suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

ณ  มหาลัย KZ_ZK 7

   วันนี้ฉันมีเรียนเช้าเลยต้องรีบมาหน่อยส่วนยัยเฟย์ก็ยังคงทะเลาะกับแฟนตั้งแต่ออกจากบ้านจนเลิกกันในที่สุด วันนี้ป็อปก็มีเรียนเช้านิทำไมยังไม่มาอีก แต่ฉันไม่ได้บอกป็อปว่าวันนี้ฉันเรียนเช้า ฉันบอกว่าฉันมีเรียนบ่าย

“ป็อปปี้...ยัยเฟย์หลบเร็ว” ฉันดึงยัยเฟย์มาหลบแถวๆพุ่มไม้ที่ใกล้กับโต๊ะประจำของพวกนั้น

“เห้ยไอ้ป็อปวันนี้ไม่มากับฟางหรอว่ะ” เสียงเขื่อนทักป็อปปี้ที่เดินเข้ามา

“ไม่ว่ะบอกว่ามีเรียนบ่ายเออแล้วเฟย์อ่ะ” ป็อปย้อนกลับไป

“เลิกกันแล้วไม่ถึง10นาทีเลยว่ะ5555” เสียงนายเขื่อนดูจะดีใจมากเลยในขณะที่เฟย์กำลังจะร้องไห้

“เฟย์ไม่เป็นไรนะ” วันนี้กลายเป็นฉันที่ต้องปลอบยัยเฟย์แทน

“อือพี่ฟางเฟย์ไม่เป็นไร” ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่แววตาดูจะแค้นเอามากๆเลย

------------------------------------------------------------------------------------------------------

   //โทโมะ//

   ตอนนี้พวกผมนั่งกันอยู่ที่โต๊ะประจำของพวกผมสักพักไอ้ป็อปก็เดินมมานั่งด้วยมันคุยกับไอ้เขื่อนจนลืมผมไปแล้วรึไงแต่ก็ดีช่วงนู้สึกเหงาๆยังไงไม่ตั้งแต่ที่ผมเลิกกับแก้วมา1เดือนผมก็ไม่เจอเธออีกเลยไปถามเฟย์กับฟางยัย2คนนั้นก็บอกว่าไปต่างประเทศความจริงผมไม่น่าเลิกับแก้วเลยแต่ผมมันโง่เอง

“นี่ไอ้เขื่อนมึงเลิกกับเฟย์แล้วหรอว่ะ” ไอ้ป็อปถามอย่างสนใจ

“ใช่แต่ฉันเป็นคนบอกเลิกเองนะโว๊ยเพราะฉะนั้นพวกแกจ่ายมาซะดีๆ5555” ทีเรื่องเงินหละถึงจะคุยกับผม

“ไอ้โมะเป็นไรว่ะซึมๆ” ไอ้ป็อปถาม

“จะเป็นอะไรซะอีกก็ยัยแก้วหนีมันหายไปไง5555” เหอะ!!ซ้ำเติมกันอยู่ได้

“เออถ้าพวกมึงโดนเองแล้วจะรู้สึกอ่ะเอาไป1000ค่าพนัน” ผมบอกแล้ววางเงินให้ไอ้เขื่อน

“ดีๆไอ้ป็อปอ่ะเรื่องยัยฟางไปถึงไหนหละ” ไอ้นี่มันจะสงสัยอะไรนักหนาวะ

“เมื่อวานก็เกือบเลิกกันแล้ว..อ่ะเงิน” ไอ้ป็อปบอก

“ไมว่ะอย่าบอกนะว่ารถไฟชนกัน0.0” ไอ้เขี่ยนบอกแล้วทำหน้าวอนโดน...

“ก็เอออ่ะดิว่ะ” ดูไอ้ป็อปเองก็จะเครียสไม่น้อย

“ยัย3สาวนั้นแม่งโครตอ่อนแออ่ะมึงอ่ะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ปัญญาอ่อน5555” ไอ้เขื่อนพูดมากจริงๆ

ปัง!!!   เสียงกระเป๋ากระแทกลงบนโต๊ะจน

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ!!!” เสียงยัยเฟย์ดังขึ้นพร้อมกระเป๋าที่กระแทกลงบนโต๊ะ

“ฟะ...เฟย์” ไงหละไอ้เขื่อนปากดีนะพูดไม่ออกเลยสิ

“ป็อปนี่มันอะไรกันอย่าบอกนะว่าป็อปพนันกับพวกนี่อ่ะ” ไอ้ป็อปก็อีกคน

“รู้ตัวแล้วหรอ...โง่ชะมัด” ไอ้ป็อปพูดอะไรออกไปว่ะ

“ป็อป...ฟางไม่เข้าใจป็อปทำยังงี้ได้ไงอ่ะ” ยัยฟางเริ่มจะร้องไห้แล้ว

“ก็แล้วไงอ่ะเธอคิดว่าฉันจะรักเธอจริงหรอเหอะไม่มีทางเธออย่าลืมสิว่าฉันเป็นเพลย์บอยนะ” จิตสำนึกมันอยู่ไหน

เพี๊ยะ!!!  เพี๊ยะ!!!

“ฉันเกลียดนาย!!!”

   ไม่ต้องตกใจเสียงตบครั้งแรกเป็นฝีมือของยัยฟางที่ตบไอ้ป็อปส่วนครั้งที่2เป็นของยัยเฟย์ที่ตบไอ้เขื่อนอย่างแรงทั้งคู่และเสียงต่อมาเป็นเสียงของยัยเฟย์ที่ตระคอกใส่หน้าไอ้เขื่อนและ...

“ป็อป...ฟางขอโทษฟางไม่ได้ตั้งใจ” ทำไมยัยฟางต้องขอโทษมันด้วยว่ะ

“ไม่ต้องมยุ่งกับฉัน!!!เหอะ!!!แล้วต่อไปนี้เราเลิกกัน..ไป!!!” ไอ้ป็อปตวาดลั่นจนยัยฟางสะดุ้ง

“ไปกันเหอะพี่ฟางเราไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับพวกนี้อีกแล้ว” ยัยเฟย์บอกแล้วดึงยัยฟางออกไป

“ไม่พี่ยังไม่ไป..ป็อปฟางขอโทษเราดีกันนะ” ยัยฟางคงจะรักไอ้ป็อปมากสินะ

“พี่ฟาง!!!พี่ยังจะแคร์มันทำไม..ไปได้แล้ว” แล้วยัยเฟย์ก็ลากยัยฟางออกไป

“ไงพวกมึง...พอใจมั้ยว่ะ” ผมหันไปถามพวกมัน

“เหอะเจ็บชิบ...ไม่คิดว่าจะมีแรงขนาดนั้นว่ะ” ดูไอ้ป็อปมันตอบ - -*

“เห้ย~~ต่อไปนี้คงเหงาแยเลยว่ะ555ไม่มีคนมากวน” ขำไปเหอะไอ้เขี่ยน

“เออ...แล้วพวกมึงจะรู้สึกเหมือนที่กูเป็น” ผมเตือนพวกมัน

“ไม่มีทางหรอกเว้ยไอ้โมะ” เสียงไอ้เขื่อนแสดงถึงความมั่นใจมาก

“เออ...แล้วกูจะคอยดู” ไอ้ป็อปก็อีกคน

   หลังจากวันนั้นยัยฟางก็ยังตามง้อไอ้ป็อปไปทุกที่และทุกวันจนไอ้ป็อปรำคาญต้องเอาผู้หญิงของมันมาจัดการใช่มันมีแฟนใหม่แล้ว ยัยฟางน่าสงสารมากๆเลยหละครับถ้าเป็นผมนะไม่ง้อมันชิ ไม่ใช่หละ ส่วยยัยเฟย์รายนั้นไม่แม้แต่จะมองหน้าไอ้เขื่อนอีกเลยเหมือนไม่เคยรู้จักกันเลยด้วยซ้ำ แต่ผมคิดถึงแก้วจัง จะเป็นไงบ้างนะ

“ป็อป...ฟางขอโทษแต่ป็อปอย่าโกรธฟางเลยนะ” นั้นไงเสียงยัยฟางมาง้อไอ้ป็อปอีกแล้วซินะ

“นี่เธอพูดไม่รู้เรื่องหรือไงห๊ะ!!ฉันมีคนใหม่แล้ว” ไอ้ป็อปพูดกระแทกใส่ฟาง

 “okป็อป..ฟางเข้าใจหละว่าป็อปคงลำบากใจมากซินะที่ฟางยังตามง้อป็อปอย่างนี้” ยัยฟางเช็ดน้ำตาแล้วพูด

“แต่ก่อนฉันจะไป...ฉันขอกอดนายเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย” ยัยฟ่างพูดแล้วน้ำตาคลอ

“เหอะ!!!ถูกว่าทำบุญแล้วกันเชิญ” ไอ้ป็อปแล้วกางแขนออก ผมเห็นสายตามันเศร้าด้วยหละเสียดายหละซิ

“ป็อป!!!ทำยังงี้ได้ไงอ่ะป็อปมีแบมแล้วนะ” เสียงยัยแบมตระโกนลั่นห้องประจำของพวกผมและพวกแก้ว

“ปล่อยป็อปเดี๋ยวนี้นะยัยฟาง” ยัยแบมตรงเข้าไปกระชากแขนยัยฟาง

“นี่แกทำอะไรพี่ฉัน” ยัยเฟย์มาตั้งแต่เมื่อไร

“แล้วแกเกี่ยวอะไรด้วยไม่ทราบหรืออยากจะโดนอีกคน...เกล..โบว์...จัดการ” สิ้นเสียงยัยแบม ยัยเกลกับยัยโบว์ก็ตรงเข้าไปหายัยเฟย์แล้วก็เกิดสงครามขึ้น

~~ปัจจุบัน~~

//แก้ว//

“เรื่องมันก็เป็นยังงี้หละ” ยัยฟางพูดทำให้ฉันเข้าใจ

“เหอะ!!!ตอนที่มีเรื่องฉันก็กลับมาพอดีซินิ” ฉันถามยัยฟาง

“อืมยัยเฟย์อิ่มยังเหลือเวลาอีก30นาทีแล้วนะ” ตั้ง30นาที

“ไปสิพี่ฟางยัยแก้ว” เฟย์บอกลุกเดินหนีไป

“ฟาง...ยัยเฟย์ยังทำใจไม่ได้หรอ” ฉันหันไปถามยัยฟาง

“ไม่รู้สิ...ชั่งมันเหอะ” ยัยฟางพูดแล้วเดินหนีฉันไปอีกคน

“ยัยพวกนี้นี่นะ” ฉันบ่นแล้วเดินตามไป

   หลังจากที่พวกฉันเรียนๆๆๆๆ แล้วก็เรียนมาทั้งวัน เวลานี้ก็เป็นเวลาปลดปล่อยพวกฉันตกลงกันว่าเราจะไปเที่ยวกัน ฉันอยากไปนั่งเล่นที่ร้านกาแฟใกล้ร้านยัยพิมนั่นแหละ

“แก้วนั่นใช่ยัยเกลป่ะ” ยังไม่ทันได้ไปไหนสายตาของยัยฟางก็เหลือบไปเห็นยัยเกลซะก่อน

“อืมแล้วไงอ่ะ...” ฉันตอบแบบไม่สนใจ

“ก็ไม่แล้วไงอ่ะถ้าตรงนั้นไม่มีโทโมะอยู่ด้วย” ห๊ะ!!!โทโมะหรอ

“ยัยเฟย์แกจะพูดทำไมมันเพิ่งจะคืนดีกันนะ” ยัยฟางหันไปว่ายัยเฟย์

“ไม่เป็นไร...เดี๋ยวฉันมา” แล้วฉันก็ตรงไปหาโทโมะ

“เพื่อนฉันยิ่งใจร้อนอยู่” ฟางบ่นแต่ก็เดินตามไป

“โทโมะนายมาทำอะไรที่นี่” ฉันถามโทโมะด้วยน้ำเสียงสงสัย

“เหอะ!!เขาก็มาหาฉันไง” แต่กลายเป็นยัยเกลที่แส่มาตอบ

“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะแก้วฟังโมะก่อน” โทโมะหันมาปฏิเสธกับฉัน

“เชิญ” ฉันตอบก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น

“คือ...เกลเขาไม่มีเพื่อนอ่ะเลยให้โมะมานั่งเป็นเพื่อน” ดูเหตุผล

“หรอค่ะแล้วพี่เป็นแฟนของใครกันแน่” ฉันถามอย่างประชด

“โมะก็ต้องเป็ฯแฟนของแก้วสิ” เขิน -///-

“ได้ยินแล้วใช่มั้ยจ๊ะเกล” ฉันหันไปถามยัยเกล

“ชิ!!!” ยัยเกลกระแทกเสียงแล้วเดินออกไป

“5555+” เสียงยัยเฟย์ยัยฟางหัวเราะ

“ไปกันเหอะ” ฉันบอกแล้วเดินออกไป

“เดี๋ยวสิแก้วรอโมะด้วย” เสียงโทโมะไล่ตามมา

“หวานกันจริงนะ” ยัยเฟย์เดินมากระซิบฉัน

“หรอ...ไม่รู้สิคงจะเลิกกันเร็วๆนี้แหละ” ฉันพูดประชดเสียงดัง

...ruktomokaew...

----------------------------------------------------------------------------------------------------ถ้าเม้นขึ้นไม่ถึง260เม้นก็จะไม่อัพแล้วนะ --* น้อยใจมากๆเลยนะคะ