The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)

The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
 
 
ตอนที่39 เมื่อตะวันทอแสง 
 
 
                สามพ่อแม่ลูกนั่งดูดาวอยู่กลางสนามหญ้าหน้าบ้าน ที่ตอนนี้คนเป็นพ่อโอบกอดทั้งลูกสาวและภรรยา
 
ไว้ สายตาคมมองลูกสาวตัวน้อยและภรรยาอย่างสุขใจ นี่สินะที่เขาต้องการ ชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ครอบครัว
 
ที่มีแต่ความสุขไม่ต้องอยู่แบบหลบๆซ่อนๆอีกต่อไป หากวันใดที่ต้องพบพานอุปสรรคที่ย่างกรายเข้ามา เขาเชื่อ
 
เหลือเกินว่าเขาจะผ่านมันไปได้ ในเมื่อเขามีกำลังใจสำคัญที่อยู่ในอ้อมกอดอยู่ ณ ตอนนี้ ให้เชื่อเถอะว่าผู้ชายคน
 
นี้จะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกและภรรยามีความสุขที่สุด จะไม่มีวันไหนที่พวกเธอต้องเสียน้ำตา เพราะเขา
 
 
“ป๊า ทามมายตะวันไม่เห็นมีน้องเหมือนคนอื่นเลยคะ”ลูกน้อยเอ่ยถามขณะที่สายตายังคงจดจ้องเขาและมารดา
 
สลับกัน
 
 
“แล้วรู้ได้ยังไงว่าคนอื่นมีน้องล่ะครับ”เขาเอ่ยถามอย่างแปลกใจ ในเมื่อเจ้าตัวเล็กยังไม่ได้ไปที่ไหนนอกจากที่บ้าน
 
โดยไม่มีเขาและฟางเสียหน่อย แล้วจะรู้เรื่องอย่างนี้ได้อย่างไร
 
 
“ตะวันเหนในทีวีนะ”เจ้าตัวเล็กผุดลุกขึ้นนั่งจุมปุ๊กเตรียมโต้กลับเขาเต็มที่
 
 
“ตะวันอยากมีน้องหรอครับ”เขามองหน้าภรรยาที่ตอนนี้ขึ้นสีจัด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้เจ้าตัวรู้สึกเช่นไร
 
 
“ค่ะ น้องน่าร๊าก นะ นะ ป๊าตะวันอยากมีน้อง”ลูกสาวจอมแสบเริ่มปฏิบัติการอ้อนเขาอย่างจริงจัง เพราะคงจะรู้ละมั้ง
 
ว่าเขาขี้ใจอ่อน
 
 
“ได้สิครับ”คนตัวเล็กดูจะตกใจไม่น้อย เพราะเจ้าตัวหันขวับมามองเขา
 
 
“แต่ฟางยังไม่อยากมีนี่ค่ะ แค่ตะวันคนเดียวก็เหนื่อยจะแย่แล้ว”เธอเอ่ยเสียงเนือยๆ และลูกสาวขี้อ้อนก็ไม่ปล่อย
 
โอกาสทองไป ลนลานขึ้นไปนั่งบนตักของแม่ก่อนจะสวมกอดแน่น
 
 
“ตะวันเหงา”เท่านั้นเขาสังเกตเห็นแววตาวูบไหวของฟาง ที่ไม่ต่างจากเขา ที่ผ่านมาไม่มีเลยสักครั้งที่เขาและฟาง
 
 
 
จะปล่อยให้ลูกต้องโดดเดี่ยว แต่เพราะวัยที่ห่างกันมากจนเกินไป ทำให้เขาและเธอไม่สามารถเข้าใจลูกได้เท่าที่
 
ควร ซึ่งคงต้องเวลาอีกสักปี
 
 
ฟางเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะพูดขึ้น
 
 
“หนูต้องสัญญาก่อนนะว่าจะเป็นเด็กดี ไม่แกล้งน้อง”ลูกสาวตัวแสบรีบพยักหน้า ก่อนจะหอมแก้มคนเป็นแม่อย่าง
 
เอาอกเอาใจ
 
 
        ชายหนุ่มจัดการวางร่างที่หลับสนิทของลูกสาวลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม ก่อนคนเป็นแม่จะดึงผ้าห่มมา
 
คลุมลูกสาว เขาและเธอประทับจูบลงบนแก้มยุ้ยของลูกสาวคนละข้าง และเดินออกจากห้องอย่างเงียบๆ ร่างเล็ก
 
ของภรรยาหยุดลงหน้าระเบียง สายตาหวานมองออกไปที่ท้องทะเลอย่างไร้จุดหมาย
 
 
“คิดเรื่องตะวันรึเปล่า”เขาพูดขณะสวมกอดร่างเล็กจากด้านหลัง มือเล็กกุมที่มือหนาของเขา
 
 
“ค่ะ ฟางกลัวจะดูแลลูกไม่ไหว”น้ำเสียงนั้นแสดงออกถึงความกังวลอย่างมากมาย
 
 
“พี่ก็ช่วยเลี้ยงไงครับ แค่ลูกอีกคนทำไมพี่จะเลี้ยงไม่ได้”เขาพลิกเธอให้หันมาสบตา
 
 
“ฟางรู้ แต่...ฟางกลัว”เขาเลิกคิ้วมองมาที่เธออย่างงงงัน
 
 
“กลัวเจ็บ”เท่านั้นเขาก็แทบจะระเบิดหัวเราะ จริงสิ ตั้งแต่เขารู้ว่าเธอกลัวเรื่องนั้นอย่างจับจิตจับใจ เขาก็ไม่คิดจะ
 
เซ้าซี้เธออีกเลย นานนับสองปีที่เขาไม่เคยล่วงเกินเธอ แต่ก็อย่างว่าเขาเป็นผู้ชาย อาจจะมีหาเศษหาเลยบ้าง แต่ก็
 
ไม่เคยจะคิดนอกใจและนอกกายเธอเลย
 
 
“เชื่อใจพี่นะ...สัญญาว่าจะไม่ทำให้เราต้องเจ็บตัวอีก”เธอมองเขาอย่างหวาดระแวง ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ เขายิ้ม
 
กริ่มก่อนจะประกบริมฝีปากสีสดลงบนเรียวปากเล็กของหญิงสาว ลิ้นหนาไล้ริมฝีปากเรียวอย่างแผ่วเบา ก่อนจะ
 
แทรกผ่านเข้าหาแหล่งน้ำหวานที่เขารู้ดีว่ามันหวานแค่ไหน ชายหนุ่มบรรจงจูบหญิงสาวอย่างอ่อนหวาน ลึกซึ้ง แต่
 
ทว่าวาบหวามอย่างเนิ่นนาน และการตอบสนองของคนตัวเล็กยิ่งทำเอาเขาแทบคลั่ง เมื่อลูกศิษย์ที่เขาเสี้ยมสอน
 
มานานตอบรับอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน มือหนาลูบตามสัดส่วนของภรรยาอย่างหลงใหล เขาถอนจูบจากหญิงสาวที่
 
ทำเอาเขาแทบคลั่ง ทั้งๆที่ไม่เคยจูบมาราธอนแบบนี้กับใครมาก่อน เขาช้อนอุ้มร่างเล็กวางบนเตียงอย่างแผ่วเบา
 
มือหนาปลดกระดุมชุดนอนของภรรยาด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำอย่างเด็กวัยรุ่นริรักก็ไม่ปาน ชุดนอนตัวสวยหลุด
 
จากร่างเล็กที่แสนเย้ายวนอย่างง่ายดาย มือหนาเคลื่อนเข้าครอบครองอกอิ่มที่เขาหลงใหลเช่นเดียวกับเรียวปาก
 
มืออีกข้างเลื่อนไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอบราเซียร์สีหวานเพื่อปล่อยพันธนาการจากความอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ ชาย
 
หนุ่มก้มลงดูดกลืนยอดอกของภรรยาอย่างหื่นกระหาย มือหนาทั้งสองข้างบีบเคล้นอกอวบอย่างเมามัน เรียกแสง
 
ครางหวานๆของหญิงสาวได้เป็นอย่างดี เขาเลื่อนใบหน้าขึ้นไปที่ซอกคอหอมกรุ่นกดจมูกเพื่อสูดดมความหอม
 
หวานและขบเม้มเพื่อแสดงรอยตีตราอย่างมากมาย ก่อนจะเลื่อนลงหาจุดหมายที่เขาต้องการ อาภรณ์ชิ้นสุดท้าย
 
หลุดจากร่างงามปลดปล่อยความงามของอิสสตรี เขายิ้มอย่างพอใจเมื่อคนตัวเล็กไม่ได้ต่อต้าน เขาเลื่อนตัวขึ้น
 
ทาบทับร่างเล็กก่อนจะมอบจูบแสนหวานให้เธอ นิ้วเรียวถูกส่งเข้าสำรวจในกายสาวอย่างวาบหวาม เมื่อภายใน
 
บีบรัดแน่นขึ้นทำให้เขาถอดถอนนิ้วเรียวออก ก่อนจะจูบซับเหงื่อบริเวณขมับของภรรยาอย่างอ่อนหวาน ก่อนจะ
 
กระซิบเสียงแผ่วเบา ทว่ากลับทำเอาคนตัวเล็กขนลุกเกรียว
 
 
“เป็นของพี่นะครับ”เขายังคงรอคำตอบจากเธออย่างจดจ่อ เธอพยักหน้าน้อย ก่อนจะเบี่ยงหน้าหลบซ่อนใบหน้าที่
 
แดงก่ำเนื่องจากความเขินอายและพิษรักที่กำลังเล่นงานเธอเสียมากมาย
 
 
ความแข็งแกร่งเข้าเยือนภายในกายสาวอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่ขนาดของเขากลับทำให้คนตัวเล็กเบ้หน้าด้วย
 
ความเจ็บ เนื่องจากกายสาวที่ไม่ถูกลุกล้ำเป็นเวลานาน ทำให้ภายในกายสาวนั้นยังคงคับแน่นดังสาววัยแรกแย้ม
 
เขาถอดถอนแก่นกายออกก่อนจะลองดันเข้าไปอย่างอดทน เพราะไม่อยากให้ภรรยาต้องเจ็บเพราะเขาอีก
 
 
“ฟางไม่เจ็บหรอกค่ะ”เธอเอ่ยทั้งๆที่น้ำตายังคงหยดลงที่หางตา เพราะดูจากสีหน้าของสามีทำให้เธอรู้ว่าเขาก็เจ็บ
 
ไปไม่ต่างกับเธอ
 
 
“ทนหน่อยนะคนดี พี่สัญญาว่ามันจะไม่เจ็บอีกแล้ว”เธอพยักหน้ารับ เขากลั้นใจส่งตัวตนเข้าไปในกายสาวจนมิด
 
เสียงหวานกรีดร้องเมื่อได้รับความเจ็บปวดที่มาจากกายแกร่ง เขาก้มลงจูบซับน้ำตาให้เธอ ก่อนจะแช่กายทิ้งไว้เพื่อ
 
รอความพร้อม มือหนาบีบเคล้นคลึงอกอวบเพื่อสร้างความวาบหวามให้เธออีกครั้ง ริมฝีปากสีสดไม่ปล่อยให้ว่าง
 
เพราะยังคงดูดกลืนยอดอกอย่างเด็กทารกกระหายน้ำนม
 
 
“อื้อ พี่ป๊อป ฟาง ฮึก อื้อ”เท่านั้นเขาก็รู้ว่าเธอต้องการอะไร เสียงหวานครางสลับสะอื้นอย่างทรมานจากพิษรักอย่าง
 
รัญจวน ชายหนุ่มจัดการขยับแก่นกายอย่างช้าๆ ก่อนจะเพิ่มจังหวะตามความต้องการภายใน
 
 
“พี่ป๊อป ฮือ อ๊ะ อ๊า”มือเล็กดันหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างห้ามปราม เพราะแรงที่ส่งมาทำให้เธอแทบ
 
หายใจหายคอไม่ทัน เขาผ่อนแรงลง แต่ก็ยังส่งความแข็งแกร่งเข้า-ออกร่างเล็กอย่างบ้าคลั่ง ห้องทั้งห้องเต็มไป
 
ด้วยเสียงครางระงมของชายหนุ่มและหญิงสาวที่กำลังรื้อฟื้นความหลังอันแสนหวาน
 
 
“อ๊า/อ๊าห์”เมื่อทั้งคู่ก้าวสู้ปลายสายรุ้ง สายธารแห่งชีวิตไหลเข้าสู่กายสาวอย่างมากมายจนบางส่วนไหลย้อนออก
 
มา เขากดจูบลงบนหน้าผากมนอย่างแสนรัก
 
 
“พี่รักฟางนะครับ”เขาสบสายตาหวานเชื่อมของภรรยาที่มองมา เธอดันตัวขึ้นกดจูบลลงบนปลายคางบึกบึนของเขา
 
 
“ฟางก็รักพี่ค่ะ...ดีใจ ที่หัวใจของเรามีกันและกัน”เขาล้มตัวลงนอนข้างร่างเล็ก ไม่ลืมที่จะคว้าร่างบอบบางมากกก
 
อดไว้ มอบความอบอุ่นให้เธอ...จากนี้และตลอดไป...
 
 
ไม่มีใครคนใดในโลกที่หัวใจจะปราศจากความรัก...วันนี้ไม่รัก...พรุ่งนี้ไม่รัก...มะรืนไม่รัก...แต่ถึงอย่างไรต้องรัก
 
เข้าสักวัน... ถ้าเรารักเขามากพอ ขอให้เชื่อเถอะว่าเขาจะรักเราเช่นกัน...
 
 
 
 
 
..........................................................................................................................
เกิดความผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อย แหะๆ จบไปแล้วเอาฉากเรียกเลือดมาปิดท้าย อิอิ
สำหรับเรื่องแค้นร้ายกลายรัก เราสัญญาว่าจะมาอัพให้ แต่ตอนนี้ของวางโครงเรื่องให้ดีกว่านี้หน่อยนะ
อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะ สุดท้ายนี้เราต้องขอบคุณนักอ่านทุกๆคนมากเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นนักอ่านเงา
หรือไม่เงา แต่เราอยากให้รู้ไว้ว่าคุณคือแรงผลักดัน คือกำลังใจ สำหรับเรามาตลอด