จับใจนายเพลย์บอย

 
 
ตอนนี้ก็บ่ายโมงแล้วดีนะที่วันนี้ผมไม่มีเรียนแต่ยัยนั้นอาจจะมีแต่ผมว่าคงไปไม่ราดหรอกก็เมื่อคืนผมจัดหนักซะ
ขนาดนั้น คงปล่อยให้นอนต่อไปแล้วค่อยไปส่ง
 
 
“นายไปส่งฉันหน่อย” เสียงฟางที่พึงตื่นมา
 
 
“ใครให้เธอกลับ ”
 
 
“นายมีสิทธิอะไรมาบังคับฉัน ” ฟางเริ่มกระคอกใส่อปปี้
 
 
“เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ” ป๊อปปี้พูดพร้อมลากมือไปมาที่ใบหน้าขาวใสของฟาง
 
 
“ทุเรด อย่ามายุงกับฉัน ”
 
 
“อย่าทำเป็นปากดีหน่อยเลย เมื่อคืนยังเรียกชื่อฉันทั้งคืน ” จากที่สัมผัสป๊อปปี้เปลี่ยนเป็นกอดร่างบางแทน
 
 
“ปล่อย ”
 
 
“เพลี้ย  เพลี้ย ” ฟางตบป๊อปปี้ด้วยความโมโหที่กล่าวดูถูกเธอเช่นนี้
 
อารมณ์ของป๊อปปี้ตอนนี้ไมม่ต่างอะไรกับฟางเพราะต่างฝ่ายต่างโกรธกันยิ่งอปปี้เป็นคนไม่ยอมใคร
 
 
“ เธอมีสิทธิอะไรมาตบฉัน ”
 
 
“นายอย่าเขามาใกล้ฉันนะ”
 
 
“ เธอรู้ไว้ซะด้วย ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรในตัวเธอเลย เธอมันก็แค่ผู้หญิงใจง่ายคนหนึ่งที่เป็นของเล่นแก่เหงาฉัน
ฉันไม่เคยคิดจะจริงจังกับใครจำไว้  ”
 
ป๊อปปี้เดินออกจากห้องไปโดยที่อารมณ์เดือด และสีหน้าจริงจังจนฟางกลัว
 
 
_fang_
 
หลังจากที่นายป๊อปปี้ออกจากห้องไปฉันก็ไปเปลี่ยนชุดเดิมของฉันแล้วออกจากคอนโดบ้าๆนี้ นับตั้งแต่วินาทีนี่
เป็นต้นไปฉันจะลืมเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แล้วฉันจะออกห่างจะกลุ่มเคโอติกทุกคนรวมถึงโทโมะด้วย 
เพราะคำพูดของไอ้ป๊อปปี้ตอนเช้าเป็นสิ่งที่ฉันรับไม่ได้และฉันยังแน่ใจด้วยว่าเขาทุกคนต้องนิสัยกันแบบนี้ทุกคน
ถ้าเป็นไปได้ฉันจะทำเป็นไม่รู้จักกับโทโมะมาก่อนด้วย
 
 
 
_k-oic_
 
 
“พวกมึงเป็นอะไรกันหมดว่ะเนี่ย แล้วใครรู้บ้างว่าไอ้โมะมันไปไหน” เสียงเคนตะเปิดประเด็น
 
 
“ไอ้โมะหรอมันไปเที่ยวกับเนย  เห็นบอกไปคบกับเหมือนเดิมแล้ว ” เขื่อนผู้ที่รู้ทุกเรื่องบอก
 
 
“ งั้นที่มันควงน้องฟางเพื่อจะประชด ยัยเนยเนี่ยนะ ” จองเบที่ไม่เขาใจภาษาเพื่อนเลยพูดเองเลย
 
 
“ ป๊อปแล้วมึงละ เป็นอะไรเห็นหน้าไม่ค่อยดีเลย ” เคนตะ
 
 
“ กูเบื่อว่ะ ”
 
 
“ เมื่อคืนมึงไปไหนกับใครอย่าคิดว่าพวกกูไม่รู้นะโว้ย ”
 
 
“อะไรของพวกมึง กูไม่ได้ไปไหนเลย ”
 
 
“ พวกไม่ได้จะว่าอะไร ” จองเบบอก
 
 
“ แต่ตามสบายเลยเพื่อน ไอ้โมะมันไปกับแฟนแล้ว ” เขื่อนแนะนำป๊อปปี้
 
 
“ กูไม่ได้ชอบซะหน่อย ” ปีอปปี้รีบปฎิเสธท่าทางร้อนตัว
 
 
“ให้มันแน่เถอะไอ้ป๊อปปี้ ” ไปกับเถอะเคนตะ
 
 
“ คนอะไรเก๊กอยู่ได้ ” ซ้ำด้วยเขื่อนก่อนที่พวกเขาทั้งสามจะเดินไป
 
 
_fang_
 
 
ฉันก็มาเรียนตามปกติของฉัน ใช่สิเราไม่ได้ไปทำงานที่ร้านไอติมตั้งหลายวันจะโดนไล่ออกไม่เนี่ย วันนี้คาบ
สุดท้ายตอนบ่ายได้ไปทำงานต่อพอดี พอถึงตอนบ่ายฉันก็ไปทำงานตามปกติแต่วันนี้ลูกค้าเยอะฉัน
เลยกลับบ้านดึกกว่าทุกวัน ฉันนั่งรอรถที่ป้ายรถเมย์ แต่มีรถคันหรูวิ่งมาจอดหน้าฉันด้วยความเร็วแต่ถ้าเดาก็คงจะ
เป็นนายโทโมะเพราะเขาเปลี่ยนรถออกจะบ่อย
 
 
“ ขึ้นรถ ”
 
 
ฉันเดาผิดเพราะผู้ชายที่เดินลงมาจากรถคันดังกล่าวกับเป็นนายป๊อปปี้ที่ฉันเกียด
 
 
“ไม่ ฉันกลับเอง ”
 
 
“นี่ มันกี่ทุ่มแล้วมานั่งคนเดียวแบบนี่เธอคงไม่ถึงบ้านแน่ ” ป๊อปปี้พูดเรียบๆ
 
 
“ขึ้นรถ” เขาไม่พูดเฉยๆ กับอุ้มร่างของฉันไปด้วย
 
 
เขาอุ้มฉันขึ้นรถหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ถามอะไรฉันเลย  คนบ้าอะไรเก๊กเป็นที่หนึ่งและยังหยิ่งอีก
 
 
“ เธอมาทำอะไรดึกๆ ทำไหมไม่กลับบ้านยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลยแท้ๆ  ”
 
“ ………………….. ”
 
 
“ ได้ยินไหมที่ถาม อยากมาทำแบบนี้ฉันไม่ชอบ ” ป๊อปปี้เริ่มเดือด
 
 
“ ฉันก็มาทำงานไง ไม่ได้รวยเหมือนนายนี่ จะได้หายใจทิ้งไปวันๆ ” ฟางพูดประชดป๊อปปี้
 

ตอนนี้สั้นมากเดี๋ยวมาอัพเพิ่ม 

ภาพจาก mv เลิกกันนะ