เชลยรักบำบัดแค้น

  จอนนี่ลากโทโมะออกมาจากห้องนอน แล้วลงมือกระทืบ ๆ จนเลือดออกปางตาย แก้วตามมาห้ามปรามแต่จอนนี่ก็ไม่ฟังแก้วยังคงกระทืบชายหนุ่มจนเลือดมากขึ้นแก้วจึงตัดสินใจโทรหาตำรวจเพราะห่วงโทโมะพ่อของลูกที่ตอนนี้อยู่ในรถพยาบาลกับหญิงสาว
 
" โทโมะอย่าเป็นอะไรน่ะ "
 
" โทโมะลืมตาขึ้นมาสิ "
 
" อย่าทิ้งแก้วกับลูกไปน่ะ "
 
" ญาติรอข้างนอกน่ะค่ะ "
 
     หญิงสาวน้ำตาไหลอาบสองแก้ม เพราะทิฐิของเธอทำให้โทดมะต้องมาเป็นแบบนี้ ถ้าชายหนุ่มเป็นอะไรไป เธอกับตัวน้อยในท้องคงจะเสียใจมาก จนกระทั่งพยาบาลออกมา
 
" พยาบาลค่ะ สามีฉันเป็นยังไงบ้างค่ะ "
 
" คนไข้ปลอดภัยดีแล้วน่ะค่ะ "
 
" เดี๋ยวจะเข็นคนไข้เข้าไปพักห้องพิเศษ "
 
" ขอบคุณค่ะ "
 
    พยาบาลเข็นคนไข้ขึ้นลิฟต์ไปโดยแก้วขอตัวแยกย้ายไปแผนกตรวจครรถ์ก่อนแล้วจะตามขึ้นไปดุแลชายหนุ่มภายหลังหญิงสาวตรวจและอัตราซาวว่าลูกน้อยแข็งแรงสมบูรณ์ดีเสร็จเรียบร้อยก็ออกมารอรับยา
 
" คุณแก้วเชิญรับยาค่ะ "
 
" นี่ยาบำรุงครรถ์ วิตามิน และก็ยาแก้แพ้น่ะค่ะ "
 
" ที่ซองมีเวลารับประทานระบุไว้น่ะค่ะ "
 
" ค่ะ "
 
    เธอกดลิฟต์ไปชั้น 21 แล้วเดินเข้าห้อง 2123 ซึ่งโทโมะกำลังหลับสนิท แก้วกุมมือโทโมะมาที่ท้องพร้อมหอมแก้มชายหนุ่มเบา ๆแล้วพูดว่า
 
" แก้วขอโทษที่มีทิฐิกับที่รักและไม่ฟังที่รักอธิบายเลย "
 
" แก้วรักโทโมะน่ะค่ะ "
 
" รีบ ๆ ตื่นมาดูแลแก้วกับตัวน้อย ไว ๆ น่ะค่ะ "