รักป่วนๆ ของก๊วนเด็กแสบ
เขียนโดย 
Honey_Jung
วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.39 น.
แก้ไขเมื่อ 13 มกราคม พ.ศ. 2556 19.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) เดทแรกของฟาง 25 %
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ฟาง..."ป๊อปปีที่เห็นฟางอยู่คนเดียวในห้องสมุดตอนกลางคืนจึงถามขึ้น
"อะไรหรอฮะ"ฟางตอบ
"หงุดหงิดเรื่องงานหรอ"
"ทำไมถึงรู้ละ ว่าฉันกำลังหงุดหงิดเรื่องงาน"ฟางถาม
"เดาเอานะ"ป๊อปปี้ตอบแล้วเดินไปนั่งข้าง
"อะอืม"
"ทำไมถึงยังไม่กลับ ไม่กลัวหรอ อันตรายนะฟางเป็นผู้หญิงด้วย ^^"ป๊อปปี้ถามด้วยความเป็นห่วง
"เรื่องของผม ว่าแต่ป๊อปปี้ทำไมยังไม่กลับ - -"ฟางย้อน
"อ๋อ เผอิญป๊อปเห็นไฟในห้องเปิดอยู่กะว่าจะมาปิดแต่ดันเจอฟางอยู่คนเดียว ป๊อปก็เลยกะว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อน เสร็จเมื่อไหร่ป็อปก็จะเดินไปส่งฟางที่บ้านไง กลับคนเดียวอันตรายจะตายเนอะ ^^"
"ไม่ต้องหลอก ฉันชินแล้วละ แถมบ้านก็อยู่ใกล้ๆด้วย ฉันว่าอยู่กับนายอันตรายกว่าอีก - -"
"เห๋... ป็อปอันตรายงั้นหรอออ"
"ก็ใช่นะสิ "
"ถ้าไม่มีเงาสะท้อนน่ากลัวๆก็คงดีหลอก ^^;; "
"อะไรของนาย"
"เมื้อกี้ได้ยินเสียงอะไรไหม"
"ไม่นิ ฉันกลับดีกว่า"ฟางตอบปัดๆ
"งั้นก็รีบกลับกันเถอะ ^^;;"
ปัง!!
"เห๋...รอด้วยสิฟางง อย่าทิ้งป๊อปไว้คนเดียวสิ รอด้วย...อ่ะ!"
โครมมมม !
"เอ๊ะ! เมื่อกี้นี้...ชั่งเถอะ"ฟางไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าป๊อปปี้คงจะแกล้งอะไรเธออยู่แน่นอน
"แต่ว่า... อืม...นาย!ต้องทำให้รำบากอยู่เรื่อยลง จะงงจะงอนอะไรฉันอีก ฮึ่ย!"ฟางที่ยืนรออยู่หน้าประตูมานานกว่า 30 นาทีแล้ว จึงขึ้นไปหา
ห้องสมุด
"แอ๊ดดดดด"เสียงประตูที่ถูกเปิดออก
"ฮือ...ฮือ ฮือๆ ฮือๆๆ ฮือๆๆๆ"
"อ๊ะ! นี่นาย...ออกมานะป๊อปปี้ คิดจะทำอะไรนะ ฉันไม่หลงชื่อนายหลอก ออกมาได้แล้ว ฉันไม่สนุกนะ อ๊ะ!"
ฟางที่เดินหาทั่วห้องสมุด จนมาสดุดกับมุมอับลับตาคน เธอเห็นร่างสูงนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ในมุมอับนั้น มันไม่ใช่การเล่น ไม่ใช่ความตื่นเต้น แต่มันคือความกลัว... กลัวความมืด กลัววิญญาณ กลัวเสียงลมพัดในยามรัติกาล กลัวเงาสะท้อน สิ่งต่างๆนาๆทำให้ป๊อปปี้ไม่สามารถขยับร่างกายไปไหนได้ เสียงที่จะเปร่งออกมาก็แทบไม่มี
"ป๊อปปี้! นี่นาย..."ฟางยืนอยู่หน้าป๊อปปี้ ในหัวมีแต่เรื่องเขาที่วกไปวกมาวนเวียนอยู่ในหัว
"อะไรกันนักหนาเรื่องแบบนั้น ไม่พูดออกมาแล้วจะไปรู้ได้ยังไง!"ฟางกัดฟันข่มอารม
"ถ้าไม่มีเงาสะท้อนน่ากลัวๆก็คงดีหลอก , เมื้อกี้ได้ยินเสียงอะไรมั้ย , งั้นก็รีบกลับกันเถอะ ^^;;"
"ฮึ่ย! พูดแค่นั้นใครจะรู้ละตาบ้า"ฟางสบถออกมา
"ถ้าไม่พูดออกไปให้ชัดๆเขาก็ไม่รู้ถึงความรู้สึกของเราหลอก แต่ถ้าเธอใส่ใจกับอีกฝ่ายจริง บางครั้งก็ไม่ควรที่จะมองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆของเขาไปนะ"คำพูดของโทโมะวงเวียนอยู่ในหัว
"ทำไมถึงรู้ละ ว่าฉันกำลังหงุดหงิดเรื่องเรียนอยู่ละ"ฟาง
"เดาเอานะ ^^"ป๊อปปี้
"ป๊อปปี้..."ฟางเรียกชื่อเขาเบาๆ
"ฟะ..ฟาง! ฮือๆ"ป๊อปปี้เงยหน้ามองฟาง หน้าป็อปตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตา ฉันไม่น่าทิ้งเขาไว้คนเดียวเลย
ฉันหยิบผ้าคลุมโต๊ะผืนใหญ่ลงมาห่มให้ป๊อปปี้แล้วนั่งลงกอดกับป๊อปปี้เผื่อเขาอาจจะหายกลัวแล้วบ้าง
"ขอโทษ... ขอโทษนะ ที่ฉันทิ้งนายเอาไว้คนเดียว แถมยังพูดจาไม่ดีกับนาย ขอโทษ"ฉันพูดออกมาจากใจจริง ที่เข้าใจผิดป๊อปมาตลอด
"ขอบใจนะ ฟาง..."เขายิ้มให้ฉันก่อนจะหลับไป รู้ตัวอีกทีก็เช้าซะแล้ว แต่ก็ยังดีที่เป็นวันหยุด หยุดทำไมนะหรอ.. วันเด็กไงเล่าาา
"อือ...ป็อปปี้"เธอเรียกชื่อเขาออกมาอย่างแผ่วเบา
"..."ไม่มีเสียงตอบรับแต่อย่างใด เมื่อคืนเขาอาจจะกลัวจนอ่อนแรงก็เลยทำให้วันนี้เค้ายังไม่ตื่น
"จริงๆแล้วนายก็เป็นคนดีนะเนี่ย ^^"
"อือ... ฟางงง"ป๊อปปี้ที่เพิ่งตื่นขึ้นมาเรียกชื่อคนที่กำลังจ้องเค้าอยู่ตอนนี้
"ตื่นสายนะนายนิ"
"ไปเที่ยวกัยมั้ย *0*"เมื่อป๊อปหายจากอาการกลัวก็ชวนฟางทันที
"ไม่กลัวแล้วหรอ"ฟางล้อป๊อปปี้
"ฟางอ่ะ =^="
"จ้า ถ้าอยากไปกับฟาง อีก 1 ชั่วโมงอย่าลืมมารับนะ ^^"
"ฮ่าฮ่า อยู่แล้วววว"
ณ บ้านจิระคุณ
"เอ...ใส่ชุดไหนดี"ป๊อปปี้เลือกชุดเสื้อสีขาวธรรมดาแล้วก็เสื้อคลุมหนังสีดำกางเกงยีนส์รองเท้า converse หนังสีน้ำตาล
ณ บ้านนีระสิงห์
"ป๊อปจะชอบชุดนี้ไหมน๊าาา"
ฟางใส่กางเกงขาสั้นหนังสีดำ เสื้อเอวลอยสีขาว รองเท้าflipflopสีขาว ผมยาวลอนสวยงาม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ค่าาา"ฟางออกมาเปิดประตู
"ฟาง ^^ น่ารักจังเลยไปกันเถอะนอะ :p "
"จ้าๆ"
สวนสนุก เอเวอร์แลนด์ >///<
"ชอบมั้ย ^^"ป๊อปปี้ถามฟาง
"ชอบสิ ชอบมากด้วย ขอบคุณนะ ^^"
"เข้าไปข้างในกันดีกว่า"
"อื้ม"
___________________________________________________________________
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
