ว้าวุ่น2 [In Our Dream]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 3 ♥

            อาบน้ำเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่ปลายเตียงขึ้นมาซับที่หน้าและผมเบาๆ ก่อนจะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจากไอโฟนตัวโปรด สงสัยบรรดาแฟนๆช่วยกันคอมเมนต์ภาพเมื่อตอนเย็นที่คุณนายแฝดน้องอัพลงอินสตาแกรม

            ไหนว่ายังไงจ๊ะเด็กๆ ดูหน่อยซิ.....

@TKL @kaew_ffk RT@Bchell "ฉลอง 3 ปีที่คบกัน T♥B"// ไหวไหมคะ ป้าคนนี้?

@PIM_TK @TKL @kaew_ffk @Tomo_kotic RT@Bchell "ฉลอง 3 ปีที่คบกัน T♥B"// ไหวไหมคะ ป้าคนนี้?// T คือ?

ฯลฯ

"ถึงว่าชื่อคุ้นๆ FC เคย RTมาให้เราบ่อยๆนี่เอง ว่าแต่เธอเป็นใคร? เกี่ยวไรกะเรา.....โฮะ มีRTให้ผีดิบด้วย ใครอ่า?"

            หรือจะเป็นเธอคนนั้นจริงๆ ผู้หญิงที่แอบอ้างว่าเป็นคนพิเศษของ โทโมะ K-OTIC เมื่อ3ปีก่อน

            หรือเธอไม่ได้แอบอ้าง?.....3 ปีเชียวนะ ใครจะคิดเป็นตุเป็นตะตลอดระยะเวลานานขนาดนั้นได้เองคนเดียว ถ้าไม่มีใครให้ความร่วมมือ

...เลิฟมี ทัชมี คิสมี เบบี้...love me touch me kiss me...

....Because I can't sleep til you're next to me No I can't live without You no more.... Feels Iike Insomnia ah-ah .... Feels Iike Insomnia ah-ah

"ว่า"

((แก้วครับ หลับหรือยัง?))

"ยัง"

((งั้นก็เปิดประตูด้วยครับ ยืนจนเมื่อยและ))

"หือ? อ่ะ อือ แป๊บๆ"

@@@@@@@@@@@@@@@@

"มีคอมเมนต์กับสิ่งนี้หรือเปล่าคะ คุณชายวิศวะ?"

"หืม...? TWEET เหรอครับ วันนี้ผมยังไม่ได้เปิดเลย ...คือ?"

"นั่นสิคะ คือ?.........."

.......

............

"ไม่เห็นเกี่ยวกับผมเลย.....อ่า อย่าทำหน้าไม่เชื่อแบบนั้นสิครับ T หมายถึงผมได้คนเดียวหรือไง"

            จู่ๆคนในความคิดก็โผล่หน้ามาตอบคำถามที่เธอสงสัยถึงที่ห้อง ไม่รอช้ารีบคว้าไอโฟนตัวโปรด ยื่นหน้าจอที่คุณชายสมควรจะได้เห็น และเธอสมควรจะได้รับคำตอบใน 3 วินาทีนี้

            คำตอบที่ได้มาทำให้รู้สึกโล่งที่หัวใจ แต่ก็ไม่เข้าใจทำไมถึงยังรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่นัก จึงต่อความยาวสาวความยืดออกไป เผื่ออะไรๆที่เธอสงสัยอยู่จะได้รับการไขให้กระจ่างมากกว่านี้

            เธออยากรู้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเธอและเขาหรือเปล่า ถ้าแค่บังเอิญก็จบ

            แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องบังเอิญล่ะ......

"นายกำลังว่า FC ฉันมั่ว?"

"คนละเรื่องกันครับ FC เค้ารักมาก ก็เลยเป็นห่วงมาก ผมไม่ได้พูดคำว่ามั่วสักคำ"

"ถ้ามันไม่มีอะไร FC เค้าไม่ห่วงหรอกจริงไหม? ถึงเด็กๆจะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเราคบกัน แต่พวกเขาก็เป็นห่วงเป็นใยแก้วเสมอ ครั้งนี้แก้วก็เชื่อว่ามันมีมูล.....ถ้าเป็นแค่เรื่องตลกเด็กๆไม่ RT มาให้แก้วแน่ๆ"

            ที่เค้าว่ากันว่า FC น่ะรู้ลึกรู้จริงยิ่งกว่า TVพูล เธอค่อนข้างเชื่อนะ เพราะถ้าบรรดา FC อยากจะรู้เนี่ย ไม่ว่าเรื่องนั้นจะมีเบื้องลึกหนาบางแค่ไหน เรื่องเล็กเท่าอวัยวะเพศมด หรือเรื่องใหญ่ระดับเรือไททานิก ถ้าพวกเขาอยากรู้ ก็ต้องรู้ให้ได้

            และสุดท้ายที่สงสัยมันก็มักจะเป็นเรื่องจริงเสมอ.....

            แต่แล้วที่เสียน้ำลายไปเป็นกระติกก็ไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่นัก เมื่อจู่ๆชายคนรักก็โพล่งคำอื่นออกมาแทนคำตอบที่เธออยากจะรู้ วันนี้คงไม่ใช่วันของเธอจริงๆ มีเรื่องให้ปวดหัวตั้งแต่เช้า ยันค่ำ เอาล่ะ....เมื่อไม่ได้รับคำตอบที่พึงพอใจก็เชิญคุณชายเฝ้าโซฟาอย่างที่เคยทำอยู่เป็นประจำทุกวันก็แล้วกัน

            แต่ครั้งนี้ต่างออกไปจากทุกที ก็ตรงที่.....

            วันนี้ไม่มีไนท์คิสหวานๆจากแองเจเลน่า โจลี่คนสวยคนนี้ก็เท่านั้นเอง

"ผม - หิว"

"โมะตอบไม่ตรงคำถาม ไม่เคลีย!!!! หิวเหรอคะ .....หิวก็หากินเองแล้วกัน เชอะ!! ปัง !!"

"อ่ะ แก้ว แก้วครับ.............อะไรวะเนี่ย?  เกิดนึกคึกอะไรของเธอขึ้นมา บีเชล......"

@@@@@@@@@@@@@@@@

"สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน บีเชลฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"

"เชิญน้องบีเชลทำผมแต่งหน้าทางนี้ฮ้า"

"เมื่อวานข้าเห็น TWEET แปลกๆที่มีชื่อเอ็งกะยายแก้ว ติดไปด้วย.... Bchellไหนวะ? ใช่บีเชลคนนี้หรือเปล่า"

"อืม"

"เฮ้ย เอ็งรู้จัก?"

"คุณชายจงเบกะคุณชายเคนก่อรู่จักครั่บ"

"อ่อ.....หนุ่มหล่อสัญชาติไทยอย่างเอ็งกะข้าเท่านั้นที่พึ่งรู้จักน้องเขาวันนี้ว่ะหมี"

"เล่าหน่อย..........................."

          ตื่นขึ้นมาบนโซฟาตัวเขื่องในห้องรับแขกของคนรักเหมือนทุกวัน ถามว่าเมื่อยไหม ตอบได้เลยว่าเมื่อยมากแต่ก็ยังดีกว่าให้กลับไปนอนสบายบนเตียงนุ่มที่ห้องของตัวเองแล้วปล่อยให้คนรักของเขาโกรธอยู่แบบนี้ อย่างน้อยตอนเธอตื่นขึ้นมาก็ยังเห็นเขา

            เห็นอยู่ว่าเขาไม่มีทางไปไหนได้ ....

            ชีวิตของผู้ชายคนนี้เป็นของใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากเธอ....จริญญา

            แต่ก็ไม่รู้ว่าทำแบบนั้นตอนเธอโกรธอยู่ จะช่วยอะไรได้มากหรือเปล่า เพราะตื่นขึ้นมาก็ไม่พบไม่เจอสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ารักอยู่ภายในห้องแล้ว (เค้ามีแต่สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักมั้ง : จริญญญา) คิดเข้าข้างตัวเองว่าคนสวยคงมีงานแต่เช้า ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำผ่านห้องครัวเจอะซีเรียลกับนมช็อกโกแลต อ่า....อาหารเช้าคุณหนูของจริญญาถูกเตรียมเอาไว้พร้อมกับชุดที่คาดว่าน่าจะเป็นของเขาวางอยู่ข้างๆ

            ถึงไม่หายโกรธ แต่ก็ยังไม่ถึงกับเกลียดล่ะนะ นี่มันลักษณะอาการของคนงอนใช่ไหมครับเนี่ย?

            เย็นนี้เคลียงานเสร็จจะรีบกลับมาง้อนะครับคนดี.....

"ก็นางแบบซาวซวย ใครๆก่อรู่จัก ใช่ไหมวะไอโหมะ"

"มีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่าวะ?"

"...................."