จับใจนายเพลย์บอย

 

 

ตอนนี้ก็บ่ายโมงแล้วดีนะที่วันนี้ผมไม่มีเรียนแต่ยัยนั้นอาจจะมีแต่ผมว่าคงไปไม่ราดหรอกก็เมื่อคืนผมจัดหนักซะ

ขนาดนั้น คงปล่อยให้นอนต่อไปแล้วค่อยไปส่ง

 

 

“นายไปส่งฉันหน่อย” เสียงฟางที่พึงตื่นมา

 

 

“ใครให้เธอกลับ ”

 

 

“นายมีสิทธิอะไรมาบังคับฉัน ” ฟางเริ่มกระคอกใส่อปปี้

 

 

“เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ” ป๊อปปี้พูดพร้อมลากมือไปมาที่ใบหน้าขาวใสของฟาง

 

 

“ทุเรด อย่ามายุงกับฉัน ”

 

 

“อย่าทำเป็นปากดีหน่อยเลย เมื่อคืนยังเรียกชื่อฉันทั้งคืน ” จากที่สัมผัสป๊อปปี้เปลี่ยนเป็นกอดร่างบางแทน

 

 

“ปล่อย ”

 

 

“เพลี้ย  เพลี้ย ” ฟางตบป๊อปปี้ด้วยความโมโหที่กล่าวดูถูกเธอเช่นนี้

 

อารมณ์ของป๊อปปี้ตอนนี้ไมม่ต่างอะไรกับฟางเพราะต่างฝ่ายต่างโกรธกันยิ่งอปปี้เป็นคนไม่ยอมใคร

 

 

“ เธอมีสิทธิอะไรมาตบฉัน ”

 

 

“นายอย่าเขามาใกล้ฉันนะ”

 

 

“ เธอรู้ไว้ซะด้วย ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรในตัวเธอเลย เธอมันก็แค่ผู้หญิงใจง่ายคนหนึ่งที่เป็นของเล่นแก่เหงาฉัน

ฉันไม่เคยคิดจะจริงจังกับใครจำไว้  ”

 

ป๊อปปี้เดินออกจากห้องไปโดยที่อารมณ์เดือด และสีหน้าจริงจังจนฟางกลัว

 

 

_fang_

 

หลังจากที่นายป๊อปปี้ออกจากห้องไปฉันก็ไปเปลี่ยนชุดเดิมของฉันแล้วออกจากคอนโดบ้าๆนี้ นับตั้งแต่วินาทีนี่

เป็นต้นไปฉันจะลืมเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แล้วฉันจะออกห่างจะกลุ่มเคโอติกทุกคนรวมถึงโทโมะด้วย 

เพราะคำพูดของไอ้ป๊อปปี้ตอนเช้าเป็นสิ่งที่ฉันรับไม่ได้และฉันยังแน่ใจด้วยว่าเขาทุกคนต้องนิสัยกันแบบนี้ทุกคน

ถ้าเป็นไปได้ฉันจะทำเป็นไม่รู้จักกับโทโมะมาก่อนด้วย

 

 

 

_k-oic_

 

 

“พวกมึงเป็นอะไรกันหมดว่ะเนี่ย แล้วใครรู้บ้างว่าไอ้โมะมันไปไหน” เสียงเคนตะเปิดประเด็น

 

 

“ไอ้โมะหรอมันไปเที่ยวกับเนย  เห็นบอกไปคบกับเหมือนเดิมแล้ว ” เขื่อนผู้ที่รู้ทุกเรื่องบอก

 

 

“ งั้นที่มันควงน้องฟางเพื่อจะประชด ยัยเนยเนี่ยนะ ” จองเบที่ไม่เขาใจภาษาเพื่อนเลยพูดเองเลย

 

 

“ ป๊อปแล้วมึงละ เป็นอะไรเห็นหน้าไม่ค่อยดีเลย ” เคนตะ

 

 

“ กูเบื่อว่ะ ”

 

 

“ เมื่อคืนมึงไปไหนกับใครอย่าคิดว่าพวกกูไม่รู้นะโว้ย ”

 

 

“อะไรของพวกมึง กูไม่ได้ไปไหนเลย ”

 

 

“ พวกไม่ได้จะว่าอะไร ” จองเบบอก

 

 

“ แต่ตามสบายเลยเพื่อน ไอ้โมะมันไปกับแฟนแล้ว ” เขื่อนแนะนำป๊อปปี้

 

 

“ กูไม่ได้ชอบซะหน่อย ” ปีอปปี้รีบปฎิเสธท่าทางร้อนตัว

 

 

“ให้มันแน่เถอะไอ้ป๊อปปี้ ” ไปกับเถอะเคนตะ

 

 

“ คนอะไรเก๊กอยู่ได้ ” ซ้ำด้วยเขื่อนก่อนที่พวกเขาทั้งสามจะเดินไป

 

 

_fang_

 

 

ฉันก็มาเรียนตามปกติของฉัน ใช่สิเราไม่ได้ไปทำงานที่ร้านไอติมตั้งหลายวันจะโดนไล่ออกไม่เนี่ย วันนี้คาบ

สุดท้ายตอนบ่ายได้ไปทำงานต่อพอดี พอถึงตอนบ่ายฉันก็ไปทำงานตามปกติแต่วันนี้ลูกค้าเยอะฉัน

เลยกลับบ้านดึกกว่าทุกวัน ฉันนั่งรอรถที่ป้ายรถเมย์ แต่มีรถคันหรูวิ่งมาจอดหน้าฉันด้วยความเร็วแต่ถ้าเดาก็คงจะ

เป็นนายโทโมะเพราะเขาเปลี่ยนรถออกจะบ่อย

 

 

“ ขึ้นรถ ”

 

 

ฉันเดาผิดเพราะผู้ชายที่เดินลงมาจากรถคันดังกล่าวกับเป็นนายป๊อปปี้ที่ฉันเกียด

 

 

“ไม่ ฉันกลับเอง ”

 

 

“นี่ มันกี่ทุ่มแล้วมานั่งคนเดียวแบบนี่เธอคงไม่ถึงบ้านแน่ ” ป๊อปปี้พูดเรียบๆ

 

 

“ขึ้นรถ” เขาไม่พูดเฉยๆ กับอุ้มร่างของฉันไปด้วย

 

 

เขาอุ้มฉันขึ้นรถหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ถามอะไรฉันเลย  คนบ้าอะไรเก๊กเป็นที่หนึ่งและยังหยิ่งอีก

 

 

“ เธอมาทำอะไรดึกๆ ทำไหมไม่กลับบ้านยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลยแท้ๆ  ”

 

“ ………………….. ”

 

 

“ ได้ยินไหมที่ถาม อยากมาทำแบบนี้ฉันไม่ชอบ ” ป๊อปปี้เริ่มเดือด

 

 

“ ฉันก็มาทำงานไง ไม่ได้รวยเหมือนนายนี่ จะได้หายใจทิ้งไปวันๆ ” ฟางพูดประชดป๊อปปี้

 

---

ตอนนี้สั้นมากเดี๋ยวมาอัพเพิ่ม 

ภาพจาก mv เลิกกันนะ