ว้าวุ่น2 [In Our Dream]
เขียนโดย 
ออมอนี่cake
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.17 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) ตอนที่ 4
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
♥ นิยายเรื่อง ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 4 ♥
หลังจากเมื่อคืนหอบหิ้วอาหารโปรดไปเคาะที่ห้องของคนรัก กลับไม่ได้หม่ำด้วยกันอย่างที่ตั้งใจ เมื่อคนสวยเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องของผู้หญิงที่คนรักไม่รู้จัก มาเป็นประเด็นให้ตัวเธอเองปวดหัว เมื่อเขาให้คำตอบที่ชัดเจนกับเธอไม่ได้จึงถูกปล่อยทิ้งไว้ที่โซฟา แล้วคนสวยก็ปิดประตูปังเข้าห้องนอนไปไม่ออกมาอีกเลย
แล้วจะกินอะไรลงได้ล่ะครับงานนี้
ไวเท่าความคิด มือหนาหยิบเอาไอโฟนตัวโปรดต่อสายตรงถึงใครบางคน ใครบางคนที่เขาเคยสนิทด้วยเมื่อนานมาแล้ว ใครบางคนที่เคยนั่งอยู่ในหัวใจดิบๆดวงนี้ ใครบางคนที่เบื่อผู้ชายแบบเขา....แล้วก็จากไป
...
((ว่าแล้วคุณต้องโทรมา เสาะหาเบอร์บีเชลได้อีกเหรอคะเนี่ย เก่งจัง คิกคิก))
"ทำแบบนั้นทำไม"
((ทำอะไรคะ? อ้อ ที่บีเชลเขียนลง TW น่ะเหรอคะ ฮิฮิ น่ารักดีว่ามั้ยคะ ใครๆก็ยินดีด้วยนะ))
"มันไม่ใช่เรื่องจริง"
((ใช่ มันไม่จริง ที่จริงต้องพูดว่าเราหนะคบกันมาตั้งแต่ 7 ปีแล้วต่างหากถึงจะถูก จริงไหม?))
"รู้จักกันเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ไม่ใช่คบกัน"
((คุณหลงรักฉัน!!!!))
"ช่วงเวลาแค่ 2 อาทิตย์เท่านั้น"
((กรี๊ด................... แต่ก็นั่นแหล่ะ ฉันเป็นรักแรกของคุณ และฉันจะทำให้มันเป็นปัจจุบันด้วย คอยดู!!!!))
"คิดว่าทำได้ก็เชิญ"
...
ช่วงเวลาสั้นๆที่ได้รู้จักกับเธอ ลูกสาวเจ้าของร้านที่เขาเข้าไปทำงานด้วยเมื่อ 7 ปีที่แล้ว เด็กน้อยวัย13 ปีที่มีชีวิตอยู่กับความอันตราย(อย่างที่รู้ๆกันใน ว้าวุ่น1) เคยถูกเจ้าของร้านเหล้าในพัทยาจ้างให้เป็นคนดูแลร้าน ถึงเขาจะยังเด็ก แต่เรื่องการต่อสู้และเอาชีวิตรอดก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร
บีเชล หญิงสาวที่ทั้งสวยและเซ็กซี่ตามประสาสาววัยแรกรุ่น มีอายุมากกว่าเขา 5 ปี เคยลดตัวมาคุยกับเขา 2-3 ครั้ง ตอนนั้นเขาคงเด็กเกินไปจริงๆ คิดเข้าข้างตัวเองไปว่าที่หญิงสาวมาคุยด้วยเป็นเพราะมีใจให้ ทุ่มเทให้ทุกอย่างทั้งชีวิตและจิตใจ ผ่านไป 2 อาทิตย์เธอก็ควงหนุ่มมหา'ลัยมานอนค้างที่ห้องแทนการเรียกเขาขึ้นไปสอนหนังสือ
จบสิ้นกันที (คิดว่าเป็น)ความรักครั้งแรกของเขา และหัวใจของเขาก็ได้ตายไปตั้งแต่วันนั้น เขาจึงไม่คิดจะยื้อหรือแย่งให้ได้เธอกลับคืนมา หันหลังให้เจ้านายแล้วออกจากร้านไปจนได้เจอกับคุณยูโกะ ผู้หญิงที่แสนประเสริฐ แล้วเรื่องทั้งหมดเขาก็ลืมมันไป พร้อมกับฝังหัวใจของตัวเองไว้ในส่วนที่ลึกที่สุด
@@@@@@@@@@@@@@@@
"ก็นางแบบซาวซวย ใครๆก่อรู่จัก ใช่ไหมวะไอโหมะ"
"มีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่าวะ?"
"..........ไม่มี.........."
ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องเอาเรื่องไร้สาระมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง เพราะจริงๆแล้วมันก็ไม่ได้มีอะไร เป็นเพียงความหลงชั่วครู่เท่านั้นเอง ที่คิดได้แบบนั้นเพราะตั้งแต่ขอคุณแม่ยูโกะออกจากญี่ปุ่นมาประเทศไทยเพื่อตามหาความฝันที่บ้านเกิดของตัวเอง ก็ได้เจอะเจอผู้หญิงที่ทำให้หัวใจที่ถูกฝังไว้นานแสนนาน ได้สูบฉีดอีกครั้ง มันเต้นเป็นจังหวะรักอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แตกต่างไปจากเมื่อครั้งเจอบีเชล
หากเขาและแก้วมีอันต้องแยกจากกัน เขาจะไม่ปล่อยให้เป็นแบบนั้น เขาจะยื้อและแย่งความรักของเธอกลับคืนมา ไม่ว่าต้องทำเช่นไรก็ตาม ต่อให้เป็นเรื่องที่แย่แค่ไหน แค่แก้วกลับมาเป็นของเขาได้....เขาจะทำ
...
......
"นี่นาย เงียบทำไม พี่นีน่าเค้าถามนายอยู่นะ คนหรือผีดิบเนี่ย?"
"ยุ่ง"
"ชิส์ ที่ฉันเข้ามาคุยกะนายเนี่ย เพราะเบื่อยายผู้หญิงพวกนั้นหรอก คุยแต่เรื่องไร้สาระ"
"อย่ามายุ่งกับฉัน"
"เฮ้ อย่าเรื่องมากน่า นี่ๆ เกมนี้นายเคยเล่นป้ะ ฉันมีตั้งหมื่นเลเวลนะเฟ้ย อิอิ ไม่อยากจะคุย ด่านนี้นะหินโคตรๆ"
"ของฉันมีแสนห้าเลเวล"
"ห๊า ไหนๆๆ ไม่จริงๆ...........ห๊ะ!!!!!!!!! ศิษย์พี่รับข้าน้อยเป็นศิษย์ด้วยเถิด *ทำตาปริบๆ*"
"อ๊ะ นี่เธอ ปล่อยแขนฉันนะ ฮึ่ย!"
...........
...............
"อ่ะ แก้วอยู่ตรงนี้เอง พอดีเลยดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ เดี๋ยวอีก 2 วัน แก้วจะเพื่อนร่วมทีมเป็นสองสาวฝาแฝด ส่วนนายนะโทโมะนายจะได้เพื่อนร่วมทีมอีก 4 คน พรุ่งนี้จะมีการคัดเลือก วันนี้ก็ไปทานกลางวันกับยายแก้วก่อนก็แล้วกัน พึ่งมาคงยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอ่ะ แก้วพี่ฝากด้วยนะ"
"จัดไปคร้าบ พี่นีน่าจ๋า...................ป่ะผีดิบไปกินข้าวกัน เร็วซี่ศิษย์พี่"
"อ่ะนี่เธอ!!!"
นับตั้งแต่นั้นมา เธอและเขาก็กลายเป็นเพื่อนสนิทที่มีใบหน้าคล้ายๆกัน แต่พอรู้จักกันได้เกือบๆปีเขาก็เริ่มไม่อยากจะเป็นแค่เพื่อนสนิทขึ้นมาซะอย่างนั้น....ก็ยังเป็นได้แค่เพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ
แต่วันนี้ไม่ใช่ เมื่อเขาและเธอได้สารภาพความในใจต่อกันแล้ว เขาไม่ใช่คนแอบรักอีกต่อไป จะให้กลับไปเหมือนเดิมเขาไม่ยอมแน่ๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ความรักของเขา คนรักของเขา...ต้องยังเป็นของเขา
@@@@@@@@@@@@@@@@
"บีเชลนอนหลับอยู่บนเตียงนะคะ เดี๋ยวป๊อบปี้ลงไปนอนข้างๆ กอดเอวเธอไว้ด้วย"
"ค่ะ//ครับ"
"One Wish เทค 1"
.....
..............
"เหนื่อยไหมครับ น้ำครับบีเชล"
"ขอบคุณค่ะน้องเขื่อน น่ารักจังค่ะ"
"ฮะ ฮะ เขื่อนน่ารัก และก็หล่อมากด้วยครับ ฮะฮะ"
"ทำไมไม่เป็นโทโมะเหรอคะ บีเชลสนิทกับโทโมะมากว่าจะมานอนให้ป๊อบกอด บีเชลไม่ถนัดเลยค่ะ"
"เอ๋.....ก็มันเพลงของไอป๊อบมันจะให้ไอโมะมาแสดงคงประหลาดอยู่น่ะครับ แต่เอ๊ะ เมื่อกี้บีเชลบอกว่าสนิทกับไอโมะ?"
"ค่ะ สนิทมากค่ะ อืม.....ตั้ง 7 ปีมาแล้วล่ะค่ะ ฮิฮิ เขินจัง โทโมะไม่ได้เล่าให้ฟังเหรอคะ ว่าเรา......ทำอะไรกันมาบ้าง"
"อ่า....เหรอครับ ....หึหึ ไอผีดิบเอ็งเสร็จข้าแน่"
เมื่อเช้าก่อนนาฬิกาบนหัวเตียงจะปลุก ก็มีเสียงสวรรค์ขึ้นมาขัดการนอนเสียก่อน จะต่อว่าไปก็ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นหัวขาดแน่ๆ ก็แม่คุณทูนหัวโทรฯมาหา ทั้งที่น้อยครั้งจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น แสดงว่ามีเรื่องให้กบเบจิต้าขั้นเทพคนนี้ช่วยเหลือ ต้องรีบกดรับก่อนที่นางฟ้าจะกลายร่าง
คุยกันได้ไม่ถึง 5 นาที นางฟ้าที่ว่าก็วางสายไปแบบไม่มีเยื่อใย ตกลงโทรฯมาหาเขาให้สืบเรื่องชาวบ้าน? ยายแก้วเพื่อนรักอยากรู้ว่าคุณป้าบีเชลนางเอกMVเพลงใหม่ของพวกเขา มีสัมพันธ์เกี่ยวข้องอะไรกับไอโมะไปสืบมาเย็นนี้เจอกันที่ห้อง จบข่าว!
นัดให้ไปหาที่ห้องก็ชอบใจอยู่หรอกนะ แต่ทำไมต้องให้ไปสืบเรื่องชาวบ้านด้วยวะเนี่ย ไม่ใช่นิสัยนะครับ!บ่นไปก็เท่านั้น เมื่อมาถึงกองถ่ายก็ลากไอหมีเข้าไปหาชาวต่างชาติสามคนที่กำลังต่อสู้กับหมูเขียวในแองกรี้เบิร์ดอย่างเอาเป็นเอาตาย
ผีดิบบอกไม่มี
บีเชลบอกว่าสนิทมาก.....ไอโมะข้าขอโทษนะ ก็เอ็งเลือกที่จะโกหกเพื่อนนี่หว่า เดี๋ยวข้าและชาวคณะจะช่วยชีวิตเอ็งทีหลังก็แล้วกัน ตอนนี้ข้าขอเอาคำตอบไปให้แม่ยอดยาหยีก่อน เผื่อจะได้ของรางวัลเจ๋งๆเป็นการขอบคุณ
@@@@@@@@@@@@@@@@
"ฮัลโหลยาหยี คืนนี้เจอกันที่ห้องนะครับ จุ๊บๆ"
((ดีมากกบ เดี๋ยวจะตบรางวัลให้อย่างงามเลย))
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
♥ นิยายเรื่อง ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 4 ♥
หลังจากเมื่อคืนหอบหิ้วอาหารโปรดไปเคาะที่ห้องของคนรัก กลับไม่ได้หม่ำด้วยกันอย่างที่ตั้งใจ เมื่อคนสวยเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องของผู้หญิงที่คนรักไม่รู้จัก มาเป็นประเด็นให้ตัวเธอเองปวดหัว เมื่อเขาให้คำตอบที่ชัดเจนกับเธอไม่ได้จึงถูกปล่อยทิ้งไว้ที่โซฟา แล้วคนสวยก็ปิดประตูปังเข้าห้องนอนไปไม่ออกมาอีกเลย
แล้วจะกินอะไรลงได้ล่ะครับงานนี้
ไวเท่าความคิด มือหนาหยิบเอาไอโฟนตัวโปรดต่อสายตรงถึงใครบางคน ใครบางคนที่เขาเคยสนิทด้วยเมื่อนานมาแล้ว ใครบางคนที่เคยนั่งอยู่ในหัวใจดิบๆดวงนี้ ใครบางคนที่เบื่อผู้ชายแบบเขา....แล้วก็จากไป
((ว่าแล้วคุณต้องโทรมา เสาะหาเบอร์บีเชลได้อีกเหรอคะเนี่ย เก่งจัง คิกคิก))
"ทำแบบนั้นทำไม"
((ทำอะไรคะ? อ้อ ที่บีเชลเขียนลง TW น่ะเหรอคะ ฮิฮิ น่ารักดีว่ามั้ยคะ ใครๆก็ยินดีด้วยนะ))
"มันไม่ใช่เรื่องจริง"
((ใช่ มันไม่จริง ที่จริงต้องพูดว่าเราหนะคบกันมาตั้งแต่ 7 ปีแล้วต่างหากถึงจะถูก จริงไหม?))
"รู้จักกันเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ไม่ใช่คบกัน"
((คุณหลงรักฉัน!!!!))
"ช่วงเวลาแค่ 2 อาทิตย์เท่านั้น"
((กรี๊ด................... แต่ก็นั่นแหล่ะ ฉันเป็นรักแรกของคุณ และฉันจะทำให้มันเป็นปัจจุบันด้วย คอยดู!!!!))
"คิดว่าทำได้ก็เชิญ"
ช่วงเวลาสั้นๆที่ได้รู้จักกับเธอ ลูกสาวเจ้าของร้านที่เขาเข้าไปทำงานด้วยเมื่อ 7 ปีที่แล้ว เด็กน้อยวัย13 ปีที่มีชีวิตอยู่กับความอันตราย(อย่างที่รู้ๆกันใน ว้าวุ่น1) เคยถูกเจ้าของร้านเหล้าในพัทยาจ้างให้เป็นคนดูแลร้าน ถึงเขาจะยังเด็ก แต่เรื่องการต่อสู้และเอาชีวิตรอดก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร
บีเชล หญิงสาวที่ทั้งสวยและเซ็กซี่ตามประสาสาววัยแรกรุ่น มีอายุมากกว่าเขา 5 ปี เคยลดตัวมาคุยกับเขา 2-3 ครั้ง ตอนนั้นเขาคงเด็กเกินไปจริงๆ คิดเข้าข้างตัวเองไปว่าที่หญิงสาวมาคุยด้วยเป็นเพราะมีใจให้ ทุ่มเทให้ทุกอย่างทั้งชีวิตและจิตใจ ผ่านไป 2 อาทิตย์เธอก็ควงหนุ่มมหา'ลัยมานอนค้างที่ห้องแทนการเรียกเขาขึ้นไปสอนหนังสือ
จบสิ้นกันที (คิดว่าเป็น)ความรักครั้งแรกของเขา และหัวใจของเขาก็ได้ตายไปตั้งแต่วันนั้น เขาจึงไม่คิดจะยื้อหรือแย่งให้ได้เธอกลับคืนมา หันหลังให้เจ้านายแล้วออกจากร้านไปจนได้เจอกับคุณยูโกะ ผู้หญิงที่แสนประเสริฐ แล้วเรื่องทั้งหมดเขาก็ลืมมันไป พร้อมกับฝังหัวใจของตัวเองไว้ในส่วนที่ลึกที่สุด
@@@@@@@@@@@@@@@@
"ก็นางแบบซาวซวย ใครๆก่อรู่จัก ใช่ไหมวะไอโหมะ"
"มีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่าวะ?"
"..........ไม่มี.........."
ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องเอาเรื่องไร้สาระมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง เพราะจริงๆแล้วมันก็ไม่ได้มีอะไร เป็นเพียงความหลงชั่วครู่เท่านั้นเอง ที่คิดได้แบบนั้นเพราะตั้งแต่ขอคุณแม่ยูโกะออกจากญี่ปุ่นมาประเทศไทยเพื่อตามหาความฝันที่บ้านเกิดของตัวเอง ก็ได้เจอะเจอผู้หญิงที่ทำให้หัวใจที่ถูกฝังไว้นานแสนนาน ได้สูบฉีดอีกครั้ง มันเต้นเป็นจังหวะรักอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แตกต่างไปจากเมื่อครั้งเจอบีเชล
หากเขาและแก้วมีอันต้องแยกจากกัน เขาจะไม่ปล่อยให้เป็นแบบนั้น เขาจะยื้อและแย่งความรักของเธอกลับคืนมา ไม่ว่าต้องทำเช่นไรก็ตาม ต่อให้เป็นเรื่องที่แย่แค่ไหน แค่แก้วกลับมาเป็นของเขาได้....เขาจะทำ
"นี่นาย เงียบทำไม พี่นีน่าเค้าถามนายอยู่นะ คนหรือผีดิบเนี่ย?"
"ยุ่ง"
"ชิส์ ที่ฉันเข้ามาคุยกะนายเนี่ย เพราะเบื่อยายผู้หญิงพวกนั้นหรอก คุยแต่เรื่องไร้สาระ"
"อย่ามายุ่งกับฉัน"
"เฮ้ อย่าเรื่องมากน่า นี่ๆ เกมนี้นายเคยเล่นป้ะ ฉันมีตั้งหมื่นเลเวลนะเฟ้ย อิอิ ไม่อยากจะคุย ด่านนี้นะหินโคตรๆ"
"ของฉันมีแสนห้าเลเวล"
"ห๊า ไหนๆๆ ไม่จริงๆ...........ห๊ะ!!!!!!!!! ศิษย์พี่รับข้าน้อยเป็นศิษย์ด้วยเถิด *ทำตาปริบๆ*"
"อ๊ะ นี่เธอ ปล่อยแขนฉันนะ ฮึ่ย!"
"อ่ะ แก้วอยู่ตรงนี้เอง พอดีเลยดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ เดี๋ยวอีก 2 วัน แก้วจะเพื่อนร่วมทีมเป็นสองสาวฝาแฝด ส่วนนายนะโทโมะนายจะได้เพื่อนร่วมทีมอีก 4 คน พรุ่งนี้จะมีการคัดเลือก วันนี้ก็ไปทานกลางวันกับยายแก้วก่อนก็แล้วกัน พึ่งมาคงยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอ่ะ แก้วพี่ฝากด้วยนะ"
"จัดไปคร้าบ พี่นีน่าจ๋า...................ป่ะผีดิบไปกินข้าวกัน เร็วซี่ศิษย์พี่"
"อ่ะนี่เธอ!!!"
นับตั้งแต่นั้นมา เธอและเขาก็กลายเป็นเพื่อนสนิทที่มีใบหน้าคล้ายๆกัน แต่พอรู้จักกันได้เกือบๆปีเขาก็เริ่มไม่อยากจะเป็นแค่เพื่อนสนิทขึ้นมาซะอย่างนั้น....ก็ยังเป็นได้แค่เพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ
แต่วันนี้ไม่ใช่ เมื่อเขาและเธอได้สารภาพความในใจต่อกันแล้ว เขาไม่ใช่คนแอบรักอีกต่อไป จะให้กลับไปเหมือนเดิมเขาไม่ยอมแน่ๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ความรักของเขา คนรักของเขา...ต้องยังเป็นของเขา
@@@@@@@@@@@@@@@@
"บีเชลนอนหลับอยู่บนเตียงนะคะ เดี๋ยวป๊อบปี้ลงไปนอนข้างๆ กอดเอวเธอไว้ด้วย"
"ค่ะ//ครับ"
"One Wish เทค 1"
.....
..............
"เหนื่อยไหมครับ น้ำครับบีเชล"
"ขอบคุณค่ะน้องเขื่อน น่ารักจังค่ะ"
"ฮะ ฮะ เขื่อนน่ารัก และก็หล่อมากด้วยครับ ฮะฮะ"
"ทำไมไม่เป็นโทโมะเหรอคะ บีเชลสนิทกับโทโมะมากว่าจะมานอนให้ป๊อบกอด บีเชลไม่ถนัดเลยค่ะ"
"เอ๋.....ก็มันเพลงของไอป๊อบมันจะให้ไอโมะมาแสดงคงประหลาดอยู่น่ะครับ แต่เอ๊ะ เมื่อกี้บีเชลบอกว่าสนิทกับไอโมะ?"
"ค่ะ สนิทมากค่ะ อืม.....ตั้ง 7 ปีมาแล้วล่ะค่ะ ฮิฮิ เขินจัง โทโมะไม่ได้เล่าให้ฟังเหรอคะ ว่าเรา......ทำอะไรกันมาบ้าง"
"อ่า....เหรอครับ ....หึหึ ไอผีดิบเอ็งเสร็จข้าแน่"
เมื่อเช้าก่อนนาฬิกาบนหัวเตียงจะปลุก ก็มีเสียงสวรรค์ขึ้นมาขัดการนอนเสียก่อน จะต่อว่าไปก็ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นหัวขาดแน่ๆ ก็แม่คุณทูนหัวโทรฯมาหา ทั้งที่น้อยครั้งจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น แสดงว่ามีเรื่องให้กบเบจิต้าขั้นเทพคนนี้ช่วยเหลือ ต้องรีบกดรับก่อนที่นางฟ้าจะกลายร่าง
คุยกันได้ไม่ถึง 5 นาที นางฟ้าที่ว่าก็วางสายไปแบบไม่มีเยื่อใย ตกลงโทรฯมาหาเขาให้สืบเรื่องชาวบ้าน? ยายแก้วเพื่อนรักอยากรู้ว่าคุณป้าบีเชลนางเอกMVเพลงใหม่ของพวกเขา มีสัมพันธ์เกี่ยวข้องอะไรกับไอโมะไปสืบมาเย็นนี้เจอกันที่ห้อง จบข่าว!
นัดให้ไปหาที่ห้องก็ชอบใจอยู่หรอกนะ แต่ทำไมต้องให้ไปสืบเรื่องชาวบ้านด้วยวะเนี่ย ไม่ใช่นิสัยนะครับ!
บ่นไปก็เท่านั้น เมื่อมาถึงกองถ่ายก็ลากไอหมีเข้าไปหาชาวต่างชาติสามคนที่กำลังต่อสู้กับหมูเขียวในแองกรี้เบิร์ดอย่างเอาเป็นเอาตาย
ผีดิบบอกไม่มี
บีเชลบอกว่าสนิทมาก.....ไอโมะข้าขอโทษนะ ก็เอ็งเลือกที่จะโกหกเพื่อนนี่หว่า เดี๋ยวข้าและชาวคณะจะช่วยชีวิตเอ็งทีหลังก็แล้วกัน ตอนนี้ข้าขอเอาคำตอบไปให้แม่ยอดยาหยีก่อน เผื่อจะได้ของรางวัลเจ๋งๆเป็นการขอบคุณ
@@@@@@@@@@@@@@@@
"ฮัลโหลยาหยี คืนนี้เจอกันที่ห้องนะครับ จุ๊บๆ"
((ดีมากกบ เดี๋ยวจะตบรางวัลให้อย่างงามเลย))
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
