พรหมลิขิตรัก พิสูจน์หัวใจ (NC)

8.6

เขียนโดย pflovepp

วันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.19 น.

  8 session
  84 วิจารณ์
  29.21K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) (ย้อนเวลา) จุดเริ่มต้นของเกม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ความเดิมตอนที่แล้ว…

 

 

อย่าหวังว่าชาตินี้ ฉันและคุณ จะกลับมารักกัน! ” ร่างบางพูดจบก่อนหอบเสื้อที่กองอยู่กับพื้น แล้วก็เดินไปที่ประตูห้อง น้ำตายังคงไม่หยุดไหล ในขณะที่เธอกำลังเดินไปนั้น ทุกอย่างมันเบลอมืดลง มืดลง มืดลง......

 

 

Scssion 4 (ย้อนเวลา) จุดเริ่มต้นของเกม

 

[Specail POPPY]

 

                ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ผมปล่อยอารมณ์เหนือเหตุผลหรอ… ผมมีลางสังหรณ์ว่าเธอจะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว…  แต่แล้ว

 

“ ฟาง!! ” สิ่งที่ทำให้ผมหลุดจากห้วงความคิดของผมคือ เธอเป็นลม… ผมทำลายเธอรุนแรงขนาดนี้เลยหรอ พอคิดได้ดังนั้นผม

 

รีบวิ่งไปรับร่างของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะนำร่างของเธอมาไว้บนเตียงทันที ผมรีบเช็ดตัวและหาเสื้อผ้ามาใส่ให้เธอ ฟาง..ผมขอโทษ

 

ผมไม่น่าเกมนี้เกิดขึ้นเลยแต่มันจำเป็นจริงๆ

 

.

.

.

6 years ago…

.

.

.

[ End POPPY talk ]

 

14 February 2xxx

 

ณ ต้นไม่ศักดิ์สิทธิ์หลังมหา’ลัย (เขาว่ากันว่า สารภาพรักแล้วะสมหวัง)

 

“ พี่ป็อปคะ คือ... พิมรักพี่มานานแล้วอ่ะค่ะ พีป็อปเป็นแฟนกับพิมได้มั้ยคะ ” หญิงสาวในชุดนักศึกษาปีหนี่ง หน้าตาน่ารักไร้เดียงสาจมูกโด่งเป็นสัน โครงหน้าที่เข้ารูป เป็นที่ต้องการกับหนุ่มมากมาย ไม่มีใครกล้าปฏิเสธเธอแต่…

 

“ พิม.. คือ พี่ไม่ได้ชอบรัก พิมก็รู้ พี่ขอโทษนะพิม ” ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาปีสอง เอ่ยปากขอโทษ และเดินจากไป

 

“ ….. ” เธอพบความผิดหวังอย่างนี้มาหลายรอบแล้วจริงๆ… แต่ก็ทำใจไม่ได้ น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย

 

….

 

………….

 

…………………..

 

 

“ พิม.. ” บุคคลที่สามที่แอบฟังการสนธนาอยู่หลังต้นไม้ได้แสดงตนออกมา

 

“ พิชชี่… ฮึก.. เขาไม่เคยรักพิมเลยหรอ พิมพยายามแล้วจริงๆนะ ฮึก.. ” พิมสะอึกสะอื้นและโผลเข้ากอดร่างสูงตรงหน้า

 

“ ไม่เป็นไรนะพิม อย่างน้อยพิมก็มีพิชอย่าไปสนใจพี่ชายเราเลย ” พอพูดจบหญิงสาวได้ผลักร่างสูงออกจากตนเองและวิ่งไป

จากตรงนั้นให้เร็วที่สุดเพราะอะไรหน่ะหรอ…  คำว่า “ ไม่ได้รัก ” มันก้องกังวานอยู่ในหัวตลอดเวลา แต่ทว่า

 

.

.

ปรี๊ดดดดด!!!!!! โครมม

 

“ พิม!!!! ” ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปหญิงสาวตกใจ คราบเลือดและรอยฟกช้ำตามร่างกายเต็มไปหมด ดูท่าทางเธอไม่น่ารอด  

“  พิมอย่าหลับนะ เดี๋ยวพิชจะโทรเรียกรถพยาล ”

 

“ พิช… ” เธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบาเนื่องจากความเจ็บปวด “ พิมขออะไรได้มั้ย? แค่กๆ ” เธอยังพูดไม่จบประโยคเลือดก้อนโตก็ออกมาจากปากของเธอ

 

“  พิมหยุดพูดเลยนะ พิชขอร้อง…” เขาเป็นห่วงเธอมากๆเพราะเธอกำลังจะไม่มีลมหายใจอีกต่อไปแล้ว เขาทำใจไม่ได้จริงๆ

 

“ พิมขอแค่… พิชทำให้พี่ป็อปรู้จักกับความรัก ความเจ็บปวด ความทรมาน พิชทำได้มั้ย?...” เสียงเธอเบาลงเบาลง…

 

“ ได้พิมได้ พิมอย่าหลับพิชขอแค่นั้น พิชรักพิมนะ รักมานานแล้ว อย่าหลับนะ...”

 

“ ……. ”

“ พิมมมม!!!! ” เธอหมดลมหายใจแล้ว เขาไม่สามารถพูดอะไรกับเธอได้อีกแล้ว... จบสิ้นแล้ว พิมประภา ตั้งประภาพร….

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา