Coffee In My Heart

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

& เรื่องสั้นเรื่อง เอสเปรสโซ่ ภาค 2 แก้วที่ 5 & 
 
 
"เฟย์จะยอมรับกบเป็นแฟนก็แล้วกัน เคนะ ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปเราเป็นแฟนกัน พอดีเลยถึงบ้านละ ฝันดีนะแฟน บาย"

....แฟนเหรอ? เฮอะ มันเลยจุดนั้นไปเยอะแล้วครับเจ้าหญิง!!
 
จะบ้าตาย คนสวยของเขาพูดมาได้ยังไงว่ายอมรับเขาเป็นแฟน ความรู้สึกแบบนั้นมันไม่ได้อยู่ในสมองเขาแล้วนะ จะให้เขาโทรไปคุยก่อนนอนเรื่องลมฟ้าอากาศ ขับรถไปรับเช้า - เย็น ก่อนจะออกเดทกันในโอกาสสำคัญๆเพื่อคุยเรื่องราวในชีวิตประจำวันงั้นเรอะ? 
กับเธอสิ่งเดียวที่เขาคิดจะทำก็คือ เธอต้องเป็นของเขา เราต้องอยู่ด้วยกันและไร้ซึ่งความรู้สึกไม่แน่ใจในทุกๆเรื่องเท่านั้น จะให้มากุ๊กกิ๊ก จ๊ะจ๋า ทำอะไรเหมือนคู่รักพับพี้เลิฟ(Puppy Love) ลืมไปได้เลย
เขาไม่ทำ!!!
 
 

"พี่จะทำอย่างไรดี....พรปวีย์ เธอต้องการอะไรกันแน่?" 
 
ทิ้งตัวลงนอน  ขับไล่ความรู้สึกไม่ดีให้พ้นไปจากความคิดของตัวเอง  ไม่เข้าใจว่าหญิงสาวต้องการอะไรจากเขากันแน่ แต่ถึงจะถามไปคงไม่ได้คำตอบที่ช่วยไขความข้องใจตัวเองได้เท่าไหร่กลับมา แล้วเขาต้องทำอย่างไรล่ะ? 
 
จับปล้ำดีไหมครับ?.... 
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"หา แต่งงาน!!!!!"
"ยายแก้ว แกจะตะโกนทำไม ฉันไม่ได้ไปทำใครเขาท้องนะยะ ชู่ว!"
"กระต่าย แกได้ยินอย่างที่ฉันได้ยินหรือเปล่า น้าชายยายองค์หญิงขอนางแต่งงาน แต่นางกลับทำเครียด?" 
"เออ เป็นไรอ่ะเฟย์ ไม่ดีเหรอ ? แกแอบรักเค้ามากี่ปีแล้ว ตั้งแต่รู้จักกับแกมา แกก็พูดถึงแต่ กบๆๆๆ ไม่ใช่เหรอ? แล้วยังไง วันนี้ทำไมทำหน้าเป็นหอมเหี่ยวแบบนี้อ่ะ" 
"เขาไม่เคยบอกรักฉัน แค่จูบ3-4ครั้ง แล้วทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ พูดจาให้เราคิดไปเองฝ่ายเดียว นี่เหรอคือสิ่งที่ฉันควรจะมั่นใจแล้วตัดสินใจแต่งงานกับผู้ชายคนนี้"
"เฟย์.....แกเป็นอะไร...แกกลัวการก้าวข้ามผ่านจุดๆนี้ แล้วไปเป็นภรรยาของเขาใช่ไหม?" 
"ฉันไม่มั่นใจเลยฟาง ฉันแอบรักเขามาหลายปี ความสุขเล็กๆน้อยๆของฉัน แค่ได้ยินชื่อของเขาหัวใจฉันก็พองโต ความรู้สึกดีๆแบบนั้น ฉันกลัวเหลือเกิน....ฉันอาจจะไม่มีความสุขเหมือนเมื่อก่อนนั้น....ในชีวิตจริง" 
 
.....
..............
 
แอบอู้ไม่ไปทำงาน โดยให้เหตุผลว่าเธอไม่สบาย ไม่ใช่อะไร....ถึงเมื่อคืนจะทำปากดีใส่เขา และดูเหมือนว่าเธอจะถือไพ่เหนือกว่าเขามากก็จริง แต่ลึกๆแล้วในใจของเธอกลับไม่รู้สึกแบบนั้นเลย กลัวใจของเขาเหลือเกิน หากเขาไม่ได้จริงจังอะไรกับคำพูดคำนั้น เขาอาจจะละเลยความรู้สึกของเธอแล้วเดินจากไป
ทำไมต้องมาอะไรๆกับผู้หญิงแบบเธอ ผู้ชายอย่างเขาจะหาผู้หญิงที่เขาต้องการจะสักกี่คนก็ทำได้
ไม่น่าเล่นตัวเลยเรา....T^T
 
 
 
จริงๆแล้วที่เธอทำเป็นเล่นตัว ทำเป็นไม่แคร์ความรู้สึกของเขา เหตุผลคือเธอกลัว กลัวความสุขที่จะเกิดขึ้นต่อไปนั้น มันจะไม่เพียงพอกับความต้องการของเธอเหมือนอย่างเก่า เมื่อก่อนแค่ได้รักเขาเธอก็มีความสุข
แต่วันนี้ล่ะ ถ้าอยู่ด้วยกันจริงๆแล้ว เธอจะมีความสุขได้จริงๆเหรอ?
ถ้าวันนึงเขาหมดรักเธอล่ะ เธอจะทนได้หรือเปล่า....ตอบหัวใจตัวเองไม่ได้เลย
 
 

¯บ้ก กา รี โต รา โต๊ะ โต โต บ้ก บ้ก บ้ก กา รี โต รา โต๊ะ ¯
"....ค่ะ"
((อยู่ไหน เป็นอะไรทำไมต้องลางาน? ถึงว่าเมื่อเช้าไม่ยอมมาด้วย เพราะกะจะอู้ใช่ไหม))
"เฟย์ไม่สบาย ขอลา1วัน คุณลุงก็อนุญาต ใบลาของเฟย์วางอยู่บนโต๊ะกบแล้วนี่"
((ผมเป็นเจ้านายคุณ คนที่คุณต้องลา....กลับมาทำงานเดี๋ยวนี้เลย อยู่ไหนจะไปรับ // อ่ะน้องมิ้นครับรบกวนวางขนมไว้บนโต๊ะนั่นแหล่ะครับ ขอบคุณนะครับ))
"น้องมิ้น?...."
 
 
((ก็ผมขาดเลขาฯ เลยมีคนอาสามาช่วยทำให้ // น้องมิ้นน่ารักนะ ช่วยงานพี่ได้เยอะเลยขอบคุณนะครับ))
“ถ้าอย่างนั้นก็ให้คุณหนูมิ้นทำแทนเฟย์ก็แล้วกัน แทนทุกอย่าง..."
((คุณพูดเองนะ เอ....ถ้าเป็นแบบนี้ ผมต้องทำยังไงดีน้า ))
"ถ้าเป็นแบบนี้....เฟย์ไม่แต่ง เราเลิกกัน!!!!! ตรู๊ดๆๆ”
....
........
 
"ยายองค์หญิง ยายบ้า!!! ไปพูดแบบนั้นได้ไง??"
"เฟย์ใจเย็นๆ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงพูดแบบนี้ ค่อยๆคุยกันสิ ใจเย็นๆนะ"
"ฮึก.....ฉันเจ็บ ฉัน...."
 
สับสนมึนงงอีกครั้ง คลับคล้ายดั่งกับความฝัน อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องจริง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะอกซ้ายที่ฝังสิ่งควบคุมร่างกายกำลังได้รับความทรมาน ทรมานเสียจนไม่อยากมีชีวิตอยู่
 

หัวใจที่มีชีวิตของเธอกำลังเจ็บปวด และมันอาจจะไร้ความรู้สึกในไม่ช้านี้
 

สิ่งที่เธอกังวลเกิดขึ้นเร็วเกินไปแล้ว เมื่อคืนเธอกำลังยิ้มเยาะคำพูดที่แสนหวานของเขา หัวใจพองโตเมื่อได้รับไออุ่นจากอ้อมกอด แม้จะขัดเขินต่อการรุกล้ำจากริมฝีปากของเขา แต่เธอก็มีความสุขทุกครั้งที่คิดถึงมัน
วาดฝันถึงอนาคตอันใกล้ แอบค้นหาข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตทั้งร้านเสื้อ ร้านเว็ดดิ้ง(Wedding) แอบอยากได้ช้างน้อยน่ารัก "ก้านกล้วย&ชบาแก้ว" มาเป็นของชำร่วยแจกในงาน
 
 

สุดท้าย....ก็คิดเข้าข้างตัวเองจริงๆ เขาแค่พูดเล่นๆให้เธอได้อับอาย ก็เท่านั้นเอง
ความรักต่างวัยระหว่างน้าชายกับหลานข้างบ้าน...ไม่มีจริง
 
.....นิทานหลอกเด็กแบบนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นจริง
 
เมื่อไหร่จะเข้าใจเสียที....พรปวีย์
ยายเด็กนิวเทนล่า ยายองค์หญิงกำมะลอ ....ยายบื้อ!!
 
@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"เฟย์หลานเป็นไงบ้าง ไม่สบายหายหรือยังลูก?"
"เอ่อค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะคุณป้า"
"อ้อ วัน2วันนี้ น้าเขื่อนของเราเค้าต้องประชุมที่ญี่ปุ่นนะลูก ป้าเลยขอคุณลุงให้หลานเฟย์พักยาวเลยก็แล้วกัน"
"ญี่ปุ่น....ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณป้า"
 
หลังจากถูกเพื่อนรักทั้งสองผลัดกันปลอบมาได้ร่วมๆครึ่งวัน ก็ตัดสินใจโบกมือลา เธอกำลังป่วยจริงๆ อยากกลับบ้าน อยากกลับไปร้องไห้ที่บ้าน เธอยังต้องร้องไห้อีกเท่าไหร่ให้กับผู้ชายคนนี้
 
กลับบ้านมาเจอคุณป้าผู้น่ารัก ที่ยังคงเป็นห่วงเป็นใยเธอเสมอ เสนอให้เธอได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ เพราะเจ้านายเดินทางไปทำงานไกลถึงต่างประเทศ โดยไร้เงาของเลขาฯสาวอย่างเธอ
 
 
 
"ฮึก....ไปกับใครกัน? กบไปกับใคร...ฮึก ฮือ...."

 
เจ็บเหลือเกิน ไม่มีเรี่ยวแรงเหลือจะทำอะไรได้อีกแล้ว  เธอทนเป็นแบบนี้อีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว....
....แม่จ๋า  เฟย์ขอโทษ ....

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
& เรื่องสั้นเรื่อง เอสเปรสโซ่ ภาค 2 แก้วที่ 5 &
 
 
"เฟย์จะยอมรับกบเป็นแฟนก็แล้วกัน เคนะ ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปเราเป็นแฟนกัน พอดีเลยถึงบ้านละ ฝันดีนะแฟน บาย"
....แฟนเหรอ? เฮอะ มันเลยจุดนั้นไปเยอะแล้วครับเจ้าหญิง!!
 
จะบ้าตาย คนสวยของเขาพูดมาได้ยังไงว่ายอมรับเขาเป็นแฟน ความรู้สึกแบบนั้นมันไม่ได้อยู่ในสมองเขาแล้วนะ จะให้เขาโทรไปคุยก่อนนอนเรื่องลมฟ้าอากาศ ขับรถไปรับเช้า - เย็น ก่อนจะออกเดทกันในโอกาสสำคัญๆเพื่อคุยเรื่องราวในชีวิตประจำวันงั้นเรอะ?
กับเธอสิ่งเดียวที่เขาคิดจะทำก็คือ เธอต้องเป็นของเขา เราต้องอยู่ด้วยกันและไร้ซึ่งความรู้สึกไม่แน่ใจในทุกๆเรื่องเท่านั้น จะให้มากุ๊กกิ๊ก จ๊ะจ๋า ทำอะไรเหมือนคู่รักพับพี้เลิฟ(Puppy Love) ลืมไปได้เลย
เขาไม่ทำ!!!
 
 
"พี่จะทำอย่างไรดี....พรปวีย์ เธอต้องการอะไรกันแน่?"
 
ทิ้งตัวลงนอน  ขับไล่ความรู้สึกไม่ดีให้พ้นไปจากความคิดของตัวเอง  ไม่เข้าใจว่าหญิงสาวต้องการอะไรจากเขากันแน่ แต่ถึงจะถามไปคงไม่ได้คำตอบที่ช่วยไขความข้องใจตัวเองได้เท่าไหร่กลับมา แล้วเขาต้องทำอย่างไรล่ะ?
 
จับปล้ำดีไหมครับ?....
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"หา แต่งงาน!!!!!"
"ยายแก้ว แกจะตะโกนทำไม ฉันไม่ได้ไปทำใครเขาท้องนะยะ ชู่ว!"
"กระต่าย แกได้ยินอย่างที่ฉันได้ยินหรือเปล่า น้าชายยายองค์หญิงขอนางแต่งงาน แต่นางกลับทำเครียด?"
"เออ เป็นไรอ่ะเฟย์ ไม่ดีเหรอ ? แกแอบรักเค้ามากี่ปีแล้ว ตั้งแต่รู้จักกับแกมา แกก็พูดถึงแต่ กบๆๆๆ ไม่ใช่เหรอ? แล้วยังไง วันนี้ทำไมทำหน้าเป็นหอมเหี่ยวแบบนี้อ่ะ"
"เขาไม่เคยบอกรักฉัน แค่จูบ3-4ครั้ง แล้วทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ พูดจาให้เราคิดไปเองฝ่ายเดียว นี่เหรอคือสิ่งที่ฉันควรจะมั่นใจแล้วตัดสินใจแต่งงานกับผู้ชายคนนี้"
"เฟย์.....แกเป็นอะไร...แกกลัวการก้าวข้ามผ่านจุดๆนี้ แล้วไปเป็นภรรยาของเขาใช่ไหม?"
"ฉันไม่มั่นใจเลยฟาง ฉันแอบรักเขามาหลายปี ความสุขเล็กๆน้อยๆของฉัน แค่ได้ยินชื่อของเขาหัวใจฉันก็พองโต ความรู้สึกดีๆแบบนั้น ฉันกลัวเหลือเกิน....ฉันอาจจะไม่มีความสุขเหมือนเมื่อก่อนนั้น....ในชีวิตจริง"
 
.....
..............
 
แอบอู้ไม่ไปทำงาน โดยให้เหตุผลว่าเธอไม่สบาย ไม่ใช่อะไร....ถึงเมื่อคืนจะทำปากดีใส่เขา และดูเหมือนว่าเธอจะถือไพ่เหนือกว่าเขามากก็จริง แต่ลึกๆแล้วในใจของเธอกลับไม่รู้สึกแบบนั้นเลย กลัวใจของเขาเหลือเกิน หากเขาไม่ได้จริงจังอะไรกับคำพูดคำนั้น เขาอาจจะละเลยความรู้สึกของเธอแล้วเดินจากไป
ทำไมต้องมาอะไรๆกับผู้หญิงแบบเธอ ผู้ชายอย่างเขาจะหาผู้หญิงที่เขาต้องการจะสักกี่คนก็ทำได้
ไม่น่าเล่นตัวเลยเรา....T^T
 
 
 
จริงๆแล้วที่เธอทำเป็นเล่นตัว ทำเป็นไม่แคร์ความรู้สึกของเขา เหตุผลคือเธอกลัว กลัวความสุขที่จะเกิดขึ้นต่อไปนั้น มันจะไม่เพียงพอกับความต้องการของเธอเหมือนอย่างเก่า เมื่อก่อนแค่ได้รักเขาเธอก็มีความสุข
แต่วันนี้ล่ะ ถ้าอยู่ด้วยกันจริงๆแล้ว เธอจะมีความสุขได้จริงๆเหรอ?
ถ้าวันนึงเขาหมดรักเธอล่ะ เธอจะทนได้หรือเปล่า....ตอบหัวใจตัวเองไม่ได้เลย
 
 
¯บ้ก กา รี โต รา โต๊ะ โต โต บ้ก บ้ก บ้ก กา รี โต รา โต๊ะ ¯
"....ค่ะ"
((อยู่ไหน เป็นอะไรทำไมต้องลางาน? ถึงว่าเมื่อเช้าไม่ยอมมาด้วย เพราะกะจะอู้ใช่ไหม))
"เฟย์ไม่สบาย ขอลา1วัน คุณลุงก็อนุญาต ใบลาของเฟย์วางอยู่บนโต๊ะกบแล้วนี่"
((ผมเป็นเจ้านายคุณ คนที่คุณต้องลา....กลับมาทำงานเดี๋ยวนี้เลย อยู่ไหนจะไปรับ // อ่ะน้องมิ้นครับรบกวนวางขนมไว้บนโต๊ะนั่นแหล่ะครับ ขอบคุณนะครับ))
"น้องมิ้น?...."
 
 
((ก็ผมขาดเลขาฯ เลยมีคนอาสามาช่วยทำให้ // น้องมิ้นน่ารักนะ ช่วยงานพี่ได้เยอะเลยขอบคุณนะครับ))
“ถ้าอย่างนั้นก็ให้คุณหนูมิ้นทำแทนเฟย์ก็แล้วกัน แทนทุกอย่าง..."
((คุณพูดเองนะ เอ....ถ้าเป็นแบบนี้ ผมต้องทำยังไงดีน้า ))
"ถ้าเป็นแบบนี้....เฟย์ไม่แต่ง เราเลิกกัน!!!!! ตรู๊ดๆๆ”
....
........
 
"ยายองค์หญิง ยายบ้า!!! ไปพูดแบบนั้นได้ไง??"
"เฟย์ใจเย็นๆ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงพูดแบบนี้ ค่อยๆคุยกันสิ ใจเย็นๆนะ"
"ฮึก.....ฉันเจ็บ ฉัน...."
 
สับสนมึนงงอีกครั้ง คลับคล้ายดั่งกับความฝัน อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องจริง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะอกซ้ายที่ฝังสิ่งควบคุมร่างกายกำลังได้รับความทรมาน ทรมานเสียจนไม่อยากมีชีวิตอยู่
 
หัวใจที่มีชีวิตของเธอกำลังเจ็บปวด และมันอาจจะไร้ความรู้สึกในไม่ช้านี้
 
สิ่งที่เธอกังวลเกิดขึ้นเร็วเกินไปแล้ว เมื่อคืนเธอกำลังยิ้มเยาะคำพูดที่แสนหวานของเขา หัวใจพองโตเมื่อได้รับไออุ่นจากอ้อมกอด แม้จะขัดเขินต่อการรุกล้ำจากริมฝีปากของเขา แต่เธอก็มีความสุขทุกครั้งที่คิดถึงมัน
วาดฝันถึงอนาคตอันใกล้ แอบค้นหาข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตทั้งร้านเสื้อ ร้านเว็ดดิ้ง(Wedding) แอบอยากได้ช้างน้อยน่ารัก "ก้านกล้วย&ชบาแก้ว" มาเป็นของชำร่วยแจกในงาน
 
สุดท้าย....ก็คิดเข้าข้างตัวเองจริงๆ เขาแค่พูดเล่นๆให้เธอได้อับอาย ก็เท่านั้นเอง
ความรักต่างวัยระหว่างน้าชายกับหลานข้างบ้าน...ไม่มีจริง
 
.....นิทานหลอกเด็กแบบนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นจริง
 
เมื่อไหร่จะเข้าใจเสียที....พรปวีย์
ยายเด็กนิวเทนล่า ยายองค์หญิงกำมะลอ ....ยายบื้อ!!
 
@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"เฟย์หลานเป็นไงบ้าง ไม่สบายหายหรือยังลูก?"
"เอ่อค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะคุณป้า"
"อ้อ วัน2วันนี้ น้าเขื่อนของเราเค้าต้องประชุมที่ญี่ปุ่นนะลูก ป้าเลยขอคุณลุงให้หลานเฟย์พักยาวเลยก็แล้วกัน"
"ญี่ปุ่น....ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณป้า"
 
หลังจากถูกเพื่อนรักทั้งสองผลัดกันปลอบมาได้ร่วมๆครึ่งวัน ก็ตัดสินใจโบกมือลา เธอกำลังป่วยจริงๆ อยากกลับบ้าน อยากกลับไปร้องไห้ที่บ้าน เธอยังต้องร้องไห้อีกเท่าไหร่ให้กับผู้ชายคนนี้
 
กลับบ้านมาเจอคุณป้าผู้น่ารัก ที่ยังคงเป็นห่วงเป็นใยเธอเสมอ เสนอให้เธอได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ เพราะเจ้านายเดินทางไปทำงานไกลถึงต่างประเทศ โดยไร้เงาของเลขาฯสาวอย่างเธอ
 
 
 
"ฮึก....ไปกับใครกัน? กบไปกับใคร...ฮึก ฮือ...."
 
เจ็บเหลือเกิน ไม่มีเรี่ยวแรงเหลือจะทำอะไรได้อีกแล้ว  เธอทนเป็นแบบนี้อีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว....
....แม่จ๋า  เฟย์ขอโทษ ....