน้าเธอตอนนี้ซีดมาก จ้องผมตาเขมง
 
 
" อืม ฉันชื่อฟาง"
 
 
" ดี ฉันชื่อป๊อปปี้"
 
 
" ฉันไม่ได้ถาม"
 
 
" เออน่า แล้วเบอร์เธอละ" นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ผมเนี่ยนะขอเบอร์เธอ ไม่จริง
 
 
" ไม่มี ฉันทิ้งโทรศัพท์ไปพร้อม กุญแจรถ และเงินแล้ว"
 
 
" ถึงว่า ทำไมถึงไปบ่นพึมพำที่รถ เรื่องรถ เดี๋ยวฉันให้ลูกน้องจัดการให้ละกัน"
 
 
" ขอบใจ แต่แอบตามฉันมาทำไม" เธอถามผมเสียงแข็ง จ้องผมตาเขม็ง
 
 
 
 
 ไม่จริงนะ ผมมันเพลย์บอย มีแต่หญิงวิ่งตาม ผมไม่เคยแยแสใคร ใครจะเป็นจะตาย จะทุกจะร้อนผมไม่แคร์อยู่แล้ว
 
ยายนี่พูดมั่วๆ ผมไม่ได้ตามเธอ เรื่องทั้งหมดมันแค่บังเอิญ แล้วผมก็สงสารเธอ แค่นั้น หลังจากกินข้าวเสร็จทุกอย่างก็จบ จริงๆ มันต้องจบ
 
 
 
 
 
 
 
 
ฝากทุกคนติดตาม เป็นกำลังใจให้เรื่องนี้ด้วยนะ...