คำว่าแค้น...(สักวันจะเป็นคำว่ารัก)
2) ต่างฝ่ายต่างไม่เข้าใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" ติ้ง ต่อง " เสียงกดออดดังขึ้นที่หน้าบ้านของร่างสูง
" ใครครับ " ร่างสูงเอ่ยถามแต่ไกล
" ฉันเองป๊อปปี้ นายจำฉันได้มั้ย " ร่างบางพูดแล้วแล้วทำหน้าดีใจ
"ฟางหรอ หวายนี่ฟางนะเพื่อนเก่าฉันเอง " ป๊อปปี้เรียกหวายแล้วแล้วกอดไหล่
" นี่มันอะไรอ่ะป๊อป เราเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ " ร่างบางพูดแล้วทำหน้าโหด
" เธอเลิกกับฉันแล้วหนิ ฉันก็มีแฟนใหม่ไง " ร่างสูงทำสีหน้าไม่พอใจ
"ปะ..." หวายยังพูดไม่ทันจบร่างสูงก็แซกขึ้น
" เธอกลับไปได้แล้ว ฉันจะอยู่กับหวาย " ร่างสูงพูดแล้วรากหวายเข้าบ้าน
"นี่ฉันต้องเสียน้ำตาเพราะนายอีกแล้วหรอ " ร่างบางเดินกลับไปที่รถแล้วขับรถกลับบ้านโดยมี
น้ำตาอาสากลับเป็นเพื่อน
-------------------------------------------------------------------------------------
ทางด้าน ป๊อป-หวาย
" เฮ้ยป๊อป ฉันไม่ได้เป็นแฟนแกนะ " หวายรีบบ่น
"ฉันรู้ ฉันก็แค่ไม่อยากยุ่งกับผู้หญิงเลวๆพันนั้น " ร่างสูงบ่นกลับ
" เขาเลวยังไงฮะ "หวายพูดอย่างอยากรู้อยากเห็น
"เขาทิ้งฉันไป แล้วตอนนี้ที่เขากลับมาเขาคงจะมาหาประโยชน์จากฉัน " ร่างสูงพูดแล้วปล่อย
โฮออกมา
" หรอ นายคงเสียใจมากละสิ " หวายพูดแล้วลูบหลัง
" ใช่ ถ้าเธอได้เจอแล้วเธออาจจะเข้าใจ " ร่างสูงพูดแล้วปาดน้ำตา
แล้วหวายก็นั่งปลอบใจป๊อปปี้อยู่นาน
***********************************************************
สนุกมั้ยจ๊ะ แล้วเราจะรีบๆแต่งนะ ฝากเม้นหน่อยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ