The revenge แค้นร้ายกลายรัก

8.6

เขียนโดย OUM_PF

วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 12.57 น.

  33 ตอน
  692 วิจารณ์
  131.85K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2556 17.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

32)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

The revenge แค้นร้ายกลายรัก ตอนที่ 31 ฉันรักเธอนะ

 

 

“ฟางทานข้าวหน่อยนะคนดี”ป๊อปปี้ยื่นช้อนข้าวต้มจ่อปากอิ่มของคนตัวเล็กที่นั่งเหม่อลอย ตั้งแต่เมื่อเดือนที่แล้ว

 

 

 

เธอแอบได้ยินเขาคุยกับแพทย์ประจำตัวเธอเรื่องลูก เพราะเขาสินะที่ทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายถึงขนาดนี้ ฟางกลับ

 

 

 

ซึมเศร้ายิ่งกว่าเก่าเมื่อรับรู้ว่าเธอเสียลูกไป สายตาที่เคยมองเขาก็เปลี่ยนไปมันปนไปทั้งความรู้สึกเศร้า โกรธ น้อย

 

 

ใจ

 

 

“อิ่มแล้ว...”เธอเบี่ยงหน้าหลบก่อนจะนอนลง

 

 

 

             เขาได้แต่อิจฉาครอบครัวของน้องชายที่เพิ่งจะแต่งงานไปเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว แก้วที่โกหกโทโมะว่า

 

 

 

ท้องได้สองเดือนกลับท้องจริงๆอายุครรภ์ก็ได้สองเดือนจริง ทำเอาน้องชายตัวดีเฮลั่นบ้าน และคนที่ดีใจไปไม่น้อย

 

 

 

กว่ากันคือคุณแม่ที่ยอมรับเรื่องราวตลอดหนึ่งเดือนที่เกิดขึ้น ทั้งท่านยังคอยแวะเวียนมาเยี่ยมฟางอยู่บ่อยๆพอให้

 

 

คนตัวเล็กของเขาได้คลายเหงาลงบ้าง

 

 

 

“วันนี้ฟางอยากทำอะไรครับ อยากออกไปเดินเล่นหรือว่าจะให้พี่อ่านหนังสือให้ฟัง”เขาพูดขณะนั่งข้างคนตัวเล็กที่

 

 

นอนหันหลังให้

 

 

“อยากได้ลูกคืน...ได้มั้ย”น้ำเสียงแผ่วเบาราวกับสายลม แต่เขากลับได้ยินชัดเจน เธอมักพูดอย่างนี้ตลอดเดือน

 

 

กว่าที่อยู่ที่นี่

 

 

 

“พี่ขอโทษคนดี”มือหนาเอื้อมไปกุมมือบางแนบใบหน้า

 

 

“คุณฆ่าลูกฟาง ฮือๆ ฮึก ฮือ คนใจร้าย”เสียงสะบัดมือออกจาการกอบกุมของเขา เจ้าตัวลุกขึ้นมายกมือขึ้นตีรัวๆที่

 

 

อกแกร่งของเขา เขารวบมือเล็กไว้ก่อนจะกดศีรษะสวยลงกับอก

 

 

 

“พี่ขอโทษ อย่าร้องเลยนะครับ ร้องไห้เยอะๆเดี๋ยวไม่สวยนะ”เขาเชยคางมนขึ้นก่อนจะจูบซับน้ำตาให้คนตัวเล็ก

 

 

ก่อนที่จะกดลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีระเรื่อของเธอ หากแต่เธอเบี่ยงหน้าหลบ มือเล็กพนมขึ้นไหว้เขางกๆ น้ำตาที่

 

 

แห้งเหือดกลับไหลรินลงมาอีกรอบอย่างห้ามไม่อยู่ เหตุการณ์ครั้งวันวานกลับตีเข้ามาฉายย้อนกลับ เขาข่มเหงเธอ

 

 

ต่างๆนาๆ ทำเหมือนเธอไม่ใช่คน

 

 

“อย่าทำอะไรฟางเลย กลัวแล้ว กลัวแล้ว”ร่างเล็กกระถดกายหนี ดีที่เขาคว้าร่างของเธอไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะ

 

 

ตกลงไป

 

 

 

 

“อย่ากลัวพี่เลยนะคนดี พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำอะไรเราอีกแล้ว”เขาโอบร่างเล็กเข้ามากอดแน่น หากแต่เธอยังดิ้นรน

 

 

 

ออกจากอ้อมกอดของเขาอย่างที่เคยทำทุกวัน

 

 

“คุณมันไม่ใช่คน คุณฆ่าลูก ทำไมไม่ฆ่าฉันให้ตายๆไปพร้อมกับลูกเลยล่ะ”ร่างมือผลักไสเขาออกจากตัวพร้อมกับ

 

 

คำพูดกรีดหัวใจที่เธอเอ่ยขึ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

 

 

 

“อย่าพูดแบบนี้อีกได้มั้ย ฟางก็รู้ว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจ”

 

 

 

“ฉันรู้ว่าคุณต้องการให้ฉันตาย ต้องการจะฆ่าลูก แต่น่าเสียดายที่ฉันมันตายยาก ต่อไปคุณจะให้ฉันตายด้วยวิธีไหน

 

 

ล่ะ...อือ”เมื่อทนไม่ไหวอีกต่อไปกับคำพูดแสนร้ายกาจของคนตัวเล็ก ริมฝีปากหยักลึกเคลื่อนเข้าปิดริมฝีปากอิ่ม

 

 

ทันที มือเล็กๆทุบอกแกร่งจนเขาเจ็บไปหมด หากแต่ยังคงจูบเธอต่อไป เมื่อมือเล็กลดแรงและเลิกตีไปในที่สุด

 

 

เขาถอนจูบออกมา ก่อนจะพูดกับคนตัวเล็กที่ใบหน้ายังคงเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา

 

 

 

“พี่รักฟางนะ ต่อให้ฟางจะฆ่าพี่ให้ตายตามลูกไป...พี่ก็ยอม”เธอโผเข้ากอดชายหนุ่ม ก่อนจะซุกใบหน้าเข้ากับอก

 

 

แกร่ง

 

 

“ถ้าคุณตายแล้วฟางจะอยู่กับใคร”เท่านั้นก็เพียงพอสำหรับคนที่ทรมานใจมานานชั่วกัปชั่วกัลป์ แขนแกร่งกระชับ

 

คนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอดในแน่นยิ่งขึ้น

 

 

 

“ต่อไปนี้พี่สัญญาว่าจะดูแลฟาง...กับลูก ด้วยชีวิต”

 

 

 

“ใครบอกว่าจะมีลูกกับคุณกัน”เสียงหวานเอ่ยอย่างแง่งอน

 

 

 

 

“ก็ฟางไง”ว่าแล้วเขาก็กดจมูกโด่งลงบนแก้มนวลอย่างอดใจไม่อยู่

 

 

“พาฟางกลับไปหาคุณพ่อคุณแม่ด้วยได้มั้ย”ดวงตากลมโตคู่นั้นจ้องมองเขาอย่างมีความหวัง

 

 

 

“ต้องมีข้อแม้”คิ้วเรียวขมวดมุ่น

 

 

“ต้องแต่งงานกับพี่ก่อนนะ”

 

 

 

“คุณอยากแต่งงานกับผู้หญิงอย่างฟางจริงๆหรือคะ”คนตัวเล็กถามอย่างไม่แน่ใจ

 

 

 

“ครับ อยากแต่งกับผู้หญิงใจน้อยคนนี้แหละ”คนตัวเล็กร้องไห้สะอึกสะอื้นกับอกเขาอีกครั้ง เขาลูบผมนุ่มสลวยนั้น

 

 

เบาๆ ก่อนจะกระซิบข้างใบหูบอบบาง

 

 

 

“นี้พี่ได้เมีย หรือว่าได้ลูกกันแน่เนี่ย”เธอเงยหน้าขึ้นทั้งน้ำตา ก่อนจะกดจูบลงบนปากของเขาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะ

 

 

ถอนออก ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำอย่างน่าเอ็นดู

 

 

 

“น่ารักมาก”เขากดจูบลงบนหน้าผากมนเบาๆ นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าความรัก ต้องขอบคุณเธอคนนี้ คนที่อยู่ในอ้อม

 

 

กอดของเขา เธอสอนให้เขาได้รู้จักการปล่อยวาง ทำให้เขาได้รู้จักโลกในมุมมองที่เปลี่ยนไป... ทุกคนในโลกใบนี้

 

 

 

ไม่ได้เห็นแก่ตัวเสมอไป...อย่างเธอที่ยอมสละแม้แต่ชีวิตของตัวเองเพื่อชดใช้ความผิดของบุพการี

 

 

 

เธอทำให้ความแค้นของเขากลายเป็นความรัก...

 

 

 

 

 

 

 

.........................................        จบ             .........................................................

แล้วพบกันใหม่ สัญญารักลวง

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา