พรหมลิขิตรัก พิสูจน์หัวใจ (NC)
8.6
pflovepp
แชร์นิยายฟิคชั่น
4) (ย้อนเวลา) จุดเริ่มต้นของเกม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความเดิมตอนที่แล้ว…
“ อย่าหวังว่าชาตินี้ ฉันและคุณ จะกลับมารักกัน! ” ร่างบางพูดจบก่อนหอบเสื้อที่กองอยู่กับพื้น แล้วก็เดินไปที่ประตูห้อง น้ำตายังคงไม่หยุดไหล ในขณะที่เธอกำลังเดินไปนั้น ทุกอย่างมันเบลอมืดลง มืดลง มืดลง......
Scssion 4 (ย้อนเวลา) จุดเริ่มต้นของเกม
[Specail POPPY]
ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ผมปล่อยอารมณ์เหนือเหตุผลหรอ… ผมมีลางสังหรณ์ว่าเธอจะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว… แต่แล้ว
“ ฟาง!! ” สิ่งที่ทำให้ผมหลุดจากห้วงความคิดของผมคือ เธอเป็นลม… ผมทำลายเธอรุนแรงขนาดนี้เลยหรอ พอคิดได้ดังนั้นผม
รีบวิ่งไปรับร่างของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะนำร่างของเธอมาไว้บนเตียงทันที ผมรีบเช็ดตัวและหาเสื้อผ้ามาใส่ให้เธอ ฟาง..ผมขอโทษ
ผมไม่น่าเกมนี้เกิดขึ้นเลยแต่มันจำเป็นจริงๆ
.
.
.
6 years ago…
.
.
.
[ End POPPY talk ]
14 February 2xxx
ณ ต้นไม่ศักดิ์สิทธิ์หลังมหา’ลัย (เขาว่ากันว่า สารภาพรักแล้วะสมหวัง)
“ พี่ป็อปคะ คือ... พิมรักพี่มานานแล้วอ่ะค่ะ พีป็อปเป็นแฟนกับพิมได้มั้ยคะ ” หญิงสาวในชุดนักศึกษาปีหนี่ง หน้าตาน่ารักไร้เดียงสาจมูกโด่งเป็นสัน โครงหน้าที่เข้ารูป เป็นที่ต้องการกับหนุ่มมากมาย ไม่มีใครกล้าปฏิเสธเธอแต่…
“ พิม.. คือ พี่ไม่ได้ชอบรัก พิมก็รู้ พี่ขอโทษนะพิม ” ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาปีสอง เอ่ยปากขอโทษ และเดินจากไป
“ ….. ” เธอพบความผิดหวังอย่างนี้มาหลายรอบแล้วจริงๆ… แต่ก็ทำใจไม่ได้ น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย
….
………….
…………………..
“ พิม.. ” บุคคลที่สามที่แอบฟังการสนธนาอยู่หลังต้นไม้ได้แสดงตนออกมา
“ พิชชี่… ฮึก.. เขาไม่เคยรักพิมเลยหรอ พิมพยายามแล้วจริงๆนะ ฮึก.. ” พิมสะอึกสะอื้นและโผลเข้ากอดร่างสูงตรงหน้า
“ ไม่เป็นไรนะพิม อย่างน้อยพิมก็มีพิชอย่าไปสนใจพี่ชายเราเลย ” พอพูดจบหญิงสาวได้ผลักร่างสูงออกจากตนเองและวิ่งไป
จากตรงนั้นให้เร็วที่สุดเพราะอะไรหน่ะหรอ… คำว่า “ ไม่ได้รัก ” มันก้องกังวานอยู่ในหัวตลอดเวลา แต่ทว่า
.
.
ปรี๊ดดดดด!!!!!! โครมม
“ พิม!!!! ” ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปหญิงสาวตกใจ คราบเลือดและรอยฟกช้ำตามร่างกายเต็มไปหมด ดูท่าทางเธอไม่น่ารอด
“ พิมอย่าหลับนะ เดี๋ยวพิชจะโทรเรียกรถพยาล ”
“ พิช… ” เธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบาเนื่องจากความเจ็บปวด “ พิมขออะไรได้มั้ย? แค่กๆ ” เธอยังพูดไม่จบประโยคเลือดก้อนโตก็ออกมาจากปากของเธอ
“ พิมหยุดพูดเลยนะ พิชขอร้อง…” เขาเป็นห่วงเธอมากๆเพราะเธอกำลังจะไม่มีลมหายใจอีกต่อไปแล้ว เขาทำใจไม่ได้จริงๆ
“ พิมขอแค่… พิชทำให้พี่ป็อปรู้จักกับความรัก ความเจ็บปวด ความทรมาน พิชทำได้มั้ย?...” เสียงเธอเบาลงเบาลง…
“ ได้พิมได้ พิมอย่าหลับพิชขอแค่นั้น พิชรักพิมนะ รักมานานแล้ว อย่าหลับนะ...”
“ ……. ”
“ พิมมมม!!!! ” เธอหมดลมหายใจแล้ว เขาไม่สามารถพูดอะไรกับเธอได้อีกแล้ว... จบสิ้นแล้ว พิมประภา ตั้งประภาพร….
“ อย่าหวังว่าชาตินี้ ฉันและคุณ จะกลับมารักกัน! ” ร่างบางพูดจบก่อนหอบเสื้อที่กองอยู่กับพื้น แล้วก็เดินไปที่ประตูห้อง น้ำตายังคงไม่หยุดไหล ในขณะที่เธอกำลังเดินไปนั้น ทุกอย่างมันเบลอมืดลง มืดลง มืดลง......
Scssion 4 (ย้อนเวลา) จุดเริ่มต้นของเกม
[Specail POPPY]
ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ผมปล่อยอารมณ์เหนือเหตุผลหรอ… ผมมีลางสังหรณ์ว่าเธอจะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว… แต่แล้ว
“ ฟาง!! ” สิ่งที่ทำให้ผมหลุดจากห้วงความคิดของผมคือ เธอเป็นลม… ผมทำลายเธอรุนแรงขนาดนี้เลยหรอ พอคิดได้ดังนั้นผม
รีบวิ่งไปรับร่างของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะนำร่างของเธอมาไว้บนเตียงทันที ผมรีบเช็ดตัวและหาเสื้อผ้ามาใส่ให้เธอ ฟาง..ผมขอโทษ
ผมไม่น่าเกมนี้เกิดขึ้นเลยแต่มันจำเป็นจริงๆ
.
.
.
6 years ago…
.
.
.
[ End POPPY talk ]
14 February 2xxx
ณ ต้นไม่ศักดิ์สิทธิ์หลังมหา’ลัย (เขาว่ากันว่า สารภาพรักแล้วะสมหวัง)
“ พี่ป็อปคะ คือ... พิมรักพี่มานานแล้วอ่ะค่ะ พีป็อปเป็นแฟนกับพิมได้มั้ยคะ ” หญิงสาวในชุดนักศึกษาปีหนี่ง หน้าตาน่ารักไร้เดียงสาจมูกโด่งเป็นสัน โครงหน้าที่เข้ารูป เป็นที่ต้องการกับหนุ่มมากมาย ไม่มีใครกล้าปฏิเสธเธอแต่…
“ พิม.. คือ พี่ไม่ได้ชอบรัก พิมก็รู้ พี่ขอโทษนะพิม ” ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาปีสอง เอ่ยปากขอโทษ และเดินจากไป
“ ….. ” เธอพบความผิดหวังอย่างนี้มาหลายรอบแล้วจริงๆ… แต่ก็ทำใจไม่ได้ น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย
….
………….
…………………..
“ พิม.. ” บุคคลที่สามที่แอบฟังการสนธนาอยู่หลังต้นไม้ได้แสดงตนออกมา
“ พิชชี่… ฮึก.. เขาไม่เคยรักพิมเลยหรอ พิมพยายามแล้วจริงๆนะ ฮึก.. ” พิมสะอึกสะอื้นและโผลเข้ากอดร่างสูงตรงหน้า
“ ไม่เป็นไรนะพิม อย่างน้อยพิมก็มีพิชอย่าไปสนใจพี่ชายเราเลย ” พอพูดจบหญิงสาวได้ผลักร่างสูงออกจากตนเองและวิ่งไป
จากตรงนั้นให้เร็วที่สุดเพราะอะไรหน่ะหรอ… คำว่า “ ไม่ได้รัก ” มันก้องกังวานอยู่ในหัวตลอดเวลา แต่ทว่า
.
.
ปรี๊ดดดดด!!!!!! โครมม
“ พิม!!!! ” ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปหญิงสาวตกใจ คราบเลือดและรอยฟกช้ำตามร่างกายเต็มไปหมด ดูท่าทางเธอไม่น่ารอด
“ พิมอย่าหลับนะ เดี๋ยวพิชจะโทรเรียกรถพยาล ”
“ พิช… ” เธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบาเนื่องจากความเจ็บปวด “ พิมขออะไรได้มั้ย? แค่กๆ ” เธอยังพูดไม่จบประโยคเลือดก้อนโตก็ออกมาจากปากของเธอ
“ พิมหยุดพูดเลยนะ พิชขอร้อง…” เขาเป็นห่วงเธอมากๆเพราะเธอกำลังจะไม่มีลมหายใจอีกต่อไปแล้ว เขาทำใจไม่ได้จริงๆ
“ พิมขอแค่… พิชทำให้พี่ป็อปรู้จักกับความรัก ความเจ็บปวด ความทรมาน พิชทำได้มั้ย?...” เสียงเธอเบาลงเบาลง…
“ ได้พิมได้ พิมอย่าหลับพิชขอแค่นั้น พิชรักพิมนะ รักมานานแล้ว อย่าหลับนะ...”
“ ……. ”
“ พิมมมม!!!! ” เธอหมดลมหายใจแล้ว เขาไม่สามารถพูดอะไรกับเธอได้อีกแล้ว... จบสิ้นแล้ว พิมประภา ตั้งประภาพร….
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
