The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)

The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
 
 
ตอนที่31 ม้าเร็ว... 
 
 
“พี่พิม ตอนนี้คุณภาณุออกจากโรงบาลไปแล้วนะ รีบมาก่อนจะไม่มีโอกาสอีกเลย”จินนี่...เอ่ยรายงาย
 
กับพิมประภา พี่สาวร่วมอุทรที่กำลังดำเนินตามแผนการของพี่สาว หากงานนี่ไม่สำเร็จครอบครัวของเธอมี
 
อันต้องอดอยากปากแห้งกว่าที่เป็นอยู่ มิหนำซ้ำอาจต้องร่อนเร่พเนจร เพราะตอนนี้บ้านเธอแทบจะไม่มีอยู่
 
เลย พ่อและแม่ต่างก็ถูกผีพนันเข้าสิง ทำให้เธอและพี่สาวต้องลำบากกันเข้าไปใหญ่ เงินเดือนพยาบาลอัน
 
น้อยนิดของเธอ และเงินเดือนพนักงานบริษัทจองพี่สาวก็ไม่พอใช้จ่าย แถมแหล่งสูบเงินของพี่สาวก็ยังจะมี
 
หลุดมือไปอีก งานนี้เธอจึงต้องร่วมมือเพื่อกำจัดขวากหนามอย่างคู่หมั้นคนสวยของป๊อปปี้ให้พ้นทาง
 
 
                เธอย่างก้าวเข้าห้องพักผู้ป่วยของฟาง มือบางเปิดประตูเข้าไปก่อนจะส่งยิ้มละไมให้หญิงสาว
 
หน้าหวานที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่บนเตียง อันที่จริงเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับคนไข้คนนี้เลย ไม่มีเวรที่ต้องมาดูแลเธอ
 
ไม่ใช่ผู้ช่วยของหมอเจ้าของไข้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฟางป่วยเป็นอะไร
 
 
“สวัสดีค่ะ เป็นยังไงบ้างคะ”เธอกล่าวทักทายสาวหน้าหวานที่ยกมือเล็กขึ้นลูบท้อง ท่าทางแปลกๆ
 
 
“ก็ดีขึ้นค่ะ ไม่ค่อยแพ้ท้องเลย...ดีจังค่ะ”
 
 
“แพ้ท้อง?”เธอแอบงงกับคำพูดของฟาง แต่ด้วยงานที่เรียนมาทางด้านนี้ทำให้เธอรู้ภายในระยะเวลา
 
อันรวดเร็ว ฟางท้อง ท้องกับป๊อปปี้อย่างนั้นหรือ...
 
 
นั่นยิ่งทำให้ความรู้สึกมากมายตีเข้ามาจนผสมปนเป เธอจะใจร้ายเกินไปรึเปล่า เด็กน้อยในท้องนั้นยังไม่มี
 
โอกาสได้ลืมตามาดูโลกแม้แต่น้อย แต่เธอกลับจะเป็นฆาตรกรฆ่าแกเสียนี่
 
 
ด้วยจรรยาบรรณที่ถูกปลูกฝังมาทำให้เธอลังเลไม่น้อยที่จะทำตามแผนที่วางไว้ หากทำแล้วแน่นอนว่าพิม
 
นั้นทำร้ายร่างกายของฟางแน่ แล้ว...
 
 
แอ๊ด…
 
 
แต่ก็ช้าไปสำหรับการตัดสินใจ พิมเดินเข้ามาในห้องพร้อมๆกับกวิน
 
 
“อ้าว คุณพิม คุณกวิน รู้ได้ยังไงคะว่าฟางอยู่ที่นี่”คนไข้เอ่ยทักอย่างอารมณ์ดีโดยไม่รู้ตัวเลยว่าหลังจากนี้
 
ชีวิตของเธอและลูกน้อยจะไม่ปลอดภัยอีกแล้ว
 
 
“นั่นมันเรื่องของฉัน... ฉันรอมานานแล้วนะ เมื่อไรแกจะเลิกกับป๊อปสักที ห๊ะ ยัยเด็กบ้า”พิมตวาดออกมา
 
อย่างเกรี้ยวกราด
 
 
“เลิกฝันเถอะ ฉันกับพี่ป๊อปไม่มีวันเลิกกันหรอกค่ะ เรากำลังจะมีครอบครัวที่สวยงาม คุณอย่าทำตัวเป็นมาร
 
ชีวิตของเราเลยค่ะ กลับไปเถอะ”ฟางเอ่ยออย่างมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวโกรธไม่แพ้กัน
 
 
“ไม่มีทาง ในเมื่อครอบครัวที่สวยงามของแกกำลังทำลายชีวิตของฉัน”พิมย่างเข้ามาใกล้ ก่อนจะยกมือขึ้น
 
บีบลำคอระหงส์ของฟางอย่างแรง
 
 
“แค่ก ปล่อยนะ คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ แค่กๆ”ฟางเอ่ยต่อว่าอย่างลำบากเต็มที
 
 
“หึ ฉันยอมบ้า ถ้ามันจะทำให้แกกระเด็นออกไปจากชีวิตของป๊อปได้”พิมยิ่งเพิ่มแรงบีบตามแรงโทสะที่
 
เพิ่มขึ้น
 
 
“ปล่อยมือนะยัยแก่ แค่กๆ ฉัน...หายใจ แค่กๆๆๆๆ ไม่ออก”แต่นั่นไม่ได้ทำให้พิมลดแรงลงเลย ยิ่งเพิ่มแรง
 
บีบเพิ่มเข้าไปอีก จนจินนี่ที่ยืนดูอยู่ทนไม่ไหว
 
 
“พอเถอะค่ะ คือ...จินว่า เอ่อ...”เธอไม่รู้จะพูดว่ายังไงดี แน่นอนว่ายิ่งพิมรู้ว่าในท้องของฟางมีลูกของป๊อปปี้
 
อยู่ ฟางต้องไม่ปลอดภัยแน่ๆ ยิ่งเป็นการลดเวลาชีวิตของฟางที่เหลืออยู่ให้น้อยลงไปทุกที
 
 
“อะไรของแกยัยจิน”พิมหันมาตวาดน้องสาว ก่อนจะหันมาเพิ่มแรงบีบที่คอของฟางให้หนักยิ่งขึ้น จนคนตัว
 
เล็กที่หน้าดำหน้าแดง น้ำตาไหลรินราวกับทำนบแตกอย่างอดสู ชีวิตของเธอเพิ่งจะมีความสุขได้ไม่เมื่อกี่
 
ชั่วโมงที่ผ่านมา แต่เวลากลับต้องมาจบชีวิตลงพร้อมๆกับลูกน้อยในท้องจริงๆหรือ ทำไมฟ้าถึงไม่เมตตาเธอ
 
บ้าง ทำไมชีวิตของเธอถึงได้น่าเวทนาอย่างนี้
 
 
“ปล่อยฉันนะ เธอต้องการอะไร”ฟางเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก พิมคลายมือออกจากลำคอระหงส์ แต่ก็
 
ไม่ยอมปล่อยออกเสียทีเดียว
 
 
“ฉันอยากให้แกเลิกกับป๊อป ได้ยินมั้ย แกมาทีหลัง แกก็ต้องหลีกทางให้ฉัน เด็กใจแตกอย่างแกป๊อปไม่เอา
 
มาทำแม่ของลูกหรอก ได้ยินมั้ย!!!!!”สายตาที่ฉายแววความโหดเหี้ยมและยะเยือก ไร้ซึ่งความปราณี หาก
 
จะบอกว่าตอนนี้ผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่มนุษย์แต่กลับเป็นปีศาจ..เธอก็เชื่อ
 
 
“โอเค ฉันจะเลิกกับพี่ป๊อป เธอปล่อยฉันก่อนนะ”เธอยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้...ยังไงตอนนี้ชีวิตของลูกน้อยใน
 
ท้องของเธอมีค่ามากที่สุด
 
 
“จริงนะ! แกสัญญาแล้วนะ ห้ามคืนคำ”เธอพยักหน้าอย่างหนักแน่น พิมยอมปล่อยมือออกจากลำคอของ
 
เธออย่างช้าๆ
 
 
“ฟาง พี่มาแล้ว...พิม”ป๊อปปี้ที่หิ้วของมาพะรุงพะรังทักพิมหน้าเหลอหลา ร้อยวันพันปีพิมเธอไม่เคยจะมายุ่ง
 
กับยัยตัวเล็กของเขา...ต้องมีอะไรแน่ๆ
 
 
“สวัสดีค่ะป๊อป พิมมาเยี่ยมน้องฟางกำลังจะกลับแล้ว”
 
 
“ครับ”พิมเดินออกห้องไป เขามองมาที่คนตัวเล็ก ที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเตียงเขาวางของลงบนโซฟาก่อนจะเอื้อม
 
มือไปกุมมือเล็กที่สั่นเทาอย่างหน้าสงสาร มือหนาอีกข้างลูบเรือนผมนุ่มอย่างปลอบโยน
 
 
“เธอทำอะไรฟางรึเปล่า”ภรรยาตัวน้อยช้อนสายตาที่มีแต่ม่านน้ำตาขึ้นมองเขา ก่อนลำแขนบอบบางจะ
 
ยกขึ้นกอดรอบเอวของเขา
 
 
“เราหนีกันเถอะนะพี่ป๊อป พิมกำลังจะทำลายครอบครัวของเรา ฟางไม่ยอมนะ หนีไปกับฟางนะคะ”คำพูด
 
ของเธอยิ่งทำให้เขาตกใจ มันต้องมีอะไรมากกว่าที่เขาเห็นแน่