คำว่าแค้น...(สักวันจะเป็นคำว่ารัก)

" ติ้ง ต่อง " เสียงกดออดดังขึ้นที่หน้าบ้านของร่างสูง
 
 
" ใครครับ " ร่างสูงเอ่ยถามแต่ไกล
 
 
" ฉันเองป๊อปปี้ นายจำฉันได้มั้ย " ร่างบางพูดแล้วแล้วทำหน้าดีใจ
 
 
"ฟางหรอ หวายนี่ฟางนะเพื่อนเก่าฉันเอง " ป๊อปปี้เรียกหวายแล้วแล้วกอดไหล่
 
 
" นี่มันอะไรอ่ะป๊อป เราเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ " ร่างบางพูดแล้วทำหน้าโหด
 
 
" เธอเลิกกับฉันแล้วหนิ ฉันก็มีแฟนใหม่ไง " ร่างสูงทำสีหน้าไม่พอใจ
 
 
"ปะ..." หวายยังพูดไม่ทันจบร่างสูงก็แซกขึ้น
 
 
" เธอกลับไปได้แล้ว ฉันจะอยู่กับหวาย " ร่างสูงพูดแล้วรากหวายเข้าบ้าน
 
 
"นี่ฉันต้องเสียน้ำตาเพราะนายอีกแล้วหรอ " ร่างบางเดินกลับไปที่รถแล้วขับรถกลับบ้านโดยมี
 
น้ำตาอาสากลับเป็นเพื่อน
 
-------------------------------------------------------------------------------------
 
ทางด้าน ป๊อป-หวาย
 
" เฮ้ยป๊อป ฉันไม่ได้เป็นแฟนแกนะ " หวายรีบบ่น
 
 
"ฉันรู้ ฉันก็แค่ไม่อยากยุ่งกับผู้หญิงเลวๆพันนั้น " ร่างสูงบ่นกลับ
 
 
" เขาเลวยังไงฮะ "หวายพูดอย่างอยากรู้อยากเห็น
 
 
"เขาทิ้งฉันไป แล้วตอนนี้ที่เขากลับมาเขาคงจะมาหาประโยชน์จากฉัน " ร่างสูงพูดแล้วปล่อย
 
โฮออกมา
 
 
" หรอ นายคงเสียใจมากละสิ " หวายพูดแล้วลูบหลัง
 
 
" ใช่ ถ้าเธอได้เจอแล้วเธออาจจะเข้าใจ " ร่างสูงพูดแล้วปาดน้ำตา
 
แล้วหวายก็นั่งปลอบใจป๊อปปี้อยู่นาน
 
***********************************************************
 
สนุกมั้ยจ๊ะ แล้วเราจะรีบๆแต่งนะ ฝากเม้นหน่อยนะ