The revenge แค้นร้ายกลายรัก

The revenge แค้นร้ายกลายรัก 
 
ตอนที่10 สงคราม....
 
 
 รถคันหรูจอดสนิทหน้าคฤหาสน์หลังงาม หลังจากที่ชายหนุ่มพาแฟนสาวของไปกินไอศกรีมตามสัญญา
 
 
“เชิญครับ”ชายหนุ่มลงไปเปิดประตูรถ พลางผายมือให้หญิงสาวก้าวลงจากรถ
 
 
“ขอบคุณค่ะ”หญิงสาวร่างบอบบางก้าวลงมาจากรถด้วยใบหน้าแสนหวานที่กำลังขึ้นสีจัด
 
 
“อ้าว มากันแล้วหรอลูก แม่กำลังตั้งโต๊ะเลย”คุณปวีณาเอ่ยทักสองหนุ่มสาวที่เดินเข้ามาในบ้าน
 
 
“งั้นฟางช่วยนะคะ”ว่าแล้วหญิงสาวก็เข้าไปช่วยมารดายกอาหารขึ้นโต๊ะ
 
 
“ตาป๊อปไปตามพ่อมาทานข้าวสิจ้ะ กำลังดูต้นไม้อยู่ที่สวนน่ะ”ชายหนุ่มพยักหน้าเพียงน้อยๆก่อนจะเดินไป
 
ที่สวนหน้าบ้าน
 
 
“คุณพ่อครับ คุณแม่ให้ผมมาตามไปทานข้าว”เขาเอ่ยกำลังชายวัยกลางคนที่กำลังดูแลต้นไม้น้อยใหญ่อยู่
 
 
“ฉันจำได้ว่าไม่เคยมีลูกชาย”ป๊อปปี้กัดฟันกรอดเมื่อได้ยินวาจาที่คุณอนุพงษ์ลั่นออกมา
 
 
“ก็กำลังจะมีไงครับ”ป๊อปปี้ตอบน้ำเสียงยียวน
 
 
“ฉันไม่รับ ทางที่ดีเธอควรเลิกยุ่งกับลูกสาวของฉัน”ชายหนุ่มแสยะยิ้มอย่างสะใจ ในที่สุดเขาก็รู้จุดอ่อนของ
 
มันแล้ว คิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกลูกสาวของมันเป็นหมากตัวสำคัญ
 
 
“เห็นทีว่าคงจะไม่ได้ล่ะครับ ผมกับฟางเราเป็นของกันและกันแล้ว”ชายวัยกลางคนถลาเข้ามากระชากคอ
 
เสื้อของเขาอย่างเหลืออด พร้อมกับเงื้อกำปั้นหมายจะฝังมันไปที่มุมปากของเขา แต่ก่อนที่มันจะเป็นอย่างที่
 
เขาคาดไว้ เสียงของคุณปวีณาก็ดังขึ้นมาก่อน
 
 
“คุณ!!!จะทำอะไรน่ะคะ”หญิงวัยกลางคนรีบถลาร่างมากำบังเขาไว้
 
 
“เปล่าหรอก”คุณอนุพงษ์พูดแล้วรีบเดินออกไปจากตรงนั้นราวกับกำลังระงับความโกรธ
 
 
“ตาป๊อป เราเป็นอะไรรึเปล่าลูก”เขาส่ายหน้าน้อยๆเป็นเชิงปฏิเสธ
 
 
“เฮ้อ พ่อเขาก็ขี้หวงแบบนี้แหละ อย่าถือสาเลยนะลูก”
 
 
“ครับ ผมว่าเรารีบไปกันเถอะครับ เดี๋ยวท่านจะโมโหหิวขึ้นมาอีก”ก่อนเขาจะประคองร่างของคุณปวีณาเดิน
 
ไปที่ห้องอาหาร
 
 
........................................................................................................................................................
 
 
“คุณแม่ว่าอะไรนะคะ!!!!”หญิงสาวร่างสูงโปร่งถามขึ้นอย่างตกใจเมื่อได้ยินเรื่องของป๊อปปี้จากปาก
 
มารดาของชายหนุ่มเอง
 
 
“ตาป๊อปมีเมียแล้วแต่หนูแก้วไม่ต้องกลัวนะแม่จะไม่มีทางให้มันมาเป็นเสี้ยนหนามตำใจหนูกับตาป๊อปแน่”
 
ถึงท่าทางเอาจริงของคุณหญิงรัมภาจะทำให้เธอเบาใจขึ้น แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ในเมื่อเธอและเขาไม่ได้มี
 
พันธะต่อกันเลยไม่ว่าจะเป็นทางร่างกาย หรือทางจิตใจ
 
 
“แก้วก็จะไม่ยอมปล่อยพี่ป๊อปไปแน่คะ”เธอเอ่ยอย่างเอาจริง เธอรักเขามานานเธอจะไม่ยอมปล่อยเขาไปให้
 
ใครหน้าไหนทั้งนั้น
 
 
“ดีแล้วลูก เราจะร่วมมือกัน”คุณรัมภายื่นมือมาเบื้องหน้าเธอเป็นเชิงทำสัญญาใจ เธอเอื้อมมือไปจับโดย
 
ทันที
 
 
“ค่ะ เราจะร่วมมือกัน”ก่อนเธอจะขอตัวกลับบ้านไป แต่...
 
 
“วางแผนชั่วอะไรอีก”เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นเธอหันไปตามแรงดึงของเขา
 
 
“เปล่า คุณเลิกยุ่งกับฉันซะทีเถอะค่ะ”เธอพยามยามทำจิตใจให้เข้มแข็ง เธอจะไม่อ่อนแอเหมือนแต่ก่อนอีก
 
แล้ว เธอต้องเปลี่ยนตัวเองใหม่ เตรียมรับมือกับขวากหนามที่ทอดรอเธออยู่เบื้องหน้า
 
 
และเธอจะต้องทำให้สำเร็จ!!!
 
 
“จะให้ฉันเลิกยุ่งกับเธอหรอ...ไม่มีทางหรอก ก็ในเมื่อเราสองคนเป็น....”
 
 
“หุบปากนะ!!!”เธอตวาดออกมาอย่างเกรี้ยวกราด มองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่แสดงถึงความตกใจไม่น้อย
 
ใช่สิ...เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
 
 
“จะอายอะไร...ที่ตอนอยู่บนเตียงไม่เห็นจะ...”
 
 
เพี๊ยะ!!
 
 
ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามฝ่ามือของเธอที่ตวัดลงบนดวงตาอย่างแรง สายตาดุดันของชายหนุ่มที่มองมา
 
ทำเอาเธอขนลุกเกรียว เค้ารางเริ่มไม่ดีแล้วทีนี้
 
 
“จะทำอะไรฉัน...ปล่อยนะ”เธอดิ้นรนในอ้อมกอดของชายหนุ่มเมื่อเขาอุ้มเธอพาดบ่าแล้วโยนเธอเข้าไปที่
 
เบาะข้างคนนั่งก่อนเขาจะวนมานั่งที่เบาะคนขับรถแล้วขับออกไป....เธอรู้ดีว่าที่ไหน
 
 
ทำไมวันนี้มันถึงซวยอย่างนี้นะ....
 
 
 
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ค้างโมะแก้วไว้ก่อน รับรองตอนหน้าเข้มข้น ขอร้องทุกคนหน่อยนะช่วยอ่านนิยายเรื่องนี้ที
นิยายเรื่อง รู้ตัว ในวันที่สายไป.. ว่ารักเธอ
แล้วบอกกับเราหน่อยว่ามันแปลว่าไง การแต่งนิยายครั้งแรกกับเว็บนี้คงไม่ค่อยดีสำหรับเราเท่าไรล่ะมั้ง ว่ามั้ย???