รักป่วนๆ ของก๊วนเด็กแสบ

 
"อ้าว! ทั้ง 2 คน... ไปว่ายน้ำมาหรอถึงตัวเปียกแบบนี้"โทโมะที่เห็นทั้ง 2 คนตัวเปียกจึงถามขึ้น
"ฮะ ขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะฮะ"ฟางรีบเดินเข้าห้อง
"จ๊ะ ลูกพ่อ =w="โทโมะบอก
"ฟาง~รอป๊อปด้วย"ป๊อปรีบเดินตามฟางเข้าไป
 
ห้อง 1073 (ป๊อปปี้/ฟาง)
 
"ฟาง..อาบน้ำเสร็จเตรียมตัวกลับด้วยนะ"ป๊อปปี้บอกฟางแล้วเดินไปรอที่รถทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า
แอ๊ดดด
"เราทำอะไรลงไปเนี่ย... "แล้วก็เก็บของขึ้นรถเตรียมกลับ
 
วันต่อมา
 
"ลูกจ๋าาา"โทโมะเดินมาพูดกับฟาง
"ฮะ"ฟางตอบ
"เพื่อนลูกที่เชื่อแก้ว จะย้ายมาตอนไหนหรอจ๊ะ"
"ชอบหรอฮะ"ฟางล้อ
"อ๊ะ! หูกระดิก"ป๊อปปี้หูกระดิกทันทีที่ได้ยิน
"พ่อแค่อยากรู้เจ๋ยๆ ^^;; "
"หรอฮะ"
"จ๊ะ"
"เห็นแก้วบอกว่าประมาณอาทิตย์หน้านี่แหละฮะ"
"อ๋อจ๊ะ พ่อไปก่อนนะ"
"ฮะ ^^"ฟางตอบแล้วยิ้มให้
"ฟาง.."ป๊อปเดินเข้ามาหาฟาง
"..."ทันทีที่ได้ยินเสียงของชายหนุ่มเธอก็เปลี่ยนมาตั้งหน้ามองหนังสือไม่สนใจป๊อปปี้เลย
"ฟาง!"ป๊อปปี้ตะโกนใส่ฟาง
"..."เงียบ
"เป็นอะไรของฟางนะ ทำไมไม่พูดกับป๊อป ปฏิกิริยาเธอมันด้านชาไปแล้วรึไง!"ป๊อปปี้ที่เริ่มคลุมตัวเองไม่อยู่วีนออกมา
"..."
"พูดกับป๊อปหน่อยสิ เป็นอะไร โกรธหรอ งอนหรอ เป็นอะไรก็พูดซะมั่งสิ ไม่พูดแล้วป๊อปจะไปตรัสรู้มั้ยฮะ!"
"..."
"ป๊อปเป็นห่วงฟางนะ..."เสียงของเขาอ่อนลง
"..."
"ได้.. ไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบ ชีวิตฟางนิป๊อปเข้าไปยุ่งไม่ได้ "
"รู้ตัวนิ.."ฟางเอ่ยออกมา
"แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร... ถ้ารู้งี้ป๊อปไม่น่ามารู้จักฟางเลย ผู้หญิงอะไรกัน"ป๊อปกัดฟันพูดกับตัวเองเบาๆถึงเบาแค่ไหนหญิงสาวก็ได้ยินอยู่ดี
"...!"
"ฮึก! ใครก็ได้บอกหน่อยจิว่าเค้าจ๋องคนเป็นอะไยอ่ะ มาคุจังง"โทโมะที่แอบดูอยู่ห่างๆพูดออกมา
"ป๊อปปี้เค้า..."เคนตะเอ่ยออกมา
"เคนตะ"
"อาจจะชอบฟางก็ได้"
"ห๋าาาา"โทโมะร้องเสียงหลง
"ก็มีสิทธ์"จองเบบอก
"ไม่มีทางหลอก ป๊อปปี้นะ"
"นายท่าน"เขื่อนพูด
"ป๊อปปี้นะ...!!"โทโมะกำลังจะพูดแต่
"ชู่..! รู้นะครับว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าพูดออกมา ^^"ป๊อปปี้ที่ดันเดินเข้ามาได้ยินจึงเดินเข้ามาหาโทโมะเพื่อปิดปาก
"คะครับ "
"ผมขอตัวนะฮะ"ป๊อปปี้โค้งเบาๆแล้วเดินจากไป
"เป็นอะไรของเค้านะ"โทโมะเอ่ยออกมา
"ชั่งเค้าเถอะ"เขื่อนบอก
 
ตั้งแต่วันนั้นฟางกับป๊อปปี้ก็ไม่ได้พูดคุยกันอีกเลยนี่ก็ผ่านมา 5 วันแล้วนะ ฟางยังคงใช้ชีวิตแบบเดิมแค่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับป๊อปปี้ ส่วนป๊อปปี้อาการก็เริ่มหนักขึ้นทุกวัน ไม่ยอมทานข้าว ขนมเค้กของโปรดที่ต้องทานทุกวันเค้าก็ไม่ทาน ตุ๊กตาพูห์ก็ไม่อื้มถือไว้เหมือนก่อน... 
 
"นี่ก็ผ่านมา 5 วันแล้วนะ ปวดหัวกับสองคนนี้จัง"โทโมะพูดออกมาอย่างเหนื่อยใจ
"ป่ะ กลับกันเถอะ"เขื่อนบอก
"ครับ"โทโมะตอบ
 
แปะ แปะๆ ซ่า.. ซ่าๆ ซ่า ซ่าาาา
 
"ฝนตกหรอเนี่ย กลับไงดี"ฟางบ่นออกมา
"เธอมีร่มอยู่ไม่ไช่หรอฟาง..."ป๊อปปี้บอก
"อ๊ะ!จริงด้วย ขอบใจนะ นะนา..!"ฟางตกใจที่คนๆนั้นคือป๊อปปี้
"^^"เขายิ้มให้เธอเบาๆ 
"..."
 
ณ บ้านฟาง
 
"ฟาง.."ป๊อปปี้ที่ตามฟางมาพูดขึ้น
"..."เงียบ
"ป๊อปนอนด้วยสิ"ป๊อปบอกฟาง
"บ้านนายก็มี"ฟางบ่น
 
"ป๊อปไม่อยากอยู่คนเดียว"
"เรื่องมาก"
"นะๆ"
"ไม่"
"ป๊อปขอนะๆ ให้นอนเถอะ"
"ได้ นอนตรงนี้แหละ"แล้วฟางก็ปิดประตูใส่ป๊อปปี้
"เฮ้อ..อาบน้ำเสร็จแล้วสบายจัง พ่อก็ไม่อยู่ด้วย งั้นนอนดีกว่า นายนั่นคงจะกลับแล้ว เอ๊ะ!ไปดูดีกว่า"
แอ๊ดดดดด
"อ๊ะ!"ฟางที่มาดูก็ต้องตกใจที่เห็น
"ฟาง..ป๊อป..เป็น.ห่วง...นะ.....อย่า.ทำ..แบบนี้...ได้.ไหม...อือ.."ป๊อปที่นอนรอฟางอยู่ตรงประตู ละเมอออกมา 
"ป๊อปปี้..."ฟางที่เห็นดังนั้นจึงพยุงตัวป๊อปปี้ให้เข้ามาในบ้าน
"ตัวร้อนนะเนี่ย.."ฟางเดินไปหยิบผ้ามาชุบน้ำให้ป๊อปปี้
"ฟาง.....ป๊อป..ขอ.โทษ..อย่า...ทำแบบนี้..เลยนะ"ป๊อปละเมออกมา
"ป๊อป"
"ฟาง อือ..ป๊อป.........รัก.ฟาง...."
"ฉัน...."
__________________________________________________________________