The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
OUM_PF
28) ที่ไม่เข้าใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThe Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)
ตอนที่28 ที่ไม่เข้าใจ...
“แก้ว พี่โมะ เดินเร็วๆหน่อยสิคะ พี่ป๊อปเดินเข้าไปในร้านแล้ว”ฟางเร่งสองหนุ่มสาวที่ตามอาสามาช่วยเธอในวันนี้
ด้วย ก็เมื่อวานเธอแค่โทรไปปลดทุกข์ให้ยัยเพื่อนตัวดีฟัง และเธอก็รับอาสาจะมาช่วยเธออีกแรง และก็คงเป็น
อย่างที่เธอคิดไว้ แฟนหนุ่มหมาดๆของเพื่อนสาวต้องหึงขนาดไม่ยอมให้แก้วคลาดสายตาแน่ๆ ถึงได้ตามติดเพื่อน
เธอเป็นตังเมอย่างนี้
ขืนตามกันเป็นขบวนแบบนี้ป๊อปปี้คงรู้กันหมดพอดี แผนที่วางไว้ก็แตกหมดน่ะสิ
“เดี๋ยว...ฟางว่าแกยัยแก้วกับพี่โมะรออยู่ตรงนี้ดีกว่าค่ะ ถ้าเห็นท่าไม่ดีค่อยเข้ามาช่วยฟางละกัน”เธอพูดก่อนจะเดิน
ทิ้งสองหนุ่มสาวไว้ มือเล็กกระชับแว่นตาสีใบชาอันโต เท้าเรียวก้าวเข้าไปในร้านกาแฟชื่อดังที่เป็นสถานที่นัด
หมายของชายหนุ่มและพิมประภา เธอเลือกนั่งโต๊ะที่ห่างจากโต๊ะของป๊อปปี้พอควร แต่ก็ยังสามารถมองเห็นเขา
และเธอคนนั้นได้เป็นอย่างดี
พิมมองไปที่โต๊ะที่อยู่ห่างโต๊ะของเธอและป๊อปปี้พอควร อย่านึกว่าเธอไม่รู้เลย ถึงแม้แว่นตาอันโตที่
เธอสวมไว้จะปิดบังใบหน้าสวยหวานของคู่หมั้นของป๊อปปี้ไปบ้าง แต่เธอไม่เคยลืมใบหน้าของฟางหรอก...ศัตรู
หมายเลขหนึ่งของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะฟาง ป่านนี้เธอกับป๊อปปี้ก็คงได้แต่งงานมีลูกมีเต้ากันไปแล้ว และหนี้สินที่พ่อ
และแม่ของเธอขยันสร้างกันมาเป็นล้านๆก็คงจะหมดไปตั้งนานแล้ว...
ในเมื่อหล่อนอยากประกาศศัตรูกับเธอก่อน...หล่อนก็คงไม่ต้องได้รับบทเรียนอันเลวร้ายที่เธอกำลังจะมอบให้จาก
วินาทีนี้...จนวินาทีสุดท้ายของฟาง...
“ป๊อปคะ คุณเป็นยังไงบ้าง เด็กนั้นวุ่นวายอะไรคุณมากรึเปล่าคะ”เธอเลื่อนมือไปกุมมือของชายหนุ่ม อย่างที่เคย
ทำ แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ เขากลับยกมือออกจากการเกาะกุมของเธออย่างรวดเร็ว
“ครับ ผมสบายดี พิม...ผมมีเนื่องอยากจะบอกคุณ”เขาสีหน้าจริงจังขึ้นมาก คงจะบอกเรื่องที่เธอกลัวมาตลอด
เวลาที่เธอคบกับเขา
“เอ้อ เดี๋ยวพิมขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไร แล้วเธอจะอยู่ฟังให้โง่สิ เธอรีบลุก
เดินไปจากเขา เดินมาเรื่อยๆแล้วหยุดที่โต๊ะของกวิน
“เริ่มแผนได้ค่ะ...ขอให้โชคดีนะคะ”เธอยิ้มให้กวินก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อความสมจริง แค่เธอเดินกลับไป
แล้วชี้อะไรดีๆให้ป๊อปปี้ดู ถึงเขาและคู่หมั้นจะรักกันมากแค่ไหน มันก็ต้องเขวบ้างแหละน่า...
รอยยิ้มน่ารังเกียจผุดขึ้นบนใบหน้าหวานของพิม หญิงสาวเดินกลับไปนั่งที่เดิม
“อุ๊ย ป๊อปคะ ดูอะไรนู้นสิคะ”นิ้วเรียวชี้ไปที่โต๊ะเบื้องหน้า เขาเหลียวคอไปมองตาม
“นั้นน้องฟางรึเปล่าคะ...เอ นั่นมากับดาราด้วยนี่คะ กำลังดังเลย พิมจำได้”เธอแสร้งเป็นตกใจเสียเต็มประดาก่อน
จะปั้นเรื่องต่อ
“สงสัยว่างานนี้ป๊อปคงไม่ต้องพยายามให้ลำบากแล้วล่ะค่ะ...ในเมื่อน้องฟางมีที่ไปแล้ว เหมาะกันมากเลยนะคะ
อิจฉาจะ...”ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดจบป๊อปปี้ก็ย่างสามขุมเดินไปที่โต๊ะนั่นแล้ว...เป็นไปตามแผน
เธอสาวเท้าเร็วๆเพื่อตามเขาไป ก่อนจะไม่ทันที่จะแสดงละครน้ำเน่าเรื่องนี้ที่เธอเป็นคนขีดเขียนขึ้นมาเอง
ฟางเองลอบถอนหายใจเบาๆ....พังกันหมดแล้วแผนของเธอ
เมื่ออยู่ดีๆคนที่เธอเดินชนเมื่อวานกลับมาขอนั่งร่วมโต๊ะกับเธอ...เธอไม่ได้รังเกียจนะ แต่ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยล่ะ
แถมคุยกันได้สักพักก็หน้าหม้อ ขอเบอร์ติดต่อเธออีก เธอต้องจำใจให้ไป...เมื่อเขาขอร้องขนาดที่เกือบจะลงไป
กราบเท้าอยู่แล้ว
“เรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณมากนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ...น้องฟาง”เขายื่นมือมาให้ หน้าตาลูกครึ่งอย่างนี้คงจะ
ถือวัฒนธรรมของฝรั่งเป็นหลัก และเธอคงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้แน่ หากทำอย่างนั้นก็เท่ากับไม่ให้เกียรติมิตรภาพใหม่
ของเธอเลยน่ะสิ เธอยื่นมือหมายจะจับเพื่อแสดงไมตรี แต่แรงที่
ปะทะเข้ากับมือของเธอมันแรงจนรู้สึกชาไปหมด แล้วใครล่ะมาปัดมือของเธอ...
“ฟางคงไม่อยากรู้จักคุณหรอก”ป๊อปปี้!!! เขารู้ได้ยังไงอุตส่าห์ใส่แว่นตาอำพรางขนาดนี้แล้ว
“ป๊อปคะ...ใจเย็นๆ”แฟนสาว...ตัวจริงของเขาเกาะลำแขนแกร่งแล้วลูบเบาๆเพื่อให้เขาคลายความโมโหลง
“ฟางอยากรู้จัก...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะกวิน”เธอผุดลุกขึ้น แล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นหมายจะหอมแก้มของกวิน เพื่อแค่
ต้องการยั่วโมโหของป๊อปปี้ ทีเขายังมากับผู้หญิงคนอื่นได้เลย ทำไมเธอจะทำบ้างไม่ได้...
ปลายจมูกรั้นกำลังจะกดลงบนแก้มสากของกวิน
แต่!!!!
“อื้อ...”ป๊อปปี้กระชากร่างเล็กเต็มแรง ก่อนจะประกบปากลงบนเรียวปากบาง เพื่อลงโทษคนตัวเล็กที่หาหือขนาดนี้
กล้าดียังไงจะไปหอมแก้มไอ้หน้าฝรั่งนั่นต่อหน้าเขา กำปั้นเล็กๆทุบรัวบนอกแกร่งของเขา จนเขายอมปล่อยเธอ
เมื่อคนตัวเล็กนั้นเริ่มร้องไห้ คนรอบข้างต่างมองมาที่กลุ่มของพวกเขาเป็นตาเดียวกัน แต่ใครก็ไม่สำคัญเท่าคนตัว
เล็กในอ้อมกอดที่ซุกหน้าลงกับอกของเขา น้ำตาของเธอไหลลงบนเสื้อเชิ้ตของเขาจนมันเปียกลู่
“พี่ขอโทษ”เขาพูดได้แค่นั้น
“พาฉันกลับ ฮึก พาฉันกลับที ฮือ”เธอพูดอู้อี้กับอกของเขา เขารู้ว่าเธอคงอายกับเรื่องอัปยศที่เขาเพิ่งทำลงไปแน่
เขารีบคว้ากระเป๋าถือของร่างเล็กแล้วโอบกอดเธอเดินออกไปจากร้านผ่านสายตานับสิบๆคู่ เมื่อเดินเข้ามาที่ลาน
จอดรถ ร่างเล็กผลักเขาออกทันที
“ฉันกลับเองค่ะ...เอารถมา”ฟางพยายามแย่งกระเป๋าถือจากคนตัวโต แต่เมื่อเขาหลบและชูมันเหนือศีรษะ มีหรือที่
เธอจะคว้าถึง...รู้อย่างนี้ใส่ส้นสูงมาซะก็ดี ถ้าไม่รีบจนทำอะไรไม่ถูก
“ไม่ให้กลับ”เขายิ้มยียวน นี้ทำความผิดแล้วยังไม่สำนึกสักนิดเลยหรอ เขาจะรู้ตัวบ้างไหมว่าเขาย่ำยีศักดิ์ศรีของ
เธอจนป่นปี้ไปหมดแล้ว ไม่เหลือแล้วสักนิด...คนใจร้าย
“ปล่อยฉันเถอะค่ะ ขอกระเป๋าฉันคืนด้วย”เธอเริ่มรู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาอีก ทำไมช่วงนี้อารมณ์มันถึงได้แปรปรวน
นักนะ
“นี่กำลังโกรธพี่หรอ รู้มั้ยว่าพี่ต่างหากที่ต้องโกรธเรา กล้าดียังไงจะไปหอมแก้มไอ้บ้านั่นน่ะ”เขาโอบเธอเข้าไปใกล้
แขนเล็กพยายามกั้นร่างกายของเขาและเธอไม่ให้ใกล้ชิดกันไปมากกว่านี้
“ฉันไม่ได้โกรธคุณหรอกค่ะ”เธอก้มหน้างุด น้ำตาที่รื้นอยู่ในดวงตาใกล้หล่นลงมาเต็มทีแล้ว
“ไม่โกรธแล้วเป็นอะไร พี่รู้ว่าเราน่ะไม่ได้เอารถมาหรอก อยู่คอนโดแถมพี่ยังเป็นคนมาส่งเอง แล้ววจะเอารถมาจาก
ไหน”เขาบอกอย่างรู้ทัน
“ค่ะ...ฮึก”ว่าแล้ว...ร้องไห้จนได้สิน่า
“ฟาง ฟางเป็นอะไร บอกพี่เถอะนะคนดี”นิ้วเรียวกรีดไล้น้ำตาที่นองหน้าของเธอ
“ไม่ค่ะ ไม่เป็นไรจริงๆ”เธอผละออกจากเขา ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งรอเขาในรถ เขาก้าวขึ้นพร้อมๆกับออกรถไปที่คอน
โดหรูของเธอ คนตัวเล็กเดินใจลอยเข้าห้องไป ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้หน้าระเบียง เขาเฝ้ามองเธออยู่นานแต่
ดูเหมือนเธอจะไม่ไหวติงเลย สายตาของเธอแค่มองจากด้านข้างก็รู้ว่ามันดูโศกขนาดไหน นานเท่าไรแล้วที่เธอยัง
อยู่ในอิริยาบถเดิม จนกระทั่งน้ำตาเม็ดหนึ่งร่วงลงมาจากดวงตาคู่สวย...
เธอเป็นอะไรกัน
..............................................................................................................
มาแล้ว สอบเสร็จแล้ว เหนื่อยมาก คิดถึงรีดเดอร์จะแย่
คือเรื่องนี้เราขอแต่งป๊อปฟางเด่นก่อนเถอะนะ คือว่ามันเป็นความผิดของเราเองแหละ เราวางพลอตโทโมะแก้ว
เรียบเกินไปเลยไม่รู้จะแต่งต่อยังไง แต่ว่าจะไม่มีโทโมะแก้วเลยนะ มีอยู่ แต่อาจจะน้อย ยังไงเราก็ขอโทษด้วยนะ
ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
