The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)

The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?) 
 
 
ตอนที่4 ความหลัง 
 
 
“ฉันยี่สิบแปดแล้วนะ คงไม่ทำอะไรงี่เง่าอย่างนั้นหรอก”
 
 
“ค่ะ”เธอพูดก่อนจะหลุบตาลง เธอเจ็บเหลือเกิน...อะไรที่มันทำให้เธอเจ็บอย่างนี้นะ ก่อนจะแทบช็อกเมื่อ
 
ชายหนุ่มกระชากเธอเข้าไปกดจูบลงบนกลีบปากบางของเธอ เธอพยายามดันอกแกร่งของเขาออกจากตัว
 
เธอ สัมผัสที่จาบจ้วงและรุนแรงของชายหนุ่ม ทำให้เธอเจ็บอย่างบอกไม่ถูก ก่อนเขาจะยอมถอนจูบออกมา
 
 
“ฮึก พี่มันใจร้าย พี่ไม่รักฟางแล้วพี่ทำอย่างนี้กับฟางทำไม”เธอทุบไปที่อกแกร่งของเขาอย่างรัวๆ
 
 
ก่อนเขาจะจัดการกุมข้อมือเล็กของเธอไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว
 
 
“ทำไม อยู่เมืองนอกคงจะแลกลิ้นกับฝรั่งยิ่งกว่านี้อีก แค่นี้จะร้องไห้ทำไม”เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตาม
 
แบบฉบับของเขา
 
 
“ฟางไม่เคยทำอย่างนั้น!!อย่ามากล่าวหาฟางนะ”เธอตวาดใส่หน้าเขาครั้งแรก เธอไม่เคยรู้สึกโกรธเท่านี้มา
 
ก่อน ไม่เคยมีใครพูดจาดูถูกเธอเหมือนที่เขาทำอยู่
 
 
“หึ งั้นก็ดี เธอจะได้เป็นเมียฉันคนเดียว”คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของเขา ทำให้น้ำตาของเธอยิ่งไหลริน
 
ลงมามากกว่าเดิม
 
 
“มันเป็นแค่ความผิดพลาด...ความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เกิดจากความรักมันก็ไม่เห็นจะสำคัญสักนิด”เธอพูด
 
ออกมาอย่างถือดี เหตุการณ์คืนนั้นมันอยู่ในความทรงจำของเธอตลอดเวลา ทั้งๆที่เธอพยายามกดมันไว้ใน
 
ส่วนที่ลึกที่สุดของสมองแล้วแท้ๆ
 
 
“มันจะไม่สำคัญยังไง ฉันเป็นผู้ชายคนแรกของเธอนะ”เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด
 
 
“มันก็ไม่สำคัญพอๆกับความรักของฟางที่พี่มองว่าเป็นเรื่องงี่เง่านั่นแหละ”เธอตะโกนใส่หน้าเขาไป
 
 
เหตุการณ์คืนนั้น...คืนที่เธอไม่เคยลืม
 
 
“ช่วยพี่ด้วยฟาง...ช่วยพี่”น้ำเสียงที่แหบพร่าของชายหนุ่มที่ทรมานจากความต้องการของร่างกาย เขามา 
 
เยี่ยมบ้านของคุณย่าสายสมร ผู้เป็นย่าของฟาง วันนี้เขาออกไปเที่ยวสังสรรค์กับเพื่อนฝูงที่ไม่ได้เจอกันเสีย 
 
นาน เขาถูกผู้หญิงคนหนึ่งวางยา เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใคร แล้วเธอก็เป็นผู้โชคร้าย ณ ตอนนี้
 
 
 
 
“พี่ป๊อปเป็นอะไรคะ...”ฟางในวัย20ปีถามเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ
 
 
“ฟางช่วยพี่หน่อยคนดี...”ชายหนุ่มฉุดร่างของหญิงสาวให้มานอนอยู่บนเตียง แล้วดันตัวของเขาเองคร่อมไว้
 
 
“พะ พี่ป๊อปจะให้ฟางทำอะไรคะ”หญิงสาวถามอย่างกล้าๆกลัวๆ เธอกลัวเหลือเกินว่ามันจะเกิดเหตุการณ์
 
นั้นขึ้น เธอเพียงแต่เห็นเขาเที่ยวกลับมาดึกก็เลยลองเข้ามาดู ก็เท่านั้น
 
 
“นอนอยู่เฉยๆเถอะคนดี”ชายหนุ่มพูดแค่นั้นก่อนจะก้มลงมาประทับจูบหญิงสาว มือไม้ปัดป่ายไปทั่วร่าง
 
เล็ก มือหนาบีบเคล้นคลึงอกอวบอิ่มของคนตัวเล็ก ก่อนจะกระชากชุดนอนเนื้อบางของเธอออก และ
 
จัดการปลดอาภรณ์ของหญิงสาวออกจนหมดทุกชิ้น เขาพันธนาการเธอไว้ด้วยรสจูบแสนวาบหวาม ขณะที่
 
เขากำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เขาเลื่อนหน้าลงไปดูดกลืนยอดอกของคนตัวเล็กอย่างหื่นกระหาย มือ
 
สากค่อยๆแยกเรียวขาเล็กของเธอออก และฝังแก่นกายลงไปทันทีด้วยความต้องการของร่างกาย เสียงกรีด
 
ร้องของคนตัวเล็กบ่งบอกได้ดีว่าเธอเจ็บปวดมากแค่ไหน แต่...เขาไม่สน ชายหนุ่มขยับแก่นกายเข้า-ออก
 
อย่างรัวเร็วด้วยไม่สนใจสักนิดว่าคนใต้ร่างเจ็บปวดมากแค่ไหน มือเล็กที่ดันหน้าท้องแกร่งไว้เป็นเชิงบอกให้
 
เขาลดจังหวะรักลงบ้าง แต่เขาไม่ทำ เขายังขยับเข้า-ออกกายสาวอย่างบ้าคลั่ง จนมาถึงจังหวะสุดท้าย
 
สายธารแห่งชีวิตไหลเข้าสู่กายสาวจนมันล้นทะลักออกมาเปรอะเปื้อนที่โคนขาขาว แต่...เขายังไม่พอ
 
 
ชายหนุ่มจับร่างเล็กพลิกคว่ำพลิกหงายตามใจชอบ กว่าเธอจะได้นอนก็รุ่งสาง...
 
 
“ฟาง ฟาง”เสียงเรียกของชายหนุ่มที่ปลุกเรียกหญิงสาวให้ตื่นจากห้วงนิทรา
 
 
“คะ”เธอตอบเสียงงัวเงีย
 
 
“ออกไปได้แล้ว...เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
 
 
“พี่ป๊อป...”เธอเรียกชื่อเขาเสียงแผ่วเบา ทำไมเขาถึงทำเหมือนเธอเป็นแค่โสเภณีอย่างนั้น...
 
 
“ออกไปสิ!!”เธอสะดุ้งน้อยๆกับเสียงตวาดของเขา
 
 
“ฟางไม่ไป...ฟางเป็นเมียพี่แล้วนะ”เธอตอบออกไป เธอรู้ดีว่าการตอบไปอย่างนั้นทำให้ภาพลักษณ์ของเธอ
 
ดูแย่ แต่นี่มันคือศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิงอย่างเธอ
 
 
“แล้วยังไง”
 
 
“ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ”เธอพูดก่อนจะเข้าไปกอดเขาไว้ แต่เขากลับผลักออกอย่างแรง
 
 
“เก็บความรักงี่เง่าของเธอไว้เถอะ ฉันไม่ต้องการ!!ฉันรักพิม!”เขาพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำไป เธอทำได้
 
เพียงก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่ถูกดึงทึ้งจนขาดหลุดลุ่ยขึ้นมาใส่ แล้วเดินย่องออกจากห้องของเขาไปที่ห้องเธอ
 
 
“ฟาง!!!เธออย่ามาประชดฉันนะ”เข้าพูดพร้อมกับกระชากร่างของเธอขึ้นไปนั่งบนตัก
 
 
“ปล่อยฟางนะ ฟางไม่ได้ประชดฟางพูดความจริง...ความจริงที่มันหลุดมาจากปากของพี่”เธอพูดออกไป
 
อย่างเกรี้ยวกราด
 
 
“หึ งั้นจะฟังอีกรอบรึเปล่าล่ะ”แม้ไฟในรถจะมืด แต่เธอเดาว่าเขาเหยียดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอยู่เป็นแน่
 
 
“ฟางไม่อยากฟัง ปล่อย...อื้อ”เขาก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างป่าเถื่อน มือหนาล้วงเข้าไปใต้
 
กระโปรงตัวสวย เขาเกี่ยวเอาอาภรณ์ชิ้นน้อยหลุดติดมือออกมา ส่งนิ้วเรียวเข้าไปทักทายในกายสาวอย่าง
 
จาบจ้วง จนเธอร้องเสียงหลง แต่เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของเธอที่ดังขึ้นทำให้เขาผงะเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
 
เขาเพียงแต่ถอนจูบเธอออกมา แต่ยังส่งนิ้วเรียวเข้าหากายสาวอย่างต่อเนื่อง มือหนาอีกข้างก็บีบเคล้นคลึง
 
อกอวบอิ่มของคนตัวเล็กอย่างหลงใหล
 
 
“เอามันออกไปนะ อ๊ะ ฟะฟางจะคุย อือ กับแม่”เธอบอกเขาอย่างยากเย็น แต่เขากลับทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
 
 
เธอจึงกดรับสายมารดาอย่างช่วยไม่ได้
 
 
“ฮะ ฮัลโหลค่ะแม่”เธอเอ่ยทักมารดาอย่างยากลำบาก
 
 
“ฟางหนูอยู่ไหนลูกทำไมยังไม่กลับ”ปากบางของชายหนุ่มที่ตอนนี้เลื่อนมาซุกไซร้ซอกคอขาวของเธอทำให้
 
อารมณ์ของเธอกระเจิดกระเจิง ก่อนเธอจะฉุดเรียกสติกลับมาได้
 
 
“ฟาง อ๊ะ อื้ม”เขาที่กำลังเร่งจังหวะเพื่อส่งเธอให้ถึงปลายสายรุ้ง ทำให้เธอไม่เหลือสติอีกแล้ว ก่อนชายหนุ่ม
 
จะคว้ามือถือจากมือของเธอไปพูดเสียเอง
 
 
“คุณน้าไม่ต้องห่วงนะครับ มันดึกมากแล้วผมจะพาน้องไปนอนคอนโดผม แล้วพรุ่งนี้ผมจะพาน้องไปบ้าน
 
คุณย่าเองครับ...คุณน้าไม่ต้องห่วง”ก่อนเขาจะกดตัดสายไปทันที ก้มลงมองร่างเล็กที่ซุกอยู่กับอกแกร่งของ
 
เขา เขาถอนนิ้วเรียวออกจากกายสาว ทำให้เธอสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้ง เธอมองเขาอย่างตื่นๆเมื่อเขาดูดกิน
 
น้ำหวานของเธอที่ติดตามนิ้วเรียวของเขา ก่อนเธอจะยึดไว้
 
 
“ไม่ได้นะ กินเข้าไปได้ยังไง สกปรก”เขามองเธอยิ้มๆก่อนเธอจะหยิบกระดาษทิชชู่ที่วางไว้มาเช็ดที่นิ้วเรียว
 
ของเขา และผละตัวไปนั่งที่เบาะข้างคนขับพลางจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
 
 
“ไปต่อที่คอนโดนะ”เขาพูดแค่นั้นก่อนจะออกรถ
 
 
ม่ายยยยยยยยยยยยยยย ชีวิตของเธอต้องพังพินาศแน่ๆ กี่ครั้งกันแล้วนะ...ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้
 
เขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรกัน...ผู้หญิงไร้ค่างั้นหรือ
 
ใช่รึเปล่า...
 
......................................................................................................................
มาอัพแล้วนะจ้ะ พรุ่งนี้เราจะอัพแค้นร้ายกลายรักนะ รู้สึกเหมือนเราจะชอบอะไรๆกับตอนคุยโทรศัพท์นะเนี่ย
 
ฮ่าๆหื่นชะมัด