รักป่วนๆ ของก๊วนเด็กแสบ

"อ้าว! ทั้ง 2 คน... ไปว่ายน้ำมาหรอถึงตัวเปียกแบบนี้"โทโมะที่เห็นทั้ง 2 คนตัวเปียกจึงถามขึ้น

"ฮะ ขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะฮะ"ฟางรีบเดินเข้าห้อง

"จ๊ะ ลูกพ่อ =w="โทโมะบอก

"ฟาง~รอป๊อปด้วย"ป๊อปรีบเดินตามฟางเข้าไป

ห้อง 1073 (ป๊อปปี้/ฟาง)

"ฟาง..อาบน้ำเสร็จเตรียมตัวกลับด้วยนะ"ป๊อปปี้บอกฟางแล้วเดินไปรอที่รถทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า

แอ๊ดดด

"เราทำอะไรลงไปเนี่ย... "แล้วก็เก็บของขึ้นรถเตรียมกลับ

วันต่อมา

"ลูกจ๋าาา"โทโมะเดินมาพูดกับฟาง

"ฮะ"ฟางตอบ

"เพื่อนลูกที่เชื่อแก้ว จะย้ายมาตอนไหนหรอจ๊ะ"

"ชอบหรอฮะ"ฟางล้อ

"อ๊ะ! หูกระดิก"ป๊อปปี้หูกระดิกทันทีที่ได้ยิน

"พ่อแค่อยากรู้เจ๋ยๆ ^^;; "

"หรอฮะ"

"จ๊ะ"

"เห็นแก้วบอกว่าประมาณอาทิตย์หน้านี่แหละฮะ"

"อ๋อจ๊ะ พ่อไปก่อนนะ"

"ฮะ ^^"ฟางตอบแล้วยิ้มให้

"ฟาง.."ป๊อปเดินเข้ามาหาฟาง

"..."ทันทีที่ได้ยินเสียงของชายหนุ่มเธอก็เปลี่ยนมาตั้งหน้ามองหนังสือไม่สนใจป๊อปปี้เลย

"ฟาง!"ป๊อปปี้ตะโกนใส่ฟาง

"..."เงียบ

"เป็นอะไรของฟางนะ ทำไมไม่พูดกับป๊อป ปฏิกิริยาเธอมันด้านชาไปแล้วรึไง!"ป๊อปปี้ที่เริ่มคลุมตัวเองไม่อยู่วีนออกมา

"..."

"พูดกับป๊อปหน่อยสิ เป็นอะไร โกรธหรอ งอนหรอ เป็นอะไรก็พูดซะมั่งสิ ไม่พูดแล้วป๊อปจะไปตรัสรู้มั้ยฮะ!"

"..."

"ป๊อปเป็นห่วงฟางนะ..."เสียงของเขาอ่อนลง

"..."

"ได้.. ไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบ ชีวิตฟางนิป๊อปเข้าไปยุ่งไม่ได้ "

"รู้ตัวนิ.."ฟางเอ่ยออกมา

"แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร... ถ้ารู้งี้ป๊อปไม่น่ามารู้จักฟางเลย ผู้หญิงอะไรกัน"ป๊อปกัดฟันพูดกับตัวเองเบาๆถึงเบาแค่ไหนหญิงสาวก็ได้ยินอยู่ดี

"...!"

"ฮึก! ใครก็ได้บอกหน่อยจิว่าเค้าจ๋องคนเป็นอะไยอ่ะ มาคุจังง"โทโมะที่แอบดูอยู่ห่างๆพูดออกมา

"ป๊อปปี้เค้า..."เคนตะเอ่ยออกมา

"เคนตะ"

"อาจจะชอบฟางก็ได้"

"ห๋าาาา"โทโมะร้องเสียงหลง

"ก็มีสิทธ์"จองเบบอก

"ไม่มีทางหลอก ป๊อปปี้นะ"

"นายท่าน"เขื่อนพูด

"ป๊อปปี้นะ...!!"โทโมะกำลังจะพูดแต่

"ชู่..! รู้นะครับว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าพูดออกมา ^^"ป๊อปปี้ที่ดันเดินเข้ามาได้ยินจึงเดินเข้ามาหาโทโมะเพื่อปิดปาก

"คะครับ "

"ผมขอตัวนะฮะ"ป๊อปปี้โค้งเบาๆแล้วเดินจากไป

"เป็นอะไรของเค้านะ"โทโมะเอ่ยออกมา

"ชั่งเค้าเถอะ"เขื่อนบอก

ตั้งแต่วันนั้นฟางกับป๊อปปี้ก็ไม่ได้พูดคุยกันอีกเลยนี่ก็ผ่านมา 5 วันแล้วนะ ฟางยังคงใช้ชีวิตแบบเดิมแค่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับป๊อปปี้ ส่วนป๊อปปี้อาการก็เริ่มหนักขึ้นทุกวัน ไม่ยอมทานข้าว ขนมเค้กของโปรดที่ต้องทานทุกวันเค้าก็ไม่ทาน ตุ๊กตาพูห์ก็ไม่อื้มถือไว้เหมือนก่อน... 

"นี่ก็ผ่านมา 5 วันแล้วนะ ปวดหัวกับสองคนนี้จัง"โทโมะพูดออกมาอย่างเหนื่อยใจ

"ป่ะ กลับกันเถอะ"เขื่อนบอก

"ครับ"โทโมะตอบ

แปะ แปะๆ ซ่า.. ซ่าๆ ซ่า ซ่าาาา

"ฝนตกหรอเนี่ย กลับไงดี"ฟางบ่นออกมา

"เธอมีร่มอยู่ไม่ไช่หรอฟาง..."ป๊อปปี้บอก

"อ๊ะ!จริงด้วย ขอบใจนะ นะนา..!"ฟางตกใจที่คนๆนั้นคือป๊อปปี้

"^^"เขายิ้มให้เธอเบาๆ 

"..."

ณ บ้านฟาง

"ฟาง.."ป๊อปปี้ที่ตามฟางมาพูดขึ้น

"..."เงียบ

"ป๊อปนอนด้วยสิ"ป๊อปบอกฟาง

"บ้านนายก็มี"ฟางบ่น

"ป๊อปไม่อยากอยู่คนเดียว"

"เรื่องมาก"

"นะๆ"

"ไม่"

"ป๊อปขอนะๆ ให้นอนเถอะ"

"ได้ นอนตรงนี้แหละ"แล้วฟางก็ปิดประตูใส่ป๊อปปี้

"เฮ้อ..อาบน้ำเสร็จแล้วสบายจัง พ่อก็ไม่อยู่ด้วย งั้นนอนดีกว่า นายนั่นคงจะกลับแล้ว เอ๊ะ!ไปดูดีกว่า"

แอ๊ดดดดด

"อ๊ะ!"ฟางที่มาดูก็ต้องตกใจที่เห็น

"ฟาง..ป๊อป..เป็น.ห่วง...นะ.....อย่า.ทำ..แบบนี้...ได้.ไหม...อือ.."ป๊อปที่นอนรอฟางอยู่ตรงประตู ละเมอออกมา 

"ป๊อปปี้..."ฟางที่เห็นดังนั้นจึงพยุงตัวป๊อปปี้ให้เข้ามาในบ้าน

"ตัวร้อนนะเนี่ย.."ฟางเดินไปหยิบผ้ามาชุบน้ำให้ป๊อปปี้

"ฟาง.....ป๊อป..ขอ.โทษ..อย่า...ทำแบบนี้..เลยนะ"ป๊อปละเมออกมา

"ป๊อป"

"ฟาง อือ..ป๊อป.........รัก.ฟาง...."

"ฉัน...."

__________________________________________________________________