The revenge แค้นร้ายกลายรัก

The revenge แค้นร้ายกลายรัก ตอนที่16 คืนเขาไป... “

 

 

ฟาง หนูไปไหนมาลูก”เสียงของมารดาที่เพิ่งลงจากบันไดเอ่ยถามลูกสาวที่เพิ่งกลับเข้าบ้าน

 

 

“คือ เอ่อ ฟาง ฟางไปค้างบ้านเฟย์มาน่ะค่ะ พอดีเมื่อคืนเจอกันที่ร้านอาหารก็เลยยาว”เธอโกหกคำโตเพื่อให้

 

มารดาสบายใจ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อสุ่มเสียงอันน่าเกรงขามของบิดาดังขึ้น

 

 

“หึ ไปค้างบ้านเพื่อน แต่รอยแดงเต็มตัวอย่างนี้น่ะนะ เพื่อนแกมันคงเล่นจ้ำจี้กับแกสินะ”เธอหันไปมองบิดาที่ยืนอยู่

 

ทางด้านหลัง หัวใจหล่นร่วงลงไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที

 

 

“ฟางเปล่านะคะ ฟางไปค้างบ้านเฟย์มาจริงๆ”เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนจะตอบอย่างฉะฉาน

 

 

“ดูสภาพแกซิ ฉันมองเผินๆยังนึกว่าถูกรุมโทรมมาเสียอีก”บิดาเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเหยียดหยาม ทำนบที่กั้น

 

น้ำตาไว้ไม่ให้ไหลกลับพังครืน

 

 

“ฮึก ฟางเปล่านะคะ”มารดาเดินมากันระหว่างเธอและบิดาไว้ เมื่อท่านกำลังโมโหจัด

 

 

“แกยังจะเปล่าอีกหรอ!!! ทำไมแกถึงได้โง่อย่างนี้ เห็นไหมว่ามันฟันแล้วก็ทิ้ง”มารดากอดเธออย่างปลอบโยน

 

ก่อนจะเอ่ยกับบิดา

 

 

“พอเถอะค่ะคุณ ลูกบอกว่าไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำสิคะ”

 

 

“คุณก็ดีแต่โอ๋ลูก เห็นไหมว่ามันใจแตกไปแล้ว”เธอมองบิดาอย่างเจ็บช้ำ ไม่มีสักครั้งที่ท่านจะแสดงท่าทีกับเธอ

 

แบบนี้ แต่เพราะอะไรเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน

 

 

“ฟางไม่ได้ใจแตก ฟางรักพี่ป๊อป เขาก็รักฟาง เขาไม่ได้ทิ้งฟางไปไหนหรอก”เธอเอ่ยทั้งน้ำตา ก่อนจะวิ่งขึ้นห้อง

 

นอนอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ ประตูไม้บานใหญ่ถูกปิดลง ร่างเล็กทรุดฮวบลงบนหลังบานประตูอย่างอ่อนล้า

 

ทำไมชีวิตเธอถึงได้น่าสมเพชอย่างนี้นะ หลังจากที่ไม่เคยเปิดใจให้ใคร เมื่อเปิดกลับได้แผลมารักษาเสียใหญ่โต

 

 

เขาเป็นผู้ชายที่มาเปลี่ยนโลกทั้งใบของเธอในเวลาหนึ่ง แต่ไม่นานเขากลับทำให้โลกของเธอดูมืดมนกว่าครั้งก่อน

 

เป็นร้อยเท่าพันเท่า...ใจร้าย เสียงแมสเสจดังขึ้นเรียกหญิงสาวให้ลุกขึ้นจากความหดหู่และหยาดน้ำตา มือบางกด

 

ดูข้อความที่ส่งเข้ามาน้ำตาที่ไหลรินลงมาเยอะอยู่แล้ว ยิ่งไหลทะลักลงมาอีก เมื่อคลิปวีดิโอที่ส่งเข้ามามันไม่ต่าง

 

จากการตอกย้ำเธอเลยสักนิด ไม่นานเสียงสายเรียกเข้าดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นชื่อของแฟนหนุ่มเธอไม่รอช้าที่จะกด

 

รับทันที

 

 

“พี่ป๊อป ฮึก พี่ทำอะไรของพี่”เธอเอ่ยถามอย่างเคืองใจ

 

 

“เธอก็น่าจะรู้ เป็นไงคลิปของเราเร้าใจน่าดูใช่มั้ยล่ะ พ่อเธอคงหัวใจวายตายไปแล้วมั้งน่ะ หึ”เธอปาดน้ำตาทิ้งก่อน

 

จะถามเสียงลอดไรฟันอย่างแค้นเคือง เขาชักจะร้ายกาจเกินไปแล้ว ดูเหมือนความรักของเธอจะไม่มีผลต่อเขาเลย

 

สักนิด สิ่งที่เขาทำมันก็ฟ้องอยู่แล้ว

 

 

“คุณต้องการอะไร”ปลายสายหัวเราะร่าอย่างมีความสุข ก่อนจะยอมตอบออกมาในที่สุด

 

 

“ฉันยังบอกเธอไม่ได้หรอกเด็กน้อย...เดี๋ยวเราคงได้รู้กัน”

 

 

“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวสิ!”เธอตะโกนใส่โทรศัพท์มือถืออย่างบ้าคลั่ง เมื่อปลายสายตัดไปแล้ว โทรศัพท์เครื่องสวยถูกปาติด

 

กำแพงทันที เมื่อมันทำงานไม่ได้ดั่งใจเจ้านายของมัน เธอซบใบหน้าลงกับหัวเข่า ก่อนจะปล่อยน้ำตาแห่งความ

 

อดสูออกมา หากเธอไม่หลงระเริงไปกับความรักจอมปลอมที่เขามอบให้ วันนี้เธอก็คงไม่มีสภาพแบบนี้ เขาไม่ใช่

 

คนที่เธอรักเลยสักนิด ไม่เหลืออีกแล้ว พี่ป๊อปคนเดิม คงมีแต่ นายภาณุ ที่แสนร้ายกาจ ใจร้าย และเลือดเย็น ถึง

 

ตอนนี้เธอยังไม่รู้เลยว่าเขาจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน ในเมื่อเธอและเขาไม่ได้มีอะไรพัวพันกันเสียหน่อย....

 

......................................................................................

 

 

กระดาษนับร้อยแผ่นปลิวว่อนภายในห้องทำงานของอนุพงศ์ มือที่เริ่มหย่อนคล้อยไปตามอายุขัยกำเข้าหากันจน

 

เส้นเลือดปูดโปน เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมีวันนี้ เมื่อหลักฐานที่แสดงว่าเขาโกง เจ.เค กรุ๊ปโผล่ขึ้นมาอีกรอบ

 

หลังจากรอบแรกที่เขาจัดการเอาเงินปิดปากทนายความของประวิทย์ จิระคุณ หรืออดีตประทานบริษัท เจ.เค กรุ๊ป

 

ได้สำเร็จ จนฝ่ายนั้นแพ้คดี จนกลายเป็นบุคคลล้มละลาย แต่ที่น่าตกใจและทำให้เขารู้สึกผิดคือ ประวิทย์ตัดสินใจ

 

ปลิดชีวิตตัวเอง แต่ครั้งนี้สิน่าแปลก...มันโผล่ขึ้นมาได้อย่างไรกัน แล้วไอ้คนที่ส่งเอกสารพวกนี้มาให้เขามันต้อง

 

การอะไรกันแน่ หากแต่เสียงของข้อความที่ถูกส่งเข้าโทรศัพท์มือถือเบนความสนใจของเขา เขาเอื้อมมือโทรศัพท์

 

ขึ้นแล้วเปิดดูข้อความที่ได้รับ เมื่อข้อความถูกเปิด โทรศัพท์เครื่องหรูกลับหล่นลงไปนอนแอ้งแม้งบนพื้นทันที เมื่อ

 

คลิปบัดสีของลูกสาวและชายคนรักถูกฉาย นั่นยิ่งทำให้เขาคิดหนัก หากจะหาทางเข้าข้างลูกสาวตัวน้อยก็คงได้แต่

 

บอกว่าเป็นคลิปที่ตัดต่อขึ้น หากแต่เมื่อคืนลูกของเขาเองก็ไม่ได้กลับบ้าน มิหนำซ้ำยังไปกับชายคนรักอีก และมัน

 

คงเป็นอื่นใดไปไม่ได้....ไอ้เวร!!! เขาก้าวออกจากห้องทันทีเมื่อได้ยินบทสนทนาระหว่างลูกสาวกับภรรยา เมื่ออก

 

ไปก็ต้องผงะ เมื่อลูกสาวตัวน้อยนั้นสภาพแทบดูไม่ได้ ด้วยความโกรธจึงสาดคำด่าทอเจ็บแสบออกไป ทั้งๆที่ไม่มี

 

เลยสักครั้งที่เขาจะพูดกับลูกอย่างนั้น ฟางเองก็คงจะเสียใจไม่แพ้กันเมื่อเจ้าตัวเร่งฝีเท้าขึ้นไปบนห้องทันที สายตา

 

อ่อนล้ามองตามลูกสาวตัวน้อยด้วยความเป็นห่วง หากแต่โทสะที่มีมากกว่าทำให้เขายังนั่งอยู่ตรงนั้น

 

 

“คุณคะ”มือเรียวของภรรยาเอื้อมมาแตะบนบ่าอย่างให้กำลังใจ เขาเงยหน้าขึ้นพูดกับเธออย่างเป็นกังวล

 

 

“ผมไม่ได้ใจร้ายนะ แต่ผมเครียด ก่อนที่ลูกจะเข้าบ้านมาผมได้รับเอกสารชุดหนึ่ง...เอ่อ...”เขาอึกอักไม่รู้จะบอก

 

กับภรรยาอย่างไรดี ในเมื่อเรื่องราวเลวร้ายครั้งนั้นไม่มีใครรู้สักคน แม้แต่คนภายในครอบครัว...

 

 

“คุณมีอะไรก็พูดเถอะค่ะ ไหนสัญญาว่าเราจะไม่มีความลับต่อกันไงค่ะ”หล่อนยิ้มให้กำลังใจเขา เขาสูดลมหายใจ

 

เข้าเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนจะยอมปริปากพูด

 

 

“คือ มันเป็นเอกสารที่ฟ้องว่าผมโกง เจ.เค กรุ๊ป”หล่อนหน้าเสียไปเล็กน้อยก่อนจะท้วงออกมา

 

 

“บริษัทเก่าของคุณนะหรือคะ”เขาพยักหน้า ก่อนจะเล่าต่อ

 

 

“ช่วงนั้นผมจนตรอกมากไม่รู้จะทำยังไง เพราะปัญหาหลายๆอย่างรุมเร้าผมจนในที่สุด เมื่อผมเห็นว่ามีช่องทางที่จะ

 

ยักยอกเงินบริษัทได้...ผมก็ทำ เอ่อ คุณไม่โกรธผมใช่ไหมที่รัก”เขาเงยหน้าขึ้นมองแม่ของลูกที่มีน้ำตาปริ่มขอบ

 

ตา หล่อนคงจะตกใจกับเรื่องราวที่ได้รับฟังมากสินะ

 

 

“ไม่หรอกค่ะ คุณเล่าต่อสิคะ” “จนบริษัทล้มละลาย ประธานบริษัทอย่างประวิทย์ตัดสินใจฆ่าตัวตาย แล้วให้ผมเดา

 

ว่าคนที่ขุดคุ้ยเรื่องนี้ขึ้นมาอีก คงหนีไม่พ้นคนในครอบครัว หรือไม่ก็คนสนิทของเขา ทางนั้นเขาขู่ว่าจะฟ้องเรา

 

...ผมจะทำอย่างไรดีคุณหญิง”เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า ทำไมช่วงนี้ถึงได้มีเรื่องให้ปวดหัวได้มากขนาดนี้นะ

 

“ฮึก อะไรที่ไม่ใช่ของๆเราตั้งแต่แรกก็คืนให้เจ้าของเขาไปเถอะค่ะ”หล่อนพูดเสียงปนสะอื้น คิดแล้วก็น่าสมน้ำหน้า

 

ตัวเองเหลือเกิน หากวันนั้นเขาไม่ตัดสินใจทำเรื่องเลวร้ายอย่างนั้น และเลือกที่จะยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง ครอบ

 

ครัวของเขาก็คงไม่ต้องมานั่งทุกข์ใจอยู่อย่างนี้ ทั้งครอบครัวของประวิทย์เองก็คงไม่ต้องเผชิญกับการสูญเสียครั้ง

 

ยิ่งใหญ่

 

 

“ครับ ถ้าอย่างนั้น เราคงต้องรอเวลา คืนของให้เจ้าของที่แท้จริง...”

 

 

 

 

....................................................................................................................

มาแล้วววววววว มาดึกหน่อยไม่ว่ากันนะ อย่าเพิ่งเบื่อกันด้วยนะ ฝากติดตามกันด้วยนะคะ