รอยรัก รอยบาป

                ตกค่ำ ณ เรือนใหญ่ห้องนอนคุณหลวงและคุณพิม
ป๊อป – โอะ โอ๊ยย!! วันนี้ข้าเมื่อเนื้อเมื่อยตัวไปหมดเลยมดเอ้ย
มด – เดี๋ยวมดนวดให้นะเจ้าค่ะ
ป๊อป – อื้ม!! โอ้ยย!! ตัวนั้นและกดแรงๆเลย
มด – เจ้าค่ะ ^^
คุณพิมที่กำลังเดินเข้ามาในห้องก็เห็นเข้าจึงเดินหนีและยังไม่เข้าห้องหน้าระเบียงบ้าน ก็เจอเข้ากับฟางที่กำลังมาเก็บของที่มีแม่ของเธอสั่ง
พิม – ค่ำมืดแล้วมาทำอะไรอยู่ตรงนี้
ฟาง – แม่ให้บ่าวมาเก็บของนะเจ้าค่ะ คุณพิมยังไม่นอนเหรอเจ้าค่ะ
พิม – ฉันนอนไม่หลับนะ ก็เลยออกมาเดินเล่น
ฟาง – แล้วคุณพิมจะเข้านอนรึยังเจ้าค่ะ
พิม – ข้าว่าจะนั่งเล่นตรงนี้สักหน่อย
ฟาง – งั้นบ่าวนั่งเป็นเพื่อนนะเจ้าค่ะ ^_^
พิม – ก็ตามใจ (ทั้งสองก็นั่งร้อยมะลัยอยู่เสียงของคุณหลวงและมดก็ดังออกมาจนคุณพิมได้ยินทำหน้าเศร้าทำให้ฟางสงสาร)
                เช้าวันรุ่นขึ้นเรือนใหญ่ คุณพิมนั่งคุยกับยายแมวซึ่งเป็นทาสคนสนิทอยู่เรื่องที่เมื่อคืนนั่งอยู่ตรงนี้ทั่งคืนและมันยีงคุ้มที่ทำให้ทาสทุกคนนั้นสงสารเธอ
                ณ เรือนทาส ก็เป็นอย่างที่คุณพิมคาดไว้เรือนทาสก็รวมกันต่อว่ามด และสงสารคุณพิมกันยกใหญ่
                คุณหลวงและมดกำลังเดินเล่นอยู่แถวๆท่าน้ำ
มด – มดมีความสุขจังเลยเจ้าค่ะ ^_^
ป๊อป – นี่เป็นเพราะคุณพิมท่านมีเมตตาปราณีต่อเอ็งนะมด เพราะฉะนั้นเอ็งจะต้องดีกับคุณพิมให้มากๆนะ
มด – มดรู้เจ้าค่ะ มดไม่เคยทำตัวเสมอท่านหรอก นำซ้ำยังนับถือน้ำใจท่านด้วยซ้ำที่เมตตาปราณีแบ่งบันผัวให้มด
ป๊อป – ข้าได้ยินเอ็งพูดอย่างนี้ ข้าก็สบายใจ
มด – แต่ว่ามดจะยอมให้คุณหลวงมีคุณพิมได้คนเดียวนะเจ้าค่ะ ถ้าเป็นคนอื่นมดไม่ยอม ต่อให้คุณหลวงเอาไม้มาเฆี่ยนให้มดตาย มดก็ไม่กลัวเจ้าค่ะ มดจะใช้เล็บของมดฉีกหน้าพวกที่ชอบยุ่งกับคุณหลวงให้ดู
ป๊อป – โอ้ว โห ข้าฟังเอ็งพูดมาเนี่ยทำให้ข้ารู้สึกว่าข้ามีเสน่ห์ต่อสาวๆเหลือเกินมด ^^
มด – ก็มันจริงนิเจ้าค่ะ คุณหลวงมีเสน่ห์ถ้าไม่อย่างนั้นอีมดคนเนี่ยคงไม่รักคุณหลวงจนหัวปักหัวปำหรอกเจ้าค่ะ ^_^ (จากนั้นทั้งสองก็จูบกันและก็.... (หึ้ย!!~ ริมน้ำเลยอ๊ะไรเตอร์รับไม่ได้//ไรเตอร์) และนั้นยายแมวทาสคนสนิทของคุณพิมก็บังเอิญมาเห็นเข้าและรีบนำเรื่องที่เห็นไปรายงานคุณหญิงพิมท่านทีทำให้คุณหญิงพิมโกรธเป็นอย่างมาก และก็คิดแผนที่จะทำเสน่ห์ให้กลายเป็นเสนียด และให้ยายแมวนำจดหมายกลับไปบางกอกน้อยบานเกิดของเธอเพื่อให้เจ้าพระยาน้อย (พ่อของคุณหญิงพิม) และก็ให้ซองน้ำตาลใส่... (ใส่อะไรหว่า) และให้ยายแมวนำกลับไปทันที)
                เรือนใหญ่บ้านคุณหลวงภาณุ
ป๊อป – คุณพิมพี่ว่าจะเข้าพระนครซะหน่อยอ๊ะจ๊ะ
พิม – มีอะไรเหรอค่ะคุณพี่
ป๊อป – มีพิธีเปิดงานรถไฟหลวงพระนครฉะเชิงเทราอ๊ะจ๊ะ
พิม – แล้วคุณพี่จะกลับเมื่อไหร่เหรอค่ะ
ป๊อป – สัก 2-3 วัน ดีหลวงท่านมีการประกวดพันธุ์ข้าวด้วย
พิม – ค่ะ
แมว – คุณพิม!! คุณพิมเจ้าข๋า คุณพิมม!!
ป๊อป – อะไรยายแมว!!
แมว – อุ้ย!!
ป๊อป – เสียงอะไรเอะอ๊ะโวยวายมาแต่ไกลเลย
พิม – อ๊ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณพี่ พอดีช่วงเนี่ยน้องเลือดลมไม่ค่อยจะดีนะค่ะก็เลยให้ยายแมวไปหาสมุนไพรมาให้ดื่ม ยายแมวรีบไปต้มสมุนไพรมาให้ข้าดื่มเร็ว
แมว – เจ้าค่ะ (ยายแมวก็รีบไปทันที)
ป๊อป – เอะ คุณพิมรึว่าคุณพิมจะท้อง
พิม – ไม่หรอกค่ะเดือนนี้ยังมาอยู่เลย ^^ (ท้องก็ดีสิ - -*)
ป๊อป – ไม่เป็นไร ถึงเวลาก็คงมาเองอ๊ะเนอะ
พิม – ค่ะ คุณพี่รีบไปเถอะนะค่ะเสร็จธุระแล้วรีบกลับมานะค่ะ
ป๊อป – อืม เอ่อคุณพิมพี่ฝากดูนังมดมันหน่อยสิถ้ามันทำอะไรไม่ดีก็ตักเตือนมันด้วยนะ
พิม – ค่ะ
                คุณหลวงก็เริ่มออกเดินทางโดยมีเควินทาสคนสนิทตามไปด้วย
                ภพค่ำคุณพิมก็เริ่มแผนร้ายโดนการให้ยายแมวนำซองสีน้ำตาลที่ได้จากเจ้าคุณพ่อของเธอไปใส่ไว้ในห้องของมดโดยที่เธอนั้นจะล่อมดเอาไว้ให้พูดนู้นพูดนี่ยั่วโมโหให้มดโกรธ แถมยังพูดให้มดรู้สึกโมโหอีกเรื่องฟางกับแบมว่าคุณหลวงมีท่าทีสนใจทั้งสองคนแถมให้ผ้าสไบกับฟางและแบมไป (เป็นไปตามแผน555+//พิม)
พิม – พวกนังผู้หญิงที่หน้าด้านเป็นเมียน้อยอ๊ะ มันต้องเจอเมียหลวงอย่างข้า หึหึ
                เช้าวันรุ่งขึ้น ณเรือนทาส ทุกคนก็จัดสำหรับกับข้าวให้คุณพิม ทุกคนกำลังชมคุณพิมที่ให้ผ้าสไบกับพวกเขามา สักพักมดก็เดินเข้ามายายแมวทาสก็พูดกระทบมดทันทีทำให้มดโกรธมาก
มด – ว่าใครยายแมว
แมว – ป่าว ไม่ได้ว่าใคร แต่ถ้าเอ็งอยากรับก็รับไปสิอีมด
มด – ถ้าทางยังไม่อยากแกตาย
แมว – อ๊ะ อะ อ๊ะ (มดหันมาเห็นฟางกับแบมถือผ้าสไบจึงได้นึกถึงคำพูดของคุณพิม)
มด – ผ้าอะไรอ๊ะ
ฟาง – ก็แค่ผ้าแขกธรรมดานะจ๊ะ
มด – เอามาดูสิ
แบม - เออะ มันก็เป็นแค่ผ้าธรรมดาอ๊ะจ๊ะพี่มด พี่มดอยากได้ไปทำไมอ๊ะจ๊ะ
มด – ก็ถ้ามันเป็นผ้าธรรมดาอ๊ะ ทำไมถึงพวกเอ็งได้หวงหนัก เอามานิ
ฟาง – พะ พี่มดมันไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ปะไปเร็วแบม (ฟางกับแบมถือผ้าวิ่งหนีมดออกจากเรือนทันที)
มด – เอามานี่อีฟาง อีแบม (มดวิ่งตามฟางและแบมไปได้ทัน แมวเมื่อได้โอกาสก็ไปรายงานคุณพิมทันที ทำให้คุณหญิงพิมรีบไปดูทันที)
ฟาง – พี่มด
มด – หึ้ยเอามานี่
ฟาง – พี่จะเอาไปทำไมอ๊ะ
มด – เรื่องของข้า - -* ข้าบอกให้เอามานี่ไงเล่า
แบม – พี่มดอย่า โอ้ยย!!
มด – พวกเอ็ง 2 ตัวอยากจะลองดีกับข้าใช่ไหมห๊ะ - -*
แบม – พี่! มันก็เป็นแค่ผ้าธรรมดาอ๊ะ พี่จะอยากได้ไปทำไมอะจ๊ะ
มด – ก็แค่ผ้าธรรมดาทำไมเอ็ง 2 คนถึงได้หวงหนัก คุณหลวงให้เอ็ง 2 คนมาใช่ไหม
ฟาง – เออะ ไม่ใช่นะจ๊ะพี่ คุณหลวงไม่ได้ให้นะจ๊ะ (มดก็ไม่ฟังแย่งผ้ามาจากฟางกับแบมและปล่อยลงพื้นเหยียบผ้าทันที ฟางกับแบมถึงได้พักมดไม่ให้ทำร้ายผ้า)
มด – เอ็งสองคนนี้มันชักกำเริบใหญ่แล้วนะ (ตบหน้าแบม)
แบม – โอะ โอ้ย!!
ฟาง – แบมม!! (รับแบมไว้)
แบม – พี่มดตบฉันทำไมอ๊ะจ๊ะ
มด – ยังมีหน้าจะมาถามอีกเหรอห๊ะ - -* นังหน้าด้าน เพี้ยะ!
แบม – โอ้ย! (ฟางรับไว้อีก)
มด – รู้ทั้งรู้ว่านั้นเป็นผัวข้าเอ็งสองคนยังคิดจะแย่งไปอีกเหรอห๊ะ!!
แบม – ฉันไม่ได้แย่งนะพี่
มด – ไม่ได้แย่งเหรอ (กระชากแขมแบมมาตบอีก) พวกเอ็งให้ท่าท่านมันความยังไงห๊ะอีแบม!! เพียะ (ฟางรับไว้เกือบไม่ทัน)
ฟาง – นี่!พี่ - -* พวกฉันไม่ได้ให้ท่าท่านนะ - -* เลิกได้แล้ว (พลักมด)
มด – อีฟาง!! เอ็งก็อีกคนนึงอ๊ะ มานี้อยากโดนหนักใช่ไหมห๊ะ (กระชากแขนฟางมา) เพี้ยะ!
ฟาง – คิดว่าฉันจะยืนให้พี่ตบอย่างเดียวเหรอ พวกฉันก็มีมือมีตรีนเหมือนกัน (แรง!!)
มด – เอ่อ มาสิวะ (มดตบฟาง แต่ฟางหลบทันจึงถีบมดล้มไปทันทีและลุกเข้ามาจะตบ)
แบม – ฟาง ฟางอย่าเถะฟาง (โดนมดถีบไปทั้งคู่เลยเวรกรรม)
มด – อยากยุ่งหนักใช่ไหมมานี่ เพี้ยะ!! (ตบหน้าแบมเต็มแรง)
                ฟางกับมดยังคงสู้กันอยู่แบมเป็นฝ่ายห้าม คุณหญิงพิมที่รอโอกาสนี่อยู่จึงเดินเข้ามาห้ามทำให้โดนตบ (แผนอีกอ๊ะแหล่ะ)
แมว – คุณพิม
ฟาง – คุณพิม คุณพิมเจ้าข๋า บะ บ่าวผิดไปแล้วเอาบ่าวไปลงหวายลงแซ้เถอะเจ้าค่ะ
มี – ลงหวายลงแซ้อิฉันแทนเถอะเจ้าค่ะ อย่าทำอะไรนังฟางมันเลย อิฉันเป็นต้นเหตุทุกอย่างเจ้าค่ะ
ฟาง – คุณพิมเจ้าข๋าเอาบ่าวไปลงหวายลงแซ้เถอะเจ้าค่ะ บ่าวผิดเอง บ่าวเป็นต้นเหตุให้คุณพิมต้องเจ็บตัวเจ้าค่ะ
แมว – อย่ายอมนะเจ้าค่ะ อย่ายอม อย่ายอม (กระซิบคุณพิม)
พิม – ไม่เป็นไร ข้ายอมเจ็บถ้าเกิดทำให้พวกเอ็งเลิกทะเลาะกันได้
ฟาง แบม มด – เฮ้อ คุณพิม ขอบคุณเจ้าค่ะ (กราบเลยแม่เจ้า!!~)
                เรือนใหญ่
แมว – คุณพิมเจ็บไหมเจ้าค่ะ
พิม – เจ็บสิวะ ข้าไม่น่าพลาดเลย
แมว – หมายความว่ายังไงเจ้าค่ะ ???
พิม – ฮืม เอ็งลองคิดดูสิ ถ้าข้าเลือดตกยางออกจะเป็นอย่างไร รู้นี้นะข้ารอให้พวกมันตบกันหนักๆก่อนแล้วค่อยเดินเข้าไป
แมว – หมายความว่า คุณข๋าของแมวตั้งใจ
พิม – เออ!! สิว๊ะ!! ใครจะยอมเดินเข้าไปให้พวกมันตบป่าวๆแต่จะพูดไปมันก็คุ้มนะเพราะว่าป่านเนี่ยนังมดมันต้องโดนพวกทาสรุมด่าแน่ๆ หึมันจะกลายเป็นหมาหัวเน่าไม่มีใครเอาสักคน
                เรือนทาส เป็นอย่างที่คุณพิมคิดไว้ทาสทุกคนรุมด่ารุมว่ามดกันอย่างต่อเนื่องและทาสทุกคนก็จะไม่ยุ่งกับมดและจะคอยปกป้องคุณพิม หลังจากคุณหลวงกลับมาพร้อมเควินยังมีฝากพันธุ์ดีมาให้ทาสในเรือนปลูก แต่ยังสังเกตเห็นหน้าคุณหญิงพิมว่าไปโดนอะไรมาทำไมถึงได้แดงขนาดนั้นทำให้คุณหลวงโกรธมากสั่งให้สมไปตาม 3 คนที่ทำร้ายคุณพิมมา
ป๊อป – ไอ้สม! เอ็งไปตามนัง 3 คนนั้นมาพบข้า!! - -*
สม – ขอรับ (สมรับไปทันที) (เข้าทางคุณพิมเต็มเปาเลย)
                เมื่อสมไปตามทั้ง 3 มาแล้ว คุณหลวงก็ต่อว่าทั้ง 3 แต่คุณพิมก็ห้ามไว้และสั่งห้ามไม่ให้ทำอะไรคุณพิมถ้าขืนทำอย่าห้ามว่าไม่เตือน
ป๊อป – นังฟาง! ข้าจำได้ว่าแม่เอ็งบอกว่ารสมือดี ข้าไปพระนครมาคราวนี้ได้เส้นมีมาจากสำเพ็งเอ็งไปทำหมี่กรอบมาให้ข้ากินหน่อย
ฟาง – เจ้าค่ะ (ฟางรีบไปทำทันทีโดยพาแบมไปด้วย)
                หลังเรือน
พิม – นี่มันอะไรกันเนี่ยฟาร์มวัวยังไม่ทันหายฟาร์มความก็เข้ามาแทรกอีกและ ข้ายังกำจัดนังมดไม่ได้ คุณหลวงก็ทำท่าจะมีใจห้นังฟางอีกและ
แมว – คุณข๋า ถ้าทางนังฟางเนี่ยมันหัวอ่อนนะเจ้าค่ะคุณข๋าของแมวคงจ็กำหลาบมันไม่ยากหรอกเจ้าค่ะ
พิม – ยากหรือไม่ยากข้าก็ไม่ยากให้คุณหลวงมีใครทั้งนั้น - -* นี่ยายแมวเอ็งไปดูเลยนะว่าเป็นอะไรหม่ชอบมาพากลก็ตักไฟซะตั้งแต่ต้นลม
แมว – เจ้าค่ะ!! (เมื่อได้รับคำสั่งจากคุณหญิงพิมยายแมวก็ไปทำตามคำสั่งทันทีไม่รอช้า)