เชลยรักบำบัดแค้น
]ลูกเกด
17) ปลอบใจ 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวไปอาบน้ำและแต่งตัวให้ จากนั้นก็อุ้มเธอลงมาที่ลานจอดรถที่เคนตะกับจองเบรอยู่ ส่วนป๊อปปี้กับจอนนี่และพิมและจินนี่ก็ขอยกเลิกงานแต่งและคืนของหมั้นให้ฝ่ายชายหนุ่มทั้งหมด
" ฮึก ฮือ ๆ "
" แก้วไม่เป็นไรน่ะครับ "
" ไม่ร้องแล้วน่ะ สักวันพี่ป๊อปปี้ "
" ก็ต้องหายโกรธคุณ และเข้าใจในความรัก "
" ของคุณที่มีต่อผม "
" ค่ะ ฮึก ฮือ "
" แล้วนี่แกกับแก้วจะกลับแม่ฮ่องสอนเลยหรือเปล่า "
" ยังว่ะข้าจะพาแก้วไปค้างที่คอนโดเคนตะสักคืน "
" งั้นก็ต้องแยกห้องน่ะเว๊ย "
" ข้าอิจฉาถ้าเอ็งจะมาเล่น "
" ฉิ่งฉับกันทั้งคืน "
" เพราะข้ามันหนุ่มโสด "
" ไร้คู่ชีวิต ไม่เหมือนเอ็งไอ้โทโมะ ไอ้จองเบ "
" เอ็งก็รีบหาสิว่ะ ไอ้เคนตะ "
" ข้าไม่เล่นส่งเดชหรอก "
" ข้าไม่อยากให้ใครเห็นของเมียข้า "
" ข้าจะเก็บไว้มองคนเดียว "
" วี๊ดวิ๊ว แค้นพี่เขา แต่ดังรักน้อง "
" อย่างนี้มันตรงกับสำนวณไทย "
" ที่ว่าอะไรน่ะ จองเบ "
" เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง "
" ข้าไม่กินไข่ ไม่กินน้ำแกง จะกินแก้ว คนเดียว "
" ฮิ้ว "
ชายหนุ่มพูดจบก็โอบเอวคนร่างบางที่ร้องไห้จนหลับไปไว้แน่นพร้อมจูบสองแก้มใสของหญิงสาว
" กิ๊ว ๆ ทำไรว่ะเพื่อน "
" อย่าพูดมากขับรถไป "
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
